Jij of iemand uit je omgeving zult hem ongetwijfeld al eens gehad hebben: de griep. Van vervelende loopneus tot je slap en echt ziek voelen. Maar: wat doe je eraan? En kun je het voorkomen?
Het virus dat de griep veroorzaakt zorgt ervoor dat je je enorm zwak en moe voelt en dat je overal spierpijn krijgt. Verder kun je last krijgen van hoofdpijn, hoge koorts en een loopneus. Meestal moet je ook niezen en voel je je ellendig.
Iedereen kan in principe de griep krijgen, maar we merken dat griep vooral jonge kinderen op school treft. Griep is geen gevaarlijke ziekte, maar soms kan een griepje overgaan in een longontsteking, wat wel erger is. Ook jonge kinderen, ouderen en mensen met een verlaagd immuunsysteem moeten de griep goed opvolgen. Meestal spreekt men van een griepepidemie omdat veel mensen rond dezelfde tijd getroffen worden door het griepvirus.
Het virus kan zich enorm snel verspreiden omdat het heel gemakkelijk op te lopen is. Als je nog maar iemands besmette lucht inademt, bestaat de kans al dat het virus in je lichaam zit. Zelfs indirect kan het virus overspringen, bijvoorbeeld als je van hetzelfde glas drinkt als iemand die griep heeft. Het virus is trouwens in staat om verschillende vormen aan te nemen waardoor het steeds anders kan terugkomen. Het virus evolueert met andere woorden steeds. Dat wil dus zeggen dat je evenzeer de griep kunt krijgen, ook al ben je er vorig jaar tegen ingeënt.
Een van de oudste en misschien wel beste remedies tegen de griep is rusten. Blijf een paar dagen in bed, drink voldoende en probeer zo veel mogelijk te slapen. Zoals gezegd is de griep geen gevaarlijke ziekte. Wanneer je echter meer dan drie dagen hoge koorts hebt, moeilijk kunt ademhalen of wanneer de pijn alleen maar erger wordt, moet je toch even naar de dokter gaan. Hij kan je dan eventueel iets tegen de pijn voorschrijven of iets om de koorts te doen zakken.
Zoals we hierboven al opgemerkt hebben, evolueert het griepvirus constant. Omdat een vaccin bestaat uit dode of verzwakte organismen van een virus, moet er steeds een nieuw vaccin aangemaakt worden met de meest recente vorm van het virus. Vaccinatie gebeurt meestal door een prikje waarbij de dokter het verzwakte virus rechtstreeks in de spieren spuit. Als je dat laat doen, ben je binnen de week immuun voor de heersende griepepidemie.
Het koude en natte weer zorgt er ook voor dat je immuunsysteem minder sterk wordt. Zeker wanneer je te lang in de kou of in de regen hebt gelopen. Als je merkt dat je immuunsysteem wat verzwakt is, blijf je best uit de buurt van plaatsen waar veel mensen komen, zoals winkelcentra, markten enzovoort. Omdat het virus zo gemakkelijk van het ene naar het andere lichaam springt, blijf je best ook uit de buurt van mensen die hevig hoesten en niezen.
griep, griepvirus Inflammatory Bowel Disease is de Engelse verzamelnaam voor alle chronische ontstekingen aan de darmen. In het Nederlands verwijst men naar de ziekte als chronische inflammatoire darmziekten. Over het algemeen wordt IBD verdeeld in twee groepen: de Ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Bij het laatste ontsteekt de dikke darm en ontstaan er ook chronische zweren. Mensen die lijden aan deze ziekte hebben vaak last van diarree die gepaard gaat met bloed.
De Ziekte van Crohn is de meest bekende chronische darmziekte. Deze ziekte tast de slijmvliezen van het maag-darmkanaal aan. Naast de dikke of de dunne darm kan ook de mond, de maag of de anus aangetast worden.
Beide ziektes zijn chronisch omdat je ze vaak je hele leven hebt. Dat wil echter niet zeggen dat je er voortdurend last van hebt. In sommige gevallen kun je zelfs jarenlang geen symptomen waarnemen totdat ze plots opduiken. Daarna kunnen ze ook weer weggaan. Dokters kunnen niet voorspellen wanneer je last krijgt van de symptomen en wanneer en waarom ze weer verdwijnen.
Hoewel er verschillende theorieën bestaan over de oorzaken van IBD hebben wetenschappers nog altijd geen wetenschappelijke verklaring gevonden. Zo zou roken negatief zijn en zou erfelijkheid een belangrijke factor spelen. Mensen die lijden aan IBD hebben over het algemeen problemen met hun immuunsysteem.
Maar het is nog niet bewezen dat dat een oorzaak voor chronische darmziektes zou zijn. Als we de dokters mogen geloven liggen stress en bepaalde diëten wel aan de basis van IBD. Om te bepalen of je lijdt aan IBD is je medische geschiedenis van belang en moet je bepaalde tests ondergaan.
In principe kan de ziekte iedereen, elke bevolkingsgroep en beide geslachten, treffen.
Mogelijke symptomen zijn:
– diarree
– maag- en darmpijn
– rectale bloeding
– koorts
– vermoeidheid
– gewrichtspijn
– gewichtsverlies
Een chirurgische ingreep kan eventueel een oplossing bieden voor colitis ulcerosa. Tijdens deze operatie verwijdert de chirurg de dikke darm en het rectum. Via een incisie in de lage buikholte bevestigt de arts dan een stoma. Hierin wordt de ontlasting dan opgevangen. De Ziekte van Crohn daarentegen kan niet genezen worden door een operatie. Vaak merken chirurgen dat het deel naast het weggenomen deel begint te ontsteken. Toch kiezen sommigen om verschillende redenen ervoor om een deel van hun darm operatief te laten verwijderen.
Tot nu toe heeft men nog geen medicijn gevonden tegen de Ziekte van Crohn of colitis ulcerosa. Wel bestaat er verschillende medicijnen die de ziekte onder controle kunnen houden en die de pijn verlichten.
colitis ulcerosa, darmen, darmontsteking, darmziekte, IBD, Inflammatory Bowel Disease, ziekte van crohn Net zoals een aantal andere ziektes komt borstkanker ook nog in een reeks andere vormen voor. Eén daarvan is IBC, Inflammatoire borstkanker (Engels: Inflammatory Breast Cancer). De ziekte treft tussen de 1 en 4% van alle vrouwen die met borstkanker te maken krijgen.
Men gaat ervan uit dat borstkanker in de lobben, een soort klieren, ontstaat. Bij IBC is het zo dat de kanker in de lymfevaten van de borst terechtkomt. Daar blokkeert de ziekte als het ware de vaten waardoor je huid roder wordt. Vandaar dat men ook spreekt van inflammatory breast cancer. Onderzoekers hebben de oorzaak van borstkanker nog niet kunnen achterhalen. Soms spelen erfelijke factoren een belangrijke rol maar dat is niet bewezen.
– knobbeltje in de borst
– opeens grotere borsten krijgen
– dikkere borsten krijgen
– pijn in de borst of de tepel
– warme borsten
– gezwollen of rode borsten
– peau d’orange (het gevoel van kleine gaatjes in je borst, sinaasappelhuid)
– (een teruggetrokken tepel)
Soms kan je enkele symptomen waarnemen maar ze zijn niet altijd even duidelijk. Hierdoor kan jij je -en zelfs de dokter zich- vergissen en het aanzien voor een gewone infectie. Hij zal je dan antibiotica voorschrijven om de infectie tegen te gaan. Als je na een aantal dagen merkt dat je nog steeds last hebt van de symptomen, laat je best een biopsie uitvoeren.
Het is van belang dat je tijdig met de behandeling van start gaat. Inflammatoire borstkanker is namelijk een vorm van borstkanker die snel uitzaait in de borst zelf maar ook naar andere weefsels en organen. Zoals de meeste kankers wordt ook borstkanker behandeld met chemo- en bestralingstherapie. Die therapieën helpen om de kankercellen te vernietigen. Om uitzaaiingen te beperken en om de kanker onder controle te krijgen, raden artsen soms aan om je borst operatief te verwijderen. Raak niet meteen in paniek, maar praat erover met je arts en chirurg. Zij zullen je de verschillende behandelingen voorstellen en bespreken welke voor jou het meest doeltreffend zou zijn.
borstkanker, inflammatoire borstkanker, kanker Een ingegroeide teennagel is vaak pijnlijker dan je denkt. Wanneer je het niet tijdig verzorgt, kan zo’n teennagel gaan ontsteken en veel last met zich meebrengen. Hoe je ingegroeide nagels kunt voorkomen en wat je eraan kunt doen, lees je hieronder.
In principe kunnen alle nagels ingroeien maar de nagel die dat het snelst doet, is die van de grote teen. Hoe komt dat nu? Het kan zijn dat je te nauw schoeisel draagt, waardoor er druk uitgeoefend wordt op het nagelbed. Hierdoor kunnen de uiteinden van je nagel in het vlees van de teen groeien. Maar soms is dat niet alleen de oorzaak. Als je zelf je teennagels knipt met een schaar, of erger, ze gewoon afscheurt, kunnen bacteriën hun gang gaan. Zo kan je teen gaan ontsteken. Maar ingegroeide nagels kunnen ook erfelijk zijn. Tot slot, mensen met overgewicht lopen eveneens een groter risico op ingegroeide teennagels.
Je teennagels zelf te lijf gaan met een schaar of met je handen is dus geen goed idee. En dat is vaak de belangrijkste oorzaak van ingegroeide nagels. Eerst zul je er weinig van voelen: je teen zal lichtjes rood worden, een beetje opzwellen en er zal wat vocht vrijkomen. Dan is het van belang dat je die teen ook verzorgt. Doe je dat niet, dan begint de miserie. Je teen begint dan te ontsteken, wordt helemaal rood en zwelt dubbel zo hard op. Soms is het vlees onder je huid zichtbaar. Als dat gaat bloeden en ontsteken, wordt de pijn ondraaglijk. Ga je dan nog niet naar de dokter, dan kan de infectie in je bloedbaan terechtkomen en zo ergere ontstekingen veroorzaken.
Je rept je best zo snel mogelijk naar de dokter als je merkt dat je een ingegroeide nagel hebt. Als die nagel ook nog eens ontstoken is, zal de dokter het stukje ingegroeide nagel verwijderen en de ontsteking behandelen. Als je regelmatig last hebt van ingegroeide nagels, kan de arts voorstellen om een stukje van de nagel of het nagelbed weg te nemen. Bespreek met je arts wat voor jou de beste oplossing is.
Natuurlijk is voorkomen beter dan genezen. En dat voorkomen kan ook op heel eenvoudige manieren:
– Ingegroeide teennagels komen vooral voor bij mensen tussen de 10 en 30 jaar. Waarschijnlijk omdat deze groep mensen veel rondloopt. Let dus op als je schoenen koopt: koop geen paar dat te klein of te spits is.
– Peuter zelf niet aan je nagels maar laat de verzorging ervan over aan een pedicure.
– Wanneer je zelf je nagels knipt, zorg er dan voor dat je ze niet te kort afknipt en dat je dat doet met een propere nagelknipper.
– Vijl de nagelkant mooi af zodat die niet de kans krijgt om in te groeien.
ingegroeide teennagel, nagel Slaap heb je nodig. Niet alleen om fysiek op krachten te komen, maar ook om je hersenen even rust te gunnen. Je zult misschien al wel eens gemerkt hebben dat je je minder goed kan concentreren na een woelig nachtje. Maar soms is een goede nachtrust niet zo vanzelfsprekend. We slapen allemaal wel eens een nachtje wat minder, maar wat als je iedere nacht ligt te woelen, nooit voor 3 uur in slaap kunt geraken of heel vroeg wakker bent?
Mensen die iedere nacht wakker worden, moeite hebben met in slaap te vallen en weer ontzettend vroeg in de morgen wakker schieten kunnen daar overdag last van hebben. Het slaapprobleem noemt men ook wel ‘slapeloosheid’. Maar het ene slaapprobleem is het andere niet. Zo bestaat er slapeloosheid van voorbijgaande aard die voornamelijk te wijten is aan zaken die je normale slaappatroon doorbreken. Daarbij denken we aan slapen in een andere omgeving (hotel bijvoorbeeld) of tijdens het reizen. Een ander soort is slapeloosheid korte termijndie veroorzaakt wordt door stress bijvoorbeeld. Tot slot is er de chronische slapeloosheid die soms maanden kan aanslepen en waar verschillende oorzaken aan de basis liggen.
Hier zijn verschillende redenen voor te vinden die bij iedereen anders kunnen zijn:
– stress door financiële, persoonlijke, huwelijksproblemen…
– andere of slechte slaapomgeving (veel lawaai, licht…)
– medicatie
– biologische factoren (bij het ouder worden slaap je minder vast)
– slechte levensstijl (te veel cafeïne, roken, drugs…)
Als je bij jezelf vaststelt dat je moeilijkheden hebt met slapen meld je dat best even aan de dokter. De kans is echter klein dat hij een slaaponderzoek voorstelt. Dat soort onderzoeken bevestigt vaak alleen wat de patiënt zegt, namelijk dat je een slaapstoornis hebt. Vaak zal je in die situatie voorgesteld worden om een slaapdagboek bij te houden. Hierin noteer je onder andere hoe laat je gaat slapen, hoe lang het ongeveer duurde vooraleer je in slaap viel, hoe vaak je wakker werd tijdens de nacht enzovoort. Op basis van het dagboek en je medische geschiedenis zal de dokter zijn diagnose baseren.
Er bestaan methodes om zonder medicatie terug een gezonde nachtrust te krijgen. Het zijn hulpmiddeltjes die mensen met slaapproblemen helpen om terug te leren slapen.
Het gaat dan om onder andere:
– geen inspanningen te doen vlak voor het slapengaan
– geen cafeïnehoudende dranken te drinken voor het naar bed gaan
– een vast slaapritme creëren en rond hetzelfde uur te gaan slapen
– overdag geen dutjes te doen
– zo min mogelijk licht en geluid de kamer te laten binnendringen
Als geen van bovenstaande tips helpen, kan de dokter je ook medicatie voorschrijven. Neem nooit op eigen houtje zomaar iets in maar vraag advies aan je arts of apotheker.
slaapprobleem, slaapstoornis, slapen Mannen praten er niet graag over: erectieproblemen, ook wel impotentie genoemd. Terwijl je je er als man helemaal niet over hoeft te schamen want veel mannen kampen met dit probleem.
In de penis lopen twee sponsachtige weefsels die zich met bloed vullen wanneer de man opgewonden is. Hierdoor zwelt de penis op en ontstaat er een erectie. Zolang er bloed naar dit deel van het lichaam blijft vloeien en de zwellichamen zich ermee blijven vullen, zal de erectie stand houden. Vanaf het moment dat de man geëjaculeerd heeft of als de opwinding voorbij is, stroomt het bloed terug weg en wordt de penis weer slap. Ook het zenuwstelsel speelt hier een belangrijke rol in. Het produceert immers stoffen die er voor zorgen dat de zwellichamen gevuld worden met bloed. Wanneer er iets misloopt of de ketting onderbroken wordt, spreken we van een erectiestoornis of impotentie. Het eenmalig niet krijgen van een erectie hoeft niet meteen op een stoornis te wijzen. Wel wordt het een probleem als je dagen- of wekenlang geen erectie kunt krijgen.
Bij ongeveer 10% van de erectiestoornissen moet je het probleem op psychologisch vlak gaan zoeken. Mannen die in angst leven of enorme stress hebben, kunnen hierdoor soms geen erectie krijgen. Verder kan een depressie of extreme vermoeidheid je parten spelen. Tot slot zijn er nog mannen die niet tevreden zijn met hun partner of met hun relatie. Ook dat laatste draagt bij tot erectiestoornissen.
Naast psychologische oorzaken zijn er ook een aantal fysieke oorzaken die ervoor zorgen dat je geen erectie kunt krijgen. Omdat het zenuwstelsel en het vaatstelsel (bloedsomloop) een belangrijke rol spelen, kunnen problemen hiermee erectiestoornissen veroorzaken. Artrose, een hoge bloeddruk, medicatie en diabetes kunnen bijdragen tot vasculaire problemen. Daarnaast kunnen ook hormonale problemen, lever- of nierziekten en overdadig alcoholgebruik een erectie verhinderen.
Als je vermoedt dat je erectieproblemen hebt, zet je schroom dan opzij en praat erover met je arts. Hij zal bovenstaande mogelijke factoren met je overlopen door je gedetailleerde vragen te stellen. Als dat nodig zou zijn, zal de dokter een aantal tests uitvoeren om na te gaan of er niets mis is met je bloedsomloop, nieren, lever of zenuwstelsel. Hij kan je meestal een oplossing bieden voor je probleem.
In sommige gevallen waarbij de oorzaak ‘tussen de oren’ zit, raadt men wel eens een sekstherapie aan. Meermaals bleek die therapie positief te werken. Scheelt er iets met je lever, nieren, bloedsomloop of zenuwstelsel, dan zal de arts je daarvoor de geschikte medicatie geven. In andere gevallen kun je ook terugvallen op specifieke medicatie om een erectie te krijgen. Let wel op welke medicatie je neemt en lees ook goed de bijsluiters voor eventuele vervelende neveneffecten.
erectie, erectiestoornis, impotentie, seks Het ligt makkelijker in de mond om te zeggen dat je allergisch bent voor een bij of wesp. Terwijl je eigenlijk niet allergisch bent voor het beestje zelf maar wel voor zijn gif. Het gif zorgt namelijk voor de irritaties die iedereen krijgt, maar het kan ook allergische reacties uitlokken bij anderen. De meest gekende bijtende en stekende beestjes zijn: bijen, hommels, wespen, horzels, muggen en mieren. Al die soorten kunnen hevige reacties uitlokken als je erdoor gestoken of gebeten wordt. Nieuw in het rijtje is de vuurmier die zich letterlijk vastbijt en je vervolgens meerdere keren steekt. Zijn gif kan serieuze gevolgen hebben.
Eerst krijg je een vervelend gevoel op de plaats waar je aangevallen werd. Meestal ontstaat er een bultje dat rood wordt, irriteert en jeuk veroorzaakt. Die reacties kunnen onmiddellijk of na een paar uur optreden. Vaak kun je ervan uitgaan dat hoe sneller je op een beet reageert, hoe erger het is. Andere lichamelijke reacties treden in de eerste 10 à 20 minuten na de aanval op. Zo kun je last krijgen van opgezwollen lymfeklieren, gewrichtspijn en koorts.
Wanneer een bij je steekt, laat hij zijn angel achter. Omdat je het gif per ongeluk kunt uitpersen, is het beter de angel niet vanboven vast te nemen, maar hem er voorzichtig met je nagel of een mes uit te duwen. Begin ook niet op de huid te duwen om het gif er zogezegd uit te persen want zo duw je het namelijk dieper in de huid. Hommels steken vaak meerdere keren en nemen nadien hun angel gewoon terug met zich mee. Net zoals bij een bijensteek is het best de wonde te wassen en te ontsmetten zodat die niet gaat ontsteken. Om te voorkomen dat het gif zich verspreidt en om zwelling tegen te gaan, kun je ijs gewikkeld in een doek zo’n 20 à 30 minuten op de wonde laten liggen.
Vuurmieren bijten zich eerst vast en steken vervolgens meermaals met hun angel. Dat zorgt voor irritatie en rode opgezwollen puntjes. Het beste wat je kunt doen is de beet wassen en ontsmetten. Om de zwelling en de pijn tegen te gaan kun je eventueel een pijnstiller innemen.
Als je weet dat je allergisch bent voor insectenbeten moet je zo snel mogelijk geïnjecteerd worden met adrenaline. Wanneer het erger wordt, kun je zelfs in shock geraken of in ademnood zijn. Als dat gebeurt, moet je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht worden. De dokter zal je ook wel aanraden om steeds een eerste hulp-kit bij je te hebben als je allergisch bent. Hierin zit dan onder andere een adrenalinespuit.
… loop je buiten beter niet op blote voeten.
… dek je best vuilnisbakken goed af.
… eet je ’s zomers liever niet buiten.
… let je goed op met suikerhoudende drankjes.
allergie, insecten, insectenbeet, insectensteek Niet iedereen die studeert, kan dat goed. Sommige mensen moeten maar naar hun papier kijken en ze kennen de leerstof al. Andere mensen daarentegen hebben veel moeite met leren omdat ze een leerstoornis hebben. Er bestaan verschillende leerstoornissen zoals dyslexie, dyscalculie, dysagrafie,…
Vaak worden termen verkeerd gebruikt: je hebt dyslexie, leerstoornissen over het algemeen, dyscalculie,… er bestaan veel leerstoornissen. Een leerstoornis is een algemene term en behelst alle leerproblemen. Dat kan gaan van concentratieproblemen tot dyslexie. Het zijn dus geen synoniemen van elkaar.
De meest bekende leerstoornissen kan je onderverdelen in 5 categorieën:
– Dyslexie: dyslexie is een aandoening waarbij de persoon die aan dyslexie lijdt, het moeilijk heeft om geschreven woorden te begrijpen
– Dysgrafie: dysgrafie heeft, zoals de naam het eigenlijk al verklapt, te maken met het schrijven zelf. Een persoon die aan dysgrafie lijdt, heeft moeite met binnen een bepaalde ruimte te schrijven en met geordend te schrijven
– Visuele en auditieve problemen: je kan problemen hebben waarbij de visuele en auditieve informatie niet goed verwerkt wordt door de hersenen. Daardoor kan je ook een leerstoornis hebben.
– Dyscalculie: wanneer je aan dyscalculie lijdt, heb je zware problemen met simpele rekensommetjes.
– Daarbij kunnen er ook nog problemen zijn met het geheugen zelf, heb je misschien een concentratiestoornis of kan je je misschien niet goed concentreren door een slecht werkende schildklier.
De exacte oorzaken van leerstoornissen zijn moeilijk aan te wijzen. Sommige aandoeningen kunnen veroorzaakt zijn door aandoeningen van het brein. Oogproblemen kunnen leerproblemen dan weer veroorzaken.
De ogen werken als de camera van ons lichaam: wij zien iets, registreren het en slaan het daarna op. Wanneer er een stap van dat proces mis gaat, kan er dus ook een leerstoornis ontstaan. Zo gaat het ook met ons gehoor.
Conclusie: een leerstoornis kan verschillende oorzaken hebben. Vaak zijn deze oorzaken helemaal niet duidelijk. Ook een arts zal het moeilijk hebben om de juiste diagnose te stellen en om de juiste oorzaken te vinden.
leerproblemen, leerstoornissen, leren Wanneer je een loodvergiftiging hebt, komt er lood (dat je ingeademd hebt) in de bloedbaan terecht. Het lood in je bloed zorgt ervoor dat de productie van hemoglobine stilgelegd wordt, hemoglobine transporteert zuurstof door het bloed. Het lood zorgt er ook nog eens voor dat de nodige enzymen die je hersenen en de zenuwen nodig hebben, niet op hun plaats geraken.
Lood is zeer giftig, zelfs in een lage dosis. Volgens verschillende historici is de val van Rome zelfs te wijten aan een grootschalige loodvergiftiging. Of dat klopt is niet zeker, maar feit is wel dat lood zeer gevaarlijk is.
Natuurlijk is de hoofdoorzaak van een loodvergiftiging lood, daar bestaat geen discussie over. Maar hoe krijg je eigenlijk lood binnen?
Kinderen zijn het meest gevoelig voor een loodvergiftiging omdat hun lichaam (en dan vooral hun hersenen en hun zenuwen) nog in volle groei is. Kinderen kunnen lood in hun lichaam krijgen door afbladderende verf. De afbladderende verf kan dan op speelgoed komen, op de grond terecht komen, en op nog een hoop andere plaatsen waar kinderen komen en dingen in hun mond steken.
Niet alleen afbladderende verf vormt een risico, ook glas waar lood in verwerkt zit, vormt een groot risico. Doordat er zure dranken in sommige glazen gegoten wordt (denk daarbij aan wijnglazen), maken die zuren lood vrij uit het glas zelf. Wanneer je dan van het glas drinkt, krijg je lood binnen.
De symptomen van loodvergiftiging zijn:
– Buikpijn, de hevigheid kan variëren
– De spieren zijn slap
– Vermoeidheid
– Constipatie
– Hoofdpijn
– Hoge dosissen: schade aan het zenuwstelsel, hoge bloeddruk en zelfs de dood
De dokter zal vragen stellen om zo te weten wanneer je de vergiftiging hebt opgelopen. Ook zal hij bloedtests doen om te kijken of er veel lood in het bloed zit.
Een loodvergiftiging is te behandelen wanneer er nog niet te veel schade aangericht is. Je krijgt dan medicatie voorgeschreven die ervoor zorgt dat het lood dat in je bloed zit, wordt uitgescheiden via de urine.
lood, loodvergiftiging Kanker is een ziekte waarbij abnormale cellen ongecontroleerd groeien. Longkanker is een type kanker die betrekking heeft op de longen. Het is een veel voorkomende doodsoorzaak bij mannen en vrouwen.
De longen zijn de organen waardoor we kunnen ademen. De hoofdfunctie van de longen is het uitwisselen van zuurstof waardoor alle organismen in ons lichaam verder kunnen leven. De lucht komt binnen via de neus waar het gefilterd wordt, ook wordt het er warm en vochtig gemaakt. Daarna gaat de zuurstof via de luchtpijp naar de longen, waar het in de bronchiën terecht komt.
Er bestaan vooral twee soorten kanker, afhankelijk van de grootte van de cellen onder de microscoop: kleincellige en niet- kleincellige longkanker genaamd:
– Kleincellige longkanker: ook wel oat cell cancer genaamd: dit is de soort kanker die het meest voorkomt bij rokers. De kanker manifesteert zich in het slijm van de bronchiën. Deze soort kanker verspreidt zich snel en verplaatst zich snel over het gehele lichaam. Deze soort kanker is ongeveer een kwart van alle types longkanker. Meestal hebben de patiënten die aan kleincellige longkanker lijden, een rokersverleden (en dat kan zowel actief als passief roken zijn).
– Niet- kleincellige longkanker: Deze soort kanker komt voor bij ongeveer tien procent van alle longkankergevallen en ontstaat in de kleine bronchiën.
Er is een duidelijke oorzaak van longkanker: roken. Voor de rest zijn er nog een paar andere oorzaken van longkanker:
– Blootstelling aan asbest, chroom, nikkel, ether, beryllium en arsenicum (eigenlijk alle zware metalen die je in kan ademen)
– Passief roken (meeroken)
Er zijn een paar factoren die ervoor zorgen dat je sneller longkanker kan krijgen:
– Roken
– Ouder dan 50 jaar zijn
– Gerookt hebben (ook al ben je dan gestopt)
– Passief roken (je inhaleert de ongefilterde rook van rokers. Dit is zelfs schadelijker dan de gefilterde rook inademen van een sigaret)
– Er is longkanker in de familie
– Je hebt al een longziekte gehad
– Hoesten
– Bloed ophoesten
– Borstpijn hebben
– Kortademig zijn
– Moe zijn, geen honger meer hebben, …
– Moeilijk kunnen slikken
– Gewichtsverlies
– Longontsteking
Naarmate de uitzaaiing van de kanker, kan je ook op andere plaatsen last krijgen (hart,…). Longkanker wordt behandeld met chemotherapie.
kanker, longen, longkanker