Schimmelnagels of kalknagels zijn nagels die met een schimmel geïnfecteerd zijn. De infectie begint meestal aan de nagelranden, die daardoor grijs, bruin of groen verkleuren. De schimmel kruipt onder de nagel en veroorzaakt een brokkelige verdikking. Infecties komen vaak voor in het zwembad, in gemeenschappelijke douches of in de sauna. Een vochtige huid, nauwe schoenen en gebruik van te veel zeep kunnen de infectie stimuleren. Schimmelnagels komen vooral voor op de voet, maar ook de vingernagels kunnen er last van krijgen.
Als een schimmelnagel niet behandeld wordt, stapelen de hoornlagen zich op en kan de nagel uiteindelijk zelfs loslaten. De meest efficiënte manier om kalknagels te verwijderen is door medicijnen te gebruiken tegen schimmelinfecties. Vraag raad aan je huisarts.
Door te slijpen of te frezen maak je je nagel dunner en gladder. Je kunt dit bij de pedicure laten doen of het gewoon zelf proberen. Het apparaat je dat je nodig hebt vind je bij een degelijke pedicureset. Bij een oppervlakkige schimmel is frezen vaak al voldoende om een gezonde nagel te krijgen.
Er zijn ook tincturen op de markt om kalknagels te genezen. Zo’n behandeling kan lang duren, want de schimmels verschuilen zich namelijk onder de nagel en zijn moeilijk bereikbaar. Als er na zes maanden nog geen verbetering is opgetreden, doe je er goed aan op medicatie over te stappen.
Een schimmelnagel mag je niet vijlen. Het vijlsel kan immers schimmelsporen bevatten die de gezonde nagels of andere personen kunnen besmetten.
– Gebruik niet te veel zeep en badschuim
– Neem elke dag een verfrissend voetbad
– Droog je voeten altijd goed af
– Doe iedere dag propere sokken aan
– Wissel regelmatig van schoenen
– Gebruik een schimmelverwijderend product voor je schoenen
– Draag schoenen die ruim zitten en goed ventileren
kalknagel, schimmel, schimmelinfectie, schimmelnagel, voet, voetschimmel Wie heeft er nu nooit last van maagpijn? Maagpijn kan erg pijnlijk en storend zijn. Gelukkig is er ook goed nieuws, want de oorzaken van maagpijn zijn over het algemeen heel gemakkelijk te behandelen.
Te snel eten
Iets heel kouds of heets eten
Maag- of darmontsteking
Maagzweer
Overgevoeligheid voor voedingsmiddelen
Bijwerkingen van een geneesmiddel
Stress
Psychische oorzaken
Je kunt proberen zelf iets aan je maagpijn te doen. het is vooral belangrijk je maag rust te gunnen.
Probeer iets te eten of te drinken. Warme melk is een aanrader. Eet wel alleen lichte maaltijden en kleine porties, zonder al te veel vet. Grote, zware maaltijden zullen je maag alleen maar meer van streek maken. Vermijd alcohol, pikant eten, koffie, chocolade, koolzuurhoudende dranken, enz. Stop met roken, zodat het slijmvlies van de maag zich sneller zal herstellen.
De apotheker kan je verschillende middeltjes tegen maagpijn geven, maar let er wel mee op. Je mag ze nooit voor een langere periode gebruiken.
buik, buikpijn, maag, maagpijn Een liesbreuk of hernia inguinalis is een hernia die erg vaak voorkomt. Een hernia is de term voor de uitstulping van een weefsel of een orgaan uit een lichaamsholte. De liesbreuk ontstaat uit een scheur in een zwak deel van de buikwand. Uit het gat dat ontstaat steekt de uitstulping. De liesbreuk komt doorgaans voor in het lieskanaal. Door het lieskanaal loopt de zaadstreng van de teelballen naar de buikholte.
Veel patiënten met een liesbreuk voelen helemaal niets, anderen hebben last van een zeurderige pijn in de liesstreek. Alleen als de het weefsel dat tussen de spierwand steekt bekneld geraakt, zal de patiënt veel pijn ervaren. De bloedtoevoer wordt dan afgesneden, en een snelle operatie is noodzakelijk voor het weefsel begint af te sterven.
Een liesbreuk is het gevolg van druk op de abdominale spieren. Die kan ontstaan door het optillen van een zwaar voorwerp, door te hoesten, door naar het toilet te gaan, seks te hebben of gewoon door te sporten.
Vroeger werd een liesbreuk vaak behandeld met een breukband, maar tegenwoordig kiest men meestal voor een operatie. Een liesbreuk kan genezen worden via een eenvoudige operatie. De meeste ingrepen maken gebruik van een laparoscopie (kijkoperatie) en duren minder dan een uur. De chirurg maakt een snede op de plek van de breuk. Vervolgens heft hij de uitstulping van het buikvlies op en herstelt hij de scheur in de buikwand, indien nodig.
hernia, lies, liesbreuk Een lumbago, ook wel eens lendenverschot of spit genoemd, uit zich in de vorm van milde tot zware rugpijn, een gevoel van ongemak in de lagere rug of pijnlijke spiercontracties in de onderrug. die pijn kan acuut of chronisch zijn. Een lumbago belemmert zowel de houding als de beweging aanzienlijk.
De patiënt klaagt over hevige, plots opkomende pijn in de onderrug. Hij ervaart vooral pijn bij het buigen, zitten en liggen. Het is vaak niet duidelijk waar de pijn precies vandaan komt. Bij het stappen of rechtstaan zijn de klachten vaak minder.
Lage rugpijn komt vaak voor, maar de klachten verdwijnen meestal na een aantal dagen. Na een week zijn de klachten bij de helft van de mensen met een lumbago al verdwenen. Maar de kans dat de lumbago terugkeert is vrij groot. Acute lumbago kan soms overgaan in chronische lumbago.
De oorzaken kunnen van diverse aard zijn. In praktijk is het vaak onmogelijk de exacte oorzaak van de rugpijn te bepalen. De rugpijn kan te wijten zijn aan een verkeerde houding, maar vaak spelen ook psychosociale factoren een rol, zoals stress, overwerk, depressie en angst. Bij oudere mensen is osteoartrose (ontkalking) vaak een van de belangrijkste oorzaken. Lumbago komt vaak voor bij jonge mensen die een zware job hebben die veel fysieke inspanning vereist.
Een lumbago geneest dikwijls in enkele dagen of weken tijd. De behandeling ervan is afhankelijk van de ernst van de ziekte.
De arts zal je aanraden 1 à 2 dagen rust te nemen. Om de pijn te verzachten kun je een pijnstiller als aspirine of paracetamol nemen. De arts kan ook ene infiltratie toedienen met een lokaal anaestheticum (lidocaïne) en een cortisonderivaat. Bij zwaardere gevallen wordt ook kinesitherapie aangeraden.
lumbago, rug, rugpijn Een longontsteking of pneumonie is een ontsteking van de longblaasjes en het omliggende longweefsel. Het kan veroorzaakt worden door bacteriën, virussen en chemische stoffen. Pneumonie is in de meeste gevallen goed te behandelen, maar kan vaak ook gevaarlijk zijn.
Primaire pneumonie ontstaat zonder dat er een zichtbare aanleiding voor is. Meestal is er wel sprake van een algeheel verminderde weerstand. Aan een pneumonie die thuis of binnen 72 uur na de opname in een ziekenhuis ontstaat, liggen andere micro-organismen aan de basis dan een pneumonie die zich openbaart na 72 uur in het ziekenhuis.
Bij een patiënt bij wie na 72 uur in een ziekenhuis longontsteking ontstaat, spreken we van een ziekenhuisinfectie. Er is een kans dat hier resistente ziekenhuisbacteriën de oorzaak zijn. 5% van alle ziekenhuispatiënten wordt getroffen door zo’n longontsteking. Bij patiënten met een sterk verminderde weerstand kan de pneumonie een opportunistische infectie inhouden, een infectie ten gevolge van een verminderde afweer en een verzwakt immuunsysteem.
Primaire afwijkingen in de longen of in de luchtwegen gaan soms vooraf aan een longontsteking. Dat is een secundaire pneumonie. Secundaire pneumonie wordt onder meer veroorzaakt door:
– Slijmophoping in de luchtwegen bij mensen die niet genoeg doorademen of slijm ophoesten. Kan voorkomen na een operatie of na een periode van bedlegerigheid
– Vernauwing van de luchtwegen ten gevolge van onder meer tumorgroei astma of COPD (rokerslong) of inademing van een vreemd voorwerp.
– Aangetast luchtwegslijmvlies door virussen of door inwerking van chemische of fysische irritantia (prikkelende stoffen).
– Longembolie
– Stuwing in de longvaten door hartfalen.
– Koorts, soms hoge koorts voorafgegaan door rillingen.
– Hoesten en pijn in de borst.
– Opgeven van etterig sputum.
– Kortademigheid en een snelle ademhaling.
– Cyanose of blauwzucht door het wegvallen van een deel van de longen .
– Pijn bij het ademhalen in de borst.
– Koortsuitslag, komt vooral voor bij een acuut verloop zoals bij de lobaire longontsteking.
Een ernstige pneumonie kan vergezeld gaan van een septische shock, die het gevolg is van een begeleidende bloedvergiftiging (sepsis) waardoor vaatverwijding optreedt.
De diagnose stelt men op basis van:
– Het klinische beeld
– Auscultatie en percussie van de borstkas
– Thoraxfoto: de ontstekingsreactie staat in contrast met het luchthoudende longweefsel. Op de thoraxfoto kan je duidelijk een lobaire pneumonie of een bronchopneumonie herkennen. Een lobaire pneumonie is een longkwab (of meerdere longkwabben) die in zijn geheel ontstoken is . Een luchtpijptak met omliggend weefsel is ontstoken. Hoe meer longweefsel ontstoken is , des te acuter het ziektebeeld. Vooral een lobaire pneumonie kan zeer heftig verlopen. Kinderen en bejaarden behoren tot de risicogroepen.
– Sputumonderzoek: microscopisch onderzoek van het slijm dat je ophoest. Het sputum moet worden afgenomen voordat de patiënt met antibiotica is begonnen.
– Bloedonderzoek: bloed wordt getest op de toename van witte bloedcellen, CRP, een eiwit dat in het bloed aanwezig is tijdens acute ontstekingen. Serologisch onderzoek om aanwezigheid van antistoffen in het bloed aan te tonen (in verband met de diagnostiek legionella, chlamydia en myoplasma). De uitslag volgt pas na een paar weken.
– Urineonderzoek: urinesneltest voor legionellabacteriën
Ter behandeling van pneumonie wordt meestal een beroep gedaan op antibiotica. Daarmee begint men meteen na het stellen van de diagnose, ook al is de verwekker nog niet bekend. Daarbij gaat men af op het moment waarop de pneumonie ontstaan is.
infectie, longen, longontsteking De menopauze is het einde van de vruchtbare periode in het leven van een vrouw. Tijdens de menopauze produceren de eierstokken minder vrouwelijke hormonen oftewel minder oestrogeen en progesteron.
Bij de meeste vrouwen duikt de menopauze op tussen de leeftijd van 45 en 55 jaar. Maar het kan ook vroeger of later voorkomen. Als de hormonentoevoer stopt, zal de vrouw geen maandelijkse menstruatie meer hebben. Als de menstruatiecyclus al een jaar gestopt is, wordt de kans heel klein dat de vrouw nog zwanger kan worden. De menopauze kan ook op een kunstmatige manier in gang gezet worden door de operatieve verwijdering van de eierstokken. Dat is dan de kunstmatige menopauze. Vrouwen die chemotherapie ondergaan ter bestrijding van kanker, kunnen ook eerder in de menopauze komen.
De periode waarin de vrouw de eerste symptomen ervaart, is de ‘perimenopauze’ of ‘overgangsperiode’. Dat zijn meestal de zes jaar voor de menopauze doorbreekt. Een van de eerste klachten is een onregelmatige menstruatie. Een andere typische overgangsklacht zijn warmteaanvallen of opvliegers, in de volksmond ook wel ‘vapeurs’ genoemd.
Aangezien het lichaam zich nog moet aanpassen, brengt de menopauze doorgaans onaangename symptomen met zich mee. Een verminderd libido, een droge vaginaschede, osteoporose en blaasontstekingen behoren symptomen die heel vaak voorkomen. Slapeloosheid, prikkelbaarheid, hoofdpijn, vermoeidheid, duizeligheid, gewichtstoename, neerslachtigheid en pijnlijke borsten zijn nog andere symptomen.
Vrouwen die echt te veel last hebben van overgangsklachten, zijn soms gebaat bij hormoonvervangingstherapie. In Europa is men daar echter erg voorzichtig mee. Studies tonen namelijk aan dat de therapie een verhoogd risico op borstkanker en hartziekten met zich meebrengt. Tegen bepaalde symptomen, zoals osteoporose, zijn er medicijnen op de markt.
hormonen, menopauze, menstruatie, overgang Levercirrose is een toestand waarbij de leverweefsels onherstelbaar aangetast zijn als gevolg van een infectie, vergiftiging of andere ziekte. Alle chronische leverziekten ontaarden uiteindelijk in levercirrose. De ontstoken levercellen sterven dan af en worden vervangen door littekenweefsel. Dat littekenweefsel kan nooit meer terug veranderen in normale levercellen. De capaciteit van de lever neemt dus in grote mate af.
Als de levercellen afsterven, kan het bloed steeds moeilijker door de lever stromen. Daardoor moet het een omweg maken en wordt de concentratie van afbraakproducten in het bloed steeds groter. Dat kan ernstige complicaties tot gevolg hebben.
Levercirrose kan verschillende oorzaken hebben, maar de belangrijkste is een overmatig gebruik van alcohol. In dat geval spreekt men van alcoholische levercirrose.
Een andere oorzaak is virale hepatitis (B, C of D) die chronisch wordt. Een derde belangrijke oorzaak is een eiwittekort.
Andere aandoeningen die levercirrose kunnen veroorzaken, zijn hemochromatose (ijzeroverbelasting), de ziekte van Wilson (koperoverbelasting) en auto-immuunziekten.
Levercirrose ontstaat zeer geleidelijk. Patiënten zullen heel lang geen symptomen ondervinden. Klachten die kunnen optreden zijn:
– Vermoeidheid
– Weinig eetlust
– Misselijkheid
– Braken
– Opgezette buik door ascites
– Oedeem aan de benen
– Uitgezette aders aan de buik (collaterale bloedvaten)
– Slokdarmvarices (aders langs de slokdarm zijn gestuwd)
– Geelzucht
Op het einde kunnen nog symptomen ontstaan als sufheid, verwardheid of coma met bevende handen. De patiënt is vermagerd en heeft een opgezette buik door al het vocht.
Als de levercellen afsterven, kan het bloed steeds moeilijker door de lever stromen.
Bij een levercirrose kunnen diverse complicaties optreden. Mogelijke complicaties zijn:
Portale hypertentie: Door de levercirrose vermindert de doorbloeding van de lever. Daardoor ontstaat in de leverpoortader een verhoogde bloeddruk.
Encephalopatie: Hersenfunctie verandert, bijvoorbeeld een veranderd slaap-waakritme, verminderde concentratie en zelden zelfs coma.
Ascites: Vrij vocht in de buikholte.
Oesophagus varices: Als gevolg van portale hypertensie kunnen in de slokdarmwand spataderen ontstaan.
Het hepatopulmonale syndroom: Ontstaat bij een klein deel van de patiënten met portale hypertensie. Wordt gekenmerkt door verwijding van de bloedvaten in de longen en veranderingen in de bloedsomloop.
Als de levercirrose een gevolg is van alcoholmisbruik, moet je natuurlijk zo snel mogelijk stoppen met drinken. Voor levercirrose zelf bestaat er nog geen medicijn, maar een aantal gevolgen ervan zijn goed met geneesmiddelen te behandelen.
Levercirrosepatiënten krijgen een afwisselend dieet voorgeschreven dat weinig vetten bevat. Bij vochtophoping krijgen patiënten een zoutarm dieet.
lever, levercirrose De lever is een erg belangrijk orgaan dat veel functies vervult. Bij een volwassene weegt de lever ongeveer 1,5 kilogram. Hij is roodbruin van kleur, heeft een sponsachtige structuur en is bijna zo groot als een kleine voetbal. Het orgaan bevindt zich net onder het middenrif . De mens kan niet overleven zonder lever.
De voornaamste functies van de lever zijn: de stofwisseling, de samenstelling van de bloedvloeistof en de zuivering van het bloed. De lever produceert gal voor de vertering van vetten, maakt bloedeiwitten aan, slaat koolhydraten uit ons voedsel op, vormt glycogeen uit melkzuur dat uit onze spieren komt, helpt giffen onschadelijk te maken, slaat ijzer op en produceert warmte voor een goede lichaamstemperatuur. Het is dan ook niet voor niets een van de grootste organen die we in ons lichaam hebben.
Verschillende ziekten kunnen de lever treffen. Om er maar een paar op te noemen: stofwisselingsziekten, virussen, aangeboren afwijkingen, bacteriën, medicijnen, alcohol, tumoren of verwondingen. Als de lever niet goed functioneert, ontstaan er storingen in de stofwisseling. Een bekend verschijnsel bij een lever die niet goed functioneert is geelzucht. Hierbij treedt een kleurverandering van de ogen, huid, ontlasting en urine op. Wanneer er iets mis is met de lever, kan hij vaak zichzelf herstellen. Maar dat lukt niet meer als de ziekte of verwonding te ernstig is. Een zieke lever heeft een nadelige invloed op ons hele lichaam.
Hepatitis is een ontsteking van de lever. De lever is erg belangrijk voor het lichaam, dus hepatitis kan behoorlijk gevaarlijk zijn. Hepatitis wordt veroorzaakt door een virusinfectie, blootstelling aan bepaalde chemische stoffen, medicijnengebruik (toxische hepatitis), door een auto-immuunziekte of door overmatig alcoholgebruik. Als de hepatitis het gevolg is van een virusinfectie, noemen we dat virale hepatitis. Hepatitis A, B en C, de bekendste vormen, worden door virussen veroorzaakt. Een virale leverontsteking is besmettelijk.
De symptomen hangen samen met de ernst van de ontsteking. Vermoeidheid, weinig eetlust en een donker gekleurde urine komen vaak voor. Als de lever uitzet kun je geelzucht krijgen. Hepatitis kan acuut of chronisch zijn. De acute vorm neemt na ongeveer twee maanden af, maar leidt in zeer zeldzame gevallen binnen enkele weken tot de dood. Chronische hepatitis kan cirrose (omzetting van levercellen naar littekenweefsel) veroorzaken.
hepatitis, lever, leverziekten De term leukemie dekt alle verschillende vormen van bloedkanker oftewel kanker van de witte bloedcellen. Leukemie is een naam die uit het Grieks komt en letterlijk ‘wit bloed’ betekent. Het lichaam maakt dan te veel witte bloedcellen aan. Daardoor wordt de balans tussen de rode en de witte bloedcellen verstoord en kunnen er problemen optreden met de organen.
Mensen die aan leukemie lijden, zijn vaak heel vermoeid. Ze zijn ook vatbaarder voor ziektes en infecties. Hun weerstand is minder goed. Ze hebben vaak last van buitensporig bloedverlies en worden snel ziek.
Leukemie kan dodelijk zijn. Patiënten sterven soms aan interne bloedingen die verhinderd worden door bloedplaatjes. Door hun verzwakte weerstand kan ieder virus hen al fataal zijn.
Over de oorzaken van leukemie is niet veel bekend. Patiënten sterven soms aan interne bloedingen die normaal gezien verhinderd worden door de bloedplaatjes. Er bestaan een aantal erfelijke vormen van leukemie. Risicofactoren bij de ontwikkeling van leukemie zijn blootstelling aan chemicaliën, bepaalde medicijnen, toxines en straling.
Als een patiënt aan leukemie lijdt, worden er in zijn lichaam te veel witte bloedcellen aangemaakt. Daardoor wordt de balans tussen de rode en witte bloedcellen verstoord en kunnen er problemen ontstaan met het beenmerg. Leukemiecellen kunnen dan verschillende organen binnendringenen aantasten. De lever en de milt kunnen dan vergroten, waardoor er problemen optreden met de organen.
bloed, bloedkanker, kanker, leukemie Het koolsoepdieet is een dieet dat steunt op een zogenaamde ‘vetverbrandende soep’. Het dieet komt oorspronkelijk uit de VS, maar is hier ook al enkele jaren populair. Je mag het dieet niet langer dan een week volgen, omdat dan het risico op ondervoeding en een tekort aan mineralen en vitaminen te groot wordt.
Koolsoep is de basis van het dieet, maar op bepaalde dagen mag je ook groenten, fruit, rijst, vis of vlees eten. Koolsoep stilt de honger en bevat weinig calorieën.
Het koolsoepdieet wordt beschouwd als een crashdieet. Dat betekent dat het eten erg eentonig is en je eigenlijk niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt. Daarom is het ook zo belangrijk dat je het maar een week volgt.
Van de koolsoep bestaan er verschillende recepten, maar hier vind je alvast een goed basisrecept:
• 6 grote uien
• 1 grote witte kool
• 2 blikken gepelde en gesneden tomaten
• 1 bos soepselder
• 2 groene paprika’s
• peper en zout, peterselie, tabasco en eventueel knoflook
• vetarme bouillon
• …
Dag 1: koolsoep zoveel je wil. Alle fruit, behalve bananen.
Dag 2: Groenten, samen met de soep. Eet geen bonen, erwten, maïs of fruit.
Dag 3: Soep, fruit en groenten naar believen. Geen aardappelen.
Dag 4: Soep, bananen (maximum acht) + onbeperkt magere melk.
Dag 5: Soep, tomaten (maximum zes) en vlees of vis (max. 450 gram).
Dag 6: Soep, groenten en vlees zoveel je wil. Geen aardappel.
Dag 7: soep, groenten, bruine rijst en vers geperst fruitsap.
afslanken, afvallen, dieet, diëten, koolsoepdieet, vermageren