Iedereen heeft ooit wel eens last gehad van rugpijn, en vaak is het voor een huisarts ook een vage klacht waarvoor er letterlijk duizenden oorzaken kunnen zijn. De soorten pijn die je kan ervaren zijn dan ook nog eens erg uiteenlopend. Daarom is het goed om de verschillende soorten pijn van elkaar te onderscheiden.
– Pijn in de onderrug die overgaat naar het achterwerk en de billen. Deze pijn kan zelfs uitstralen naar de onderbenen, de voeten en de tenen.
– Chronische pijn in de midden- of onderrug, die heviger wordt bij het zitten gaan of het opstaan. Bij andere bewegingen wordt deze pijn ook intenser.
– Scherpe stekende pijnen die je op een specifieke plaats in de rug gewaar wordt. Dit kan gaan van plaatsen in de nek, boven-, midden- of onderrug. De pijn is intens aanwezig na veeleisende activiteiten zoals het optillen van zware voorwerpen.
– Hevige pijn, of zelfs een volledig onvermogen om rechtop te staan, omdat er anders zware krampen optreden in de rugspieren.
– Onophoudelijke pijn of stijfheid op plaatsen op de ruggengraat. Dit kan lopen van de heupen tot aan de nek.
Sommige van deze klachten kunnen vanzelf voorbijgaan, dus dan hoeft er verder geen medische hulp worden gezocht.
Rugpijnen kunnen erg hinderlijk zijn en vaak voorkomen. De rug speelt een centrale rol in het systeem van spieren dat het menselijk lichaam controleert. Dat wil zeggen dat voor veel bewegingen de rugspieren gebruikt worden. Dat is precies de reden waarom chronische rugpijn enorm storend is. Het is dan wenselijk om je huisarts te contacteren om dit probleem te bespreken. Waarschijnlijk zal je een röntgenfoto of scan van je rug moeten laten maken om de oorzaak van het probleem te achterhalen. Een NMR zal de behandelende arts sowieso het meeste informatie over de klachten kunnen bezorgen.
De oorzaken van de pijn kunnen worden gezocht in ontstekingen en een slechte houding, tot zelfs de aanwezigheid van een tumor.
rug, rugpijn Schizofrenie is een psychische aandoening die zich typeert door symptomen van afzondering, een gebrek aan zelfzorg, waanbeelden en onsamenhangende spraak. Schizofrenie komt vooral tot uiting bij personen tussen de 15 en 30 jaren bij ongeveer 1 % van de bevolking. Natuurlijk is het bij sommige patiënten ernstiger dan bij anderen.
Het wordt vooral gekenmerkt door psychotische episodes, die minstens eenmaal moeten hebben plaatsgehad om effectief te kunnen spreken van schizofrenie. Tijdens deze psychoses ervaart de schizofreen de werkelijkheid niet zoals ze echt is, waardoor hallucinaties en waanbeelden ontstaan.
Schizofrenie kan op verschillende manieren behandeld worden. Zo kan er medicatie gegeven worden, of kunnen er therapeutische gesprekken gehouden worden. De behandeling kan nog verder gaan, naar bijvoorbeeld de opnamen in een instelling of hospitalisatie.
Er bestaan 5 verschillende vormen van deze aandoening:
– Paranoïde schizofrenie: de patiënt ervaart een grote vijandigheid van de wereld rondom hem en is steeds achterdochtig.
– Katatone schizofrenie: dit wordt vooral getypeerd door een gedragsverandering. Dit kan zich uiten in ongevoeligheid voor prikkels, maar ook in andere gedragsstoornissen.
– Gedesorganiseerde schizofrenie: wanneer de patiënt zich losrukt van de maatschappij en zich primitief gedraagt.
– Ongedifferentieerde schizofrenie: hier is sprake van als er aan bovenstaande voorwaarden niet wordt voldaan.
– Schizofrene resttoestand: wanneer er niet echt waanbeelden of ander afwijkend gedrag tot uiting komt, maar er wel sprake is van afwijkende overtuigingen.
Een schizofreen persoon kan onder andere de volgende symptomen vertonen:
– Overdreven achterdochtig zijn
– Praten met denkbeeldige personen
– Het vormen van complottheorieën die niet op de waarheid berusten
– Een onvermogen om sociale contacten te leggen
– Slaapstoornissen
– Onzekerheid
– Concentratiestoornissen
– Zelfverwaarlozing
– Overdreven emotioneel gedrag
Zoals voor vele psychologische problemen is een oorzaak moeilijk aan te wijzen. Wel zijn er een paar facturen die steeds terugkomen:
– Erfelijkheid: een voorgeschiedenis van schizofrenie in de familie
– Stoornissen in de hersenen
– Druggebruik: overdreven drug- of drankgebruik kan leiden tot schizofrenie
Letterlijk vertaald betekent schizofrenie ‘gespleten geest’, waardoor er nogal wat verwarring ontstaan is. Zo worden patiënten die lijden aan een gespleten persoonlijkheid vaak verkeerdelijk als schizofreen bestempeld.
schizofrenie Fibromyalgie wordt in de medische wereld als een syndroom bestempeld. Het is namelijk een chronische aandoening die onder andere spierpijn, slaapproblemen en vermoeidheid veroorzaakt. De naam fibromyalgie betekent grofweg pijn aan de bindweefselspieren. De aandoening is vaak het onderwerp van vele misvattingen en daarom is het nuttig om de belangrijkste kenmerken ervan te kennen.
Een echte oorzaak voor fibromyalgie is moeilijk aan te wijzen. In de medische wereld is de oorzaak van het syndroom zelfs nog niet officieel bekend. De oorzaak moet echter wel gezocht worden in het neurologisch systeem van het lichaam. Veel onderzoekers denken namelijk dat de pijn veroorzaakt wordt door perifere zenuwen die gekneld zitten. De oorzaak van fibromyalgie zelf kan ofwel worden toegeschreven aan stress, fysieke belasting of infecties. Er is zelfs sprake van dat het een erfelijke aandoening zou kunnen zijn. Maar nogmaals: een echte oorzaak heeft men nog niet kunnen vastleggen.
Over het algemeen veroorzaakt fibromyalgie pijn en stijfheid in de gewrichten, dit zijn symptomen die in vrijwel alle gevallen voorkomen. Verder zijn er ook nog volgende symptomen:
– Problemen met het geheugen en concentratiestoornissen
– Slaapproblemen veroorzaakt door korte periodes van verhoogde hersenactiviteit
– Vermoeidheid die onder meer veroorzaakt wordt door de slaapproblemen, dit is een van de meest voorname klachten bij patiënten
– Duizeligheid en hoofdpijn
– Overgevoeligheid voor bepaalde prikkels
– Depressie
De diagnose kan door een arts worden gesteld, nadat hij alle symptomen onderzocht heeft, en ook de klinische voorgeschiedenis heeft leren kennen. Door diepere onderzoeken en door middel van eliminatie kan daarna de diagnose worden gesteld. Je huisarts zal je in dat geval doorverwijzen naar een deskundige.
Wanneer er een sterk vermoeden is dat er sprake is van fibromyalgie, dan zullen vooral de symptomen behandeld worden. Door middel van de behandeling zal het ook mogelijk zijn om de diagnose te bevestigen. De exacte behandeling verschilt natuurlijk van patiënt tot patiënt, maar hieronder vind je een overzicht van de meest gebruikte methodes:
– Het toedienen van medicatie en pijnstillers kan voor een groot deel de pijn helpen verzachten. Ook spierverslappers kunnen een goede behandelingsmethode zijn.
– Beginnen met sporten kan ook een gunstige werking hebben. Door de lichaamsconditie te verbeteren kan de vermoeidheid worden teruggedrongen. Uiteraard is het belangrijk om rekening te houden met de pijnklachten in de keuze van de activiteit.
– Stress aanpakken
– Chirurgie om de geknelde zenuwen te bevrijden
fibromyalgie, pijn De eierstokken van de vrouw, die 2 belangrijke functies bezitten (de aanmaak van hormonen en vorming van eicellen), zijn opgebouwd uit verschillende weefsels. In deze weefsels kunnen verschillende soorten tumoren ontstaan. Deze kunnen zowel goed- als kwaadaardig zijn.
De kwaadaardige tumoren kunnen uitgaan van cellen die de oppervlakte van de eierstokken bekleden (epitheliale eierstoktumor), van de laag weefsel waar de eicellen liggen (gonadale stromaceltumor) of de kiemcellen (kiemceltumor).
Deze tumoren kunnen voorkomen bij één eierstok, maar in sommige gevallen kunnen ook beide eierstokken aangetast zijn.
Tot op de dag van vandaag kent men nog altijd geen duidelijke oorzaak voor eierstokkanker. Wel is geweten dat de ziekte vaker voorkomt bij kinderloze vrouwen. Het gebruik van de anticonceptiepil zou dan weer het risico op eierstokkanker verlagen.
Ook speelt er een erfelijkheidsfactor mee in het krijgen van de ziekte, maar dit gaat slechts om 5-10% van alle gevallen. Verder komt de kanker veelal voor bij vrouwen boven de 50.
Omdat eierstokkanker in het beginstadium weinig tot geen klachten met zich meebrengt, wordt de kanker vaak pas in een laat stadium ontdekt. Meestal ondervindt de vrouw dan enkele vage klachten zoals buikpijn, misselijkheid, opgeblazen gevoel en een opgezette buik.
Jammer genoeg is eierstokkanker een kanker die zich snel verspreidt en op die manier uitzaaiingen veroorzaakt. Vooral het buikvlies en de lymfeklieren worden dikwijls getroffen. Met name de lymfeklieren van de buikholte en het bekken worden vaak aangetast, waardoor er ook verspreiding naar de longen en andere organen mogelijk is.
Ten eerste zal de gynaecoloog een klinisch onderzoek verrichten, waarbij hij/zij de buik zal bekloppen om te voelen of er abnormaliteiten zijn. Verder wordt er ook een inwendig onderzoek van de vagina en het rectum gedaan, en zal er ook een echo gemaakt worden om zo de eierstokken duidelijk in beeld te brengen.
Eierstokkanker kan op chirurgische wijze behandeld worden, door middel van radiotherapie of chemotherapie. Welke behandeling de voorkeur zal genieten, hangt af van het type eierstokkanker en het al dan niet aanwezig zijn van uitzaaiingen.
Wanneer de kanker in een vroegtijdig stadium ontdekt wordt, is er een goede kans op genezing. Maar zoals al eerder verteld wordt de ziekte vaak pas in een laat stadium ontdekt. Hoe uitgebreider de ziekte op dat moment, hoe kleiner de kansen op overleving worden.
eierstokkanker, eierstokken, kanker Bloedarmoede (anemie) is een aandoening die wordt gekenmerkt door een verlaagd niveau van hemoglobine in het bloed. Hemoglobine bevindt zich in de rode bloedlichaampjes, die instaan voor het transport van zuurstof en andere voedingsstoffen voor het lichaam. Veel mensen denken namelijk dat bloedarmoede een tekort aan bloed is, maar niets is minder waar. In feite betekent het dus een tekort aan rode bloedlichaampjes.
Er bestaan verschillende vaak voorkomende oorzaken die bloedarmoede tot gevolg hebben. Zo kan een ijzertekort of een tekort aan vitamine B125 ervoor zorgen dat er te weinig rode bloedcellen aanwezig zijn. Een andere mogelijke oorzaak kan een onderliggende aandoening (zoals kanker of beenmergziektes) zijn.
Ook kunnen er meer rechtstreekse oorzaken zijn, zoals plotseling bloedverlies door een ongeval of operatie. Tot slot is er eventueel ook nog een erfelijk aspect dat kan voorkomen, omdat er misschien al een geschiedenis van gevallen van anemie in de familie is.
Bloedarmoede zorgt ervoor dat de spieren en organen die het lichaam doen werken niet voldoende zuurstof krijgen. De symptomen van anemie zullen daar dus rechtstreeks door worden veroorzaakt.
Over het algemeen keren de volgende symptomen vaak terug:
– Een bleke huid
– Moeheid en een gevoel van zwakheid
– Snel buiten adem geraken
– Hoofdpijn en pijn in de borstkas
– Een abnormaal versnelde hartslag
Een belangrijk gevolg van bloedarmoede is dat het hart harder en sneller zal gaan pompen om voldoende zuurstof door het lichaam te krijgen. Uiteraard is dit niet wenselijk en moet de oorzaak grondig aangepakt worden. Het is zelfs zo dat veel hartproblemen als onderliggende oorzaak bloedarmoede hebben. Het hart moet, zoals gezegd, hard werken om zuurstof rond te pompen en zal daardoor zelf meer zuurstof verbruiken. Op die manier komt men in een neerwaartse spiraal terecht.
Door preventief bloedonderzoek kan je al laten vaststellen of je lijdt aan bloedarmoede. Indien dat het geval is, kan je huisarts op basis van dit onderzoek ook de oorzaak ervan vaststellen. Zo kan hij dan een eventueel supplement of geneesmiddel voorschrijven.
Om te voorkomen dat je anemie ontwikkelt, zou je in feite een evenwichtig dieet moeten volgen, waarin je voldoende mineralen en vitaminen opneemt. Raadpleeg zeker een huisarts om je eventueel te laten onderzoeken.
anemie, bloedarmoede, hart, hartproblemen De ziekte van Huntington is een genetische afwijking die meestal zijn uitwerking kent bij personen tussen 40 en 50 jaar. De ziekte treft in de eerste plaats de hersenen, met als gevolg een verminderde controle over de beweging van het lichaam, last van het geheugen en beperkte mentale vaardigheden.
Er zijn daarnaast ook verbanden tussen de ziekte van Huntington en depressies en andere mentale ziekten.
Momenteel is er geen remedie voor de aandoening, hoewel er verschillende manieren bestaan om de levenskwaliteit van de patiënt in kwestie te verbeteren.
De ziekte van Huntington is een erfelijke aandoening dewelke voornamelijk voorkomt in een familie waarin de ziekte reeds is voorgekomen.
Uitzonderlijk komt de ziekte ook voor in een familie waarin geen voorgeschiedenis is van de aandoening. Dit kan het geval zijn wanneer destijds geen of een foute diagnose gesteld werd.
De kans dat een persoon met Huntington de ziekte doorgeeft aan nakomelingen is 50%. Elk kind heeft evenveel kans om de ziekte over te krijgen.
Mensen met Huntington hebben vaak kinderen nog voor de symptomen worden vastgesteld.
Huntington tast in de eerste plaats de hersenactiviteiten aan en de symptomen hiervan worden gradueel merkbaar naarmate men de leeftijd van 40 jaar bereikt.
Veranderingen in het humeur of het karakter van de patiënt zijn de eerste merkbare symptomen, gevolgd door problemen met het geheugen alsook ongecontroleerde lichaamsbewegingen.
Hoewel er veel gekend is over het gen dat de ziekte van Huntington veroorzaakt, is er slechts weinig geweten over hoe dit gen de aandoening juist teweegbrengt.
Het is momenteel nog niet mogelijk de ziekte te voorkomen of zelfs de evolutie ervan af te remmen.
genetische aandoening, ziekte van Huntington Spierreuma (polymyalgia rheumatica) is een ontsteking aan bepaalde spiergroepen. Ongeveer 4 op 1.000 mensen ouder dan 50 jaar hebben last van deze aandoening. Eenmaal ouder dan 60 kan deze ziekte hinderlijke ongemakken met zich meebrengen.
Zowel mannen als vrouwen ondervinden evenveel hinder van de ziekte, hoewel vrouwen meer kans maken de ziekte te ontwikkelen. De aandoening is minder gebruikelijk bij Aziaten.
Sommige patiënten ervaren een griepachtig gevoel net voor het optreden van de symptomen. In de meeste gevallen ontstaat spierreuma echter spontaan en is de oorzaak onbekend.
Spierreuma veroorzaakt plotse pijn en een stijf gevoel in de ochtend. Deze pijn en stijfheid is voornamelijk te voelen in schouders en bekken. Vaak hebben patiënten daarenboven last uit bed te geraken en is hebben ze meer moeite met het op- en afgaan van trappen.
Wanneer de patiënt lang in bed ligt of gedurende een poos geen of weinig lichaamsbeweging heeft, kunnen de symptomen verergeren waardoor activiteiten zoals autorijden niet meer mogelijk zijn.
Daarnaast zijn er ook bijkomende klachten zoals een gevoel van malaise en vermoeidheid. Verder zijn er ook patiënten die een verminderde eetlust ervaren met gewichtsverlies tot gevolg.
Men kan spierreuma behandelen met bijvoorbeeld Prednison, een bekende en krachtige ontstekingsremmer en immuunsuppressivum. Dergelijke behandeling duurt doorgaans 1 jaar waarna de bloedresultaten weer normaal moeten zijn. Indien dit niet het geval is, zal de patiënt voor de rest van zijn/haar leven Prednison moeten innemen.
Let wel, bij langdurige inname van Prednison kan botontkalking optreden. Het is daarom ook aan te raden preventief extra calcium, vitamine D en bisfosfonaten tot zich te nemen.
spieren, spierreuma Een diep-veneuze trombose doet zich voor wanneer bloed van vloeibare toestand overgaat in een solide toestand, oftewel stolt. Wanneer dit bloedstolsel zich voordoet in een grote ader, spreken we van een diep-veneuze trombose.
Een diep-veneuze trombose (DVT) doet zich meestal voor in de bovenbenen of het bekken.
Het is belangrijk om te weten dat DVT niet in alle gevallen gevaarlijk is. Het is zelfs perfect mogelijk een kleine DVT te hebben, zonder er hinder van te ondervinden.
De aandoening kan gevaarlijk of zelfs dodelijk zijn als het stolsel zo groot wordt dat een obstructie ontstaat in een van de belangrijkste aders –vooral de aders die bloed van het hart naar de longen voeren.
Een bloedklonter kan ontstaan in de bovenbenen of in de kuitspieren na een lange periode van inactiviteit.
Bij het plots rechtstaan, verhoogt de bloedstroom in de ader en hierdoor kan de klonter (of een deel hiervan) afbreken en richting het hart vloeien. Wanneer de klonter zijn weg verder zet naar de longen, spreken we van een longembolie.
Waarom verhogen langeafstandsvluchten het risico op DVT? Eerst en vooral is de lucht enorm droog in vliegtuigen en is de kans op dehydratatie daarom ook groot. In geval van dehydratatie wordt het bloed dikker dan normaal en verhoogt hierbij de kans op het ontstaan van bloedklonters.
Daarnaast zijn de mogelijkheden tot rondlopen in een vliegtuig ook enorm beperkt. Een krappe zitpositie kan tot gevolg hebben dat het bloed op bepaalde plaatsen trager stroomt, wat op zijn beurt tot het vormen van klonters kan leiden.
bloed, bloedklonter, diep veneuze trombose, DVT, embolie, trombose Een longembolie doet zich voor wanneer in grote aders in het bekken of het bovenbeen een trombose ontstaat. Hierdoor wordt het longweefsel niet meer of slechts gedeeltelijk van bloed voorzien. Hoewel een longembolie bijna uitsluitend het gevolg is van bloedstolsel, kan het in een uitzonderlijk geval ook veroorzaakt worden door lucht.
De meeste patiënten met een longembolie lijden vaak ook aan andere aandoeningen –soms een hartkwaal.
Daarnaast zijn er een aantal gevallen die de kans op een longembolie vergroten:
– Oudere mensen, vooral wanneer ze veel tijd (liggend) in bed doorbrengen>
– Mensen die aan kanker lijden.
– Patiënten die net een operatie hebben ondergaan.
– Mensen met overgewicht.
– Vrouwen die zwanger zijn.
Gezien het risico op longembolie is het belangrijk dat oudere mensen niet langer in bed blijven liggen dan nodig. Patiënten die een operatie hebben ondergaan, kunnen best –in samenspraak met de arts- zo snel mogelijk beginnen rond te wandelen.
Symptomen van een kleine embolie kunnen zijn:
– Plotse kortademigheid.
– Pijn in de borststreek.
– Het ophoesten van bloed.
Wanneer onderstaande symptomen zich voordoen, kan er sprake zijn van een zware longembolie. Deze zware vorm is vaak ook dodelijk.
– De huid verbleekt.
– Plotse last van zweterigheid.
– Het onwel worden.
Het is niet makkelijk het onderscheid te maken tussen een longembolie en een hartaanval. Wanneer je vermoedt dat er sprake is van een longembolie, moet je zo snel mogelijk een ziekenwagen bellen.
longembolie, longen De activiteit die je tijdens je leven waarschijnlijk het meeste van je tijd zal opgebruiken is ongetwijfeld slapen. Een goede nachtrust is belangrijk voor je gezondheid, en is onmisbaar om goed te functioneren als je wakker bent. Je lichaam moet namelijk uitrusten en de batterijen opnieuw opladen na een actieve dag, en daar zorgt de slaap voor. In dit artikel leggen we uit wat de gevolgen zijn als je slechte gewoontes op dit vlak hebt, zodat je kan inzien wat het belang ervan precies is.
De gevolgen van slecht slapen zijn velerlei. Zo kan het op fysiek vlak leiden tot afwijkingen in de glucose- en insulineniveaus in het bloed, een verzwakt immuunsysteem en cardiovasculaire problemen. Om maar te zwijgen over wat er kan gebeuren door verzwakte cognitieve functies. Zo zal je bijvoorbeeld achter het stuur van een voertuig grote risico’s lopen als je te weinig geslapen hebt.
Het is ook zeer belangrijk dat kinderen voldoende slapen om ervoor te zorgen dat hun ontwikkeling niet gehinderd wordt. Zo zullen ze hier later in hun levensloop geen kwalijke gevolgen aan overhouden!
Naast deze problemen die duidelijk door de wetenschap zijn aangetoond, kunnen daarbij ook nog mentale gevolgen voortvloeien uit een gebrek aan slaap. Dit kan de gekste vormen aannemen, maar enkele voorbeelden ervan zijn:
– Problemen met het geheugen en moeite om aandachtig te zijn
– De reflexen nemen af, en er kan niet meer snel worden nagedacht
– Een gebrek aan energie en een moedeloos gevoel
– Gevoelens van angst of extreme prikkelbaarheid
– Slechte slaapgewoontes kunnen zelfs leiden tot depressies
Om voldoende te slapen is het een goed idee om je huidige slaapgewoonten eens te analyseren. Zo kom je te weten of je een erg regelmatig ritme aanhoudt, of sommige nachten meer of minder slaapt.
Probeer ervoor te zorgen dat je een zekere routine opbouwt. Je moet daarom niet stipt op een vooraf bepaald tijdstip te gaan slapen, maar als je lichaam er gewend aan raakt zal inslapen en opstaan makkelijker gaan.
De belangrijkste tip die we je nog kunnen meegeven is dat je moet luisteren naar je lichaam. Als je moe bent ’s avonds, ga dan slapen en gun je lichaam de rust die het nodig heeft.
Als je problemen ondervindt die met je nachtrust te maken hebben (zoals slapeloosheid of oververmoeidheid) dan kan er wel een dieperliggende oorzaak achter zitten. Het is daarom zeker een goed idee om een bezoekje te brengen aan je huisarts en het probleem te bespreken.