De ziekte van Crohn is een chronische ontstekingsziekte van het darmkanaal. De oorzaak van de ziekte is tot nu toe onbekend.
In meer dan de helft van de gevallen treft de ziekte alleen het darmkanaal. Een derde van de patiënten heeft zelfs alleen in de dunne darm last van ontstekingen. Een derde van de patiënten heeft alleen last van de dunne darm, 20% heeft enkel problemen met de dikke darm.
De precieze oorzaak van de ziekte van Crohn is op dit moment nog niet gekend. In het lichaam wordt de ziekte veroorzaakt door een abnormale reactie van het immuunsysteem op het lichaam.
De ziekte komt voor de eerste keer voor op jonge leeftijd. Roken is een van de factoren die de ziekte kan verergeren. Ook stress zou een rol spelen bij het uitlokken van aanvallen van de ziekte.
Doordat de ziekte op verschillende plaatsen in het lichaam kan voorkomen, verschillen de symptomen steeds. Klachten die op de ziekte kunnen wijzen zijn: diarree, buikpijn, pijn rond de navel, vermoeidheid, lusteloosheid, koorts en gewichtsverlies. Rond de anus kan de huid geïrriteerd raken en kunnen er pijnlijke zweren en blaren optreden.
De symptomen van de ziekte kunnen behandeld worden. Ontstekingsremmers en antibiotica worden vaak voorgeschreven om ontstekingen te laten verdwijnen. Medicijnen worden bijna altijd oraal en intraveneus toegediend.
Om het zieke gedeelte van de darm te verwijderen, kan bij zware gevallen van Crohn een operatie noodzakelijk zijn. Als de medicatie niet meer of niet voldoende werkt, gaat men vaak over tot een operatie. De operatie zal de ziekte niet genezen maar wel het ontstekingsprobleem oplossen.
Hoewel de ziekte niet volledig te genezen is, kan je er perfect mee leven zonder jezelf beperkingen op te leggen.
darmen, darmontsteking, darmziekte, ziekte van crohn Iedere maand wordt er een eitje volledig rijp in een vrouwenlichaam. Een vrouw wordt geboren met zo’n twee miljoen eicellen. In de eerste levensjaren van een meisje sterven er hier al heel veel van af, waardoor er uiteindelijk nog 200.000 overblijven. Het hormoon oestrogeen zorgt ervoor dat iedere maand een aantal eicellen tot rijping komen. Daarvan zal maar één eicel volledig rijpen. Op dat ogenblik kan de eisprong plaatsvinden. De eicel bevindt zich dan in de eileider en kan bevrucht worden.
In de eileider moet de eicel wachten op de zaadcellen. De eicel blijft ongeveer 6 tot 24 uur in leven. In die tijd kan de eicel bevrucht worden. Als dat niet gebeurt, wordt de vrouw gewoon weer ongesteld en zal er een eicel tot rijping gebracht worden voor de volgende cyclus. Een vrouw kan dus twee tot drie dagen per maand zwanger worden.
De eisprong vindt normaal plaats in de periode tussen een week na de laatste menstruatie en twee weken voor het begin van de volgende menstruatie. Er bestaan verschillende methoden om te bepalen of je je eisprong hebt en dus vruchtbaar bent
Als je een eisprong hebt, stijgt je lichaamstemperatuur lichtelijk met een paar tienden. Als je weet wat jouw normale temperatuur is, kun je ook ontdekken wanneer deze iets hoger is. Om je temperatuur nauwkeurig te bepalen, moet je twee tot drie maanden lang elke dag je temperatuur opnemen. Dit kun je best rectaal doen (via de anus), want die resultaten zijn iets juister. Houd alle resultaten bij. Na een paar maanden zul je wel merken wanneer jouw temperatuur iets hoger ligt dan normaal het geval is.
Je kunt er ook voor een varentest oftewel speekseltest kiezen. Dit Dat apparaatje kun je op twee manieren gebruiken: via de mond of via de schede. Je kunt dus zowel speeksel als vaginaal vocht gebruiken. De speekseltest baseert zich op het oestrogeengehalte van je lichaam. de concentratie oestrogeen in je lichaam bereikt een piek tijdens de eisprong. Ook de concentratie sodiumzout is dan uitzonderlijk hoog. Als je na het indrogen van je speeksel kristalachtige streepjes of een varenstructuur kunt onderscheiden, zit je in je vruchtbare periode.
Andere ovulatietesten kunnen ook aangeven wanneer je een eisprong (ovulatie) hebt. Die testen bestaan doorgaans uit losse strips, die eenmalig te gebruiken zijn. Ook zij sporen het ovulatiehormoon op dat verantwoordelijk is voor de eisprong. De testen werken, in tegenstelling tot de varentest, met urine.
bevruchting, eisprong, vruchtbaarheid Wormen of aarsmaden zien eruit als kleine witte draadjes die zich bewegen op de ontlasting. Ze zijn ongeveer een centimeter lang en leven op de ontlasting. Wormen leggen hun eitjes rond de anus van de mens. In principe kan iedereen aarsmaden krijgen, maar ze komen het vaakst voor in de darmen van de mens.
Aarsmaden jeuken maar zijn ongevaarlijk. Ze verspreiden zich heel gemakkelijk via hun eitjes. Als het kind aan zijn billen krabt, komen de eitjes aan de handen en zo op alles wat het kind aanraakt. Vervolgens komen de eitjes op de handen van andere mensen, en op die manier in het spijsverteringsstelsel.
Aarsmaden zijn duidelijk waar te nemen op de ontlasting. Het zijn kleine witte wormpjes die soms bewegen. De aarsmaden leiden tot jeuk aan de anus. Door die jeuk kunnen bijverschijnselen als slaapstoornissen optreden. Door aan de billen te krabben kan er een ontsteking rond de anus optreden.
Medicijnen tegen aarsmaden of wormen zijn zonder voorschrift bij de apotheker te verkrijgen. Als een gezinslid wormen heeft, zal het hele gezin behandeld moeten worden. Daarnaast is ook hygiëne erg belangrijk. Zo kun je voorkomen dat je opnieuw een eitje binnenkrijgt door deurklinken, kastdeuren, etc. regelmatig proper te maken.
– Niet aan je anus krabben
– Vaak je handen wassen
– Nagels kort knippen
– Handdoek vaak verversen
– Elke dag een schone onderbroek aantrekken
– Plaatsen die je vaak aanraakt (deurknoppen, kastdeuren, wc-bril, etc.) minstens een keer per dag wassen
aarsmaden, wormen Kun jij ook zo moeilijk het onderscheid maken tussen calorieën, Kcal en kiljoules? Precies dat zijn de termen die je vaak tegenkomt als je op dieet bent en op de energiewaarde van je voeding moet letten.
Een calorie is in feite de hoeveelheid warmte die nodig is om één gram zuiver water of één gram Kelvin te verwarmen bij een druk van één standaardatmosfeer. Dat zegt je misschien niet veel, maar een calorie is dus vrij weinig. Als in diëten over calorieën gesproken wordt, worden meestal kilocalorieën bedoeld. Kcal staat voor kilocalorie en is gelijk aan 1000 calorieën.
De energiewaarde van voedingsmiddelen wordt officieel uitgedrukt in kilojoules (KJ). Maar de energetische waarde van voedingsmiddelen wordt vaker uitgedrukt in calorieën of Kcal. Daarbij komt een Kcal overeen met 4184 kilojoules.
afvallen, calorieën, dieet, diëten, Kcal, kilojoules Toxoplasmose, dat ook wel de ‘kattenziekte’ genoemd wordt, wordt veroorzaakt door de parasiet Toxoplasmo gondii. De kat is de gastheer van deze parasiet.
De parasiet kan zich verspreiden via katten, en meer bepaald via hun uitwerpselen. Een kat met toxoplasmose kan wel miljoenen toxoplasmacysten verspreiden. De toxoplasmoseparasiet komt ook voor in varkens- en schapenvlees.
Die cysten komen in de grond terecht, waar ze voor lange tijd overleven. Mensen kunnen dan besmet geraken als ze tuinieren of ongewassen, rauwe groenten eten.
Wie besmet is met toxoplasmose merkt het doorgaans niet. Een besmet persoon voelt zich lusteloos, een beetje moe en heeft opgezwollen klieren. Als een zwangere vrouw een besmetting oploopt, kan dat leiden tot zware afwijkingen bij de baby.
Bij mensen met een sterk verzwakt immuunsysteem, zoals bijvoorbeeld aidspatiënten, kunnen oude besmettingen altijd terug heropflakkeren.
Een besmetting van mens op mens komt niet voor. Ook een rechtstreekse besmetting van dier op mens is heel onwaarschijnlijk.
Na de besmetting bevat je lichaam antilichaampjes en kan je niet nog eens besmet geraken. Bij een zwangere vrouw zal de dokter altijd een serumtest doen om te controleren of ze al eens besmet geweest is.
Toxoplasmose is doorgaans een onschuldige infectie, behalve wanneer ze optreedt tijdens de zwangerschap. De parasiet kan dan doordringen tot bij de foetus en zo heel wat schade aanrichten. Een besmetting kan dan uitmonden in mentale achterstand, oogafwijkingen, een waterhoofd of ee te klein hoofd. Toxoplasmose tijdens de zwangerschap kan ook leiden tot een miskraam, al komt dat maar heel zelden voor. Goed opletten als je zwanger bent en nog geen toxoplasmose gehad hebt is dus de boodschap.
Als je een kat hebt als huisdier, hoef je die nog niet meteen uit huis te doen. Katten krijgen ook maar een keer in hun leven toxoplasmose. Ze scheiden dan gedurende enkele weken toxoplasmacysten af. Maar omdat je nooit zeker kan zijn, kan je in deze periode beter niet in aanraking komen met de uitwerpselen van de kat. Laat iemand anders de kattenbak schoonmaken.
Was rauwe groenten altijd op voorhand. Was daarna ook je handen, want de cysten kunnen eraan blijven kleven. Was je handen goed voor en nadat je bezig bent met rauw vlees. Verschoon de keukenhanddoek regelmatig en gebruik schoon materiaal in de keuken.
Het is aan te raden handschoenen te dragen als je gaat tuinieren.
Eet geen rauw vlees, probeer het vlees altijd goed te doorbakken.
kattenziekte, toxoplasmose De infectieziekte tuberculose of tbc is een infectieziekte die veroorzaakt wordt door de bacterie Mycobacterium tuberculosis. De laatste jaren werd er over de hele wereld een stijging van het aantal tbc-gevallen vastgesteld, ook in Europa. Tbc is tegenwoordig heel goed te behandelen met antibiotica.
Een tbc-besmetting gebeurt via de lucht. Als besmette personen spreken, hoesten of niezen, brengen ze de bacterie over. De bacterie valt de longen aan en veroorzaakt een kleine ontsteking. Bij gezonde mensen blijft het daarbij, maar mensen met een zwakke weerstand worden er ziek door.
Verschijnselen
De ontsteking kan zich bij mensen met een zwakke weerstand verder uitbreiden en tbc-bacteriën komen zo via de bloedbaan ook in andere organen terecht. De belangrijkste symptomen van longtuberculose zijn aanhoudend hoesten, zweten, pijn in de borstkas, bloed ophoesten en gezichtsverlies
In westerse landen treft de ziekte vooral ouderen. Maar in Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse ontwikkelingslanden komt de ziekte nog steeds vaker voor. Daar zijn vooral jongvolwassenen het slachtoffer. Jonge vrouwen (tot 45 jaar) lopen nog meer risico dan mannen.
Tbc komt de laatste jaren terug meer voor, wat te wijten is aan de wijde verspreiding van HIV. HIV-patiënten lopen een groter risico op besmetting dan andere mensen. In westerse landen komt de ziekte vooral voor bij daklozen, drugsverslaafden en asielzoekers.
Als men na onderzoek van de fluimen tuberkelbacteriën gevonden heeft, is een patiënt besmettelijk. Men spreekt dan van een open longtuberculose. Als de andere organen zijn aangetast of patiënten een gesloten longtuberculose hebben, zijn ze doorgaans niet besmettelijk.
Tbc is helemaal geneesbaar. De behandeling duurt ongeveer een half jaar. De patiënt krijgt antibiotica toegediend, maar als de bacterie hiertegen resistent is moet men de behandeling aanpassen. Het tbc-vaccin beschermt vooral tegen zware complicaties als hersenvliesontsteking.
besmetting, infectie, tbc, tuberculose Syfilis of lues is een seksueel overdraagbare aandoening (soa) die veroorzaakt wordt door een bacterie, Treponema pallidum. De bacterie kan zich in de schede, de penis, de anus of soms zelfs de mond nestelen.
Syfilis wordt overgebracht door seksueel contact, maar ook via bloed en tijdens de zwangerschap van moeder op kind.
Syfilis ontwikkelt zich in verschillende fasen. De eerste fase is primaire syfilis. Ze wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van een zweer (ulcus) op de plaats van de infectie. Dat kan de penis, de vagina, de mond en de anus zijn. Deze fase begint na gemiddelde drie weken, maar de incubatietijd kan variëren van 10 tot 90 dagen.
Na drie tot zes weken krijgen 60 tot 90% van de onbehandelde patiënten verschijnselen van secundaire syfilis. Over de hele huid kan uitslag ontstaan. Dit gaat gepaard met een verlies van eetlust, misselijkheid, slapeloosheid, hoofdpijn, koorts, spier- en gewrichtspijn.
Nadat de secundaire syfilis spontaan geneest ondervindt de patiënt lange tijd geen last van secundaire syfilis. Na een periode van twee tot zelfs dertig jaar treedt de derde fase pas in. De ziekte kan dan leiden tot een blijvende aantasting van de hersenen, het ruggenmerg, hart en zenuwstelsel. De opgelopen schade is dan onomkeerbaar, maar een behandeling kan de progressie van de ziekte wel een halt toeroepen. Zonder behandeling is syfilis uiteindelijk dodelijk.
Syfilis kan tijdens de zwangerschap leiden tot een spontane abortus. Ook het vroegtijdig breken van de vliezen, sterfte tijdens de geboorte. Congenitale syfilis kan leiden tot huidafwijkingen, botontsteking, lever- of miltvergroting, longontsteking, chronische neusverkoudheid en hersenvliesontsteking. Het kind kan blijvende littekens hebben, vatbaar zijn voor allerhande infecties, verstandelijk gehandicapt zijn of groeiachterstand hebben.
Syfilis kan worden opgespoord met behulp van een bloedtest. De aandoening is vrij eenvoudig te behandelen met behulp van antibiotica. Het is wel belangrijk dat de ziekte op tijd herkend en behandeld wordt. Als je er binnen de negen weken bij bent, is syfilis heel goed te genezen.
geslachtsziekte, SOA, syfilis Stijve spieren zijn het gevolg van een langdurige of uitzonderlijke sportieve inspanning. De stijfheid van de spieren leidt tot een onaangenaam gevoel, maar zal geen gevolgen hebben op termijn.
Stijve spieren zijn het gevolg van een uitzonderlijke belasting en de verzuring van de spieren die daarop volgt. De glycogeenvoorraad in de spieren kan uitgeput geraken, waardoor er heel wat spiervezels beschadigd worden. Maar de spier zal zich spontaan herstellen.
Langdurige trainingen of zware inspanningen kunnen altijd de aanleiding zijn voor stijve spieren. Het risico op spierstijfheid is het grootst bij oefeningen met excentrische contracties. Excentrische contracties komen voor wanneer de spier weerstand moet bieden tijdens de belasting.
Alle langdurige trainingen en zware inspanningen kunnen leiden tot stijve spieren. Het risico op spierstijfheid wordt wel grote bij oefeningen met excentrische contracties. Excentrische contracties zijn contracties waarbij de spier weerstand biedt tegen de belasting. Concentrische contracties doen zich voor wanneer de aanhechtingspunten zich naar elkaar toe bewegen. Isometrische contracties betekent dat de spier stabiel blijft.
Deze bewegingen wisselen elkaar tijdens het sporten meestal af. Maar bij een sport als hardlopen krijgen de excentrische bewegingen de bovenhand.
Warm goed op voor je training of sportieve inspanning. Doe voldoende stretchoefeningen en probeer na de training ook voldoende ‘af te koelen’.
Voor de training of inspanning warm je best eerst goed op voor je eraan begint. Doe voldoende stretchoefeningen. Na de training koel je best ook even af. Ook daarvoor is stretchen een goed idee.
Probeer je stijve spier te ontspannen door van onder in de richting van het hart te wrijven en zo de bloedcirculatie te beïnvloeden.
Ook een verwarmende spray of zalf of een warm bad of douche kunnen ook wonderen doen. De bloedvaten zetten zich open, wat de circulatie bevordert.
Laat je lichaam rusten en waag je niet aan te intense fysieke inspanningen. Sport niet verder en span de spieren niet te veel op. Je kan het beter rustig aan doen totdat de spier voldoende hersteld is.
spieren, spierstijfheid, stijve spieren Rugpijn, iedereen heeft er wel eens last van. Maar wat als je rug voortdurend pijn doet? Spondylosis is bijvoorbeeld een ziekte die je met permanente rugpijn opzadelt.
Spondylosis is een ziekte die de wervels van de rug aantast. Vooral de nek en de onderrug zijn er vatbaar voor. Als je röntgenfoto’s maakt van iemand die aan spondylosis lijft, zal je zien dat de ruimte tussen de wervels smaller is. De ziekte komt zowel voor bij mannen als bij vrouwen. Door de aftakeling van een wervel kan je het al snel moeilijk krijgen met bepaalde bewegingen. Dit gaat vaak gepaard met pijn in de onderrug en kan in het geval van een geknelde zenuw zelfs uitstralen naar je been. Als de ziekte nog meer vordert, kan de ruimte voor de ruggengraat en de zenuwbanen nog meer vernauwen.
Mensen met spondylosis kunnen last hebben van pijn en stijfheid op verschillende plaatsen. Na verloop van tijd gaan ze het moeilijk hebben om bepaalde bewegingen te maken. Bij een hernia of breuk, waarbij een zenuw aangetast is, kan de pijn uitstralen naar je benen, knieën of liezen.
Als de medicatie geen effect heeft en de pijn ondraaglijk wordt, kan men altijd teruggrijpen naar een operatie. Daarbij is het belangrijk te weten dat niet iedere persoon operaties kan ondergaan.
In een niet-vergevorderd stadium van de ziekte, kunnen eenvoudige oefeningen al veel oplossen. Ontstekingsremmers (enkel op voorschrift) kunnen de symptomen ook verminderen. Door middel van een trainingsprogramma kan je je rug- en buikspieren versterken en je onderrug meer steun geven.
Een operatie is ook een mogelijke oplossing. Toch valt men hier alleen maar op terug als de genomen medicatie geen effect heeft en de pijn ondraaglijk wordt. Wat voor operatie je nodig hebt zal afhangen van het stadium van de spondylosis. Daarbij dien je wel te weten dat niet iedere persoon dergelijke operaties kan ondergaan. Vraag steeds raad aan je arts voor je een beslissing neemt. Hij zal je graag verder helpen.
rug, rugpijn, spondylosis Vele mensen die sporten krijgen vroeg of laat te maken met een spierverrekking. Dat is een blessure die veroorzaakt wordt door de overmatige uitrekking van spiervezels. De spier kan tijdens de lichamelijke inspanning overbelast worden. Spierverrekkingen komen het meest voor in de schouderspieren, de bovenbeenspieren (dijbeen), de hamstrings (achteraan de benen), de quadriceps (vooraan het been) en de kuitspieren.
Bij een spierverrekking voel je tijdens het sporten plots een pijn opduiken. De hele spier of een deel ervan kan pijn doen, maar je kan de pijn niet juist lokaliseren op een specifieke plaats. Het lijkt alsof een hele spier of een deel ervan pijn doet. De pijn wordt nog erger als de verrekte spier samengetrokken wordt. Het bewegen van de spieren is pijnlijk.
Ten eerste moet je de getroffen spier al laten afkoelen. Dat kan je doen door de spier onder koud stromend water te houden of door er ijs op te leggen. Leg het lichaamsdeel omhoog om de bloeddruk te verminderen en leg een drukverband aan. Probeer een arts te raadplegen als de klachten na drie dagen niet lijken te minderen.
Een spierverrekking kan je helaas niet voorkomen. Als je sport, zal er altijd een risico op blessures bestaan. Een goede opwarming voor je erin vliegt, kun je beter niet achterwege laten. Zeker bij explosieve sporten als pakweg tennis, voetbal of squash is zo’n goede opwarming erg belangrijk.
Verrekkingen kunnen jammer genoeg niet altijd voorkomen worden, sporten houdt altijd enig risico op blessures in. Een goede opwarming voor je intensief begint te sporten kan u wel al veel leed en mogelijke kwetsuren en blessures besparen. Vooral bij explosieve sporten (voetbal, tennis, hardlopen, squash,…) is een goede opwarming van zeer groot belang om verrekkingen of nog erger spierscheuren te voorkomen.
blessure, spieren, spierverrekking, sporten