Het carpaletunnelsyndroom of CTS is een aandoening in de pols die een knelling van de middelste zenuw in de pols veroorzaakt. Deze zenuw komt vanuit de onderarm en gaat verder in de handwortelbeentjes naar de handpalm. De opening in de handwortelbeentjes, waardoor de zenuw loopt, wordt de carpale tunnel genoemd.
Bij een zwelling van het weefsel rondom deze tunnel zal het syndroom voorkomen. Aangezien er nogal vaak uiteenlopende klachten zijn die ook voorkomen bij andere aandoeningen in de pols is er vaak elektromyografie (EMG) nodig om uitsluitsel te geven.
Zoals eerder gezegd veroorzaakt druk op de middelste zenuw CTS. De druk kan er komen door een zwelling of elke andere reden waardoor de tunnel smaller wordt. Mogelijke oorzaken van een eventuele versmalling van de carpale tunnel zijn bepaalde ziektes zoals diabetes, artritis en hypothyreoïdie (tekort aan schildklierhormonen), maar ook zwaarlijvigheid, zwangerschap, continu dezelfde beweging maken met de hand of de pols, blessures aan de pols en roken (hierdoor vermindert de bloedtoevoer naar de middelste zenuw).
De symptomen zijn vrij uiteenlopend en op basis van deze symptomen alleen kan er al een vaststelling van CTS gebeuren. Voor de diagnose is er echter vaak een onderzoek van de spierzenuwen vereist. Ze kunnen immers ook vaak voorkomen bij andere polsaandoeningen.
Vaak voorkomende symptomen zijn tintelingen en pijn in de hand ’s nachts waardoor je zelfs wakker wordt, tintelingen en pijn overdag; de neiging om met je hand te schudden om te klachten te laten verminderen, onhandigheid en het gevoel dat men geen kracht heeft in de hand, een verminderd gevoel in bepaalde vingers, namelijk de duim, de wijsvinger, de middelvinger en een deel van de ringvinger.
Deze pijn kan zich soms ook verspreiden naar de volledige arm en kan bovendien variëren van matige pijn tot zeer hevige pijn in de hand of de onderarm.
Het syndroom kan op een aantal verschillende manieren worden behandeld. Een eerste manier is vrij conservatief en bestaat uit het vragen van advies en uitleg aan een arts. Op basis hiervan kan het gedrag worden aangepast. Zo kan ijs leggen bijvoorbeeld al veel helpen. Verder kan de pols ook gespalkt worden. Dit gebeurt alleen ’s nachts en dit gedurende een viertal weken. Hierdoor wordt de hand rechter gehouden en zal de zenuw meer ruimte krijgen.
Hiernaast is het ook mogelijke om de eventuele zwelling of ontsteking in de pols te stoppen door een injectie met een ontstekingsremmer. Deze injectie is eenmalig en vaak worden er corticosteroïden gebruikt.
Men kan ook een fysiotherapeut raadplegen, die de pols dan zal behandelen met een phystrac-tractieapparaat. Dit is een vrij effectieve behandeling die na een tiental beurten resultaat zal hebben. Ten slotte is er ook een operatie door een neurochirurg mogelijk. In 90% van de gevallen leidt dit tot genezing. Bij deze operatie wordt het ligament in de carpale tunnel gesneden, waardoor er meer ruimte zal zijn.
carpaletunnelsyndroom, CTS, hand, pols Uitzaaiingen of metastasen zijn in de oncologie kwaadaardige gezwellen die op een andere plaats optreden dan de oorspronkelijke plaats van het primaire gezwel. Uitzaaiingen zijn een van de hoofdkenmerken van een kwaadaardige tumor.
Uitzaaiingen gaan meestal uit van een enkele cel die zich ergens vestigt en doorgroeit tot een nieuwe tumor. Omdat hierbij een vrij lange stille periode bestaat waarin de uitzaaiing nog te klein is om op te sporen door bijvoorbeeld röntgenonderzoek of lichamelijk onderzoek, verkeren veel kankerpatiënten na de behandeling van de hoofdtumor jarenlang in onzekerheid. Zelfs als hun operatie geslaagd is kunnen er best één, tien of zelfs honderden uitzaaiingen ongemerkt en onvindbaar in stilte aan het groeien zijn.
Daarom wordt vaak na een operatie nog chemotherapie of nabestraling gegeven. Dat levert echter meestal geen garantie tegen recidief.
Bij de meeste kwaadaardige tumoren geldt dat als na vijf jaar geen recidief is opgetreden de kans dat dit alsnog zal gebeuren erg klein wordt, voor borstkanker is deze termijn echter tien jaar.
Metastasen treden meestal pas in een laat stadium van kanker op, maar kunnen ook reeds vroeg ontstaan. De klachten zijn steeds het gevolg van een verminderde functionaliteit van het aangetaste orgaan, maar veroorzaken niet noodzakelijk pijn.
Uitzaaiingen kunnen optreden door verspreiding van kwaadaardige cellen op verschillende manieren:
– via het bloed
Bij metastasering via het bloed vormen de uitzaaiingen zich vaak in het eerstvolgende doorstroomde orgaan. Voor de darmen is dit de lever, voor andere organen meestal de longen. Andere organen die vaak aangetast worden zijn het bot en de hersenen, die moeilijk behandelbaar zijn met chemotherapeutica.
– via de lymfevaten
Bij metastasering via de lymfevaten ontstaan metastasen vooral in de lymfklieren die stroomafwaarts liggen van de tumor .
– door directe verspreiding in een holte, bijvoorbeeld de buikholte
Hier zijn vooral ovariumtumoren een goed voorbeeld. Ook tumoren van het maag-darmstelsel kunnen zich in de buikholte uitzaaien.
– door versleping tijdens een onderzoek of behandeling, bijvoorbeeld na een diagnostische punctie
Deze metastasen kunnen bijvoorbeeld optreden aan het huidoppervlak na een biopsie wegens kwaadaardige gezwelgroei in de lever.
Voor de meeste vormen van kanker geldt dat als er eenmaal uitzaaiingen op afstand zijn gevonden, de overlevingskans ernstig is gedaald, maar genezing is in sommige gevallen nog mogelijk.
Bij de aanwezigheid van meerdere metastasen is een operatie uitgesloten. Ook bestraling is in die situatie om dezelfde reden oplossing. Er kan dan meestal wel nog palliatief worden behandeld.
kanker, metastase, uitzaaiing Syringomyelie is een zeldzame neurologische aandoening waarbij het ruggenmerg wordt aangetast, meestal vooral ter hoogte van de nekwervels, en het centrale kanaal in het ruggenmerg waardoor het wijder wordt.
Een precieze sluitende verklaring voor het ontstaan van syringomyelie is er niet, maar er zijn wel enkele theorieën:
– Door de pulserende beweging van het hersenvocht in de vierde hersenkamer (de subarachnoïdale ruimte) langzaam een holte ontstaat in het bovenste deel van het ruggenmerg.
– Ook hier kan het hersenvocht niet goed wegvloeien, dit is het gevolg van vernauwingen in de ruimte tussen ruggenmerg en hersenvlies. Hierdoor dringt het hersenvocht door het ruggenmerg naar binnen in de richting van het smalle kanaaltje dat zich daar bevindt. Op die manier kan er een holte worden gevormd.
– In zeldzame gevallen kan syringomyelie het gevolg zijn van een hersenbloeding, een infectie of een ongeval.
Een behandeling van syringomyelie is afhankelijk van de oorzaak en het al of niet aanwezig zijn van een Chiari misvorming.
De beknelling door de Chiari misvorming opheffen en de subarachnoïdale ruimtes vrijmaken rond het bovenste deel van het halsmerg. Bij deze operatieve behandeling wordt het achterhoofdsgat naar achteren toe verruimd, waarna de dura (het harde hersenvlies) wordt geopend. Nadat de verklevingen rond de punt van de kleine hersenen zijn opgeheven en deze eventueel zijn verkleind wordt de dura gesloten opheffen van verklevingen rondom het ruggenmerg.
– Een drainage van de syrinx of holte zelf. Nadat bij een operatie het ruggenmerg is vrijgemaakt kan aan de achterzijde door een klein sneetje de holte worden geopend. Door dit sneetje kan een buisje in de holte worden gelegd. Via dat buisje kan het vocht worden afgevoerd naar de ruimte rond het ruggenmerg of eventueel een andere ruimte zoals de borstholte.
– De behandeling van syringomyelie is moeilijk en lang niet altijd succesvol. Soms kan het proces worden gestopt, soms treedt enige verbetering op, maar ook verslechtering is mogelijk. Vooral de behandeling met alleen drainage is niet altijd succesvol. Het slangetje kan gemakkelijk verstopt raken of uit de holte schuiven.
Na een aanvankelijk goed resultaat kunnen de verschijnselen na een bepaalde tijd toch weer terug komen. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het onderliggende ziekteproces voortschrijdt.
syringomyelie Anale jeuk is een algemeen voorkomend probleem dat veel last kan veroorzaken. Er zijn verschillende vormen van anale jeuk.
Er zijn verschillende groepen van oorzaken van anale jeuk te onderscheiden:
– Irritatie-eczeem door ontlasting
Niet zelden blijft na het WC-bezoek een klein restje ontlasting achter op de huid. Dit kan vooral gebeuren wanneer de huid rond de anus sterk behaard is. Aangezien in de ontlasting enzymen aanwezig zijn die agressief zijn en de huid kunnen beschadigen is het niet verwonderlijk dat achterblijvende ontlasting irritatie veroorzaakt.
– Overmatige slijmproductie van het anusslijmvlies
Dit kan veroorzaakt worden door aambeien. Andere veroorzakers van irritatie van huid en slijmvlies zijn: ontsteking van de anus, infectie door een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) zoals syfilis, of het eten van irriterende voedingsbestanddelen (gekruid voedsel)
– Transpiratie in de plooien
Transpiratievocht in de plooien van het lichaam kunnen leiden tot eczeemplekken (smetten). Vaak is bij dit probleem ook een gistinfectie betrokken. De huid wordt door het vocht week en kan door tegen elkaar schuren kapot gaan. Behalve in de liezen en de oksels kan dit ook in de bilplooi optreden. Vooral mensen met overgewicht hebben hierop een verhoogd risico.
– Worminfecties
Wormpjes kunnen ook anale jeuk veroorzaken. Hoewel wormpjes vooral bij kinderen worden gezien kunnen zij ook bij volwassenen jeuk rond de anus veroorzaken.
– Allergisch contacteczeem
Stoffen die een allergische reactie kunnen uitlokken zitten bijvoorbeeld in vochtige toiletdoekjes en in sommige zalven.
– Seborrhoïsch eczeem
Seborrhoisch eczeem komt vooral veel voor in het gelaat en op het behaarde hoofd. Echter, ook in de plooien van het lichaam zoals de oksels, de liezen en de bilplooi.
De huid rond de anus is meestal rood en geïrriteerd. Soms is er zelfs sprake van kleine blaasjes of puistjes. De roodheid is niet altijd een goede maatstaf voor de ernst van de klachten.
– Was na elke ontlasting het gebied rond de anus een washandje met lauw water en zonder zeep.
– Houd het gebied rond de anus zoveel mogelijk droog door de huid na het wassen te deppen met een handdoek (niet wrijven).
– Gebruik geen vochtige toiletdoekjes
– Draag luchtig katoenen ondergoed
anale jeuk Hepatitis B is een ernstige vorm van leverontsteking, veroorzaakt door het hepatitis B-virus (HBV).
De ziekte geneest meestal spontaan, maar kan ook chronisch worden. Dit kan leiden tot levercirrose, leverkanker en overlijden. In een procent van de gevallen evolueert de hepatitis, waardoor de lever niet meer kan functioneren en er met spoed een levertransplantatie nodig is.
De mogelijke symptomen van hepatitis B zijn:
– intense vermoeidheid gedurende verscheidene maanden
– gele verkleuring van de huid en de ogen
– bleke stoelgang
– donker gekleurde urine (theekleur)
– verminderde eetlust
– misselijkheid
– jeuk
– pijn rechts boven in de buik
– …
Het hepatitis B-virus wordt niet verspreid via lucht, voedsel of water.
Je kan ook niet met het virus besmet raken door speeksel. Je kan wel besmet raken door verschillende lichaamsvochten van besmette personen:
– bloed
– vocht dat vóór de zaadlozing vrijkomt
– sperma
– vaginaal vocht
Het virus wordt overgedragen als deze besmette lichaamsvochten in aanraking komen met een wondje in uw huid of met de slijmvliezen van uw mond, neus, ogen, anus of geslachtsorganen. Bijvoorbeeld door onveilig te vrijen met een partner die besmet is of door een prik met een besmette naald (bv. bij injecties, piercings, tatoeages of bij uitwisseling van spuiten door drugsgebruikers).
Het gebruik van een besmet scheermesje of een besmette tandenborstel kan ook besmetting tot gevolg hebben.
Hepatitis B is een seksueel overdraagbare ziekte (soa), daarom is het belangrijk om een condoom te gebruiken bij seksueel contact.
Waarschuw je seksuele partner(s) en huisgenoten als je hepatitis B hebt. Zo kunnen ze zich tegen de ziekte kunnen laten inenten.
Laat u vaccineren. Het vaccin is heel doeltreffend en aanbevolen voor iedereen met een verhoogde kans op besmetting, bijvoorbeeld als je veel wisselende seksuele partners heeft of als je in de gezondheidszorg werkt.
Er bestaat een combinatievaccin tegen hepatitis A en B.
In de afgelopen jaren is er veel vooruitgang geboekt in de zoektocht naar nieuwe geneesmiddelen voor de behandeling van chronische hepatitis B. Er zijn twee groepen geneesmiddelen geregistreerd voor de behandeling:
– (PEG-)interferon
– Nucleoside-analogen
Een acute hepatitis B-virusinfectie benodigt doorgaans geen behandeling omdat het merendeel van de patiënten spontaan geneest. De behandeling van de chronische infectie kan noodzakelijk zijn om het risico op cirrose en leverkanker te reduceren.
Geen van de beschikbare medicijnen zijn in staat de infectie helemaal te verdringen, ze kunnen echter het virus weerhouden te repliceren en bijgevolg het ontwikkelen van levercirrose en leverkanker te laten stagneren.
Hepatitis B, lever, leverontsteking Wat is medisch toerisme? Vooraleerst gaat medisch toerisme over een chirurgische ingreep die je niet kan betalen in je eigen land. Je doet wat onderzoek, en komt erachter dat de ingreep aanzienlijk goedkoper is in een ander land. Bovendien verblijf je in een aangenaam, tropisch kuuroord. Mooi meegenomen? Ja, maar… alvorens je een vlucht gaat boeken zijn er nog een paar zaken die je moet weten over medisch toerisme.
Wanneer iemand naar een ander land reist voor een medische ingreep (zowel op mentaal als fysiek gebied), wordt die persoon een medisch toerist genoemd. De locaties die men kiest beschikken over unieke eigenschappen, zoals een zuivere lucht, gespecialiseerde klinieken, streekgebonden producten of andere speciale eigenschappen die niet op eigen bodem te vinden zijn. De operatiekosten en wachtlijsten kunnen verschillen van land tot land.
Ofschoon ze vroeger naar hetzelfde verwezen, is medisch toerisme vandaag de dag niet hetzelfde als gezondheidstoerisme. Gezondheidstoerisme heeft preventieve doeleinden, zoals hartziekten voorkomen door een gebied met zuivere lucht te bezoeken. Medisch toerisme daarentegen is gericht op het genezen van een specifieke kwaal of ziekte.
Vandaag zijn er steeds meer mensen die naar het buitenland reizen voor een medische ingreep. Het medisch toerisme zit in de lift. Vooral gespecialiseerde klinieken voor cosmetische behandelingen zijn in trek. Bovendien zijn het vaak mensen zonder gezondheidsverzekering (vooral uit de Verenigde Staten) die andere oorden bezoeken waar de ingreep wel betaalbaar is voor hun.
Landen die het meest bezocht worden zijn Thailand en India. Luxueuze hotels worden er gecombineerd met gespecialiseerde klinieken. Ook Singapore en Mexico zijn populair. Medisch toerisme is er bijzonder populair – vooral voor cosmetische ingrepen. De klinieken halen er een groot deel van hun inkomsten uit medisch toerisme.
Medisch toerisme naar bepaalde gebieden met zeeën of bergen hebben het voordeel dat ze een heilzame werking kunnen hebben op je lichaam en geest. Dit noemt men klimaattherapie. De zeelucht heeft een positief effect op de gezondheid. Bovendien is de lucht er vaak zuiverder, zoals in hogere delen van de Alpen.
Er zijn een aantal vragen die je jezelf moet stellen.
– Gaat het om een erkende instelling? Is de kliniek met andere woorden goed genoeg?
– Heb ik genoeg informatie over het land in kwestie?
– Hoe gaat de kliniek om met complicaties en problemen? Wat met complicaties als ik weer terug thuis ben?
– Is het veilig op te vliegen nadat ik de operatie heb gehad?
Voor je vertrekt is het aangeraden om je huisarts of specialist te raadplegen. Sommige ingrepen gaan namelijk gepaard met recuperatie en risico’s. Medisch toerisme is dus meer dan een leuk uitje, vooral wanneer het een ernstige ingreep betreft.
medisch toerisme Een knieprothese is een chirurgische vervanging van het kniegewricht door een prothese van kunstmateriaal. Een knieprothese wordt geplaatst wanneer je knie zo ernstig beschadigd is, dat het gewricht niet meer natuurlijk kan genezen. Dit is het geval bij, bijvoorbeeld, artrose en reuma. Aan een knieprothese hangt een intensieve operatie vast die niet zonder risico’s gaat..
Anesthesie. Je wordt onder volledige narcose gebracht. Je bent bewusteloos en zal geen pijn voelen. Meestal krijg je bovendien een epidurale of spinale verdoving via de rug.
Chirurgie. De operatie duurt ongeveer twee uur. Dit is een lange tijd om stil te liggen, vandaar dat een algemene verdoving aangenamer is. Na de anesthesie wordt een incisie gemaakt in de knie. Het gewrichtsoppervlak wordt vervolgens verwijderd. Men verwijdert enkel de voorste kruisband en eventueel corrigeert men de lengte van de andere kruisbanden. Na de operatie hoort de lidmaat perfect recht te staan. Men laat het overtollige bloed in de knie weglopen door middel van twee buisjes. De chirurg legt een drukband aan en je wordt verplaatst naar een rustkamer waar je de verdoving uitslaapt.
Nazorg. Een 4- à 5-tal uren na de operatie word je naar een verpleegkamer gebracht. Ondertussen is er een team van verpleegkundigen dat je regelmatig controleert en opvolgt.
Een knieprothese wordt geplaatst bij onherstelbare slijtage van of schade aan de knie. Artrose is een vorm van slijtage aan het kraakbeen maar de oorzaken kunnen legio zijn. Niet iedereen is even gevoelig voor de slijtage. Na een ernstig ongeval kan een knieprothese de oplossing zijn voor ernstige schade aan de knie. Indien de pijn niet meer kan verholpen worden, gaat men over tot een knieprothese.
Een knieprothese wordt geplaatst bij:
– Ernstige artritis, wanneer de toestand niet verbetert na het toedienen van medicatie, injecties en/of fysiotherapie
– Tumor(s) in de knie
– Onherstelbare schade
Sommige medische problemen kunnen ook leiden tot een knieprothese zoals onder andere een zware infectie van de knie, morbide obesitas of een slechte bloedtoevoer.
Verwikkelingen die kunnen voorkomen tijdens of na de operatie:
– Infecties
– Verlies van de artificiële prothese
– Longontsteking
– Allergische reactie op de artificiële prothese
– Bloedklonters
– Schade aan de zenuwen of bloedvaten
De resultaten van een knieprothese zijn doorgaans schitterend. Na de operatie zal je drie tot vijf dagen in het ziekenhuis verblijven, afhankelijk van je situatie.
knie, knieprothese Als ouder is het een dagelijkse bezigheid om te zorgen voor je kind. Daar komen heel wat zorgen en bekommernissen bij kijken. Is je kind wel gezond? Welke verzorging bij kinderziekten? Enzovoorts. De ervaring leert dat kinderen wel eens last hebben van onschuldige en minder onderschuldige ziekten. Een kind is nu eenmaal vatbaarder voor bepaalde aandoeningen dan volwassenen. Nu, de vraag is: “wat zijn de risico’s op besmettelijke kinderziekten?” En, vooral: “welke zijn dit dan?”
Veel kinderziekten zijn bacteriële kinderziekten (zoals de bof of mazelen) of virale infecties (zoals hersenvliesontsteking). Ze zijn besmettelijk. Dat wil zeggen dat je ze kan vermijden door je kind bijvoorbeeld zijn of haar handen regelmatig te laten wassen. Een andere manier om besmetting te voorkomen is je kind aanleren om bepaalde “hoest-etiquette” in acht te nemen, zoals de handen voor de mond te houden tijdens het hoesten.
Waterpokken of windpokken (varicella): Het eerste symptoom is huiduitslag: rode vlekjes overal op het lichaam die ontzettend jeuken. Eens je de wind- of waterpokken hebt gehad, ben je voor de rest van je leven immuun.
Rodehond (Rubella): Rodehond is een kinderziekte die veroorzaakt wordt door een virus dat kan worden overgebracht door hoesten, niesten en zelfs praten. Symptomen zijn huiduitslag koorts, gezwollen klieren en andere symptomen die ook wel duiden op een verkoudheid.
Mazelen (Morbilli): Deze kinderziekte is zeer ernstig en uitermate besmettelijk. De symptomen van de mazelen lijken op die van een verkoudheid: loopneus, hoesten, gezwollen klieren en ten slotte huiduitslag.
Bof (Parotitis epidemica): De bof kan men eveneens maar één keer krijgen. Symptomen zijn koorts, gewrichts- en spierpijnen, zwellingen in het oor of aan de kaken.
Kinkhoest (Pertussis): Kinkhoest is een kinderziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie en kan ernstige hoestbuien tot gevolg hebben. Vooral de complicaties bij kinkhoest kunnen ernstig zijn.
Zesde ziekte (Roseola infantum): Symptomen van de zesde ziekte zijn koorts en mogelijk gezwollen klieren in de hals of in de oren. In de nek ontstaan vervolgens lichtrode vlekjes. Na een paar dagen gaat de ziekte gelukkig vanzelf weer over.
Vijfde ziekte (Erythema infectiosum of parvo B19): De vijfde ziekte treft doorgaans kinderen tussen de vier en tien jaar. De symptomen zijn rode wangen en uitslag die zich verspreidt naar de rest van het lichaam (billen, romp,…). Deze kinderziekte wordt veroorzaakt door een virus en is matig besmettelijk.
Pseudokroep: Deze kinderziekte wordt door een virus veroorzaakt en kan aanvankelijk lijken op een gewone verkoudheid. De luchtwegen geraken ontstoken waardoor het kind hees wordt en moet hoesten. Doorgaans is de pseudokroep een onschuldige kinderziekte.
kinderziekten Voedingsproducenten bedenken de meest creatieve mogelijkheden om hun producten aantrekkelijker te maken voor kinderen. Granen in gekke vormen, verrassingen bij de cornflakes, pasta in de vorm van cartoonfiguren,… Je kan het niet gek genoeg bedenken, of het bestaat. Onderzoek wees echter uit, dat kinderen meer aangetrokken worden tot leuke, mooi ogende voedingswaren dan tot generieke producten. Nu, deze technieken kan ook jij aanwenden om gezonde, natuurlijke voeding aantrekkelijker te maken voor kinderen!
Hoe maak ik gezonde voeding interessant voor mijn kind? Het antwoord is eenvoudig: wees creatief! Probeer jezelf in de schoenen van een kind te plaatsen en zorg ervoor dat een volwaardige gezonde maaltijd er leuk uitziet. Het zal etenstijd aangenamer maken voor het hele gezin.
1. De inventieve lunchbox. Schaf een leuke, kleurrijke of creatieve boterhammendoos aan. Hou rekening met de interesses van je kind, bijvoorbeeld een doos met zijn of haar favoriete Disney-figuur erop. Lunchboxen met aparte compartimenten kunnen een middagmaal plezierig en interessant maken. Een goedkope oplossing: koop muffinvormpjes en bevestig ze in de boterhammendoos. Vul de vormpjes met gezonde voeding zoals worteltjes, tomaatjes en kaasjes.
2. Kleinere porties. Allerlei gerechten kun je in de vorm van muffins maken, zodat ze aangepast zijn aan een kinderportie. Bijvoorbeeld macaroni met kaas en hesp en stoofpotjes zijn gerechten die je kan klaarmaken in een kleine steelpan. Grote porties zien er soms onsmakelijker uit en zijn minder aangenaam voor een kind.
3. Speel met kleur en vorm. Snij de boterhammen, groentjes,… enzovoorts eens in een ongewone en creatieve vorm zoals in hartjes, rondjes, bloemen, sterren,… Kleur je eten met groenten, bijvoorbeeld meng gepureerde (gestoomde) broccoli of wortelen door een roerei. Of maak eens kleurrijke smoothies, bijvoorbeeld van bevroren frambozen met een beetje magere yoghurt en wat melk.
4. Eens iets anders dan brood. Kinderen houden van variatie. Zo kan je brood een keer vervangen door tortilla’s van maïsmeel. Je kan ze vullen met groentjes, kaas, guacamole,.. enzovoorts. Zorg ervoor dat de lunch leuk blijft. Want wie houdt nu niet eens van afwisseling?
5. Maak gezonde dipsausjes. Ketchup en mayonaise zijn vaak erg geliefd, maar helaas niet erg gezond. Leer je kind ook alternatieve smaken kennen, zoals pesto, guacamole, yoghurt of bonenpasta. Zo’n sausjes zijn gezond, creatief èn lekker!
6. Kies niet voor routine. Verwissel het avondmaal en ontbijt eens. Kinderen zullen dat zeker en vast waarderen! ‘s Morgens eten jullie het meer calorierijke avondmaal dat je er de hele dag kan “afspelen”. En dan ’s avonds een hardgekookt eitje met toast of boterhammen. Probeer ook te variëren met de maaltijden. Broccoli is gezond, maar drie dagen na elkaar broccoli is interessant.
7. Geef leuke namen. Uit cafetariaonderzoek bleek dat gerechten met mooie, creatieve namen meer frequent besteld werden dan gerechten met gewone, alledaagse benamingen. Geef ook eens ongewone namen aan jouw gerechten. Bijvoorbeeld: bloemkoolbomen, danschampignon of Popeyespinazie.
gezonde voeding, kinderen Divertikels zijn huidzakjes die zich bevinden in de spier van de darmen. Het zijn uitstulpingen die zich bevinden in de buitenste laag van de darm. Die uitstulpingen zijn doorgaans niet erg en bieden geen problemen, maar als er stoelgang in achterblijft, zorgen ze wel voor problemen. De huidzakjes kunnen ontsteken, pijn veroorzaken en je kan diarree krijgen. Dit noemt men diverticulitis.
Meestal bieden de uitstulpingen van de darmen geen problemen. In dat geval worden ze ‘divertikels genoemd. Als ze ontsteken, leidt dat tot diverticulitis, en vormen ze wel problemen:
– De ontsteking kan verminderen of erger worden doorheen de tijd
– Er is pijn in de buik, meestal links beneden te situeren
– Je geraakt in sommige periodes geconstipeerd
– Je krijgt diarree
– Je buik staat gespannen en de dokter kan de uitstulping voelen
De directe oorzaak van diverticulitis is niet gekend. Diverticulitis komt minder voor op plaatsen waar men vezelrijk eet, zoals in Afrika en Azië. Waar men een minder vezelrijk dieet heeft, zoals in Westerse landen het geval is, daar komt diverticulitis meer voor.
Vanuit die vaststelling is men een hypothese beginnen op te bouwen. Want als je minder vezelrijk eet, dan is de stoelgang droger en harder. Er ontstaat een grotere druk in de darmen als de stoelgang eruit komt, waardoor de typische bulten van diverticulitis gevormd kunnen worden. Als er in die bulten stoelgang achterblijft, ontsteekt het en ontstaan de gekende symptomen.
De symptomen van diverticulitis komen overeen met die van andere aandoeningen. Eerst moet dus een juiste diagnose genomen worden, alvorens men een behandeling start. Men kan diverticulitis opsporen door een vloeistof in de darmen te spuiten en achterna een X-straling te doen, of door een endoscopie uit te voeren op de darmen.
De bulten die diverticulitis gevormd heeft zullen heel je leven blijven in de darmen. Een juist dieet kan een ontsteking tegengaan:
– Eet veel vezels en fruit, zo wordt je stoelgang slapper
– Drink veel vloeistoffen
Als je alsnog geconstipeerd geraakt, kan je best een laxeermiddel nemen zoals lactulose. Een ontsteking kan verholpen worden aan de hand van antibiotica.
In erge gevallen zal men een operatie uitvoeren om de uitstulping weg te halen. Dat zal zijn als:
– de bloeding erg is
– de darmen smaller worden
– de infectie zeer ernstig is