Een bevalling vindt plaats bij een zwangerschapsduur tussen de 38ste en de 42ste week. Een kind is al levensvatbaar vanaf een zwangerschapsduur van 26 weken. Maar bij zo’n vroeggeboorte is het kind heel kwetsbaar en moet het nog een hele tijd doorbrengen in de couveuse.
De meeste vrouwen bevallen in het ziekenhuis, maar je kunt er ook voor kiezen om thuis te bevallen. In België ligt het percentage vrouwen dat thuis bevalt erg laag, terwijl het in Nederland ten opzichte van andere West-Europese landen erg hoog ligt (30% in 2005).
Een bevalling kan op diverse manieren verlopen. Bij een natuurlijke bevalling kan je voor verschillende houdingen kiezen. Zo kan je plat op je rug liggen, maar kan je ook rechtop zitten of zelfs op handen en knieën bevallen. Als tijdens de bevalling blijkt dat de baby met het gezicht naar boven draait, is het beter dat de vrouw op haar zij gaat liggen.
Een alternatief hiervoor kan de onderwaterbevalling zijn. Deze manier van bevallen wordt steeds populairder omdat het nog steeds een natuurlijke manier van bevallen is, maar het minder pijnlijk is voor de mama. Informeer eens of een onderwaterbevalling mogelijk is in het ziekenhuis van jouw keuze.
Er bestaan ook heel wat hulpmiddelen voor wanneer de bevalling minder vlot verloopt. Zo kan een bevalling ‘ingeleid’ worden omdat de baby over tijd is of omdat de baby niet meer genoeg groeit op het einde. Ook kan je kiezen voor pijnbestrijding tijdens de bevalling. Zo bevallen steeds meer vrouwen met behulp van een epidurale verdoving. De vrouw krijgt dan ruggenprik en maakt de bevalling wel bewust mee, alleen zullen de pijnprikkels van de weeën minder hard gevoeld worden.
Als de bevalling niet goed dreigt te verlopen, bijvoorbeeld als zuurstoftekort dreigt voor het kindje of de bevalling te traag verloopt, kan men terugvallen op een tang- of vacuümverlossing.
Ten slotte kan je ook nog bevallen door middel van een keizersnede. Dit is een operatieve ingreep waarbij de baby via de buikwand ter wereld komt. Een keizersnede is een routineingreep waarbij niet veel kan misgaan, maar de mama zal er wel even van moeten herstellen. Voor een keizersnede wordt gekozen als het bekken van de moeder te nauw is, aks het kindje in een verkeerde houding ligt of als de moeder en het kind fysiek niet in staat zijn om een zware bevalling te doorstaan.
Een bevalling gaat zo van start:
Een handig lijstje:
Na de bevalling zijn er een aantal zaken die moeten gebeuren:
– Geboorteaangifte: dit moet gebeuren door een persoon die bij de bevalling is geweest. Deze persoon heeft er jouw paspoort voor nodig. Hieronder vind je hier meer over.
– Hielprikje: bij de aangifte krijg je de benodigdheden mee voor de hielprik. Deze prik screent baby’s op een paar stofwisselingsziekten en wordt meestal op de vijfde dag uitgevoerd. De kraamhulp zal de prik uitvoeren of anders iemand van het consultatiebureau (als je nog in het ziekenhuis verblijft, het ziekenhuispersoneel).
– Kinderbijslag: de papieren om deze aan te vragen ontvang je automatisch na aangifte van je kind.
– Geboortekaartjes: je kunt er voor kiezen om ze zo snel mogelijk na de geboorte te versturen zodat het meeste kraambezoek de eerste week komt, als je nog kraamhulp hebt. Als je ze later verstuurt, heb je wel een rustige kraamtijd, maar loop je de mogelijkheid om nog maandenlang bezoek te krijgen. Je kunt dit gedeeltelijk opvangen door een kraamfeest te organiseren. Als je wilt, kan je een e-mail (evt. met foto) aan je adressenbestand sturen en/of foto’s op een website plaatsen.
– Kraamzorg en nazorg door de verloskundige. Verder kan je een thuisbezoek van je huisarts/wijkverpleger verwachten voor controle van jou en de baby.
Als je kindje geboren wordt, moet er binnen aangifte worden gedaan aan de burgerlijke stand van de gemeente waar de baby geboren is. Deze akte is het bewijs dat je kindje is opgenomen in het geboorteregister. De vader, de moeder of beide ouders moeten deze aangifte binnen de 15 dagen doen.
bevalling, geboorte, zwanger, zwangerschap Een beroerte, hersenbloeding, herseninfarct ofwel een cerebrovasculaire aandoening (CVA) is een stoornis in de hersenen, veroorzaakt door te weinig bloedvoorziening. Oorzaken kunnen een gescheurd bloedvat of een afsluiting van de ader met als gevolg een herseninfarct zijn.
Hersenbloedingen kunnen we opdelen in subarachnoïdale bloedingen (SAB), bloedingen tussen de hersenvliezen net onder de schedel of hersenbloedingen in het dieper gelegen hersenweefsel. Ongeveer 80% van de beroertes zijn herseninfarcten, 10% hersenbloedingen, 5% subarachnoïdale bloedingen. De overige 5% zijn zeldzame of moeilijke te classificeren vormen van beroerte.
De symptomen van een beroerte kunnen heel erg van elkaar verschillen. Beroertes gaan altijd gepaard met neurologische uitvalsverschijnselen die langer dan 24 uur duren of zelfs de dood tot gevolg hebben. Welke symptomen optreden is afhankelijk van de plaats van de beschadiging in de hersenen en de hoeveelheid aangetast hersenweefsel.
Symptomen die vaak voorkomen zijn:
Als de patiënt binnen 24 uur herstelt, spreken we niet van een beroerte, maar van een Transient Ischaemic Attack (TIA). Een TIA duurt korter dan een uur. De onderliggende oorzaken van beroertes en van TIA’s zijn nagenoeg hetzelfde, dus het onderzoek en de preventieve maatregelen komen overeen.
beroerte, hersenbloeding, herseninfarct, TIA De liesbreuk of hernia inguinalis is een uitstulping van het buikvlies ten gevolge van een zwakke plek of opening in de buikwand. Die plek of opening wordt de breukwand genoemd. De verzwakking of opening is het gevolg van aangeboren factoren of van de uitrekking van de weefsels.
Uitrekking van de weefsels kan veroorzaakt worden door dikwijls zware dingen te tillen, een toename in lichaamsgewicht, veel te hoesten of te persen. Als de druk in de buik verhoogt kan er ook meer buikinhoud in de uitstulping komen, waardoor de breuk groter wordt. De uitstulping van de liesbreuk bevindt zich in de liesstreek. Een liesbreuk verdwijnt niet vanzelf en kan alleen maar groter worden.
Het kan gebeuren dat de breuk beklemd geraakt. De breukinhoud zit dan vastgeklemd in de breukpoort, wat met veel pijn gepaard gaat. Een spoedoperatie is dan noodzakelijk.
Een arts kan de liesbreuk eenvoudig vaststellen. Omdat een liesbreuk niet vanzelf overgaat is een operatie nodig. De liesbreuk kan verholpen worden door het buikvlies te herstellen met wat weefsel van de buikwand of een stukje kunststof. Een liesbreukoperatie is een eenvoudige ingreep die niet meer dan drie kwartier duurt. De operatie wordt uitgevoerd via een snede bij de breuk.
Net als bij andere operaties, is ook de liesbreuk niet zonder risico’s. Mogelijke complicaties zijn onder meer nabloedingen, infecties en tromboses. Bij een klein aantal van de patiënten ontstaat na verloop va tijd een nieuwe breuk. Maar al bij al is het risico op complicaties zeer klein.
buik, liesbreuk Astigmatisme is een oogaandoening waarbij het oog een optische afwijking vertoont.
Bij een normaal oog is het hoornvlies vlak en vertoont het in elke richting dezelfde kromming. De voorkant van de oogbol kan ovaal zijn in plaats van rond. Als dat het geval is, bereiken de lichtstralen het netvlies van het oog niet op de juiste manier.
De oorzaak is onbekend. De aandoening kan erfelijk bepaald zijn, maar ook factoren als de druk van het ooglid op het hoornvlies, een verkeerde stand van de ogen of een belasting van de ogen door op korte afstand te werken kan van invloed zijn.
De meeste mensen hebben in meer of mindere mate astigmatisme. Slechts als je matige tot sterke astigmatische ogen hebt, ben je gebaat bij een bril of contactlenzen.
Iemand met een zware vorm van astigmatisme heeft zowel van ver als van dichtbij een onduidelijk zicht. De beelden die hij ziet zijn als het ware gesplitst, met als mogelijke gevolgen hoofdpijn, rode of branderige ogen, vermoeidheid, etc. De problemen kunnen verergeren als de persoon met astigmatisme veel van dichtbij moet kijken. Dat is bijvoorbeeld het geval bij iemand die de hele dag achter de computer zit.
Astigmatisme kan perfect gecorrigeerd worden door het dragen van een bril of contactlenzen. De afwijking van de ogen moet dan wel perfect vastgesteld worden. Het astigmatisme kan verergeren, het is dus wel aan te raden je ogen regelmatig te laten controleren.
astigmatisme, ogen, oogaandoening Artritis is een ontsteking van de gewrichten, waar wel 200 verschillende soorten van bestaan. Door de aandoening voelen de gewrichten pijnlijk, stijf en gezwollen aan. Artritis kan er ook toe leiden dat je in je bewegingsvrijheid beperkt wordt. De twee vormen die het meest voorkomen zijn artrose en reumatoïde artritis.
Artrose is een gevolg van een beschadiging van het kraakbeen in de gewrichten. Als het kraakbeen helemaal verdwenen is, zijn de beenderen onbeschermd en schuren ze tegen elkaar aan, wat erg pijnlijk is. De plaatsen waar artrose het meest voorkomt zijn de vingers, heupen, knieën en ruggengraat. Artrose komt vooral voor bij geblesseerde gewrichten of gewrichten die te veel gebruikt zijn. Wat precies de oorzaak is van artrose, is niet bekend.
Reumatoïde artritis kent een langzame ontwikkeling. In een eerste stadium zullen de gewrichten enkel pijnlijk zijn na fysiek werk of lichaamsbeweging. Maar een gedeelte van de mensen met deze aandoening ervaren die pijn. Maar de pijn wordt steeds heviger. In een tweede fase hebben ze voortdurend of met tussenpozen pijn. Bij gebruik van het gewricht, kan het een geluid maken alsof er een been tegen een ander wrijft.
Reumatoïde artritis is een auto-immune aandoening. Het immunsysteem, dat normaal gezien reageert op lichaamsvreemde indringers en infecties, zal niet goed meer werken en op die manier het lichaamweefsel aantasten. De oorzaak van de ziekte is tot nu toe niet bekend.
Een gezond en gevarieerd dieet en voldoende lichaamsbeweging hebben zeker een goede invloed op artritis. Verder kunnen patiënten pijnstillende medicijnen en ontstekingsremmende middelen innemen. Ter behandeling van artritis zijn er verschillende operaties, maar daar doet men alleen een beroep op als de andere behandelingen niet hielpen.
Een gevarieerd en evenwichtig dieet heeft een goede invloed op artritis, net als lichaamsbeweging. Er bestaan verschillende medicijnen om de pijn te onderdrukken en tegen de ontsteking in de gewrichten. Er worden ook verschillende operaties toegepast ter behandeling van artritis, maar enkel en alleen als de andere behandelingen niet efficiënt waren.
– Arthrodese: het gewricht wordt operatief vastgezet. Het laatste kraakbeen wordt verwijderd en de botuiteinden worden zo vastgezet dat ze uiteindelijk aan elkaar vastgroeien.
– Arthroscopie: De arts kan met een arthroscoop in het gewricht kijken. Zo kan hij kraakbeen weghalen en een te snelle groei tegenwerken
– Arthroplastie: het volledige gewricht wordt vervangen.
– Synovectomie: het slijmvlies dat de gewrichten met elkaar verbindt wordt verwijderd.
– Osteotomie: correctie van vervormingen in de heupen of de knieën door jongere patiënten.
artritis, artrose Een arthroscopie is de medische term voor een kijkoperatie. Bij deze procedure wordt er via een snede in de huid met een arthroscoop, een buisje gemaakt van glasvezel, in het gewricht gekeken.
Met een arthroscopie wilt men allerlei weefsel- en gewrichtsaandoeningen opsporen om zo eenvoudiger een diagnose te kunnen stellen.
Vroeger deed men een beroep op een arthroscopie om na te gaan of het nodig was een echte operatie uit te voeren. Maar tegenwoordig gebruikt men een arthroscopie ook tijdens de operatie om de aandoening te verhelpen.
Een arthroscopie wordt vaak aangeraden wanneer men kampt met artritis. Dat is een ontsteking in de gewrichten die pijn en bewegingsvermindering veroorzaakt. Een arthroscopie wordt gebruikt om de diagnose van de aandoening te stellen, maar ook om de aandoening effectief te behandelen. De randen van het beschadigde kraakbeen van het gewricht worden glad gemaakt, waardoor de patiënt minder pijn heeft.
Eerst maakt men prikgaatjes om daarlangs te opereren. Die gaatjes worden gemaakt met een zogenaamde trocar, die bestaat uit een kijkbuis (arthroscoop) en een lichtbuis. Die bestaan uit glasvezel en zorgen ervoor dat alle onderdelen goed zichtbaar zijn. De kijkbuis wordt meestal aangesloten op een videocamera, zodat men de ingreep goed kan volgen. Om ruimte voor de werkinstrumenten te maken worden de lichaamsdelen vaak een beetje opgeblazen. De operatie vindt vervolgens plaats onder plaatselijke of volledige verdoving. Na de operatie sluit men de sneetjes met een of meerdere hechtingen.
arthroscopie, kijkoperatie Aminozuren zijn de belangrijkste bouwstoffen voor de eiwitten in je lichaam. Een eiwit bevat gemiddeld 500 aminozuren. Het lichaam heeft eiwitten nodig voor de groei, het spierherstel en het zuurstoftransport naar de spiercellen.
Er zijn ongeveer 20 natuurlijke aminozuren die elk hun eigen eigenschap hebben. 8 van de 20 aminozuren kunnen niet door het lichaam zelf aangemaakt worden. Die moet je dus via je voeding of via supplementen binnenkrijgen. Dit zijn de essentiële aminozuren.
Fenylalanine is een voedingsstof die onder meer nodig is voor de aanmaak van neurotransmitters in de hersenen, die helpt bij de opbouw van het insulinehormoon en de productie van CCK stimuleert. CCk is het hormoon dat verantwoordelijk is voor het verzadigingsgevoel. Artsen kunnen fenylalanine gebruiken om pijn en depressie te bestrijden. Fenylalanine kan worden omgezet in het aminozuur tyrosine en vervolgens in L-dopa, norepinephrine, en epinephrine, stoffen die van belang zijn voor het zenuwstelsel. Fenylalanine kan ook omgezet worden in fenylethylamine, een substantie in onze hersenen die onze stemming verbetert.
Isoleucine staat in voor de opbouw en groei van spierweefsel. De biochemische stoffen die het aminozuur produceert zijn nodig voor de energieproductie in de spieren.
Leucine helpt de afbraak van spiereiwitten te voorkomen en is een energiebron voor het lichaam. Leucine is belangrijk voor de genezing van wonden en gebroken botten. Verder speelt leucine een grote rol bij het overbrengen van signalen door neurotransmitters.
Lysine verbetert het concentratievermogen, stimuleert de groei van botweefsel en de opname van calcium en ondersteunt het afweersysteem. Lysine is ook nodig voor de opbouw van collageen, hetr belangrijkste bestanddeel van bindweefsel. Bindweefsel omhult organen, bloedvaten, ingewanden, spieren en botten omhult en verbindt ze onderling met elkaar.. Een tekort aan lysine veroorzaakt onder meer groeiproblemen, een verhoogde calciumuitscheiding via de urine en een verminderde weerstand. Lysine wordt ook gebruikt tegen herpes simplex.
Methionine is een essentieel aminozuur dat het lichaam voorziet van zwavel en methylgroepen, die het lichaam nodig heeft voor een normaal metabolisme en groei. Het stimuleert de gezondheid van de huid, het haar en de nagels, en helpt voorkomen dat overvloedig vet zich in het bloed en de lever ophoopt, waardoor aderverkalking vermeden wordt. Samen met arginine en glycine is het een van de drie aminozuren die het lichaam nodig heeft om creatine aan te maken.
Threonine helpt bij de opbouw van collageen, elastine en tandglazuur. Het bevordert de spijsvertering. Een tekort aan threonine kan depressie in de hand werken.
Uit het aminozuur tryptofaan wordt serotonine gevormd, een belangrijke neurotransmitter met rustgevende effecten die de slaap en de stemming bevordert. Tryptofaan verlegt de pijngrens en is essentieel voor de aanmaak van vitamine B3.
Valine zorgt voor spierherstel na lichamelijke inspanning. Het speelt ook een rol in wondgenezing en de groei van nieuw weefsel.
Alanine is een van de 20 natuurlijk voorkomende aminozuren. Het is een belangrijk bestanddeel van het spierweefsel. Het lichaam kan van alanine glucose maken. Mensen met hypoglycemie (lage bloedsuikerspiegel) hebben een tekort aan alanine. Alanine vervult in de hersenen de rol van neurotransmitter. Een neurotransmitter is een molecuul dat ingezet wordt voor de overdracht van signalen naar de hersenen. Alanine is ook een belangrijk bestanddeel van de celwanden van de bacteriën die van nature in het lichaam leven, zoals de goedaardige darmbacterie streptococcus faecium.
Arginine is een van de 20 natuurlijk in het lichaam voorkomende aminozuren en een van de belangrijkste. Het bevordert de groei en de genezing van de spieren en reguleert en ondersteunt het afweersysteem van het lichaam. Het zet de hypofyse aan tot een hogere afscheiding van het groeihormoon en helpt op die manier bij de spiervorming en vetverbranding. Arginine speelt ook een belangrijke rol bij de mannelijke vruchtbaarheid. Samen met methionine en glycine is het een van de drie aminozuren die het lichaam nodig heeft om creatine aan te maken.
Asparagine bevordert de uitscheiding van ammoniak en levert een bijdrage aan de energieproductie. Verder assisteert het aminozuur bij de productie van RNA en DNA. Het verhoogt het uithoudingsvermogen en beschermt de lever tegen de schade die hij oploopt na het gebruik van drugs.
Carnitine is verantwoordelijk voor het transport van lange ketens vetzuren naar de mitochondriën. Dat zijn orgaantjes die energie produceren in de cel. Het aantal mitochondriën dat in een cel voorkomt verschilt van orgaan tot orgaan. In één spiercel kunnen er een paar honderd, maar evengoed een paar duizend voorkomen.
Cysteïne is een aminozuur dat het lichaam beschermt tegen vrije radicalen. Het biedt bescherming tegen allerlei stralingen. Het aminozuur bevat zwavel dat de structuur van eiwitten onderhoudt, helpt bij het herstel van DNA en voorkomt ouderdomsverschijnselen.
Glutamine is belangrijk bij de opbouw van spierweefsel. Glutamine komt met 64% het meeste voor in een spiercel. Tijdens een intensieve training zal het lichaam grote hoeveelheden glutamine rechtstreeks uit de spieren halen. Daardoor verlies je spierweefsel en kunnen de spieren zich onvoldoende herstellen. De toevoer van glutamine kan dit tekort opheffen en de afbraak van spieren voorkomen. Glutamine stimuleert de spiercel ook nog door stikstof te leveren voor de proteïnesynthese en het spiercelvolume te vergroten.
Glycine heeft een positieve invloed op de werking van de hypofyse. Het werkt spastische bewegingen tegen en progressieve spierdystrofie tegen. Verder stimuleert het ook de werking van glycagon. Dat zorgt ervoor dat glycogeen vrijkomt en als glucose in het bloed gebracht wordt. samen met methionine en arginine is het een van de drie aminozuren die het lichaam gebruikt voor de aanmaak van creatine.
Histidine levert een bijdrage aan de ontwikkeling en het herstel van lichaamsweefsels. Voor opgroeiende kinderen is de stof dus extra belangrijk. Het aminozuur levert een bijdrage aan een goede weerstand, een afscheiding van het maagzuur en is essentieel voor de gehoorzenuw. Histidine vermindert angstsituaties en bestrijdt symptomen als nagelbijten.
Het aminozuur ornithine heeft een goede invloed op de aanmaak en de afscheiding van groeihormonen. Het verbetert de leverfunctie.
Taurine bevordert de omzetting van glycogeen in glucose. Glucose is de belangrijkste brandstof voor de spieren en hersenen. Taurine stimuleert de afbraak van melkzuur in de spieren. Taurine heeft een positieve invloed op het functioneren van de zenuwen en heeft een anti-oxidante en cholesterolverlagende werking.
Tyrine is belangrijk voor de aanmaak van schildklier-, bijnier(schors-) en hersenhormonen. Het verlaagt stress en heeft een antidepressieve werking.
aminozuren Iedereen krijgt vroeg of laat wel eens te kampen met tandvleesproblemen. De grootste boosdoener is tandplak. Tandplak is een kleverige laag, die zich na iedere maaltijd op de tanden vasthecht en uit bacteriën (70%), suikers en glycoproteïnen uit het speeksel bestaat.
Als je tandplak van 10 à 14 dagen oud zou onderzoeken, zul je zien dat er tientallen soorten bacteriën inzitten. Toxische stoffen in het tandplak kunnen tandvleesontsteking of gingivitis veroorzaken. Zo’n ontsteking leidt tot zwelling, roodheid en bloedingen van het tandvlees. Het tandvlees kan zich daardoor beginnen terugtrekken en de tandhalzen blootleggen, waardoor de tanden en de kiezen kunnen gaan loszitten. Als de tandvleesontsteking niet behandeld wordt, kan dat leiden tot afbraak van het parodontaal ligament, wat zou kunnen uitbreiden tot het kaakbot (parodontitis).
Als er op het tandplak calciumfosfaten uit het speeksel neerslaan, kan dat leiden tot tandsteen. Dat is bedekt met tandplak en zal tandvleesontsteking veroorzaken. Tandsteen kun je niet verwijderen door je tanden te poetsen. Je kunt er dus maar beter voor zorgen dat je gebit gezond blijft en zo tandplakvorming te vermijden.
De bacteriën in de tandplak vormen zuur uit suikers. Dat zuur tast het tandglazuur aan en ontkalkt de tanden. Daardoor ontstaan tandbederf of witte en bruine vlekjes, cariës. Hoe meer maaltijden je verbruikt op een dag, het galzuur kan zich pas herstellen van de zuuropneming als er enkele uren tussen de maaltijden zitten. Ons speeksel neutraliseert de zuurtegraad in de mond. Het is dus ook belangrijk goed te kauwen tijdens het eten.
Suikerrijk voedsel vormt een groot risico voor tandplak, maar ook zure drank of voedsel (yoghurt, fruitsap, azijn, wijn, enz.) is riskant. Wacht nadat je iets zuurs hebt gegeten minstens een uur met het poetsen van je tanden. In het geval van zure middelen spreken we van tanderosie. Dat vindt vooral plaats op schone oppervlakten, in tegenstelling tot cariës. Tanderosie treedt ook op bij mensen die vaak braken of veel last hebben van oprispingen.
Een ander gevolg van zich terugtrekkend tandvlees kunnen gevoelige tanden zijn. Bij gebruik van warme, koude, zoete of zure drank of eten of bij het inademen van koude lucht ervaart de patiënt pijn. Tandvlees kan zich terugtrekken ten gevolge van tandplak, het te hard poetsen van de tanden of te hard schurende tandpasta. De gevoelige delen van de tand (pulpa en dentine) worden normaal gezien volledig beschermd door het tandvlees, het wortelcement en het glazuur.
Als bacteriën en toxische stoffen door het tandglazuur, de dentine en de pulpa kunnen dringen, kan dat een hevige pijn veroorzaken. Als de ontsteking voorbij het wortelpunt geraakt, kan zich een abces vormen.
– Poets je tanden driemaal per dag met een zachte of medium tandenborstel, zeker geen harde. Vervang de tandenborstel om de 4 à 6 weken.
– Gebruik een zacht schurende tandpasta om beschadiging van het dentine te voorkomen. Gebruik niet te veel tandpasta. Er bestaat ook tandpasta voor overgevoelige tanden.
– Poets eerst de binnenkant van de tanden met kleine cirkelvormige bewegingen. Een elektrische tandenborstel is nog beter.
– Probeer dagelijks de ruimte tussen de tanden en het tandvlees te reinigen met flosdraad.
– Voor het slapengaan kan je je mond spoelen met een antibacterieel mondspoelmiddel.
– Het is aan te raden je tandplak tweemaal per jaar te laten verwijderen door de tandarts.
– Poets ook je tong. Bacteriën nestelen zich daar graag en gebruiken de etensresten die er blijven hangen als voedselbodem. Er bestaan ook speciale tongschrapers, die verkrijgbaar zijn bij de apotheek.
tanden, tandproblemen, tandsteen, tandvlees Een allergie is een abnormale reactie van het lichaam op een stof of substantie die eigenlijk onschuldig is. Als iemand die allergisch is hiermee in contact komt via ademhaling of inhalatie, zal zijn lichaam hierop reageren. Die reactie kan zich uiten in de vorm van zwellingen, niezen of uitslag. De allergie ontstaat doordat je lichaam een onschuldige stof (zoals pollen) aanziet voor schadelijk.
Wat de precieze oorzaak is van allergieën, is tot nu toe een raadsel. Gelijkaardige allergieën komen vaak voor binnen een familie. Allergieën kennen niet alleen erfelijke oorzaken, maar ook andere.
De allergie die het meest voorkomt is allergische rinitis. Typische symptomen van dit soort allergieën zijn hoesten, niezen, een lopende of verstopte neus. Ook jeuk is een veel voorkomen symptoom. Die jeuk aan ogen, neus en keel leidt vaak tot tranende ogen.
Een andere bekende allergie is astma. Symptomen hiervan zijn onder meer hoesten, ademhalingsproblemen, een piepende ademhaling en een beklemmend gevoel in de borststreek.
Contactallergieën zijn allergieën die het gevolg zijn van contact van de huid met een stof. De huid kan daardoor rood worden en jeuken of er kan een brandend gevoel optreden.
Bij erg zware allergische reacties kan iemand in het ergste geval zo slecht reageren dat hij of zij ademhalingsmoeilijkheden krijgt. Die kunnen het gevolg zijn van zwellingen in de mond of keel. Ten gevolge van een zware allergische reactie kan iemand ook in shock geraken. Roep dan zo snel mogelijk de hulpdiensten erbij.
Een allergie kan doorgaans opgespoord worden aan de hand van huid- of bloedtesten. Als familieleden van je met allergieën kampen, is de kans vrij groot dat jij ook een allergie hebt.
Als je een allergie hebt, kan je natuurlijk proberen zo weinig mogelijk in aanraking te komen met de stof waar je allergisch voor bent. Maar een allergie kan in veel gevallen ook bestreden worden met medicijnen. Er bestaat medicatie die je moet nemen vóór je in aanraking komt met de stof waarvoor je allergisch bent, maar ook medicatie die je moet innemen op het moment van je allergische reactie. Zoek eens uit wat voor jou het meest efficiënt is.
Immunotherapie is een zware behandeling die je van je allergie af kan helpen. Houd er rekening mee dat deze therapie geen waterdichte kans op slagen garandeert. Immunotherapie duurt lang en is vaak erg duur. Andere benamingen voor immunotherapie zijn hyposensibilisatie en desensibilisatie. Immunotherapie wordt gebruikt voor patiënten met hooikoorts, en huisdieren- of een huisstofmijtallergie. De behandeling bestaat eruit dat de patiënt het allergeen, de stof waar hij allergisch voor is, ingespoten krijgt.
allergie, allergische rinitis Aften zijn pijnlijke zweertjes in de mond. Ze komen meestal voor de eerste keer voor op kinderleeftijd of tijdens de puberteit en komen nadien dikwijls terug. Ongeveer 20% van de bevolking heeft wel eens last van aften.
Aften zijn ronde of ovalen blaasjes of zweertjes in de mond met een doorsnede van drie tot vier millimeter. Ze zien eruit als grijswitte plekjes met een rode, ontstoken rand. Ze komen voornamelijk voor op de onderzijde van de tong, het wangslijmvlies, de mondbodem en de binnenzijde van de lip. Soms komen ze ook voor in de keel.
We kunnen een onderscheid aken tussen de kleine (minor) en de grote (major) aften. Kleine aften komen het vaakst voor. Die zweertjes zijn kleiner dan 1 cm., doen niet veel pijn en genezen na 1 à 2 weken spontaan zonder littekenvorming. Slecht 10% van de patiënten met aften heeft last van grote aften. Die grote zweren kunnen erg pijnlijk zijn. ze zien er hetzelfde uit als kleine aften,maar hebben een doorsnede van meer dan 1 centimeter. Ze genezen pas na 10 à 30 dagen en laten een litteken achter. Ze kunnen pijn, koorts en opgezette lymfeklieren veroorzaken. Patiënten met grote aften krijgen dikwijls ook aften rond de geslachtsorganen of rond de anus.
Aften kennen geen bepaalde oorzaak. Er zijn verschillende factoren die de aften kunnen uitlokken bij patiënten met aanleg ervoor:
– Beschadiging van het slijmvlies: ten gevolge van tanden poetsen, flossen, kauwgom kauwen, een slecht sluitend gebit, injecties en tandheelkundige behandelingen.
– Emotionele stress
– Hormonale factoren: aften kunnen bij vrouwen verdwijnen tijdens het gebruik van de pil of tijdens de zwangerschap
– Erfelijke factoren: aften komen dikwijls voor in dezelfde familie
– Virussen en bacteriën: geen bewijs voor
– Voedselovergevoeligheid
Grote aften daarentegen kunnen een symptoom zijn van een onderliggende ziekte, zoals ziekte van Behçet, darmziekten zoals coeliakie en bloedziekten door gebrek aan ijzer, vitamine B12 of foliumzuur. Ook aidspatiënten kunnen op zweertjes die op aften lijken in de mond krijgen.
Als er een uitlokkende factor in het spel is, dan moet die eerst aangepakt worden. Als een ziekte de onderliggende factor is, zal die behandeld worden. Maar bij het merendeel van de patiënten blijft de oorzaak van de ziekte onbekend. Er bestaan medicijnen die op de aften kunnen aangebracht kunnen worden, waaronder lidocainehydrochlorideslijm of corticosteroïden. Bij hardnekkige aften wordt soms een beroep gedaan op tabletten als prednison. Er is echter geen geneesmiddel met een gegarandeerde werking. Spoel je mond regelmatig met een spoelmiddel op basis van chloor. Tegen de pijn kun je een pijnstiller als paracetamol nemen.
aft, mond