Een levertransplantatie is vaak de enige oplossing voor mensen die een slecht functionerende lever hebben door ziekte of alcoholisme. De lever is een vitaal orgaan en zonder de lever kunnen we niet leven.
Zo zorgt de lever voor:
– Opslag van vitamines en de bouwstoffen van ons lichaam
– Het zorgt voor de stolfactoren in het bloed
– De lever zorgt voor een optimale afbraak van rode bloedcellen
– De lever maakt giftige stoffen minder giftig en scheidt ze zo af in de urine
Levertransplantaties zijn een redelijk nieuw fenomeen. De eerste succesvolle levertransplantatie vond plaats in 1967 maar de operatie zelf wordt pas vaak gebruikt sinds 1983.
De lever is technisch gezien moeilijker om te transplanteren dan de nier. Het slaagpercentage is ook niet zo hoog als bij andere operaties, maar er komt steeds meer verbetering in. Dat wil zeggen betere manieren om afstoting van de nieuwe lever te voorkomen, betere methodes om de donorlever te bewaren en om de geschikte donor te vinden. Door deze factoren neemt het slaagpercentage van een levertransplantatie alleen nog maar meer toe.
Door de lever te transplanteren, kan de patiënt (als de operatie geslaagd is) weer een normaal leven leiden. De donorlever kan afkomstig zijn van een overleden donor (vaak zijn overleden donoren overleden tijdens een ongeluk en moeten de donororganen zo snel mogelijk verwijderd worden om de versheid te garanderen) of van een familielid of kennis die opgegeven heeft een donor te willen zijn. Ook dan kan er een stuk van de lever (de donor hoeft dan niet overleden te zijn) getransplanteerd worden.
Soms kan het zijn dat de lever na de transplantatie opzwelt omdat het in een lichaam terecht is gekomen dat eerst een slechte leverfunctie had. Aangezien het een slechte leverfunctie had, moet het lichaam nog aan de nieuwe (en goedwerkende) lever wennen.
Na een transplantatie bestaat er altijd een kans dat het lichaam het donororgaan afstoot. Jammer genoeg is deze kans reëel en kan je daar als patiënt het beste rekening mee houden. Het is wel zo dat leverweefsel van een familielid minder snel afgestoten wordt.
alcoholisme, donor, lever, levertransplantatie, leverziekte, operatie Leukemie is een kanker die zich vooral manifesteert in het bloed. Wanneer een patiënt aan leukemie lijdt, worden er in het lichaam te veel witte bloedcellen gemaakt. Daardoor is het beenmerg te nauw om bloed goed door te laten.
De term leukemie betekent letterlijk ‘wit bloed’ en komt uit het Grieks. Er kunnen problemen optreden met het beenmerg en daardoor wordt de balans tussen rode en witte bloedcellen verstoord. Leukemiecellen dringen verschillende organen binnen (bijvoorbeeld de nieren, de lever,…) en tasten zo deze organen aan. Daardoor kunnen de lever en de milt vergroten en kunnen er problemen optreden met deze organen.
Normaal gezien functioneert de milt als een filter van het bloed: de verouderde rode bloedcellen en de bloedplaatjes worden dan uit het bloed gefilterd. Wanneer de milt te groot is geworden, kan hij overactief worden en zijn job veel te goed gaan uitoefenen. Dan verdwijnen er te veel verouderde rode bloedcellen en bloedplaatjes.
Mensen die aan leukemie lijden, kunnen zeer vermoeid zijn, heel vatbaar zijn voor infecties en ziektes (de afweer is bij leukemiepatiënten heel erg laag). Ook hebben ze last van excessief bloedverlies en worden ze erg vaak ziek.
Leukemie kan fataal zijn. Soms sterven patiënten aan interne bloedingen die normaal gezien verhinderd worden door de bloedplaatjes. Vaker sterven ze aan infecties of ziektes die ze opgelopen hebben. Leukemiepatiënten hebben een hele slechte afweer en daarom kan ieder virus noodlottig voor hen zijn.
Eigenlijk zijn er geen oorzaken bekend van leukemie. Er bestaan een paar erfelijke vormen van leukemie en sommige risicofactoren die ervoor zorgen dat je leukemie kan krijgen zijn: blootstelling aan chemicaliën, toxines, medicijnen en straling.
– Vermoeidheid
– Te veel witte bloedcellen in het bloed
– Anemie
Meestal wordt leukemie behandeld met chemotherapie, dat vaak een goed resultaat geeft. Soms kan de patiënt niet behandeld worden omdat hij in een erg slechte gezondheid verkeert, dan wordt er gewacht met de chemotherapie tot de ziektes en infecties onder controle zijn. Ook is er soms een beenmergtransplantatie nodig om de patiënt weer beter te maken.
bloed, kanker, leukemie Wanneer je last hebt van lage rugpijn of een hernia, heb je veel last van je onderrug: het doet pijn, je vindt geen fijne zithouding,… Daarbij komt ook nog dat fysieke activiteiten veel pijn kunnen doen en de patiënt deze zal vermijden.
Veel mensen hebben wel eens last van een lage rugpijn: je hebt een tijd in een verkeerde houding gezeten, je hebt te lang gestaan,… maar er zijn ook mensen die er chronisch last van krijgen. Dat is zeer vervelend en op den duur is er misschien een operatie nodig.
Mensen hebben tegenwoordig steeds vaker lage rugpijn omdat we te veel druk zetten op onze spieren en ligamenten. Zo zitten we tegenwoordig meer en langer zonder zo nu en dan eens een eindje te gaan wandelen. Omdat je altijd in dezelfde houding zit, zorgt dat op den duur voor pijnlijke spieren en ligamenten.
Vooral zwakke spieren zijn een groot probleem dat hernia en lage rugpijn kan veroorzaken: je krijgt zwakke spieren door een teveel aan vet, met andere woorden obesitas. Het is een feit dat veel mensen met overgewicht snel last hebben van hun rug. De oplossing ligt dan ook voor de hand.
Ook wanneer het lichaam in een slechte conditie is, kan je snel een spier verrekken of een ligament scheuren.
Jobs waarbij je vaak moet buigen en bukken, zijn niet beter voor je rug dan een job waarbij je de hele dag op een stoel zit. Afwisseling is de boodschap: ga eens een eindje wandelen (desnoods naar de koffieautomaat) of ga eens even zitten wanneer je al de hele dag op je benen staat. De afwisseling zal deugd doen aan je rug. Ook sporten houdt de rug beter in vorm, net als een gezond dieet.
De meest duidelijke symptomen van hernia en lage rugpijn zijn vooral pijn en plotse pijnscheuten. Je hebt pijn wanneer je zit, maar in verder gevorderde stadia ook wanneer je staat of beweegt. Ga er op tijd mee naar een dokter, hij kan je doorverwijzen naar een kinesist of een andere specialist als dat nodig is.
hernia, lage rugpijn, rug Kanker is een ziekte waarbij abnormale cellen ongecontroleerd groeien. Longkanker is een type kanker die zich manifesteert in de longen.
De longen zijn de organen waardoor we kunnen ademen. De hoofdfunctie van de longen is het uitwisselen van zuurstof waardoor alle organismen in ons lichaam verder kunnen leven. De lucht komt binnen via de neus waar hij gefilterd wordt, warm en vochtig gemaakt. Daarna gaat de zuurstof via de luchtpijp naar de longen waar het in de bronchiën terecht komt.
Er bestaan twee soorten kanker, afhankelijk van de grootte van de cellen onder de microscoop: kleincellige en niet-kleincellige longkanker genaamd:
Kleincellige longkanker: ook wel oat cell cancer genaamd: deze kanker komt het meest voor bij rokers. De kanker manifesteert zich in het slijm van de bronchiën. Deze soort kanker verspreidt snel en verplaatsen zich snel over het gehele lichaam. Deze soort kanker is ongeveer een kwart van alle types longkanker. Meestal hebben de patiënten die aan kleincellige longkanker lijden, een rokersverleden (en dat kan zowel actief als passief roken zijn).
Niet-kleincellige longkanker: Deze soort kanker is ongeveer tien procent van alle longkankergevallen en komt voor in de kleine bronchiën.
Er is een duidelijke oorzaak van longkanker: roken. Voor de rest zijn er nog een paar andere oorzaken van longkanker:
– Blootstelling aan asbest, chroom, nikkel, ether, beryllium en arsenicum (eigenlijk alle zware metalen die je in kan ademen)
– Passief roken (meeroken)
Er zijn een paar risicofactoren die ervoor zorgen dat je sneller longkanker kan krijgen:
– Roken
– Ouder dan 50 jaar zijn
– Gerookt hebben (ook al ben je dan gestopt)
– Passief roken (je inhaleert de ongefilterde rook van rokers. Dit is zelfs schadelijker dan de gefilterde rook inademen van een sigaret)
– Er is longkanker in de familie
– Je hebt al een longziekte gehad
– Hoesten
– Bloed ophoesten
– Pijn in de borst
– Kortademigheid
– Moe zijn, geen honger meer hebben, …
– Moeilijk kunnen slikken
– Gewichtsverlies
– Longontsteking
Afhankelijk van de uitzaaiing van de kanker, kan je ook op andere plaatsen last krijgen (hart,…).
Longkanker wordt behandeld met chemotherapie.
kanker, longen, longkanker Lupus is een aandoening die vooral vrouwen treft die in hun vruchtbare periode zitten (van ongeveer 18 tot 50 jaar).
Tijdens een zwangerschap moet je sowieso al veel voorzichtiger zijn met andere ziekten. Voor lupus geldt dit zeker. Vooral als je zwanger bent, kan lupus vervelende complicaties met zich meebrengen. Het is zeer belangrijk om de lupus te laten behandelen tijdens de zwangerschap omdat lupus tijdens de zwangerschap tot een miskraam kan leiden.
Ook worden er door het lichaam zelf antilichamen gemaakt die er ook nog voor kunnen zorgen dat er een miskraam komt. Vrouwen die aan lupus lijden tijdens de zwangerschap moeten dan ook zeer goed in de gaten gehouden worden door een arts of gynaecoloog. Als je je dan vaak genoeg laat controleren en alles extra goed in de gaten houdt, zal de zwangerschap ondanks de lupus zeer goed verlopen. Ook worden er vaak bloedtesten afgenomen om de ziekte nauwlettend in de gaten te houden.
Na de geboorte kan het zijn dat de baby last heeft van de lupus (die het van de moeder heeft overgekregen via de placenta). Na een aantal maanden (meestal zes) gaat dat ook weer weg. Ook bij de moeder kan het nog even in het lichaam blijven maar uiteindelijk zal het weggaan wanneer de lupus tijdens de zwangerschap is ontstaan. Soms kunnen baby’s last hebben van een trage hartslag en moeten ze een operatie ondergaan om een pacemaker te plaatsen.
Vroeger werd vrouwen met lupus afgeraden om kinderen te krijgen maar aangezien de gezondheid van vrouwen met lupus tijdens de zwangerschap zo goed in de gaten gehouden wordt, hoeft dat niet meer. Vrouwen met lupus kunnen met een gerust hart aan kinderen beginnen.
Wanneer je als vrouw tijdens de zwangerschap lupus hebt, moet je een dokter raadplegen. Desgewenst moet je de resterende tijd van de zwangerschap in het ziekenhuis opgenomen worden. Daardoor is een goede zorg gegarandeerd en is er een veel grotere kans op een goed verloop van de zwangerschap.
lupus, zwanger, zwangerschap De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie die veroorzaakt wordt door een tekenbeet. De bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt is de Borrelia Burgdorferi.
De ziekte van Lyme werd toevallig ontdekt omdat er in een bepaalde regio erg veel kinderen aan artritis leden. Toen dit onderzocht werd, bleken ze allemaal door teken gebeten en zo werd deze nieuwe ziekte ontdekt.
Nu is de ziekte van Lyme de meest voorkomende ziekte die door teken overgebracht wordt.
De symptomen van de ziekte van Lyme lijken vaak op symptomen van andere ziektes, daarom kan het soms lang duren voor de ziekte van Lyme daadwerkelijk geconstateerd wordt.
Er zijn symptomen die heel erg aan de griep doen denken: hoofdpijn, een stijve nek, spierpijn en zware vermoeidheid. Soms ontstaat er een uitslag over het hele lichaam. Die uitslag zorgt ervoor dat het duidelijk is dat de patiënt aan de ziekte van Lyme lijdt. Jammer genoeg krijgt niet iedere patiënt de kenmerkende uitslag en blijft de diagnose soms in het ongewisse.
De ziekte evolueert, op het begin merk je nog maar weinig van de symptomen, maar er komen er steeds meer en meer bij waardoor het uiteindelijk duidelijk wordt dat je aan de ziekte van Lyme lijdt.
Als de ziekte onbehandeld blijft, kan de ziekte evolueren naar een ziekte met zwaardere symptomen: je kan last krijgen van je hart, het zenuwstelsel kan aangetast worden en je kan last krijgen van de gewrichten. Ook artritis kan dan een probleem worden. Gelukkig is het wel zo dat deze symptomen weggaan als de ziekte behandeld wordt.
Zoals gezegd, is het moeilijk om de ziekte van Lyme als diagnose te stellen. Het is een ziekte waarvan de symptomen veel lijken op andere ziektes. Soms wijzen de bloedtesten zelfs de verkeerde resultaten uit en als er geen uitslag of tekenbeet te zien is, wordt de diagnose al zeer moeilijk.
Let daarom altijd goed op wanneer je in een gebied bent waar teken voorkomen. Voorkomen is altijd beter dan genezen.
teek, tekenbeet, ziekte van Lyme Een borstsparende operatie is een operatie, die zoals de naam het zelf al zegt, de borst spaart die door borstkanker getroffen is. Alleen de tumor wordt dan verwijderd en niet de hele borst.
Soms is er geen keuze en moet de borst afgezet worden omdat de kanker te uitbebreid is en er nog een risico zou zijn op verdere uitzaaiingen. Een borstsparende operatie zorgt ervoor dat de borst nog bewaard blijft na de operatie. Normaal gezien wordt de borst afgezet wanneer er borstkanker vastgesteld wordt.
Het is erg belangrijk dat je zo snel mogelijk naar de dokter gaat wanneer je borstkanker vermoedt. Als je er snel bij bent, is het vaak helemaal niet meer nodig om een borst af te laten zetten en kan de tumor via een borstsparende operatie verwijderd worden.
Voor een vrouw kan het zeer zwaar zijn om een borst te verliezen, niet alleen moet je dan vechten tegen borstkanker, je voelt je ook minder vrouwelijk. Daarom verkiezen veel vrouwen een borstsparende operatie.
Wanneer de kanker nog niet uitgezaaid is en de tumor redelijk klein is, kan er voor een borstsparende operatie gekozen worden. Tijdens de operatie wordt er een snee in de tepel gemaakt om zo de kankercellen te kunnen verwijderen. Wanneer dat gebeurd is, wordt de tepel weer dichtgenaaid en kan het herstel beginnen. Het kan zijn dat de borst iets kleiner is dan de andere borst.
Na de operatie moet je nog een paar keer chemotherapie ondergaan om een verder herstel te bevorderen. Ook is het belangrijk om na de operatie nog regelmatig chemotherapie te krijgen omdat dan de overgebleven weefsels niet de kans krijgen om ook kanker te gaan ontwikkelen.
borsten, borstkanker, borstsparende operatie, kanker Een lage bloeddruk, ook wel hypotensie genaamd, is een aandoening waarbij de systolische druk minder dan 90 is bij volwassenen.
Een lage bloeddruk is afhankelijk van verschillende factoren: geslacht, leeftijd, ras en omgeving. Vaak is een lage bloeddruk erfelijk bepaald. Soms zijn er medische aandoeningen die ervoor zorgen dat je een lage bloeddruk krijgt. Ook bepaalde soorten medicatie kunnen een lage bloeddruk als bijwerking hebben. Zo kan een hartziekte bijvoorbeeld een lage bloeddruk veroorzaken, maar ook wanneer je last hebt van de hormoonhuishouding in je lichaam of wanneer je ondervoed bent. Wanneer dat het geval is, is de lage bloeddruk gewoon op te lossen door de andere aandoening te behandelen.
Op zich wordt er gezegd dat je met een lage bloeddruk beter kan leven dan met een hoge bloeddruk. Een hoge bloeddruk is zeer gevaarlijk en kan zelfs levensbedreigend zijn. Een hoge bloeddruk moet dan ook altijd behandeld worden.
Nog al te vaak worden de symptomen die veroorzaakt worden door een lage bloeddruk afgeschoven op psychologische kwesties (je voelt je heel moe en je bent vaak flauw, je kan zelfs het gevoel hebben dat je gaat flauwvallen).
Bij iedereen daalt de bloeddruk wanneer je van een zittende of liggende positie ineens recht gaan staan. De bloeddruk zakt dan zeer snel en je kan dan een zwarte waas voor je ogen krijgen die na een paar seconden weer wegtrekt. Vaak moet je je dan eventjes vasthouden om weer helemaal helder te worden. Deze soort van lage bloeddruk is heel normaal en komt ook vaak voor. Bij sommige mensen daalt de bloeddruk nog veel sneller (of ze hebben sowieso al last van een lagere bloeddruk) en zij vallen dan flauw. Behalve flauwvallen kunnen ze ook nog erg misselijk worden.
Een lage bloeddruk kan voorkomen als je te plots rechtop gaat staan, je een te warme douche neemt of je te lang op je benen staat, waardoor je het heel warm krijgt.
Heel vervelend natuurlijk maar niet levensbedreigend.
Wanneer je geen symptomen hebt, zal de arts je ook geen behandeling voorschrijven. Wanneer je wel last hebt van de symptomen, kan je je levensstijl aanpassen waardoor je minder last hebt van lage bloeddruk.
bloeddruk, hypotensie, lage bloeddruk Levervlekken, ook wel gekend als ouderdomsvlekken, komen vaak voor. Het zijn vlekken met een hevigere pigmentatie die geen kwaad kunnen.
Wanneer je de leeftijd van 55 jaar bereikt hebt, krijg je meer kans op levervlekken. Meestal komen ze voor op de rug van de hand en op het voorhoofd. Vaak worden ze geassocieerd met een teveel aan zonnestralen (en dan vooral de schadelijke UV-straling) maar vaak komen ze zonder reden voor.
Levervlekken (of ouderdomsvlekken) zijn vaak een gevolg van een teveel aan zonnestralen. De schadelijke UV-stralen van de zon kunnen de huidpigmentatie veranderen, zeker na vele jaren. Daardoor kan het dat er na een aantal jaren opeens ouderdomsvlekken verschijnen op je huid. Levervlekken komen vaker voor wanneer je ouder wordt en wanneer je een (zeer) lichtgetinte huid hebt. Ze worden levervlekken genoemd omdat men vroeger aannam dat deze vlekken op de huid kwamen door een slecht functionerende lever. Levervlekken hebben vaak een rode of donkerbruine kleur hebben, de kleur die een normale lever ook heeft.
Levervlekken komen vaak voor door teveel blootstelling aan schadelijke UV-stralen. Ze komen dan ook vaak voor op de gebieden die vaak blootgesteld worden aan de zon zoals de rug van de hand, het gezicht en de armen.
De vlekken zelf zijn meestal plat en hebben een licht- tot donkerbruine kleur. Ze hebben een ovale of ronde vorm en kunnen soms een rode kleur hebben. Ze worden niet donker in zonlicht en de diameter kan variëren van maar een paar millimeters tot een centimeter. Levervlekken worden geen kankergezwellen en veranderen nooit van vorm of kleur. Als dat wel zo is, ga dan zeker naar een dokter. Deze vlekken zouden wel eens melanomen kunnen zijn en moeten zo snel mogelijk onderzocht worden.
De meeste mensen laten hun levervlekken niet behandelen. Maar er is wel een behandeling mogelijk: je kan de levervlekken laten bevriezen en zo laten verwijderen. Vaak is dit onnodig en is het duur. Ook bleken kan een oplossing zijn. In feite is er niet echt een behandeling nodig. Het is immers geen aandoening.
huid, levervlekken, ouderdomsvlekken Malabsorptie ontstaat wanneer voedingsstoffen niet goed opgenomen worden in het lichaam door het spijsverteringsstelsel. Er kan ondervoeding en bloedarmoede of anemie ontstaan.
Er zijn drie soorten malabsorptie:
– Complete malabsorptie zoals bij coeliakie
– Partiële malabsorptie
– Selectieve malabsorptie
De spijsvertering is heel erg belangrijk in ons lichaam, vaak, als er iets mis is met onze spijsvertering, voelen we ons ook niet goed. De spijsvertering begint al in de mond door het kauwen van het voedsel en met het speeksel. Normaal gezien begint daar ook al de absorptie van bepaalde stoffen door het speeksel.
Vervolgens passeert het voedsel de slokdarm om daarna in de maag terecht te komen. Daar komt het eten terecht in een bad van maagzuur dat het eten in kleine delen verdeelt, waardoor de absorptie ook weer sneller en gemakkelijker kan gebeuren. Vervolgens gaat het eten de darmen in waar de darmvlokken weer elementen uit het voedsel halen. Daarna gaat het de endeldarm in om vervolgens het lichaam weer te verlaten.
Zoals je ziet, zijn er veel plaatsen waar er iets mis kan gaan met de absorptie van voedingsstoffen uit onze voeding. Er kan malabsorptie optreden in de maag, de darmen en zelfs al in de mond.
Er zijn verschillende oorzaken voor malabsorptie:
– De alvleesklier werkt niet zoals het moet
– Stoornissen van de enzymatische afbraak
– Beschadiging van het slijmvlies van de dunne darm
– Aangeboren afwijking waardoor je minder kan absorberen
– Stoornis van het transport van water en zouten
– Maag- en darmklachten
– Misselijkheid
– Bloedarmoede (door een tekort aan ijzer of vitamine B12)
– Spierkrampen door een tekort aan vitamine D
– Diarree
– Gewichtsverlies
– Verminderd hongergevoel
– Vertraagde groei
– Oedeem
De dokter zal de diagnose stellen door middel van een bloedonderzoek om te kijken of er bepaalde tekorten zijn. Daarbij wordt er vaak nog een onderzoek gedaan van de ontlasting, een endoscopie en een röntgenfoto.
Als er een behandeling gestart wordt, is de malabsorptie goed te genezen. Desnoods kunnen er preparaten intraveneus toegediend worden.
malabsorptie, spijsvertering