Bij een pasgeboren kind zijn heel wat organen nog niet volledig ontwikkeld. Na de geboorte ondergaat het kind nog heel wat fysieke veranderingen. Zo is het opmerkelijk dat de schedel van een boorling nog niet is dichtgegroeid. Dit is vaak zichtbaar doordat het hoofdje van de baby wat opgezwollen en gedeukt lijkt.
De schedel van de mens is opgebouwd uit meerdere stukken. Als je van bovenaf kijkt, zie je dat zowel het linker- als het rechtervoorhoofd gevormd worden door een aparte plaat. Er is ook een plaat die het achterhoofd vormt en dan zijn er nog twee platen die instaan voor de zijkant van de schedel.
Op de plaats waar het voorhoofd met deze twee platen kruist, is er bij baby’s nog een deel bindweefsel dat later moet worden omgezet in bot. Dit gedeelte wordt fontanel genoemd. Het fontaneldeeltje is niet erg stevig. Als je er te hard opdrukt, zorg je voor een deuk in de schedel van de baby en kunnen de hersenen beschadigd worden. Enige voorzichtigheid is hierbij aangewezen! Eigenlijk is er ook nog een tweede fontanel, maar die is veel kleiner dan de andere. De kleine fontanel heeft de vorm van een driehoek en ligt ter hoogte van de kruin. De grote fontanel heeft de vorm van een ruit en ligt ter hoogte van het voorhoofd.
De reden dat fontanellen worden gevormd, heeft alles te maken met de bevalling. Tijdens de bevalling moet de schedel van de baby door het bekken. De schedel is het lichaamsdeel met de grootste diameter. Deze bepaalt dus of de baby door het bekken geraakt. Doordat er openingen zijn tussen de schedelbeenderen, kan de diameter van de schedel wat verkleind worden. Dit is mogelijk door de beenderen van de schedel over elkaar te laten bewegen. Dit verschijnsel is gekend onder de naam ‘moulage’.
Voor verloskundigen, gynaecologen en huisartsen zijn fontanellen belangrijke oriëntatiepunten. Bij het inwendig voelen aan het hoofdje van de ongeboren baby, kunnen zij door de verschillende fontanellen weten hoe het hoofdje juist ligt.
Het is mogelijk dat de fontanel te vroeg sluit. De Latijnse benaming hiervoor is craniosynostose. Als dit gebeurt, moet de fontanel weer geopend worden door een chirurg. De hersenen zullen anders niet genoeg ruimte krijgen om zich te ontwikkelen. De grote fontanel mag ten vroegste sluiten bij 9 maanden. De kleinste fontanel kan al gesloten zijn bij de geboorte.
Het is ook mogelijk dat de fontanel te laat sluit. Dit kan het gevolg zijn van een ziekte. Normaal moeten beide fontanellen ten laatste rond het tweede levensjaar sluiten. Is dit niet het geval, dan raadpleeg je best de huisarts.
baby, fontanel, schedel Ataxie is een aandoening die zorgt voor een verstoring van de coördinatie van bewegingen en evenwicht. De oorzaak van ataxie kan zowel erfelijk bepaald zijn als niet.
Ataxie die niet erfelijk is werd veroorzaakt door multiple sclerose, een hersentumor of alcoholisme.
Bij erfelijke ataxie is de ziekte veroorzaakt door een genetische fout.
Er zijn verschillende soorten ataxie. Een daarvan is ataxie van Friedreich. Dat is de meest voorkomende in Europa. De oorzaak bevindt zich in een fout van een gen die een frataxin foutelijk aanziet als een proteïne.
Soms wordt ataxie veroorzaakt in de baarmoeder, wanneer een foute ontwikkeling van het cerebellum, een deel van de hersenen, plaatsvindt. Dat deel is verantwoordelijk voor het controleren van de spierbewegingen.Een gevoeligheid voor gluten of een tekort aan vitamine E kan ook een oorzaak zijn voor ataxie.
Soms kan de oorzaak van ataxie ook geheel ongekend zijn. Dan spreekt men van een idiopatische ataxie.
De symptomen verschillen naargelang het type ataxie. Over het algemeen is men onstabiel en onbeholpen, en kan men steeds minder goed wandelen. Ook het zicht, gehoor en spraak kan aangetast worden.
Bij niet erfelijke types, veroorzaakt door bijvoorbeeld alcoholisme, tonen de symptomen zich na 20 jaar.
Symptomen kunnen verminderen en verergeren doorheen de tijd.
De diagnose van ataxie kan even duren doordat veel andere ziektes gelijkaardige symptomen hebben. Aan de hand van een bloedtest, MRI-scan en genetische tests kan men bevestigen dat je aan ataxie lijdt. Als het gaat om een genetische vorm van ataxie kunnen familieleden aangeraden worden om dezelfde tests te ondernemen om te zien of ze ook geïnfecteerd zijn met de ziekte.
Voor sommige vormen van ataxie bestaan ook testen die men kan uitvoeren voor de geboorte van een kind.
Er is geen genezing mogelijk. Toch kunnen enkele behandelingen zorgen voor een gemakkelijker leven. Die zijn:
– Fysiotherapie, waardoor men de mobiliteit langere tijd kan behouden
– Medicatie om de symptomen, zoals spierspasmen, te verminderen
– Bij een tekort aan vitamine E kan een voedingssupplement toegediend worden
– Bij niet genetische ataxie, veroorzaakt door bijvoorbeeld alcoholisme, de onderliggende oorzaak aanpakken
ataxie Als zwanger worden niet lukt, zoeken veel mensen hun toevlucht in vruchtbaarheidsbehandelingen. Hier lees je welke vruchtbaarheidsbehandelingen er zoal bestaan.
Vruchtbaarheidsmedicatie is vaak de eerste behandeling. Deze medicatie werkt zoals natuurlijke hormonen die aangemaakt worden in het lichaam. Ze zorgen ervoor dat de eierstokken eicellen produceren. Dit kan al na enkele maanden leiden tot conceptie.
Deze medicatie heeft enkele complicaties namelijk premenstruele syndromen zoals misselijkheid of hoofdpijn.
Vruchtbaarheidsmedicatie wordt doorgaans gebruikt naast andere behandelingen, of samen gebruikt met andere medicatie die de cyclus controleert of de baarmoeder klaarmaakt voor zwangerschap.
IVI is een behandeling waarbij sperma in de baarmoeder geplaatst wordt tijdens de ovulatie. Dit doet men aan de hand van een katheder. De sperma kan afkomstig zijn van de partner of van een donor.
Deze behandeling wordt aangeraden bij onvruchtbaarheid, vroegtijdige ejaculatie of erectieproblemen. Men heeft 10 tot 15% slaagkans per cyclus.
Bij IVF worden een eicel met een zaadcel bevrucht in het labo. De bevruchte eicel wordt naderhand geplaatst in de baarmoeder met een katheder. Men plaatst meestal 2 bevruchte eicellen, maar bevrucht er in feite meer. Overblijvende embryo’s kunnen worden ingevroren.
IVF wordt aangeraden bij onvruchtbaarheid of geblokkeerde eileiders. Men heeft 25% slaagkans per cyclus.
ICSI is een behandeling waarbij sperma in het cytoplasma (het centrum van een cel) van de eicel wordt geplaatst. Die bevruchte eicel wordt in de baarmoeder geplaatst.
Dit is een behandeling die uitgevoerd wordt als er sprake is van mannelijke onvruchtbaarheid. Men kan ook sperma gebruiken uit de teelballen.
Bij GIFT worden geslachtscellen verzameld en bevrucht binnen het lichaam van de vrouw, en dus niet erbuiten zoals bij IVF. Deze behandeling heeft echter een kleinere slaagkans dan IVF.
Sperma wordt uit de bijballen of teelballen genomen. Naderhand voert men een ICSI of andere behandeling uit.
Vaak worden slechts twee bevruchte eicellen ingeplant, maar bevrucht men in feite veel meer eicellen. De overblijvende eicellen kunnen dan ingevroren worden. Zo kan men bij een volgende poging deze eicellen gebruiken. Deze manier is zeer efficiënt, aangezien men dan niet opnieuw heel de IVF-cyclus moet doorlopen.
60% van de embryo’s overleeft het bevriezen. Toch hebben de overlevende embryo’s minder kans om zich verder te ontwikkelen dan ‘verse’ embryo’s.
vruchtbaarheid, vruchtbaarheidsbehandeling, zwanger, zwangerschap Het syndroom van Alport is een erfelijke aandoening waardoor nierproblemen ontstaan. Er zijn ook veel andere niet-erfelijke oorzaken voor nierproblemen, zoals diabetes, een hoge bloeddruk of een nierontsteking.
De oorzaak van het syndroom van Alport is gelegen in een afwezigheid van collageen.
Het syndroom van Alport is meer aanwezig bij jongens dan bij meisjes. Dit komt doordat de oorzaak van de genetische fout gelegen is in het X-chromosoom. Vrouwen hebben twee X-chromosomen. Als ze geïnfecteerd zijn door het syndroom kan het zijn dat er nog steeds een gezonde X-chromosoom aanwezig is. Daardoor zal de ziekte zich niet uiten, of in een minder erge vorm aanwezig zijn. Jongens daarentegen hebben een X-chromosoom en een Y-chromosoom. Als ze de ziekte hebben zal die zich altijd uiten, aangezien ze slechts 1 X-chromosoom hebben.
Het syndroom kan zich ook voordoen zonder dat de fout in het X chromosoom overgeërfd wordt. De oorzaak van de erfelijke fout is dan gelegen in een genetische mutatie.
Bij kinderen kan men het syndroom van Alport onderzoeken. Dit doet men door een urinestaal te nemen. Als daar een hoge aanwezigheid bloed of proteïne in aanwezig is, is er een grote kans dat men lijdt aan het syndroom van Alport. 1 op 5000 kinderen heeft deze erfelijke aandoening.
Het is moeilijk vast te stellen dat iemand aan het syndroom van Alport lijdt. Dit komt doordat veel gelijkaardige symptomen zich voordoen bij andere nierziektes of nierproblemen. De diagnose zal gesteld worden na een biopsie van de nier.
Als iemand in je familie het syndroom van Alport heeft kan men bij je familieleden ook een biopsie van de nier uitvoeren of gentesten doen om te kijken of anderen in je familie ook deze ziekte hebben. Mensen die familieleden hebben met het syndroom van Alport moeten dat altijd melden bij de dokter in het geval van nierproblemen, zodat men gemakkelijker een oorzaak kan vinden.
De behandeling van het syndroom van Alport bestaat eruit de bloeddruk te controleren. Verder moet men een dieet van zoutarm voedsel ondergaan en proteïne en fosfaat vermijden.
Bij sommige ernstige gevallen van het syndroom van Alport kan de dokter het nodig achten een nierdialyse of een niertransplantatie uit te voeren.
nieren, nierproblemen, syndroom van Alport De ziekte van Hodgkin is ook gekend als Hodgkinlymfoom. Het is kanker van de lymfeklieren en het lymfesysteem.
De ziekte komt het vaakst voor bij 15- tot 35-jarigen, en 50-plussers. De ziekte van Hodgkin komt meer voor bij mannen dan bij vrouwen. Meer Kaukasische mensen dan Afrikaanse of Amerikaanse mensen hebben deze ziekte.
Deze vorm van kanker wordt net zoals andere vormen behandeld aan de hand van chemotherapie, radiotherapie, of een combinatie van beiden.
De lymfeklieren zijn een complex netwerk van ‘knobbels’ of weefselknopen. Lymfeklieren staan in verbinding met de bloedvaten. Ze drijven vloeistof af van de organen. De lymfeklieren zijn dus een soort van filters die aanvallende organismes uitschakelen. Ze schakelen gevaren uit zoals kanker, en beschermen op die manier het lichaam.
De lymfeklieren zijn het meest aanwezig bij de milt, de zwezerik (bevindt zich in de borst achter het borstbeen), klieren, amandelen en het beenmerg.
Lymfeklieren zijn verantwoordelijk voor de vorming van witte bloedcellen. Witte bloedcellen beschermen op hun beurt ons lichaam tegen bacteriën, virussen en schimmels. Als de lymfeklieren door kanker niet optimaal werken, zal dit dus een groot effect hebben op het lichaam. Zo kan het lichaam niet het normale aantal witte bloedcellen aanmaken, en wordt het lichaam blootgesteld aan allerlei gevaren.
Als de lymfeklieren opgezwollen zijn moet men zich doorgaans geen zorgen maken. Dat geeft enkel aan dat de lymfeklieren aan het vechten zijn tegen een inkomend gevaar, en geeft dus in feite aan dat ze optimaal hun werk leveren.
De oorzaak van de ziekte van Hodgkin is tot vandaag niet gekend. Toch kan men een associatie maken tussen deze kanker en enkel andere ziektes. Als men in de kindertijd geïnfecteerd is geraakt met het virus van Epstein-Barr, heeft men een grotere kans om later ook de ziekte van Hodgkin te hebben.
Ook bij een slechte werking van het immuunsysteem kan de oorzaak van het dragen van de ziekte van Hodgkin zijn. Het immuunsysteem kan slechter werken door:
– een aidsbesmetting
– het innemen van ‘immuunsysteem onderdrukkende medicatie’ die men toedient bij een orgaantransplantatie
– te roken
Hodgkinlymfoom, kanker, lymfeklieren, Ziekte van Hodgkin Anorexia nervosa is een eetstoornis waarbij men obsessief is over het eigen lichaamsgewicht. Gewicht verliezen is zo belangrijk dat het gevaarlijk wordt.
Anorexia komt voor bij minder dan 1% van de bevolking. Het kan voorkomen bij jongens, maar in 9 van de 10 gevallen treft het vrouwen en dan vooral jonge meisjes.
Wat precies de oorzaak is van anorexia hangt af van persoon tot persoon. Bij sommigen speelt de sociale factor mee (druk van media en omgeving), anderen zijn opgegroeid met eetstoornissen van familieleden of er is een andere oorzaak (bv. een beroep dat het perfecte lijf vereist zoals ballet, stress, verhuis, echtscheiding,…).
Anorexia vergt enorm veel van een lichaam. Soms zelfs de dood. Met een sterftecijfer van 5 tot 20%, is het zelfs de meest dodelijke mentale ziekte.
Anorexia ontwikkelt zich meestal in de jeugdjaren, als het lichaam nog niet volgroeid is. Hierdoor hebben de botten vaak het eerst te lijden onder deze eetstoornis. De botten worden dun en broos en osteoporose steekt de kop op, maar dodelijk is het niet.
De verzwakking van het hart is dat wel, net zoals nierfalen dodelijk kan zijn. Anorexiapatiënten verliezen zodanig veel gewicht dat ze niet enkel vet verbranden, maar ook spieren. Als uiteindelijk de hartspier afsterft is de toestand kritiek.
In de eerste fase van de ziekte zijn er vaak nog geen uiterlijke kenmerken, wel sociale en psychologische.
Anorexiapatiënten voelen zich in het begin vaak trots en superieur omdat ze iets kunnen wat voor velen moeilijk is: afvallen. Later slaat die trots echter om in neerslachtigheid of depressie. Ze eisen perfectie van zichzelf en als ze hierin niet slagen voelt dit als een nederlaag. Een anorexiapatiënt wil er perfect uitzien, maar in de spiegel zien ze steeds weer een dikke versie van zichzelf. Dit kan voor sommigen zo confronterend zijn, dat ze zelfmoordgedachten koesteren.
Verder voelt men voelt zich onbegrepen en men naar zoekt uitvluchten om niemand te moeten zien, zodat het contact met vrienden verminderd en men zich isoleert van de buitenwereld.
Naarmate de ziekte erger wordt, worden de uiterlijke kenmerken zichtbaar:
– zwakheid, flauwvallen
– dunne haren, broze nagels en droge, paarse huid
– menstruatie stopt
– voortdurend koud hebben
– lage bloeddruk en zwakke hartslag
– gezwollen handen en voeten
– dunne haargroei over het lichaam
Om anorexia te behandelen bestaat er geen medicatie, wel therapie. Indien de ziekte te ver gevorderd is, is een ziekenhuisopname noodzakelijk. Toch laat je het best niet zover komen en ga je op zoek naar hulp. Hoe eerder de ziekte behandeld wordt, hoe hoger de slaagkansen. Velen van de ernstige gevallen hervallen immers.
anorexia, anorexia nervosa, eetstoornis Als we eten, neemt ons lichaam goede, maar ook slechte koolhydraten op. De glycemische index geeft aan hoe snel het lichaam deze koolhydraten verteert en omzet in glucose, een energiebron van het lichaam. Zo bekomen we naargelang het snel of traag verteren een hoge of lage glycemische index. Met deze glycemische index (kortweg GI) kunnen we koolhydraathoudende voedingsmiddelen vergelijken en krijgen we inzicht op hun werking op de bloedsuikerspiegel.
Hoe hoger de GI, hoe sneller het voedsel verteerd wordt en hoe sneller het gehalte van glucose in het bloed stijgt en weer daalt. Voedingsmiddelen met een lage GI daarentegen worden langzaam en geleidelijk aan afgebroken door het spijsverteringsstelsel en zorgen voor een stabiele bloedsuikerspiegel.
Een snelstijgende bloedsuikerspiegel veroorzaakt door voedingsmiddelen met een hoge GI kan leiden tot hyperglycemie en honger kort na de maaltijd. Dit maakt dat de GI een handig hulpmiddel is voor mensen met diabetes en mensen met overgewicht. Al blijkt uit onderzoek dat binnen een dieet om gewicht te verliezen de calorie-inname belangrijker is dan de voedingsmiddelen zelf. Al is een uitgebalanceerd dieet dat bestaat uit weinig calorieën, voedingsmiddelen met een lage GI en sport de beste manier om gewicht te verliezen.
Onderzoek heeft aangetoond dat voedsel met een hoge GI zorgt voor een hogere bloedsuikerwaarde. Daarnaast blijkt ook dat mensen die vaak voedsel met een hoge GI eten meer lichaamsvet hebben en een hoger BMI (Body Mass Index). Een hoog BMI staat vaak gelijk aan obesitas, hartziekten of diabetes.
De glycemische index wordt bepaald aan de hand van de hoeveelheid vezels in een voedingsmiddel en de bewerking die dit voedingsmiddel ondergaat voordat het wordt verteerd. Het spijsverteringstelsel heeft immers veel tijd nodig om vezels te verteren. Ook hebben vet en eiwit een invloed op de GI, omdat deze eveneens het spijsverteringsstelsel afremmen. Dit kan echter wel leiden tot verwarring. Zo heeft een stukje cake bv. een lagere GI dan een beschuit.
Volgende tabel duidt de GI-waardes aan:
Lage GI-waarde: 55 of minder
Gemiddelde GI-waarde: tussen 56–69
Hoge GI-waarde: 70 of hoger
Voorbeelden van voedingsmiddelen met een hoge (slechte) GI:
Voorbeelden van voedingsmiddelen met een lagere (goede) GI:
Deze producten zijn slechts een kleine greep uit de vele voedingsmiddelen. Algemeen geldt dat onbewerkte producten een lagere GI hebben, maar de GI staat vaak ook vermeld op de verpakking van voedingsmiddelen.
GI, glucose, glycemische index, koolhydraten Wie zwanger wil worden moet er vaak enkele maanden geduld voor uitoefenen. Vooral bij koppels waarvan een van de partners langdurig medicatie moet innemen is er vaak veel geduld nodig.
Door onze stresserende, vaak ongezonde levensstijl is het nodig je lichaam goed voor te bereiden op een zwangerschap. Dit kan in de eerste plaats door een gezondere levensstijl aan te nemen, zowel de vrouw als de man.
Gezond gewicht
Wie zwanger probeert te worden heeft best een normaal, gezond gewicht of een BMI tussen 18,5 en 24,9. Wie overgewicht of ondergewicht heeft, doet er volgens onderzoek respectievelijk twee maal of vier maal langer over om zwanger te raken.
Daarbij komt nog dat mensen met overgewicht een groter risico hebben op complicaties tijdens de zwangerschap, zoals een hoge bloeddruk en zwangerschapsdiabetes.
Niet roken
Roken kan schadelijk zijn zowel voor, tijdens als na de zwangerschap. Roken belemmert de bevruchting van de eicel, verhoogt de kans op een miskraam, doodgeboorte, vroeggeboorte en een laag geboortegewicht en kan ademhalingsproblemen veroorzaken bij het geboren kind.
Drankgebruik beperken
Dat drinken tijdens de zwangerschap wordt afgeraden is al langer bekend. Toch wordt ook drinken vóór de zwangerschap afgeraden omdat het de vruchtbaarheid met 60% kan verlagen. Dit geldt echter niet enkel voor alcoholische dranken, maar ook voor cafeïnehoudende dranken bij overmatig gebruik. Het drinken van een normale hoeveelheid van 1 à 2 koppen koffie per dag blijft onschadelijk.
Foliumzuur
Foliumzuurtabletten hebben geen invloed op de vruchtbaarheid, maar worden toch aangeraden om in te nemen alvorens men zwanger is om zo neurale buisdefecten (bv. open rug of spina bifida) te voorkomen bij de foetus. Foliumzuur is naast de supplementen ook te vinden in groenten, sinaasappels, volkorenbrood en ontbijtgranen.
Gezond leven
Roken, vaak alcohol consumeren, ongezond eten en amper sporten kunnen leiden tot een verminderde spermaproductie en beschadiging van het DNA. Wie snel vader wil worden leeft dan ook best gezond.
Sperma beschermen
Gezond sperma is de basis van een goede vruchtbaarheid. Vermijd daarom te strak zittend ondergoed en warme baden of sauna’s.
Seks op het juiste moment
Een vrouw is het vruchtbaarst zes dagen voor de ovulatie. Het hebben van seks de dagen voor de eisprong, en dan vooral de laatste drie, verhoogt de kans op bevruchting aanzienlijk.
Regelmatig zorgeloze seks
Hoe logisch het ook lijkt: regelmatig seks hebben is de beste manier om zwanger te worden. Wees hierbij niet enkel gefocust op het zwanger worden, maar neem ook de tijd om te genieten.
vruchtbaarheid, zwanger, zwangerschap Zout, door zijn samenstelling (40% natrium, 60% chloride) ook bekend als natriumchloride, is een belangrijk element uit onze voeding. Zo is natriumchloride van cruciaal belang om de hoeveelheid water in het lichaam te regelen, een normale PH-waarde van het bloed te handhaven, zenuwsignalen over te dragen en om de spieren te laten samentrekken.
Toch kan overmatig zoutgebruik schadelijk zijn en leiden tot hoge bloeddruk, maagkanker en verergering van osteoporose en astma.
Als je een te hoog zoutgehalte hebt kan het zijn dat je je misselijk gaat voelen, diarree en buikkrampen hebt of moet overgeven. Ook kan een verhoogd natriumgehalte resulteren in zwelling, hoge bloeddruk, ademhalingsmoeilijkheden en hartfalen. Deze hoge bloeddruk of hypertensie kan voor een verhoogde druk op het hart zorgen, de hartspier vergroten en een goede bloedsomloop verhinderen, wat uiteindelijk kan leiden tot een hartaanval of hartfalen.
Omdat een teveel aan zout schadelijk kan zijn werd er een dagelijkse aanbevolen hoeveelheid opgesteld. Voor volwassen is dit 6 gram (of één theelepel), voor kinderen is dit nog minder omdat hun nog niet volledig ontwikkelde nieren geen grote hoeveelheid zout aankunnen.
Zout is aanwezig in alle voedingswaren, maar niet alle voedingswaren bevatten even veel zout. Om de zoutinname te verlagen is het dus van belang om voor de juiste voeding te verkiezen. Bijna alle bewerkte voedingsmiddelen, en dan vooral de gemakzuchtige voeding (kant-en-klare maaltijden, eten in blik en afhaalmaaltijden), bevatten veel toegevoegd zout. Om je zoutconsumptie te verminderen kan je deze maaltijden dan ook best mijden kan je nagaan hoeveel zout de maaltijd bevat aan de hand van onderstaande waarden.
1,25g zout of 0,5g natrium per 100g/ml krijgt een rode kleur en wordt beschouwd als veel zout. 0,25g zout of 0,1g natrium per 100g/ml wordt geklasseerd als weinig zout en krijgt een groene kleur.
Er zijn echter nog andere manieren om de zoutconsumptie te verminderen, zoals:
– zout vervangen door andere kruiden
– geen extra zout gebruiken op geserveerd eten
– niet enkel het zoutgebruik, maar ook het gebruik van sojasaus beperken. Eén theelepel bevat immers 0,36g natrium of 0,9g zout.
– ga ook na op de verpakking van groenten of er zout werd gebruikt en spoel de groenten eventueel af
– kies voor ontbijtgranen met een lager natriumgehalte
De meeste mensen hebben genoeg, of zelfs teveel natrium in het bloed omdat er zoveel zout in de voeding zit. Toch kan het voorkomen dat men natriumtekort heeft als gevolg van een langdurige ziekte, uitdroging of overmatig, aanhoudend zweten. Deze natrium-deficiëntie is herkenbaar aan hoofdpijn, misselijkheid en braken, spierpijn, flauwvallen, vermoeidheid en mogelijk een coma.
natrium, voeding, zout Spini bifida of een open rug, is een aangeboren afwijking die ontstaat tijdens de embryonale ontwikkelingsfase. Het is een aandoening aan de neurale buis die ertoe leidt dat de ruggenwervels niet goed rond het ruggenmerg aansluiten. Op die manier worden de zenuwen in de wervelkolom niet voldoende beschermd. Spina bifida kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. De schade is afhankelijk van de hoogte van de aandoening op de wervelkolom en van de staat van het ruggenmerg.
Er zijn twee vormen van open rug:
Spina bifida occulta: ook wel verborgen open rug genoemd; is een milde vorm van spina bifida. Vaak blijft deze vorm van open rug onopgemerkt. Men heeft er immers niet veel last van. Spina bifida occulta wordt doorgaans pas op een latere leeftijd ontdekt, naar aanleiding van een onderzoek voor een andere aandoening.
Spina bifida aperta. Dit is de meest voorkomende vorm van open rug. De pasgeborene heeft een zichtbaar uitpuilende vochtblaas op de rug, bedekt door een dun laagje huid.
Er bestaan twee vormen van spina bifida aperta:
– Spina bifida aperta meningocèle: De vochtblaas bevat enkel weefels en vocht die de ruggenwervel bedekken. De schade aan het zenuwstelsel is beperkt, er zijn bijgevolg weinig lichamelijke beperkingen.
– Spina bifida aperta myelomeningocèle: De vochtblaas bevat naast vocht ook ruggenmerg en zenuwen. Schade aan de ruggenwervel is onvermijdelijk, verlamming is een mogelijk gevolg.
Een open rug kan gepaard gaan met een aandoening die hydrocefalus heet. Bij deze aandoening heeft men teveel hersenvocht rondom de hersenventrikels. Door de grote hoeveelheid hersenvocht ligt er een verhoogde druk op de hersens, op die manier kan het functioneren van de hersens worden aangetast. Hydrocefalus kan zowel voor als na de geboorte voorkomen.
De precieze oorzaak van open rug is ongekend, men vermoedt dat de oorzaak bij een aantal genetische gegevens en omgevingsfactoren ligt. Indien de moeder reeds een kind heeft met spina bifida, is er een vehoogde kans van 1 op 25 dat ook het tweede kind lijdt aan open rug. Idem wanneer één van de ouders zelf spina bifida heeft.
Indien men een ernstig geval van spina bifida heeft, of ook lijdt aan hydrocefalus, is een chirurgische ingreep noodzakelijk. De mobiliteitsproblemen die het gevolg zijn van open rug, kunnen worden verholpen met fysiotherapie.
hydrocefalus, open rug, spina bifida