Kinderen met overgewicht zijn vaak niet echt actief of gemotiveerd om te bewegen. Sport wordt door hen aanzien als een taak en is daarom niet aangenaam om te doen.
Zwemmen is ideaal voor hen om calorieën te verbranden. Ze voelen niet dat ze zweten en hebben niet door dat ze in feite aan het sporten zijn. Zelfs spelen in het water is al sporten. Zwemmen in combinatie met een gezond dieet kan er voor zorgen dat je kind gewicht verliest. Je kind gebruikt zijn spieren en sport zonder dat hij het beseft. Dat kan een goede motivatie zijn om te beginnen met andere sporten.
Als je kind nog niet kan zwemmen is het best een leraar te zoeken. Zwemleerkrachten zijn vaak te vinden in het plaatselijke zwembad of zwemclub of in een fitnessclub. De leraar kan je kind op een goede manier leren ademhalen en leren hoe het zich in het water moet bewegen. Na de lessen kan je kind dan 2 tot 3 keer per week blijven zwemmen. Veel kinderen vinden zwemmen zo leuk dat ze zelfs iedere dag willen gaan zwemmen. Ga wel best eerst langs de dokter om te weten of zwemmen goed is voor je kind en vraag of hij een gepast zwemschema opstelt.
Buiten het gewone zwempak of zwembroek kan je je kind ook andere zwembenodigdheden meegeven bij het zwemmen. Een zwembril kan handig zijn om onder water te kijken. Bovendien zorgt het ervoor dat er geen water in de ogen van je kind komt en dat de ogen zo niet geïrriteerd geraken. Als je kind in een buitenzwembad zwemt, is zonnecrème aanbrengen nodig. Zwembandjes of zwemvliezen kunnen leuk zijn voor je kind om mee te spelen, en zijn bovendien zeer goed voor de ontwikkeling van de spieren.
Voor de rest is een zwemschema zeer nuttig. Vraag die aan de zwemleerkracht of dokter. Belangrijk aan het schema is dat de training rustig start, en stilaan opbouwt. Opdat het leuk blijft voor je kind is het nodig veel afwisseling in het zwemschema te brengen.
Zolang het zwemmen een plezierige activiteit blijft zal je kind gemotiveerd blijven deze sport te beoefenen. Buiten het zwemschema kan het leuk zijn voor het kind enkele spelletjes te spelen in het water. Balspelen of gewoon bewegen in het water is immers ook sporten.
afslanken, afvallen, kinderen, obesitas, zwaarlijvigheid, zwemmen Klierkoorts is een virale infectie die ontstaat door het Epstein-Barr-virus. Symptomen van deze aandoening zijn keelpijn, gezwollen lymfeklieren en extreme vermoeidheid.
Jongeren tussen 10 en 25 jaar lopen het grootste risico om deze aandoening te ontwikkelen. De behandeling bestaat erin de symptomen te verminderen. De ziekte zelf gaat doorgaans weg zonder al teveel problemen.
De ziekte ontstaat doordat het Epstein-Barr-virus zich van de ene persoon naar een andere verspreidt via zijn/haar speeksel. Kussen is de meest voor de hand liggende manier om de ziekte op te lopen. Daarnaast kan de ziekte zich ook verspreiden door bijvoorbeeld te kuchen of niezen.
De periode tussen het oplopen van de ziekte en het gewaar worden van de symptomen is doorgaans 30 tot 50 dagen.
De meest voorkomende symptomen van klierkoorts zijn:
– Tot twee weken voor het uitbreken van de ziekte zijn de symptomen gelijkaardig aan die van de griep
– Koorts
– Keelpijn
– Extreme vermoeidheid
– Spierpijn
– Zwellingen en ophopingen rond de ogen
– Hoofdpijn
– Overmatig zweten
– Gezwollen en pijnlijke lymfeklieren
De diagnose wordt vastgesteld door een huisarts en gebeurt meestal op basis van de symptomen. Het nemen van een bloedstaal of een uitstrijkje van de keel is echter ook mogelijk.
– Neem genoeg vocht in wanneer je koorts ontwikkelt.
– Warme dranken nemen de keelpijn (tijdelijk) weg.
– Neem voldoende rust.
– Vermijd de eerste zes weken het drinken van alcohol.
klierkoorts, kusjesziekte, ziekte van Pfeiffer De meest voorkomende oorzaak van tandpijn –of pijn in de kaken- is pulpitis oftewel een ontsteking van het tandmerg. De scherpe pijn wordt meestal veroorzaakt door blootstelling aan koude, warme of zoete stimuli.
Wanneer tandpijn onbehandeld blijft, sterft het tandmerg af en infecteert het. Dit kan leiden tot een tandabces.
– Tandplak
– Barst in een van de tanden
– Ontstoken tandmerg na het vullen van een gaatje
– Blootliggende tandwortel
Het is belangrijk om te weten dat tandzenuwen soms de verkeerde informatie doorgeven aan de hersenen. Zo is het perfect mogelijk dat men pijn voelt in een specifieke tand maar dat de oorzaak van de pijn in een heel andere tand schuilt.
De beste manier om tandpijn te vermijden, is de meest voor de hand liggende: het goed verzorgen van zowel tanden als tandvlees. Probeer gaatjes te voorkomen door zoetstoffen te mijden.
Poets je tanden tweemaal per dag met een tandpasta die fluoride bevat. Spoel na het tandenpoetsen de tandpasta niet weg om zo de fluoride zo optimaal mogelijk te laten werken.
Gebruik flosdraad om de ruimte tussen je tanden te reinigen of maak gebruik van tandenstokers.
Wanneer je toch last hebt van tandpijn, maak je best zo snel mogelijk een afspraak met je tandarts voordat het probleem zich verergert. De meeste vormen van tandpijn zijn te genezen. Met behulp van de juiste behandeling zullen de symptomen al gauw verdwijnen.
In het geval van een tandabces zal de tandarts in veel gevallen ervoor kiezen om de tand in kwestie te verwijderen.
tandabces, tanden, tandpijn Een maagbreuk is een aandoening die veelal verkeerd geïnterpreteerd wordt. Zo schrijven mensen vaak symptomen toe aan deze ziekte, terwijl ze er in realiteit volledig los van staan. Het is immers ongewoon dat een maagbreuk leidt tot bijkomstige, zware problemen.
Het middenrif is een spier die de longen van de ingewanden scheidt. In dit middenrif zit een kleine, strakke opening waarlangs de slokdarm naar de maag passeert. In normale omstandigheden zit deze opening strak om de slokdarm heen.
In het geval van een maagbreuk verzwakt deze opening in het middenrif en wordt het gat groter. Een stukje van de maag kan op deze manier langs de opening de borstkas binnen. Zo ontstaat een maagbreuk.
De reden van het vergroten van de opening is nog altijd onbekend. Het is daarentegen een aandoening die veel voorkomt, vooral bij personen ouder dan 60 jaar.
In veel gevallen ondervindt de patiënt geen hinderlijke symptomen. In andere gevallen heeft men last van maagzuur. De patiënt ervaart een branderig gevoel in de borststreek doordat een stukje van de maag in de borstkas is gekomen.
Het branderige gevoel verergert bij het liggen of zich inspannen. Door deze vreemde positie is het daarnaast ook mogelijk dat een deel van de zure maaginhoud in de slokdarm loopt doordat de sluitspier niet meer goed functioneert. Wanneer dit zich voordoet spreken we van reflux.
Ook is er vaak sprake van een “vol” gevoel.
Een diagnose wordt meestal gesteld met behulp van röntgenfoto’s waarbij men gebruik maakt van contrastvloeistof . Daarnaast kan men ook een gastroscopie uitvoeren of opteren voor een endoscopie van de bovenste ingewanden.
Een maagbreuk leidt vaak niet tot klachten en hoeft dan ook geen behandeling. Wanneer er sprake is van reflux kan een behandeling nodig zijn.
Zuurbindende medicamenten kunnen wel helpen om de klachten te verminderen.
maag, maagbreuk, middenrif Het woord depressie zorgt vaak voor verwarring. Zo gebruikt men het woord zowel om aan te geven dat iemand zich down voelt, als om de gelijknamige ziekte te beschrijven.
Deze verwarring maakt het soms extra dubbelzinnig aangezien het niet altijd makkelijk is om de gemoedstoestand van de ziekte te onderscheiden.
Depressies zijn veelvoorkomend. Iedereen kan hiermee geconfronteerd worden. Het is belangrijk om te vermelden dat een depressie absoluut geen teken van zwakte is.
Een depressie valt te behandelen. In sommige gevallen is het nodig een huisarts te contacteren, in andere gevallen echter kan de persoon zelf al veel verhelpen.
Personen die in het verleden reeds met een depressie te kampen hebben gehad, zijn in de toekomst gevoeliger voor het ontwikkelen van een nieuwe depressie.
Momenten in het leven die veel stress met zich meebrengen, liggen vaak aan de oorzaak van een depressie. Denken we aan een echtscheiding, ontslag op het werk, …
Het is daarentegen niet altijd mogelijk om een welbepaalde oorzaak aan te duiden. Het gaat dan ook vaak om een samenloop van omstandigheden.
Dit laatste maakt het soms moeilijk voor de omstaanders om begrip op te brengen voor de ziekte.
In het geval van een depressie voelt de persoon zich vaak down. Dit gevoel houdt vaak weken of zelfs maanden aan.
Dit mistroostige gevoel gaat vaak gepaard met andere, gelijkaardige symptomen:
– Ongeïnteresseerd in dagelijkse activiteiten of hobby’s
– Vermijden van sociale contacten
– Gebrek aan zelfzekerheid
– Overwegen van zelfmoord
– Gebrek aan energie
– Ongeïnteresseerd in seks
– …
Soms volstaat het louter met andere mensen over je problemen te praten. In andere gevallen is professionele hulp noodzakelijk. Het is belangrijk op elk moment te beseffen dat een depressie kan genezen worden.
depressie Het slapped cheeck syndrome, ook wel de vijfde kinderziekte genoemd, is een virale infectie die vooral veel voorkomt bij kinderen. Het slapped cheeck syndrome, letterlijk geslagen wangen, dankt zijn naam aan de typische rode uitslag op beide wangen die veroorzaakt wordt door het B19-parvovirus.
De vijfde kinderziekte wordt veroorzaakt door het zeer besmettelijke B19-parvovirus. Net als een griep- of verkoudheidsvirus kan het worden overgedragen door hoesten, niezen en speekseloverdracht (bv. door aan hetzelfde glas te drinken), maar ook via het bloed. Zo kan het virus dus ook via een bloedtransfusie en de placenta, tijdens de zwangerschap, worden overgedragen.
Het slapped cheeck syndrome lijkt in eerste instantie op een verkoudheid. Een week na de besmetting treden er grieperige symptomen op en kan er een lichte koorts ontstaan. Twee weken laten wordt de typische rode uitslag op de wangen zichtbaar. Deze uitslag breidt zich langzaamaan uit naar het gehele lichaam. Zeven tot tien dagen later is de ziekte verdwenen.
Het virus slaat meestal toe tijdens de overgangsperiode van winter naar lente, waardoor mensen de ziekte vaak verwarren met een verkoudheid of griepje.
Hoewel de ziekte in principe bij iedereen kan voorkomen, treft het vaker kinderen dan volwassen. Vooral jongens en meisjes tussen de leeftijd van drie en vijftien jaar worden het vaakst besmet. Dit is voor een deel te wijten aan de immuniteit die optreedt na besmetting van het virus. Wie eens besmet is geweest kan de ziekte nooit meer krijgen.
Wie toch pas besmet wordt op oudere leeftijd zal meer ongemakken kennen. Zo kan een infectie bij jongvolwassenen gewrichtspijnen veroorzaken, wat kan uitmonden in reumatoïde artritis. Wel is de uitslag iets lichter.
Daarnaast zijn er enkele risicogroepen die ernstigere symptomen en complicaties waarnemen:
– Mensen met bepaalde bloedziektes
Het slapped cheeck syndrome kan het aantal rode bloedcellen in het lichaam verlagen. Bij mensen die reeds een laag gehalte rode bloedcellen in hun lichaam hebben kan dit voor ernstige problemen zorgen. Een bloedtransfusie kan in dit geval noodzakelijk zijn.
– Zwangere vrouwen
Indien een zwangere vrouw besmet wordt kan deze het virus overdragen op haar ongeboren kind. Dit kan anemie veroorzaken bij de foetus en leiden tot een miskraam. Vooral in het eerste en tweede trimester van de zwangerschap kan het ernstig zijn.
– Mensen met een verlaagde immuniteit
Kankerpatiënten en aidspatiënten, maar ook andere patiënten die lijden aan een ernstige ziekte, kunnen een verzwakt immuunsysteem waardoor hun lichaam het virus niet meer zelf kan bestrijden. Om deze langdurige, ernstige infectie tegen te gaan is een injectie van antilichamen nodig.
slapped cheeck syndrome, vijfde kinderziekte Als je pijn aan je teelballen krijgt ga je best onmiddellijk naar je huisarts. Zeker als deze pijn hevig is of gepaard gaat met misselijkheid. Pijn aan de teelballen kan immers wijzen op een ernstige aandoening.
In eerste instantie zal je huisarts een behandeling van pijnstillers en ijszakken die je op je scrotum moet houden voorschrijven. Afhankelijk van de oorzaak van de pijnlijke teelballen kan er een bijkomende behandeling worden voorgeschreven die het eigenlijke probleem aanpakt.
Torsie of verdraaide testikels
Bij verdraaide testikels kan de uroloog de testikels proberen te ontknopen. Dit is echter slechts een tijdelijke oplossing. Om torsie definitief te behandelen is er een operatie nodig.
Epididymitis of ontsteking van de bijbal
Epididymitis is een soort infectie en moet bijgevolge dus ook met antibiotica worden behandeld gedurende 7 à 10 dagen. Hiernaast zal je huisarts vaak nog pijnstillers voorschrijven om de pijn te verlichten.
Torsie of draaiing van een testiculair aanhangsel
Hiervoor bestaat geen specifieke behandeling. Je kan enkel pijnstillers nemen, ijs op je scrotum leggen en afwachten tot de pijn vanzelf verdwijnt (meestal na een week).
Hernia of breuk
Een hernia of breuk in de liesstreek vraagt meestal om een operatie. Indien pijnstillers geen oplossing meer bieden zal deze operatie onmiddellijk plaats vinden.
Teelbalkanker
Teelbalkanker is niet zo’n veel voorkomende kanker, maar bij mannen rond 35 jaar is het wel de kanker die het vaakst voor komt. Zo treft teelbalkanker ongeveer 4 op 100.000 mannen, waarvan de meeste tussen 20 en 40 jaar oud. Al kan het voorkomen op elke leeftijd, zelfs kinderen blijven er niet van gespaard.
Toch is teelbalkanker één van de makkelijkst te behandelen kankers. Tenminste als het vroeg ontdekt wordt. Onderzoek daarom regelmatig je teelballen op knobbels of zwellingen. Indien je een knobbeltje of een zwelling ontdekt ga je best zo snel mogelijk naar je huisarts die uitsluitsel kan bieden. Vaak zijn knobbeltjes in de teelbal slechts ongevaarlijke cystes.
Indien er zich toch een tumor in de teelbal bevindt zal je uroloog de verdere stappen in de behandeling met je bespreken. Deze behandeling bestaat vaak uit een amputatie, bestralingen en/of chemotherapie.
Waterbreuk in de balzak
Hierbij is er vocht in de vliezen rond de balzak gekomen. Vaak gaat de uroloog onmiddellijk over tot een operatieve ingreep.
Verder mogelijke oorzaken
Ook kunnen littekens in de bal of bijbal, een vasectomie, spataders en zenuwpijn in de liesstreek, een operatie van een liesbreuk, een vergroting van de prostaat, nierstenen of zelfs stress zorgen voor pijn aan de teelballen.
scrotum, teelballen Langdurige of intensieve blootstelling aan hoge temperaturen kan leiden tot warmte-gerelateerde ziekten, zoals hitte-uitputting, hittekrampen, en hitteberoerte (ook bekend als zonnesteek).
Als je lichaam het te warm krijgt gaat het zichzelf proberen te verkoelen door bloed net onder het huidoppervlak te laten stromen. Hierdoor gaat er minder bloed naar de hersenen, spieren en andere organen stromen. Dat kan op zijn beurt zorgen voor minder fysieke kracht en een verlaagde mentale capaciteit. In sommige gevallen kan dit een lichaam in ernstig gevaar brengen.
Een hitteberoerte kan dodelijk zijn. Hoewel de meeste mensen er volledig van herstellen (mits een snelle behandeling), kan je het dus beter voorkomen.
De meeste warmte-gerelateerde ziektes kunnen worden voorkomen door overmatige blootstelling aan te hoge temperaturen te vermijden en het nemen van andere preventieve voorzorgsmaatregelen. Dit is vooral van belang voor mensen die in extreem warme of vochtige omgevingen werken, maar ook voor mensen die rustig genieten van de zon op het strand.
Een hitteziekte kan iedereen overkomen, maar sommige factoren verhogen het risico. Overmatig alcoholgebruik, cocaïne, bepaalde medicijnen zoals antihistaminica en antipsychotica, ouderdom, obesitas en een hoge luchtvochtigheid dragen bij tot een verhoogde kans op een hitteziekte. Deze factoren kunnen ervoor zorgen dat de zweetproductie en dus ook het zelf afkoelende mechanisme van het lichaam wordt verstoord.
Hitte-uitputting treedt op wanneer het lichaam grote hoeveelheden water en zout verliest bij het overmatig zweten ten gevolge van harde fysieke arbeid of inspanning. Hierdoor kunnen de bloedcirculatie en de hersenfuncties verstoord worden, wat vooral bij hartpatiënten en mensen op een laag-sodiumdieet fataal kan zijn.
Ook hittekrampen worden gevormd door het verlies van grote hoeveelheden water, zout en andere essentiële voedingsstoffen zoals kalium en magnesium, meestal ten gevolge van een zware inspanning.
Hitteberoerte, de meest ernstige warmte-gerelateerde ziekte, treedt dan weer op door lange, intense blootstelling aan hitte. Hierdoor vermindert de zweetproductie en kan het lichaam zichzelf niet meer koelen. Vooral mensen met bepaalde medische aandoeningen zoals sclerodermie of cystische fibrose hebben een verhoogd risico op hitteberoerte.
De zon zorgt echter niet enkel voor hitteziektes, ze is in vele gevallen ook de oorzaak van een van de meest agressieve kankers: huidkanker. Let daarom niet enkel op dat je niet teveel in de zon zit, maar ook dat je op de juiste manier in de zon zit. Gebruik dus steeds een zonnecrème aangepast aan je huidtype. Bescherm vooral je kinderen goed voor de zon. Smeer hen in met een heel hoge factor (ongeacht het huidtype), kleed hen met beschermende kledij en laat hen een hoedje dragen.
hitteberoerte, hitteziekte, huidkanker, zon Colitis ulcerosa is een ontsteking (-itis) van de dikke darm (colon) met vorming van zweren (ulcerosa).
Samen met de ziekte van Crohn is dit een zogenaamde chronisch inflammatoire darmaandoening.
Colitis ulcerosa onderscheidt zich van de ziekte van Crohn doordat de ontsteking zich beperkt tot de dikke darm of tot delen ervan, en niet de andere delen van het maag-darmkanaal zoals de slokdarm, de maag of de dunne darm.
Bovendien beperkt de ontsteking zich uitsluitend tot het slijmvlies (mucosa), de meest oppervlakkige laag van de darm en dringt niet door tot de diepere lagen zoals bij ziekte van Crohn.
Een exacte oorzaak van colitis ulcerosa is onbekend. Wel zijn verschillende factoren bekend die er aan bijdragen.
– Abnormale samenstelling van de bacteriën in de darmen
Factoren die bacteriesamenstelling van de darm kunnen veranderen zijn veel suikers en vetten, antibiotica, chemokuren en overmatige hygiëne. Een abnormale afweerreactie in de slijmvliezen van de darm tegen de bacteriën die zich daar bevinden, ligt aan de basis van de beschadiging van de darm bij CU-patiënten.
– Afwijkingen van de epitheelcellen
– Erfelijkheid
Kinderen van een ouder met CU hebben een 5 maal grotere kans dat zij ook de ziekte zullen krijgen. Zo komt CU in sommige families veel voor en bij gezinsleden vertoont de ziekte vaak hetzelfde beloop. Bovendien komt de ziekte veelvuldig voor bij bepaalde etnische groepen (bijvoorbeeld Ashkenazy Joden).
– Voeding
Er zijn aanwijzingen dat een dieet met veel melkproducten en weinig voedingsvezels een negatief effect kan hebben.
Diarree (vaak met bloed en slijm), buikpijn (soms met hevige krampen), moeite met het ophouden van de ontlasting, koorts, verminderde eetlust en soms gewichtsverlies, vermoeidheid zijn tal van symptomen die kunnen optreden.
In enkele gevallen komen ook klachten buiten de darm voor: ontstoken ogen; pijnlijke, ontstoken gewrichten (met name knieën, ellebogen, enkels en polsen), huidklachten (ontstekingen); ontstekingen van de lever…
Medicijnen om enerzijds de ontsteking af te remmen en anderzijds het ontstaan van nieuwe ontstekingen te onderdrukken. Daarnaast worden vaak medicijnen voorgeschreven om bloedarmoede en diarree tegen te gaan. In sommige gevallen kunnen ook bijwerkingen optreden. Daarom wordt bij langdurig gebruik van geneesmiddelen regelmatig het bloed gecontroleerd.
In sommige gevallen is het nodig een darmoperatie uit te voeren. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een ernstige vernauwing van de darm of bij het niet reageren op medicijnen. Tijdens de operatie zal men in het algemeen de hele dikke darm weghalen om daarna een verbinding tussen de dunne darm en de anus te maken.
colitis ulcerosa, dikke darm, ontsteking Het strottenhoofd is het bovenste deel van de luchtpijp en bevindt zich diep in de keel. In het strottenhoofd zitten de stembanden en wordt de stem gevormd. Het strottenhoofd wordt tijdens het slikken afgesloten door het strotklepje (epiglottis). Dit is een kraakbeenklepje dat ervoor zorgt dat er geen voedsel in de luchtwegen terecht komt. Epiglottitis is een ontsteking van dat strotklepje.
Epiglottitis wordt meestal veroorzaakt door infectie met de Haemophilus influenzae-bacterie. Vele andere bacteriën en virussen kunnen deze aandoening echter eveneens veroorzaken. Tegenwoordig is het HiB-vaccin beschikbaar tegen de Haemophilus influenzae. Hierdoor komt epiglottitis veel minder voor.
Epiglottitis komt meestal voor bij kinderen van twee tot vier jaar, maar ook volwassenen kunnen het krijgen. Epiglottitis begint met koorts, keelpijn, prikkelbaarheid en heesheid.
Bij baby’s treden andere verschijnselen op, ze maken vaak een grommend geluid bij het ademen en huilen veel. Wanneer het strotklepje opzwelt en de luchtwegen gedeeltelijk of geheel geblokkeerd zijn, kan de ziekte problematisch worden. Door de blokkade kan de patiënt in ademnood verkeren of zelfs stikken. Sommige patiënten kunnen moeilijk slikken en gaan kwijlen. Ze zitten dan het liefst rechtop of leunen naar voren om voldoende te kunnen ademen.
Bij ernstige epiglottitis moet de patiënt onmiddellijk naar het ziekenhuis worden gebracht. Elke poging om de mond te openen en de reden van de verstikking te onderzoeken, zal de aandoening verder verergeren.
Epiglottitispatiënten moeten in het ziekenhuis worden opgenomen. Al naar gelang van de ernst van de ziekte worden zij soms op de intensive care opgenomen. Een buis wordt in de luchtwegen aangebracht om te zorgen dat de toegang tot de luchtpijp vrij is. Met behulp van een infuus wordt de patiënt van voedingsstoffen en vocht voorzien. Antibiotica worden toegediend om de infectie te bestrijden. Als het opgezwollen strotklepje de luchtpijp blokkeert, kunnen middelen worden toegediend om de zwelling te verminderen, zodat de luchtwegen open gaan. Als de aandoening niet wordt behandeld, kan ze gevaarlijk worden.
Soms wordt pseudokroep (laryngitis subglottica) verward met epiglottitis (laryngitis supraglottica). Pseudokroep is een aandoening die veel frequenter voorkomt maar onschuldiger is. De oorzaak is een infectie van de luchtwegen door een virus. Pseudokroep komt vooral bij jonge kinderen voor. Patiënten met pseudokroep zijn minder ziek en de ademhalingsmoeilijkheden leiden slechts zeer zelden tot levensbedreigende situaties.
epiglottis, ontsteking, strotklepje, strottenhoofd