Kaalheid kan een gevolg zijn van biologische processen of ziekten en het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Op het hoofd zal er dan ook geen haar meer zijn en het zal ook niet meer teruggroeien. De meeste mensen zoeken dan al snel toevlucht tot een toupet of een pruik. Toch is er ook een mogelijkheid om terug haar te krijgen op het kaal hoofd, nl. door haartransplantatie.
Indien er op natuurlijke wijze geen haar meer groeit op het hoofd, is haartransplantatie bovendien de enige manier om terug haar te krijgen. Bij iedere man die met kaalheid te maken heeft blijft er immers op het achterhoofd een haarrand aanwezig. De reden hiervoor is dat deze haarkrans ongevoelig is voor de stof die haaruitval veroorzaakt, dihydrotestosteron. Haartransplantatie zal er dan uit bestaan om vanuit deze haarrand haarfollikels te verplaatsen naar een kalende plek op het hoofd. Vanuit deze follikels zal er dan nieuw haar groeien die, net zoals het haar in de haarkrans, niet meer zal uitvallen. De haarwortels behouden immers hun erfelijke eigenschappen en zijn dus ongevoelig voor het testosteron.
Bovendien wordt er sinds kort ook bij vrouwen aan haartransplantatie gedaan, al is het belangrijk op te merken dat er bij vrouwen meestal niet kan voldaan worden aan het verwachtingspatroon.
Toch is haartransplantatie niet bij iedereen mogelijk. Er moet rekening worden gehouden met de snelheid van het haarverlies, maar ook met het gebied dat je door de transplantatie wilt bedekken. Ook zal de oorzaak van het haarverlies moeten worden onderzocht. Zo zullen mensen met een erge vorm van alopecia geen haartransplantatie kunnen ondergaan. Bovendien zullen bij sommige personen de getransplanteerde haren na een paar dagen weer uitvallen waardoor er dus een correctie nodig is.
Er bestaan verschillende technieken voor haartransplantatie. Deze technieken zijn de laatste jaren enorm verbeterd, al zijn ze nog steeds zeer duur. Van de periode waarin er stukjes huid werden verplaatst, waarin dan een twintigtal haren zaten en een “plukjes-effect” kreeg, is men tegenwoordig geëvolueerd waar de transplantatie wordt uitgevoerd met zeer kleine “grafts” met een paar haren in. Hierdoor is haartransplantatie minder snel te merken en zal het natuurlijker lijken.
Er moet bovendien ook worden gelet op de bijwerkingen van haartransplantatie, al zijn die vrij minimaal. De patiënt zal wat last ondervinden van de hechting, maar dit verdwijnt na een aantal dagen. Bovendien is er ook nazorg vereist in de eerste dagen na de transplantatie.
haartransplantatie, kaalheid Geelzucht, of icterus, is af te leiden uit een vrij gelig uiterlijk, vooral te merken aan het oogwit. Het is op zich geen ziekte, maar eerder een symptoom dat er iets mis met de afvoer van afvalstoffen uit het bloed. Toch betekent het niet dat deze achterliggende kwaal niet ernstig kan zijn. Het wordt veroorzaakt door de verwijdering van bilirubine door de gal. Deze stof is een afvalproduct van de rode bloedcellen en is de oorzaak voor de gele kleur. Als de afvoer van afvalstoffen niet goed verloopt zal de bilirubine zich opstapelen in het bloed en zo de gele kleur veroorzaken.
De gele kleur wordt veroorzaakt door bilirubine, maar wat leidt nu concreet tot een ophoping van deze stof? Dit kan verschillende oorzaken hebben. Ten eerste kan er een zeer grote productie van bilirubine zijn. Deze productie kan soms zelf zo hoog liggen dat de lever de afscheiding ervan niet kan bijhouden. Er zal dan te veel bilirubine in het bloed aanwezig blijven, wat dan leidt tot de gele kleur.
Een tweede oorzaak kan zijn dat de lever zelf niet goed functioneert. De lever kan de bilirubine dan niet verwerken en afscheiden, waardoor er ook weer te veel bilirubine in het bloed terecht komt. Een belangrijke mogelijke oorzaak van het slecht functioneren van de lever is hepatitis A, maar ook levercirrose, overmatig alcoholgebruik en stofwisselingsstoornissen.
Een andere oorzaak is een blokkade in de galwegen, wat veroorzaakt wordt door galstenen of een aangeboren afwijking of ziekte aan de galwegen.. De galvloeistof kan dan niet meer vanuit de lever naar de darm worden afgevoerd, waardoor er bilirubine in het bloed terecht komt.
Ten slotte zijn er nog aantal andere oorzaken, zoals bepaalde ziektes, bijwerking van medicijnen of een slechte voeding. Het is bovendien belangrijk op te merken dat geelzucht doorgaans niet besmettelijk is, tenzij het door hepatitis A wordt veroorzaakt.
Geelzucht komt bovendien vaak voor bij pasgeboren baby’s. Dit kan veroorzaakt worden door een onrijpe lever, een verhoogd aanbod van bilirubine na de geboorte of een versnelde afbraak van rode bloedcellen na de geboorte, waardoor de meeste baby’s er kort na de geboorte geel uitzien.
Een gelig uiterlijk is het belangrijkste symptoom van geelzucht, maar toch zijn er nog andere symptomen. De urine kan bijvoorbeeld zeer donkerbruin worden of de ontlasting kan bleek zijn. Jeuk en ernstige vermoeidheid kunnen ook op geelzucht wijzen, net zoals een overwegend slecht gevoel door het gelig uiterlijk.
De behandeling van geelzucht is afhankelijk van de oorzaak ervan. Soms is behandeling ook niet nodig, omdat het veroorzaakt wordt door onschuldige aandoeningen. Bij pasgeborenen is een behandeling meestal niet nodig, aangezien de geelzucht doorgaans vanzelf zal verdwijnen na een paar dagen.
geelzucht De meniscus is een stukje kraakbeen dat zich tussen sommige gewrichten bevindt. Bij de mens is dit aanwezig in de knie. Het bestaat uit een speciaal soort kraakbeen en er bevindt zich een meniscus aan zowel de binnen- als de buitenzijde van de knie. De functie van dit schijfje in de vorm van een C is op te treden als een schokbreker bij het stappen, lopen en springen. Het zorgt voor bescherming van het kraakbeen in de knie en zorgt er voor dat het niet te snel afslijt. Hiernaast is de meniscus ook een stabilisator in de knie: het is immers een overgang tussen het afgeronde bovenbeen en het vlakkere onderbeen. De twee menisci zorgen dus concreet voor een opvulling van het raakvlak tussen het dij- en het scheenbeen.
Aan de meniscus lopen nog veel sporters een letsel op, vooral een volledige scheur van de meniscus. De meest voorkomende oorzaak van een scheur van de meniscus, die vaak bij voetballers voorkomt, is een snelle draaibeweging waarbij de knie en het dijbeen draaien terwijl de voet nog in de grond staat en waardoor het scheenbeen dus niet mee draait. Hierdoor geraakt de meniscus gekneld tussen boven- en onderbeen. De sporter zal dit meestal zelf meteen doorhebben door het horen van “knak” in de knie.
Letsels kunnen echter ook voorkomen bij het rechtkomen uit een hurkpositie, bijvoorbeeld bij het heffen van iets zwaar. Bovendien zal er naarmate je ouder wordt ook meer slijtage zitten op de gewrichten rond de meniscus waardoor er ook een scheur kan optreden.
De luide “knak” die je kan horen bij het plots scheuren van de meniscus is een eerste symptoom dat kan wijzen op een scheur. Maar er zijn nog andere symptomen. Een gezwollen knie kan wijzen op een scheur, net zoals pijn bij het volledig buigen en strekken van de knie. Het gevoel dat je continu door je knie zakt en dus een zwakke knie hebt kan ook op een scheur wijzen. In de ergste gevallen kan de knie ook volledige geblokkeerd zitten en kan je de knie dus niet meer bewegen.
Deze symptomen kunnen echter ook duiden op andere knieletsels, wat een vaststelling van een letsel niet eenvoudig maakt. Een gesprek met je arts en een onderzoek kunnen helpen, maar toch zal er doorgaans een beroep worden gedaan op een scan van je knie om het letsel duidelijk te kunnen vaststellen.
Een meniscus die beschadigd is zal nooit vanzelf herstellen: een operatieve ingreep zal dan ook meestal noodzakelijk zijn. Dit gebeurt doorgaans door artroscopie: hierbij wordt operatief het gescheurde stuk weggenomen en terug vastgehecht. Momenteel is er ook onderzoek bezig over een eventuele meniscustransplantatie.
Toch is een operatie niet altijd nodig. Oefeningen met als doel het versterken van de spier kunnen de klachten ook al doen afnemen. De keuze van behandeling is afhankelijk van de leeftijd van de persoon en wat die persoon na het letsel nog verwacht te doen. Als hij terug wilt gaan sporten zal een operatie echter wel noodzakelijk zijn.
knie, meniscus, sportblessures Ischiasneuralgie of kortweg ischias, is een vorm van zenuwpijn in de rug. Dit wordt veroorzaakt door druk op wortels van de ischiaszenuw, waar deze uit de wervelkolom naar buiten komen. Een andere benaming voor Ischias is heupjicht.
Eerste signalen van Ischias kunnen zijn:
– gevoelloze tenen of delen van de voet
– spieruitval (bv. klapvoet)
– verlies van controle over de sluitspieren van blaas en darm (incontinentie)
– Het meest kenmerkende symptoom van ischias is een pijn aan de achterkant van het been die loopt van de bil tot de voet. Deze pijn kan zo hevig zijn dat lopen niet mogelijk is. Meestal gaat het gepaard met lage rugpijn.
Bij aanwijzingen voor specifieke oorzaken is onderzoek daarnaar en eventueel behandeling aangewezen. Het is aan te bevelen om bij de eerste voortekenen van ischias een arts te raadplegen.
Irritatie en uiteindelijk ontsteking van de ischiaszenuw kunnen het gevolg zijn van overbelasting van de onderrug , problemen met wervels of tussenwervelschijven , artrose, botziekten en artritis, gewrichtsontsteking in de lage rug en het bekken. Naast aandoeningen van de wervelkolom kan Ischias ook veroorzaakt worden door inspanning , overgewicht en een slechte conditie of houding.
Ook emotionele problemen kunnen leiden tot ischias. Wanneer we onder spanning staan, merken we dat vaak aan opspelende ‘zwakke plekken’ in ons lichaam.
Behandeling is in eerste instantie conservatief. Ischias wordt in de eerste plaats behandeld met pijnstillers en ontstekingsremmende middelen. In tweede instantie worden enkele infiltraties van corticoïden (rechtstreeks in het gewricht) gegeven en moet de patiënt een lumbostaat (licht korset in gegoten hars) dragen om de lumbale wervelkolom te laten rusten. Als een dergelijke behandeling na maanden nog geen resultaat oplevert, kan een heelkundige behandeling van een discushernia worden overwogen.
Door het knellen van of door druk op een zenuw(wortel) kunnen er verlammingsverschijnselen van een of meer spieren ontstaan. Hierdoor ontstaat verdoofd gevoel van de huid die bezenuwd wordt door de betrokken zenuw.
Ischias is in zekere zin een verder stadium van lumbago. 90% van patiënten met ischias heeft ooit een lumbago gehad. Preventie kan dus heel wat leed voorkomen. Een bedachtzaam en rugveilig bewegingspatroon is de eerste stap.
ischias, rug, rugpijn Weight Watchers is een Amerikaans bedrijf, in 1963 opgericht door Jean Nidetch. Jean Nidetch ontwikkelde een dieet dat al miljoenen mensen heeft geholpen om af te vallen. Weight Watchers is een van de beroemdste afvalmethodes. Het dieet probeert afvallen meer te laten zijn dan alleen minder eten.
Het dieetprogramma wordt in groepsverband gevolgd, daarom denken velen dat Weight Watchers een vereniging is. In dit programma ontmoeten de deelnemers elkaar wekelijks om elkaar te steunen en ervaringen uit te wisselen. De leden leren er goed om te gaan met voeding, ze verliezen gewicht maar blijven toch gezond eten.
Het clubje uit 1963 is met de jaren uitgegroeid tot een grote multinational. Momenteel is de organisatie actief in 29 landen, en volgen wekelijks 1 miljoen mensen een van de 30.000 cursussen. Weight Watchers Belgium werd opgericht in 1973.
Het dieet bestaat uit een soort puntensysteem waarbij elk onderdeel van de maaltijd een bepaald aantal punten bevat. Deze punten zijn niet analoog aan calorieën. Afhankelijk van je grootte, leeftijd en geslacht moet je elke dag onder een bepaald aantal punten blijven om af te vallen. De punten moeten binnen een bepaalde tijd worden gegeten, maar kunnen binnen een aantal dagen ook worden opgespaard, om op een feestje toch mee te kunnen eten met de rest. WeightWatchers zegt dat het bedrijf zijn werkwijze veranderde omdat een dieet realistisch moet zijn, wil je het volhouden. Dit nieuwe systeem is niet berekend op de hoeveelheid calorieën maar op een combinatie van de hoeveelheid vet, proteïne, suiker en vezels en hoeveel energie het kost om het te kauwen en te verteren.
De Weight Watchers-methode gaat langzaam, maar op de lange termijn is gewichtsafname bijna gegarandeerd. Daarenboven zijn de resultaten vrijwel blijvend, op voorwaarde dat het dieet wordt gevolgd.
Een verschil met de meeste dieetmethodes is dat je met dit dieet zoveel fruit en groenten mag eten als je wil, ze zijn immer geen punten waard. De enige uitzondering zijn aardappelen en andere zetmeelhoudende groenten.
In 1978 werd Weight Watchers International overgenomen door H.J. Heinz Company. In 1999 werd het weer zelfstandig en in 2001 werd het een beursgenoteerde onderneming. Heinz brengt nog wel verpakte voedingsmiddelen van het merk Weight Watchers op de markt.
afslanken, afvallen, dieet, dieetmethode, vermageren, Weight Watchers Cytomegalie is een infectieziekte veroorzaakt door het cytomegalovirus (CMV). Het overgrote deel van de infecties verlopen zonder symptomen; de meeste mensen komen ooit in aanraking met het cytomegalovirus zonder ernstige gevolgen te ondervinden. Wie eenmaal met het cytomegalovirus is geïnfecteerd, kan zijn/haar leven lang anderen besmetten zonder er zelf last van te hebben.
De ziekte komt vooral voor in minder ontwikkelde landen en bij mensen die leven in slechte sociaal-economische omstandigheden.
Besmetting treedt op via intensief contact (speeksel, urine, sperma, cervixslijm, moedermelk en bloed). Bij volwassenen zijn seksueel verkeer en orgaantransplantatie de hoofdoorzaken van besmetting, terwijl ze zelden te wijten is aan transfusie van bloed en bloedproducten. Baby’s kunnen de besmetting oplopen als zij de vagina en de baarmoederhals passeren of door het drinken van besmette moedermelk. Cytomegalie kan zich op latere leeftijd alleen verspreiden door nauw contact met de lichaamsvloeistoffen van iemand met cytomegalie.
De meeste infecties verlopen asymptomatisch. Enkele symptomen zijn:
– Koorts zonder duidelijke oorzaak, keelontsteking, hoesten, misselijkheid, diarree, hoofdpijn, vergrote lymfeklieren en een vergrote milt.
– CMV-infectie kan zich ook uiten als een soort klierkoortssyndroom : langdurige koorts en vermoeidheid. Soms gepaard hiermee CMV pneumonie, hepatitis met leverstoornissen, gastritis, colitis en retinitis
– Infecties bij patiënten met onderdrukte immuniteit zijn dikwijls heel ernstig en uiten zich door hoge koorts met aantasting van verschillende organen.
Cytomegalie is een ziekte die vanzelf overgaat bij mensen die een goed immuunsysteem hebben. In dat geval is geen speciale behandeling vereist. Baby’s en peuters, mensen met een donororgaan, patiënten die onder behandeling zijn voor kanker, mensen die met hiv zijn geïnfecteerd en al diegenen met een verzwakt immuunsysteem, hebben daarentegen antivirale therapie nodig.
Goede handhygiëne is heel belangrijk.
Zwangere vrouwen die intensief contact met kinderen hebben zoals in kinderdagverblijven, kleuter- en basisonderwijs, moeten extra opletten en de handen goed wassen na elk contact met kinderen en na het hanteren van mogelijk direct besmette materialen zoals urine (luiers) of speeksel (speelgoed) en bloed.
Het beroep van kleuterleidster en kinderverzorgster wordt meer geassocieerd met CMV-seropositiviteit.
Men moet zich ervan bewust blijven dat elke seronegatieve zwangere vrouw thuis ook besmet kan worden bij de verzorging van haar eigen jonge kinderen die eventueel door leeftijdsgenootjes werden besmet.
Er bestaat vooralsnog geen vaccin tegen cytomegalie.
cytomegalie, cytomegalovirus Een herseninfarct (wordt ook’ beroerte’ genoemd) ontstaat door een blokkade van een bloedvat in de hersenen. Hierdoor krijgt een deel van de hersenen geen zuurstof en voedingsstoffen en lijden de hersenen schade, gaan ze minder functioneren of sterven af. Een beroerte is de derde doodsoorzaak in de Westerse wereld, na hartaandoeningen en kanker. Van alle patiënten met een beroerte overlijdt een derde binnen het eerste jaar na de beroerte. Ongeveer 10% van de patiënten krijgt opnieuw een beroerte in de loop van het eerste jaar.
Er bestaan twee soorten herseninfarcten:
Bij een embolie is een bloedklonter van een ander deel van de slagaderlijke circulatie losgeschoten, deze zit vast in een slagader. Een embolie kan voorkomen in de hersenen zelf, maar ook in een ader die naar de hersenen leidt. Een embolie kan leiden tot een infarct. Belangrijkste plaatsen waar de stolsels vandaan komen zijn de halsslagaders en het hart en door afwijkingen van de vorm van het hart of de kleppen.
Bij een atherotrombotische of -sclerotische beroerte is aderverkalking de veroorzaker. Vetten hebben zich aan de binnenkant van de bloedvaten vastgezet. Hiervan kan een stukje afbreken. Als dit stukje een bloedvat in de hersenen blokkeert, leidt dit tot een infarct.
Trombolyse is een directe behandeling van een acute infarct. Indien een patiënt met een herseninfarct (ruim) binnen 4.5 uur in het ziekenhuis aanwezig is, kan een directe behandeling worden gegeven om het stolsel te proberen op te lossen door medicijnen toe te dienen binnen 3 uur na de eerste symptomen. Het medicijn (r-tPA, actilyse®) kan bijwerkingen hebben: kleine maar ook ernstige bloedingen in de hersenen en elders in het lichaam.
Alle patiënten krijgen een behandeling ter preventie van nieuwe hart- en vaatziekten en herseninfarcten. Deze bestaat uit leefregels (afvallen, stoppen met roken, gezonde voeding, regelmatige lichaamsbeweging en matig met alcoholgebruik) en uit medicijnen. Bijna alle patiënten komen in aanmerking voor bloedverdunners in de vorm van bloedplaatjesremmers. Daarnaast zullen de meeste patiënten medicijnen krijgen om de bloeddruk en het cholesterolgehalte te verlagen
De gevolgen van een herseninfarct zijn afhankelijk van waar in de hersenen het infarct optreedt en de hoeveelheid hersenweefsel die beschadigd is.
Mogelijke gevolgen zijn: frontaal syndroom, verlamming (meestal halfzijdig), gevoelsstoornissen, gezichtsvelduitval, slikstoornissen, afasie. De gevolgen worden bepaald door de plaats in de hersenen waar een beroerte zich voordoet. Lichamelijke gevolgen van een beroerte kunnen zijn: eenzijdige verlamming, gedeeltelijke blindheid (hemianopsie), afasie/dysartrie.
beroerte, hersenen, herseninfarct Pijnstillers zijn de meest voorkomende medicijnen die mensen innemen. Ze zijn in apothekers verkrijgbaar zonder voorschrift van de arts. Daarom is het belangrijk dat je de bijwerkingen van verschillende soorten pijnstillers kent en weet hoe ze gebruikt moeten worden. Er zijn twee soorten pijnstillers:
1. Paracetamol: wordt meestal gebruikt tegen hoofdpijn, veel voorkomende en langdurige pijn, langdurige arthritis, en het dempt de koorts
2. NSAID’s (afkorting van nonsteriodal anti-inflammatory drugs) zoals aspirine, ibuprofen en naproxen. Ibuprofen en naproxen worden meestal gebruikt bij menstruatiepijn, spierpijn of een ontsteking.
Zowel paracetamol als NSAID’s zijn goed tegen hoofdpijn, spierpijn, artritis, menstruatiepijn, tandpijn, oorpijn, koorts, verkoudheid, griep, sinusitis en keelpijn.
Paracetamol zorgt ervoor dat een bepaald deel van de hersenen dat de pijnberichtgeving regelt tijdelijk stopgezet wordt. De hersenen zullen daarom geen pijnsignalen meer doorgeven, waardoor de pijn stopt.
NSAID’s zorgen ervoor dat de productie van prostaglandinen stopgezet. Zo zal ook de pijn niet langer gevoeld worden.
Sommige pijnstillers zullen slecht reageren in combinatie met andere medicijnen. Mogelijke gevaren bij paracetamol ontstaan als je een hoge dosis inneemt. Zo kan je schade aan je lever oplopen. Bij alcoholproblemen is je lever al beschadigd waardoor zelfs een kleine dosis van paracetamol al gevaarlijk kan worden voor de lever. NSAID’s innemen is ook niet ongevaarlijk: bij gebruik gedurende een lange periode zal het zorgen voor maagproblemen. Het kan er ook toe leiden dat je bloeddruk hoger wordt dan normaal. Mensen ouder dan 60 jaar moeten oppassen met het toedienen van NSAID’s. Het kan zorgen voor maagproblemen, lever- of nierziektes, en een hoge bloeddruk. Bovendien is een combinatie van NSAID’s en medicijnen tegen hoge bloeddruk zeer gevaarlijk.
Algemeen gesproken is het belangrijk dat je voor dat je pijnstillers inneemt eerst onderzoekt wat de mogelijke bijwerkingen zijn en wat gevaarlijke combinaties met andere medicijnen zijn. Het is dan wel overal vrij gemakkelijk te verkrijgen, maar toch moet je best met de dokter praten welke pijnstiller je best neemt. Ook de apotheker kan je hierbij helpen.
NSAIDs, paracetamol, pijnstillers Je kind kan bepaalde eetgewoontes aannemen die de gezondheid in gevaar brengen. Een eetverslaving is een voorbeeld van een ongezonde eetgewoonte. Bij een eetverslaving heeft je kind veel moeite om zijn eetlust te controleren. Soms heeft men dan een enorme eetlust waardoor men veel calorieën in een keer inneemt. Dat kan zorgen voor gezondheidsproblemen. Mogelijke gezondheidsproblemen zijn:
– Overgewicht
– Diabetes
– Hoge bloeddruk
– Hoge cholesterolgehalte
– Hartziekte
– Depressie
Kinderen kunnen zich schuldig voelen door hun enorme eetlust en schamen zich om hun voorkomen. Dat zorgt ervoor dat men in een visuele cirkel geraakt: doordat men zich schuldig voelt en zich schaamt, wil men eten om die gevoelens te vergeten.
Om een eetverslaving bij je kind te herkennen moet je naar het gedrag van je kind kijken. Als je kind veel bezig is met voedsel en meer dan nodig eet, snel eet of op rare momenten eet dan kan het zijn dat je kind een eetverslaving heeft. Een teken van eetverslaving is ook het verstoppen van voedsel. Als je kind voedsel steelt om het op een andere manier te bewaren kan het zijn dat je kind een eetverslaving heeft. Als je kind daarenboven voedsel gebruikt als emotionele uitlaat dan kan je best eens met je kind praten over een mogelijke verslaving.
De oorzaak van de eetbuien van kinderen zijn vaak emotionele stress. Ze voelen zich triestig of bang en eten daarom. Maar het overdadig eten zorgt ervoor dat ze zich schuldig voelen en nog meer eten. Zo komen ze terecht in een visuele cirkel.
Als je vermoedt dat je kind een eetverslaving heeft, moet je zo snel mogelijk hulp zoeken. Leg de situatie uit aan je dokter. Zoek een praatpersoon voor je kind waar het de emotionele stress tegen kan vertellen en geef je kind emotionele ondersteuning.
Zorg ervoor dat je kind voedsel op een positieve manier leert benaderen. Praat over goede eetgewoontes en leg uit wat de gevaren zijn van overgewicht. Geef je kind gezonde snacks, eet je maaltijd als gezin en stel en maaltijdschema op. Zo kan je kind weten wanneer het de volgende keer zal eten. Geef ook zeker geen voedsel als beloning.
eetverslaving, eten, kinderen, obesitas, overgewicht, zwaarlijvigheid Tinea cruris is een veel voorkomende schimmelinfectie. Ze komt vaak voor bij mensen die veel zweten (bijvoorbeeld atleten) en bij mensen met overgewicht. Tinea cruris is een huiduitslag die zich in de lies, de binnenkant van de dijen of aan de genitaliën voordoet. Het zorgt ervoor dat de huid rood of bruin wordt. Tinea cruris irriteert de huid maar is op zich niet gevaarlijk. De huid wordt jeukerig, branderig, droog en schilferig. Krabben helpt niet. Integendeel, dat zorgt ervoor dat de huid nog meer geïrriteerd wordt. Ga best naar de dokter als je denkt dat je tinea cruris hebt.
Tinea cruris is een huidaandoening die van de ene persoon op de andere wordt overgegeven. Het overdragen van de huidaandoening kan gebeuren door in contact te komen met besmette mensen. Tinea cruris wordt veroorzaakt door dezelfde schimmel als ringvuur, een andere huidaandoening. Je komt in risico om tinea cruris van iemand anders te krijgen als je:
– Een douche neemt zonder je fatsoenlijk af te drogen.
– Strakke kleding draagt, waardoor je lichaam niet meer kan transpireren.
– Je handdoek of kleding met andere mensen deelt.
Als je denkt dat je tinea cruris hebt, kan je best de dokter opzoeken. Die zal de uitslag onderzoeken en mogelijks een paar huidcellen opsturen naar het laboratorium voor microscopisch huidonderzoek. De behandeling van tinea cruris wordt vaak al gestart voordat men het resultaat van het labo heeft gekregen. Dat resultaat kan immers een maand op zich laten wachten.
De behandeling van tinea cruris zal gebeuren aan de hand van een spray, poeder of zalf. Afhankelijk van de omstandigheden zal men langer behandelen, maar vaak duurt de behandeling maar enkele weken. Zorg er in ieder geval voor dat je huiduitslag proper en droog blijft, je losse kleding draagt en je enige tijd wegblijft van de gym.
Enkele manieren om tinea cruris te voorkomen zijn:
– Je veel douchen en goed afdrogen. Neem zeker een douche nadat je gesport hebt. Tinea cruris ontwikkelt zich immers bij het sporten en in de warmte. Na een douche zal je minder kans lopen op deze huidaandoening.
– Je sokken en ondergoed dagelijks vervangen.
– Geen douche of handdoeken delen met anderen.
– Je badkamer desinfecteren.
– Je sportattributen poetsen na gebruik.
huidaandoening, huidziekte, schimmelinfectie, tinea cruris