Ebola is een virusziekte die een ernstige afwijking in het bloed veroorzaakt waardoor inwendige bloedingen ontstaan. Ebola wordt veroorzaakt door het ebolavirus dat voorkomt bij aapachtigen, waaronder de mens.
Besmetting met het ebola-virus vindt vermoedelijk zijn oorsprong bij apen in Oost-, Zuid- en Centraal-Afrika. Het Ebola-virus is een van de meest beruchte en gevreesde virussen, dat zijn naam ontleent aan een riviertje in Congo (voormalig Zaïre) waar in 1976 voor het eerst een epidemie uitbrak. Het Ebola-virus behoort, net als het Marburg-virus, tot de zogenaamde filo-virussen.
De ziekte kan van aap op mens of mens op mens worden overgedragen via bloed en/of besmet weefsel.
Net als bij het HIV-virus kan ook ebola alleen verspreid worden via bloed, sperma, urine en diarree, en niet via speeksel. Gemeenschappelijk gebruik van naalden en seksueel contact met besmette mensen houden risico’s in. In ontwikkelingslanden, waar vanwege onderfinanciering in de gezondheidszorg naalden vaak opnieuw gebruikt worden, is een epidemie moeilijk te stoppen.
Een besmet persoon wordt tijdens de fase van ernstige ziekte pas besmettelijk via het bloed, maar blijft na eventueel herstel nog wel enkele weken tot maanden besmettelijk via urine en sperma.
De eerste symptomen van besmetting met ebola zijn hoge koorts en spierpijn, vooral in de onderrug. Dit gaat gepaard met gewichtsverlies en een extreem gevoel van moeheid. Daarna volgen hoofdpijn, diarree, krampachtige buikpijn, misselijkheid en koude rillingen. De ontlasting is in het begin waterig en helder, en wordt later zelfs bloederig en zwart. Vanaf de derde dag hebben de patiënten hoestneigingen en een droog, pijnlijk gevoel in de keel en slikproblemen. Op de huid van sommige patiënten wordt vanaf de 5e dag een afstervende plek uitslag op de huid, waargenomen.
Als vanaf de 5e dag bloed uit de lichaamsopeningen loopt, is de kans op genezing minimaal. De patiënt raakt binnen dag 8 en dag 16 in een shock en overlijdt.
Er bestaat vooralsnog geen goede behandelingsmethode tegen het ebolavirus. Het is erg belangrijk dat de patiënt volledig steriel behandeld wordt. Weinig mensen overleven de ziekte als er al ernstige symptomen optreden. Bij ernstige symptomen is er enkel hoop op de uitvinding van een vaccin of op een automatische stopzetting van de deling van het virus.
De enige oplossing voor een ebola epidemie is de mensen in quarantaine zetten tot de epidemie is uitgeroeid. Zo krijgt het virus geen kans om zich over de hele wereld te verspreiden.
ebola, virus Gangreen (koudvuur) betekent het afsterven van weefsel. Het weefsel sterft af en begint te ‘rotten’ doordat de bloedtoevoer ontoereikend is. Onvoldoende bloedtoevoer leidt tot onvoldoende zuurstof. Wanneer weefsel geen zuurstof meer krijgt, kan het niet voortbestaan en zal het langzaam afsterven.
We kunnen een onderscheid maken tussen twee soorten gangreen:
Droog gangreen ontstaat als weefsel afsterft, bijvoorbeeld door afsluiting van een bloedvat of door bevriezing van een ledemaat. Het lichaamsdeel wordt zwart, na een paar dagen tot weken ontwikkelt zich een demarcatiezone tussen levend en dood weefsel en uiteindelijk raakt het dode weefsel los en valt af waarna de wond kan genezen.
Nat gangreen is een infectie waarbij gezond weefsel aangetast wordt, vaak uitgaande van een verwonding waarbij veel avitaal weefsel ontstaat.
Bij infectie door rottingsbacteriën gaat de plek zweren en ontstaat vochtig gangreen. Een belangrijk kenmerk van deze vorm is de walgelijke geur en de productie van giftige stoffen.
Gasgangreen is een specifieke soort van natte gangreen veroorzaakt door een bacteriële infectie en de daaropvolgende uitscheiding van gas in het weefsel. Gas gangreen verloopt zeer snel en is bijna altijd een noodsituatie. Soms kunnen antibiotica worden gebruikt in een vroeg stadium te bestrijden de bacteriën, op dat moment kan chirurgie worden gebruikt om de kleine zakken van necrotische vlees te verwijderen als de voorwaarde is vroeg genoeg gevangen.
Interne gangreen is de zeldzaamste soort gangreen, waarbij de bloedsomloop wordt belemmerd door verschillende interne organen. Meestal vindt interne gangreen plaats in de appendix, de galblaas of in de darmen.
Oorzaken van gangreen zijn verwondingen, brandwonden, bevriezing. Ziekten als aderverkalking, embolie, trombose of diabetes (suikerziekte) kunnen ook gangreen veroorzaken.
Mensen met diabetes doen er goed aan vanaf een bepaalde leeftijd hun voeten te laten controleren bij een diabetesverpleegkundige of voetdeskundige.
Roken kan tot gangreen of koudvuur leiden.
Antibiotica kunnen soms voorkomen dat gangreen zich verspreidt.
gangreen, koudvuur Spinnenbeten veroorzaken, net als de meeste insectenbeten, een kleine zwelling, roodheid, pijn en jeuk. Deze reacties zijn zeer normaal en blijven vaak slechts enkele uren of dagen duren. Hierdoor is er meestal geen behandeling of slechts een thuisbehandeling nodig.
Sommige mensen, zoals baby’s en kinderen, vertonen echter een ernstigere reactie. Daarnaast zijn er enkele spinnen die over een gif beschikken dat schadelijk is voor mensen. In dat geval kunnen onderstaande symptomen optreden:
Anafylaxie of anafylactische shock kan levensbedreigend zijn. Indien iemand na een spinnen- of insectenbeet in shock raakt; moet hoesten; piepend of moeilijk ademhaalt; een opgezwollen mond, keel, lippen, tong, oren, oogleden, handpalmen, voetzolen of slijmvliezen krijgt; duizelig of verward is; last heeft van misselijkheid, diarree en buikkrampen of netelroos en een rode huid krijgt, dan moet er onmiddellijk medische hulp worden ingeschakeld.
De zwarte weduwespin en de bruine kluizenaarspin zijn vaak de veroorzakers van deze ernstige allergische reactie. Gezien ons koele klimaat komen deze giftige spinnen amper voor in België. Indien een persoon toch gebeten is door zo’n gevaarlijke spin, moet men onmiddellijk naar het ziekenhuis gaan. Zelf kan je de wonde eerst uitwassen met water en zeep, waarna je een schoon verband aanbrengt. Om de zwelling tegen te gaan kan je een koud kompres aanbrengen
Eveneens andere insecten zoals de agressieve Afrikaanse honingbij, wespen (zoals horzels en gele jassen) en vuurmieren kunnen voor ernstige allergische reacties zorgen. Dit doen ze door een persoon meerdere malen, soms in groep, te steken of te bijten.
– Een grote huidreactie op de plaats van de beet of steek
Op de plaats van de beet kan er een huidreactie voordoen. Hierbij gaat de huid rood worden, jeuken en een prikkelende of branderige pijn veroorzaken.
– Een huidinfectie op de plaats van de beet of steek
De infectie kan gaan zweren zodat er een paarsrode blaar ontstaat.
– Serumziekte ten gevolge van medicijnen
Om een beet of steek te behandelen dient men een antiserum toe. In sommige gevallen kan de persoon allergische reageren op deze behandeling en een serumziekte ontwikkelen. Dit uit zich, drie tot eenentwintig dagen na de start van de behandeling, in netelroos en griepsymptomen.
– Virale infectie
Vooral muggen uit het gebied rond de Nijl kunnen zijn gekend om hun overdraagbaarheid van infecties op mensen. Zo verspreiden ze het West-Nilevirus dat voor encefalitis of een ontsteking van de hersenen kan zorgen.
– Parasitaire infectie
Het bekendste insect dat parasieten kan overbrengen is de malariamug. Deze mug verspreidt malaria, een ziekte die dodelijk kan zijn.
allergische reactie, anafylaxie, spinnen, spinnenbeet, spinnenbeten De hik ontstaat door samentrekkingen van je middenrif. Door deze spasmen ga je sneller ademen, waardoor je stembanden zich telkens sluiten. Deze sluiting veroorzaakt het geluidje dat je hoort: de hik. Mannen krijgen vaker met de hik te maken dan vrouwen. Zowel volwassenen als kinderen kunnen de hik krijgen.
Samentrekkingen van het middenrif veroorzaken dus de hik. Die samentrekkingen komen voor wanneer je maag zich uitzet, of beter gezegd: wanneer je een overvolle maag hebt. De oorzaken hiervan zijn:
– Te snel en te veel eten;
– Veel alcohol drinken;
– Grote hoeveelheden lucht in ademen bij het eten;
– Roken;
– Een plotse verandering van temperatuur in de maag, door bijvoorbeeld een ijskoud drankje te drinken na een warme maaltijd, of andersom;
– Opwinding of stress.
In de meeste gevallen gaat de hik na een paar minuten vanzelf weer over. Uitzonderlijk gebeurt het dat de hik langer dan 48 uren aanhoudt. In dat geval raadpleeg je best je huisarts. Een langdurige hik kan vermoeidheid, gewichtsverlies en slaapgebrek tot gevolg hebben. Bovendien kan een langdurig geval van de hik duiden op een ernstigere aandoening. De oorzaken van een langdurende hikaanval kunnen zijn:
– Een aandoening aan het centrale zenuwstelsel, bijvoorbeeld kanker, infecties,…
– Problemen aan het metabolisme, bijvoorbeeld hyperventilatie;
– Geïrriteerde zenuwen in het hoofd, de nek of de borstkas;
– Een chirurgische ingreep;
– Mentale gezondheidsproblemen.
Doorgaans heeft de hik geen behandeling nodig omdat ze vanzelf weer overgaat. Vaak worden er allerlei huis- , tuin- en keukenmiddeltjes gebruikt om de hik te bestrijden. De meeste technieken zijn gericht op het verhogen van de carbondioxide in het bloed, wat de hik meestal stopt. Zo kan je bijvoorbeeld:
– Je adem inhouden en langzaam tot tien tellen
– Op een blokje ijs zuigen
– In een papieren zak in- en uitademen
– Droog brood eten
– Een lepel honing of suiker eten
– Een koude koolzuurhoudende drank drinken
De behandeling van de hik is afhankelijk van de oorzaak. In sommigen gevallen moet je een aantal technieken uitproberen vooraleer je er eentje vindt die werkt.
hik, middenrif Lichen planus is een huidziekte die een ontstekingsreactie van de huid teweegbrengt. Lichen planus gaat gepaard met uitslag en jeuk. Dat kan overal op het lichaam zijn. 1 persoon op 50 krijgt te maken met deze aandoening. Lichen planus treft meestal mensen van middelbare leeftijd (tussen de 30 en 50 jaar). Bovendien worden vrouwen vaker getroffen dan mannen. Bij kinderen komt het echter zelden voor.
Je herkent lichen planus aan de roodkleurige bultjes op je huid. Het oppervlakte is glanzig en reflecteert het licht. De grootte varieert van 3mm tot 5mm. De bultjes kunnen in groep voorkomen, of langs de rand van een wonde.
Omdat lichen planus een huidziekte is die overal op het lichaam kan voorkomen, verwart men het vaak met een andere huidaandoening zoals psoriasis. In sommige gevallen hebben patiënten met lichen planus en psoriasis eenzelfde medisch geschiedenis, waardoor er verwarring kan ontstaan.
De uitslag veroorzaakt een jeukerig gevoel. Het verspreidt zich evenwel op een traag tempo. Na een aantal dagen verspreidt de uitslag zich naar de rest van het lichaam en kan zo een aantal weken verder gaan.
Lichen planus tref je aanvankelijk aan op flexibele huidoppervlakten zoals je handen, polsen en binnenkant van je knieën. Sommigen krijgen de rode vlekjes in de mond. Lichen planus kan zich uiteindelijk zelfs naar de genitaliën en slijmvliezen verspreiden.
Het wordingsproces van Lichen planus is niet gekend. Onderzoekers vermoeden dat je de huidziekte oploopt wanneer de lichaamscellen van je interne afweersysteem reageren op een bepaalde prikkel, bijvoorbeeld medicijnen. Vervolgens komen witte bloedcellen samen op de besmette huidzones.
Lichen planus krijg je normaliter naar aanleiding van een ziekte die je immuunsysteem heeft aangetast. Er is een verband tussen het krijgen van lichen planus en hepatitis C. De uitzaaiing van de uitslag over het lichaam kan gestimuleerd worden door een verhoogd stressgehalte. Lichen planus is niet besmettelijk en ook niet erfelijk.
Bij de helft van de personen met lichen planus, verdwijnt de uitslag na een zestal maanden. De ziekte kan dus vanzelf verdwijnen, maar kan zich evengoed voortzetten naar andere lichaamsdelen. Na verloop van tijd worden de vlekjes donkerder van kleur, afhankelijk van de huidskleur van de patiënt.
Wanneer de vlekjes niet jeuken is er geen behandeling nodig. Is dit echter wel het geval, zijn er kalmerende crèmes en zalfjes die jeuk en irritaties verhelpen. Zalfjes op basis van havermout hebben een natuurlijk therapeutisch effect op de huid, en verlichten het ongemak.
Indien de uitslag grote proporties aanneemt is een intensievere behandeling vereist, zoals lichttherapie en medicijnen die het immuunsysteem versterken.
huid, huidaandoening, huidziekte, lichen planus Narcolepsie is een neurologische afwijking die plotse en oncontroleerbare slaapaanvallen veroorzaakt. Het is een onregelmatigheid in het lichaam die de hersenen aantast, met name het gedeelte dat de slaapstand controleert. Deze aantasting veroorzaakt slaapstoornissen en onweerstaanbare momenten van slaap.
Het belangrijkste kenmerk van narcolepsie zijn de slaapaanvallen. Men valt plots in slaap, op een willekeurig moment en schijnbaar zonder reden. Je wil het liefst de hele dag door slapen. Bij een narcolepsie-patiënt is er dus nooit sprake van voldoende nachtrust. Eén op vijf patiënten ervaart echter nog andere symptomen zoals:
Kataplexie:
Kataplexie is een conditie waardoor je tijdelijk je spierfuncties niet meer kan controleren. Dit kan variëren van lichte gevoelloosheid tot volledige verlamming van het lichaam. Aanvallen worden veroorzaakt door emotionele gebeurtenissen zoals woedeaanvallen of lachbuien. Een kataplexie-aanval kan seconden, minuten of zelfs enkele uren blijven duren.
Hypnagogische hallucinaties:
Dit zijn irreële waanbeelden en fantasieën die je ervaart wanneer je in slaap valt.
Slaapverlamming:
Slaapparalyse is een aandoening waarbij je spreek- en beweegvermogen wegvalt, vlak voor je gaat slapen of bij het wakker worden. De verlamming kan een paar seconden of minuten aanhouden.
Wanneer je wakker bent, gedijen je hersengolven aan een normaal ritme. Als je gaat slapen kom je eerst in de NREM-slaap (Non-rapid eye movement): de hersengolven worden zwakker en minder regelmatig. Vervolgens kom je in de REM-slaap (Rapid eye movement). Deze slaap wordt gekenmerkt door actieve hersengolven en snelle oogbewegingen. In de REM-slaap komen dromen voor.
Bij narcolepsie-patiënten geraakt de volgorde en lengte van de REM- en NREM-slaap verstoord. De REM-slaap komt op abnormale momenten voor. Vandaar de spierverlamming, slaapverlamming en hallucinaties die normaal tijdens de REM-slaap voorkomen, je tijdens een wakkere toestand overvallen.
De concrete oorzaken van narcolepsie blijven onduidelijk. Enerzijds kan narcolepsie een genetische basis hebben, en anderzijds kan men op latere leeftijd kampen met een afwijking aan de neurotransmitters.
Mensen met narcolepsie kunnen ook lijden aan andere aandoeningen zoals hartziektes, anemie, lage bloedspiegel,…
Hoewel narcolepsie niet genezen kan worden, kan men door behandeling de verschijnselen ervan wel verlichten. Professionele slaapanalyse zal de ernst van je toestand uitwijzen.
Verdere behandeling van narcolepsie bestaat uit het verminderen van de slaperigheid en het tegengaan van de andere symptomen zoals kataplexie en slaapverlamming.
narcolepsie, slaap, slapen Winderigheid of flatulentie wordt veroorzaakt door overmatig maaggas. Nadat je hebt gegeten breken je darmen het voedsel af. Bij dit proces komen gassen vrij, namelijk waterstof, koolzuurgas en methaangas. De gassen gaan zich ophopen in je maag of in je darmen. De maaggassen zoeken vervolgens een weg naar buiten – via de mond of anus. De geur van de gassen is afhankelijk van de samenstelling, dus van het voedsel dat je gegeten hebt.
Winderigheid gebeurt ten gevolge van luchtinname tijdens het eten, vertering, vezelrijk voedsel en bijproducten of bacteriën.
Iedereen heeft wel eens last van winderigheid. De hoeveelheid aanwezige maaggassen is verschillend van persoon tot persoon en is afhankelijk van een aantal factoren. Gemiddeld laten we ongeveer 15 gassen per dag vrij. Het laten van winden kan als gênant en onpasselijk ervaren worden. De symptomen van winderigheid zijn:
– Vaak winden laten
– Een onaangename geur vrijlaten
– Geluiden bij de flatulentie
– Maagklachten
– Luid verterende geluiden vanuit de maag
Maaggassen zijn een normaal fenomeen in het verteringsproces van je lichaam. De productie van maaggas kent verschillende oorzaken, zoals:
Ingeslikte lucht: De mond is geen luchtdicht vacuüm, dat wil zeggen dat er kleine hoeveelheden lucht kunnen worden ingeslikt samen met voedsel of drank.
De spijsvertering: Maagzuren worden geneutraliseerd door het natriumbicarbonaat in de alvleesklier of pancreas. Deze interactie produceert bepaalde gassen.
Darmbacteriën: In de maag bevinden zich allerlei bacteriën (darmflora) die bepaalde onverteerbare voedselresten bewerken. hiermee gaat gasvorming gepaard.
Vezelrijk voedsel: Vezelrijk voedsel is elementair voor een gezond lichaam maar zorgt voor het vrijkomen van gassen. De dunne darm kan bepaalde elementen niet afbreken, dat betekent meer werk voor de darmflora. Bijgevolg komen er wederom meer gassen vrij.
Lactose-intolerantie: Het lichaam kan bepaalde suikers (zoals koemelk) niet verteren. Daardoor produceer je meer gassen.
Sommige specerijen helpen met de vermindering van darmgassen, zoals kurkuma en komijn. Ook het vermijden van voedsel dat rijk is aan koolhydraten helpt, zoals pasta, aardappelen, brood, rijst. Een aangepast dieet is dus aangewezen.
Wanneer je last hebt van hevige buikpijnen ga je best naar de huisarts. Winderigheid kan namelijk een symptoom zijn van bepaalde lichamelijke aandoeningen.
flatulentie, gas, scheten, winden, winderigheid Een gezond voedingspatroon is niet enkel goed voor je lijn, er wordt geschat dat ongeveer een derde van de kankers voorkomen kan worden door gezonder te eten en meer te bewegen. Wat het verband tussen je dieet en kanker juist is, blijft een moeilijke discussie tussen wetenschappers. Dat komt onder andere omdat ieder van ons anders reageert op verschillende voedselcombinaties. Er moet dus gewerkt worden met heel grote groepen mensen om een beeld te krijgen van de soorten voedsel die over het algemeen het risico van kanker vergroten. Er zijn dus wel een aantal vrij algemene richtlijnen die we kunnen volgen om de risico’s van kanker te verminderen.
– Houd een stabiel en gezond lichaamsgewicht:
Er wordt gesteld dat je een gezond lichaamgewicht hebt wanneer je BMI (Body Mass Index) tussen 20 en 25 blijft. Wie boven de 25 zit, neigt naar overgewicht. Een teveel aan lichaamsvet is een bijzondere risicofactor voor kanker aan de pancreas, slokdarm, karteldarm, endeldarm, baarmoederslijmvliezen, nieren en voor postmenopauzale borstkanker. Veel groenten en fruit zijn hierbij cruciaal, terwijl je best zuinig kan zijn met zout, vetten en suikers.
– Voldoende beweging is een must:
Een gezonde levenshouding houdt ook voldoende lichaamsbeweging in. Dertig minuten tot een uur matige tot intensieve beweging per dag helpt de risico’s van kanker te verminderen. Hier gaat het vooral om kanker aan de karteldarm, baarmoederslijmvliezen en postmenopauzale borstkanker. Begin met een vorm van matige beweging, zoals goed doorstappen, tuinieren of dansen, en bouw dit langzaam op naar intensere vormen van beweging, zoals joggen en zwemmen.
– Matig je alcoholinname:
Mannen zouden het limiet van twee eenheden alcohol per dag niet mogen overschrijden, en vrouwen het limiet van slechts één eenheid. Alcohol heeft bijzonder nefaste gevolgen voor onder andere je lever, en zou ook de risico’s van borstkanker vergroten.
– Eet minder rood vlees en vermijd geconserveerd vlees:
We zijn vandaag zover dat we de normale hoeveelheden vlees per dag intussen bijzonder weinig vinden. Willen we de juiste hoeveelheden hanteren, dan mogen we slechts honderd gram vlees per dag. Aan de andere kant is het eten van vlees ook belangrijk, als bron van onder andere ijzer, maar matig je hoeveelheden.
– Vermijd zout voedsel:
Zout is een zeer grote boosdoener is dit hele verhaal. Het vergroot het risico op buikkanker enorm. Vermijd daarom zoute snacks en probeer het zout tijdens het koken in de mate van het mogelijke te vervangen door andere kruiden.
Als kanker werd vastgesteld, is het van groot belang om aan dit gezonde voedingspatroon te blijven vasthouden. De mogelijkheid is groot dat dit veel moeilijker is als je een behandeling tegen kanker volgt. Je hebt minder energie om te koken, je eetlust kan verminderen, en je kan last hebben van misselijkheid, diarree, of een veranderde smaak. Om toch een gezond dieet te kunnen blijven volgen, kan het nodig zijn om te rade te gaan bij een diëtist. Hij of zij kan je aangepaste tips en advies geven.
dieet, eten, kanker, voedsel Boulimia nervosa betekent letterlijk ‘eetlust als een os door nerveuze oorzaken’. Deze naam klopt niet helemaal, omdat er sprake is van eetbuien die worden afgewisseld met perioden van bijzonder streng diëten of zelfs vasten. Er hoeft geen sprake te zijn van een grote eetlust: het gaat eerder om het eten zelf. De redenen voor die eetbuien variëren. Na zulke eetbuien voelen mensen met boulimie zich schuldig en willen ze dit eten zo snel mogelijk weer kwijt raken, bijvoorbeeld door te braken of het gebruik van laxeermiddelen. Net als anorexia-patiënten zijn boulimie-patiënten dus geobsedeerd door voedsel, gewicht en lichaamsomvang.
Lichamelijke symptomen:
– Gewichtsschommelingen
– Tekort aan vitaminen
– Nier-, lever- en darmstoornissen als gevolg van een misbruik van laxeermiddelen.
– Maaguitrekking (bij de vreetbuien komen enorme hoeveelheden voedsel in de maag terecht en de maag kan deze hoeveelheden niet meteen verwerken.)
– Verstoring van de menstruele cyclus -Bloedarmoede
– Kaliumtekort (ten gevolge van het vele braken of het overdreven gebruik van laxantia). Dit kan leiden tot hartritmestoornissen en soms tot hartstilstand.
– Dehydratatie
– Sufheid
– Misselijkheid en hoofdpijn
– Ontkalking van het beendergestel
– Aantasting van het tandglazuur)
– Opzwelling van de speekselklieren
Psychische symptomen:
– Periodieke eetaanvallen en het gevoel van controleverlies
– Consumptie van bij voorkeur calorierijk voedsel.
– Stiekem eten
– Braken
– Gewichtsobsessie
– Angst
– Stemmingschommelingen
Het gaat meestal niet om een enkele oorzaak, maar om een samenspel van verschillende factoren. Die factoren zijn individueel, familiaal en/of socio-cultureel bepaald.
Voorbeelden van mogelijke factoren die boulimie tot gevolg kunnen hebben, zijn stress, een uit de hand gelopen dieet, een niet-optimale gezinssituatie waar er nauwelijks aandacht is voor elkaar, een verleden met anorexia nervosa, en vele andere.
Men heeft geconstateerd dat boulimie vaker voorkomt in rijke, geïndustrialiseerde landen. Vooral in onze westerse maatschappij spelen de media en het slankheidsideaal een grote rol.
Er bestaat geen specifieke behandeling voor boulimie. Uit schaamte en schrik om beoordeeld te worden, zitten boulimie-patiënten vaak lang in een ontkenningsfase. Zolang de patiënt niet erkent te lijden aan de ziekte, kan er ook niets aan gedaan worden. De patiënt moet inzien dat hulp noodzakelijk is, en ook geholpen willen worden. Genezen van boulimia nervosa is dan ook geen makkelijke opgave en terugvallen zit er dik in.
Het is daarom uiterst belangrijk dat je omgeving je hierbij helpt. Begrip en geduld zijn hierbij cruciaal, al blijkt dat vaak, niet onbegrijpelijk, moeilijk voor de nabije omgeving. Ook familieleden zijn daarom gebaat bij begeleiding, om de ziekte te leren begrijpen en te leren hoe ze ermee kunnen omgaan. Ouders zien het probleem van hun zoon of dochter namelijk vaak als een persoonlijk falen van hun opvoeding en voelen zich schuldig. Het samenwerken van het volledige gezin en de nabije vriendenkring is dus van bijzonder groot belang.
boulimia nervosa, boulimie, eetbuien, eetstoornis We leven in een samenleving met drukke schema’s waarin niet veel plaats overblijft voor beweging. Veel huishoudelijke taken gebeuren automatisch, er zijn voldoende transportmogelijkheden die het ons mogelijk maken om niet te hoeven lopen of fietsen, en we zitten de hele dag achter onze bureau. Als we dan thuiskomen, zijn we te moe om nog te gaan sporten. Daarbij doet het misverstand de ronde dat ‘bewegen’ duur moet zijn. Excuses genoeg, maar voldoende beweging heeft veel meer voordelen dan die paar nadelen.
Sport is goed voor je lichamelijke conditie, je mentale gezondheidstoestand, je krijgt er meer energie van en je slaapt beter. Om niet te vergeten dat regelmatige beweging je vetpercentage drastisch doet dalen, wat je figuur zeker ten goede komt.
Aan de andere kant mag je ook niet overdrijven. Lees even verder om een goede balans te vinden voor de hoeveelheid beweging die goed voor je is.
Je hoeft geen Olympisch kampioen hardlopen te zijn om gezond en fit te zijn. Begin rustig, en bouw langzaam op. Over het algemeen wordt gesteld dat het voldoende is als je hartslag stijgt, je sneller ademt en je zweet.
Een volwassene met een normale fysieke conditie heeft voldoende aan een minimum van dertig minuten beweging met verhoogde intensiteit per dag, zeker vijf keer per week. Je kan ook drie keer tien minuutjes stevig bewegen als dat beter uitkomt, als je maar aan je minimum van een half uur komt. Je kan proberen om dit te combineren met je dagdagelijkse taken, zoals te voet naar de winkel gaan, de hond uitlaten, of een halte vroeger van de bus stappen.
Voor mensen die in de risicogroep voor zwaarlijvigheid zitten, is het aan te raden om de hoeveelheid beweging per dag op te voeren naar 45 tot 60 minuten.
Sport wordt vaak en terecht geassocieerd met jeugdigheid, maar ten onrechte ook met de jeugd zelf. En dat terwijl sporten juist op latere leeftijd van cruciaal belang is. De statistieken vertellen ons dat de mate waaraan men aan sport doet, afneemt naarmate men veroudert, met dit gevolg dat er maar weinig mensen zijn die na hun vijftigste nog regelmatig sporten. Sporten is niet enkel goed voor je lichamelijke fitheid, het is ook van bijzonder belang voor je mentale gezondheid, het helpt je mobiel te blijven en daarmee ook je onafhankelijkheid te bewaren.
Bewegen is goed, heel goed zelfs, maar zoals met alles mag je ook hier niet mee overdrijven. Houd de volgende zaken in het achterhoofd:
– Begin rustig en bouw langzaam op om te voorkomen dat je kwetsuren oploopt.
– Bepaalde aandoeningen of ziektes zorgen ervoor sporten juist nefaste gevolgen kunnen hebben. Maar het kan ook zijn dat er voor die bepaalde conditie specifieke oefeningen bestaan die heel goed voor je zijn. Raadpleeg dus steeds je huisarts.
– Ook zwangere vrouwen kunnen best eerst om advies vragen bij hun huisarts. Voldoende beweging tijdens de zwangerschap is goed voor je houding en het aansterken van je buik- en bekkenspieren, maar het is altijd beter om even aan je arts te vragen op welke manier en voor hoelang je best aan sport doet.
– Eet gezond en drink voldoende. Sport houdt je niet enkel gezond, je moet sporten ook gezond houden.
– Voor je begint, is het belangrijk dat je je goed opwarmt. Dat voorkomt onder andere verrekte spieren.
beweging, lichaamsbeweging, sporten