Hirsutisme is een andere naam voor overtollige haargroei. Als men het over hirsutisme heeft, heeft men het meestal over haargroei bij vrouwen. Mannen ondervinden er doorgaans minder problemen van.
Vrouwen met hirsutisme hebben dikke en donkere haren op plaatsen waar het niet normaal is, namelijk het gezicht, de rug, de borstkas en de onderbuik. Maar vrouwen kunnen ook last hebben van overtollige haargroei op plekken waar het wel normaal is, zoals de armen en de benen. De naam daarvoor is hypertrichose. Veel vrouwen hebben fijne haartjes op de kin, de onderbuik, de bovenlip, of de borsten. Maar dat is geen hirsutisme.
Hirsutisme wordt vaak veroorzaakt door de overproductie van mannelijke hormonen of androgenen. Daarbij treden ook andere verschijnselen op als onregelmatige menstruatie, een zwaardere stem, acne, onvruchtbaarheid, een grotere behoefte aan seks, kleinere borsten en een grotere spiermassa.
Een overproductie van mannelijke hormonen (androgenen) kan het gevolg zijn van het polycysteus-ovariumsyndroom. Dat is een aandoening waarbij de eierstokken van de vrouw cysten bevatten en de hormonenhuishouding in de war gestuurd wordt. De ziekte van Cushing is een andere aandoening die kan leiden tot hirsutisme. Bij die aandoening vindt er een overproductie van cortison, het stresshormoon, plaats. Ook tumoren in de bijnieren die cellen doen groeien en samenklonteren kunnen leiden tot hirsutisme.
Maar het grootste deel van de vrouwen met hirsutisme heeft haarfollikels die overgevoelig zijn voor mannelijke hormonen.
Sommige geneesmiddelen kunnen hirsutisme stimuleren. Zo bijvoorbeeld hormonen, de anticonceptiepil en anabole steroïden. Als je lichaams- of gezichtshaar blijft groeien, je een zwaardere stem krijgt of een onregelmatige menstruatie, laat je dan zo snel mogelijk onderzoeken door een arts.
Als je te veel weegt, zet jezelf dan op dieet. Op die manier zullen de hormonen in je lichaam die aanleiding geven tot hirsutisme beperkt worden.
Om je van het overtollige haar te ontdoen, zul je je moeten scheren. Scheer je iedere dag, anders krijg je last van stoppels. Geraakt je huid geïrriteerd? Smeer er dan een kleine hoeveelheid hydrocortisone zalf op.
Je kunt het overtollige haar ook epileren of een haarverwijderende crème gebruiken, zodat er geen stoppels blijven staan. Let wel op, want veel mensen zijn overgevoelig voor de crème.
Door je haar te bleken, valt het minder op. Wees voorzichtig en lees eerste de bijsluiter. Het bleekwater kan wel je huid irriteren.
Je haar uittrekken of waxen is niet aan te raden voor vrouwen die lijden aan hirsutisme. Het uittrekken van de haartjes of het haar waxen kan huidirritatie veroorzaken en het haar laten groeien doordat de bloedtoevoer naar de follikel toeneemt.
Ontharing met laserlicht: de lasers zorgen ervoor dat de haarzakjes beschadigd raken en het haar niet meer groeit. Gedurende een aantal weken moet je verschillende behandelingen ondergaan. Alleen een gekwalificeerde schoonheidsspecialist mag een laserontharing doen. Het is een vrij dure behandeling. Buiten wat roodheid en irritatie van de huid, zijn er verder geen bijwerkingen bekend.
Bij een elektrolyse wordt een naald op het haarzakje geplaatst, waarna men er elektrische stroom doorstuurt. Je overtollige haar kan zo voorgoed verholpen worden. Elektrolyse is tijdrovend en bovendien heel duur.
De dokter kan je een anti-androgeen medicijn voorschrijven dat de mannelijke hormonen controleert. Anti-androgene medicijnen zullen de groei van nieuw haar voorkomen.
haar, hirsutisme, ontharen Gordelroos, ook wel herpes zoster of zona genaamd, is een pijnlijke en plotse huidinfectie die zich kenmerkt door rode huidplekken en met vocht gevulde blaasjes. Gordelroos wordt veroorzaakt door het varicella zostervirus, het virus dat ook waterpokken veroorzaakt.
Iedereen kan gordelroos krijgen, maar de ziekte treedt voornamelijk op bij mensen boven de 60. Mensen met een verlaagde weerstand lopen meer risico op gordelroos. Bij een zeer slechte weerstand kan de infectie zelfs de hele huid beslaan. Gordelroos is meestal niet zo ernstig, maar wel hinderlijk en pijnlijk. Meestal duurt het enkele weken, maar vaak ook langer.
Bij iemand die als kind waterpokken heeft gehad, trekt het varicella zostervirus zich terug in de zenuwcellen van het ruggenmerg, vooral in de zenuwcellen die verbonden zijn met de huid. Het virus blijft altijd in deze cellen aanwezig. Bij een verlaagde weerstand kan het virus weer actief worden. Het virus groeit dan langs de zenuwbaan naar de huid toe en leidt in de vorm van gordelroos tot een acute ontsteking van de zenuwknopen.
Iemand die nog nooit waterpokken gehad heeft en daarom geen antistoffen ontwikkeld heeft, kan door iemand met gordelroos besmet worden. De besmetting met het virus kan gebeuren via het vocht uit de blaasjes of door de lucht. Gordelroos ontstaat in het verzorgingsgebied van één zenuw en komt dus altijd maar aan een kant van het lichaam voor. Dit aangetaste huidgebied noemt men dermatoom. Kinderen kunnen waterpokken krijgen als ze die nog nooit gehad hebben en in aanraking komen met iemand die gordelroos heeft.
De eerste klachten bij gordelroos zijn gevoeligheid van een bepaalde huidplek, die gevolgd wordt door pijn. De brandende, stekende pijn gaat soms gepaard met koorts of een algemeen gevoel van ziek zijn. Op de vierde of vijfde dag ontstaat een rode huiduitslag met kleine blaasjes die hevig kunnen jeuken. Ruim tien dagen later verdrogen de blaasjes en vormen korstjes die littekentjes kunnen achterlaten. De rode huiduitslag verdwijnt geleidelijk. Soms kunnen tijdens het verdrogen nieuwe blaasjes ontstaan. Gordelroos kan overal op het lichaam voorkomen, maar meestal rond buik en taille.
De blaasjes zijn na een paar weken verdwenen. De huid daarentegen kan nog weken daarna pijn blijven doen. Gordelroos kan soms in het gezicht of op het voorhoofd voorkomen, wat veel gevaarlijker is. De patiënt kan dan last krijgen van hevige hoofdpijn. Ook kunnen de gezichtsspieren soms uitvallen. Een ander neveneffect dat vooral bij ouderen opduikt is de post-herpetische pijn, een ernstige zenuwpijn die jarenlang kan aanslepen.
Gordelroos komt doorgaans maar een keer voor, maar in zeldzame gevallen meerdere keren. Dat is het gevolg van een sterk verzwakte afweer. Bij herhaalde aanvallen van gordelroos is een onderzoek naar de verminderde weerstand nodig.
Omdat een infectie voor pasgeborenen en baby’s gevaarlijk kan zijn moeten mensen met actieve gordelroos het contact met kinderen vermijden. Gordelroos kan soms in of rond de ogen voorkomen. Raadpleeg dan altijd de oogarts.
Gordelroos moet je over het algemeen spontaan laten genezen. De behandeling bestaat vaak uit pijnstillers en een zalfje voor de blaasjes. In bepaalde gevallen zijn ook antivirale medicijnen aan te raden. Wanneer men in de eerste 3 dagen met anti-virale therapie begint, zullen de duur van de aanval en de pijn sterk verminderd worden.
gordelroos, herpes zoster, huidaandoening, zona Syncope is de wetenschappelijke term voor wat beter bekend staat als ‘flauwvallen’. Syncope is een gevolg van een daling van de bloeddruk. Daardoor vermindert de bloedtoevoer naar de hersenen sterk. Bijgevolg krijgen de hersenen ook te weinig zuurstof toegevoerd. De persoon bij wie dit gebeurt, zal het bewustzijn verliezen en in elkaar stuiken.
Door die reactie van het lichaam komt je hoofd op dezelfde hoogte als je hart te liggen. Het hart zal het bloed niet meer omhoog hoeven pompen. De persoon zal terug bij bewustzijn komen als de bloedtoevoer weer hersteld is
Flauwvallen kan verschillende oorzaken hebben:
1. Erfelijkheid: bewustzijnsstoornissen komen vaak voor binnen één familie.
2. Leeftijd: kinderen en jonge mensen zullen sneller flauwvallen dan oudere mensen. Kinderen die snel groeien krijgen bovendien vaak te maken met circulatiestoornissen. Het flauwvallen neemt af met het ouder worden en verdwijnt zelfs volledig.
3. Het flauwvallen zoals je het in films ziet bestaat ook echt. Mensen kunnen flauwvallen als iets hen erg schokt of angst aanjaagt. Ook zware pijn kan leiden tot flauwvallen.
4. Mensen die lange tijd in een bepaalde houding staan, vallen ook wel eens flauw.
5. Factoren als stress, slaapgebrek, een ondermaatse fysieke conditie, een slechte luchtcirculatie en een buitensporig gebruik van producten als cafeïne en nicotine.
Misselijkheid, bleek worden, zweten en schemering voor je ogen zijn de belangrijkste symptomen vlak voor je flauwvalt. Daarna ben je korte tijd bewusteloos. Je ledematen kunnen nog even naschokken. Na een paar seconden kom je terug bij bewustzijn en voel je je slapjes.
Als je gevoelig bent voor flauwvallen, dan kan je best rekening houden met een aantal factoren. Het is erg belangrijk dat je genoeg slaapt en rust, een goede conditie en weinig stress hebt. Ook op je voeding letten kan al een heel verschil maken. Consumeer voldoende zout en suiker, weinig cafeïne, alcohol en nicotine.
Er zijn ook medicijnen om flauwvallen te vermijden op de markt. Een bekend product is bijvoorbeeld Effordil.
Als je voelt dat je het bewustzijn dreigt te verliezen, blijf dan rustig en zoek voldoende afleiding. Probeer je naar een omgeving te verplaatsen waar je veel zuurstof krijgt. Hurk eens neer of kruis je benen eens, dat kan namelijk de bloeddruk doen stijgen.
Als je iemand ziet flauwvallen, leg hem of haar dan plat neer, met de benen omhoog. Zorg ervoor dat de persoon zich in een goed verluchte omgeving bevindt. Geef de persoon niets te drinken voordat hij weer bij bewustzijn is. Zo zal hij zich sneller verslikken.
bewusteloosheid, flauwvallen, syncope Constipatie is de wetenschappelijke term voor de verstopping van je stoelgang. Daarmee wilt men aangeven dat je moeilijkheden ondervindt bij het vormen van je stoelgang of dat je stoelgang minder frequent is.
De dikke darm is verantwoordelijk voor de afvoer van afvalstoffen. De darmen onttrekken water aan het voedsel wanneer dit zich door het spijsverteringskanaal beweegt. Ritmische bewegingen duwen het voedsel naar buiten. Eens het voedsel het rectum bereikt, zit er bijna geen water meer in. Maar wanneer het lichaam te veel water van het voedsel onttrokken heeft, zal de stoelgang te hard zijn. Het gevolg daarvan is constipatie.
Verschillende factoren kunnen verantwoordelijk zijn voor constipatie. Zo onder meer:
– Een vezeltekort, ten gevolge van slechte eetgewoonten
– Te weinig water in het lichaam. Als de darmen niet vochtig genoeg zijn, is de beweging van uitwerpselen zo goed als onmogelijk
– Bijwerking van bepaalde medicijnen
– Prikkelbare darmsyndroom
– Onvoldoende beweging
– Te weinig naar het toilet gaan
De stoelgang vertraagt en bestaat uit te harde afvalstoffen. Deze doen pijn bij het uitscheiden. Als de darmen te vol raken, komt er ook buikpijn in de onderbuik voor.
Bij een patiënt die al lang last heeft van constipatie, kan een arts een diagnose stellen. Hij kan de darmen aftasten en voelen of er harde afvalstoffen vastzitten. Hij moet ook controleren of de obstructie niet veroorzaakt wordt door een interne bloeding. Als het nodig is, kan men zelfs een foto nemen van de darmen, om zo de obstructie waar te nemen. Ten slotte kan men ook nog een beroep doen op een sigmoïdoscopie of endoscopisch onderzoek van de dikke darm.
In veel gevallen kan een verandering van de eetgewoonten al een verschil maken. En wanneer dit genoeg is, kan een licht laxeermiddel redding brengen. Meer water drinken is doorgaans een goede manier om de darmbewegingen te stimuleren. Bij anderen kan meer beweging al veel veranderen.
constipatie, ontlasting, stoelgang Blindedarmontsteking of appendicitis is een aandoening die vrij veel voorkomt. Gemiddeld krijgt 1 op 15 mensen er in zijn leven last van. De ontsteking van de blinde darm treedt meestal acuut op.
Een appendicitis is een ontsteking van de blinde darm, die meestal acuut is. De patiënt ervaart hevige pijnen in zijn onderbuik.
De blinde darm ligt op de plaats waar de dunne darm overgaat in de dikke darm. De oorzaken van een blindedarmontsteking kunnen heel divers zijn. Een frequente oorzaak is de indikking van de ontlasting, ontstekingen in de darm en worminfecties van de darm.
De patiënt heeft meestal last van een stekende pijn in de onderbuik. Die ontstaat meestal rond de navel, maar zakt na een tij weg naar de rechteronderbuik. De patiënt zal zich misselijk voelen, moet veel braken en heeft minder eetlust. De blindedarmontsteking gaat vaak gepaard met koorts. In uitzonderlijke gevallen kan de appendicitis zich verder ontwikkelen tot een buikvliesontsteking.
Bij een vermoeden van een blindedarmontsteking, zal de huisarts de patiënt meteen doorverwijzen naar het ziekenhuis. Daar zal men overgaan tot de verwijdering van de blindedarm. Deze operatie wordt een appendectomie genoemd en gebeurt via een kleine snee aan de rechterkant van de onderbuik of een laparoscopie (kijkoperatie). In dat laatste geval kan de chirurg zijn eigen handelingen volgen op een scherm en op die manier de operatie uitvoeren.
Als de patiënt ten gevolge van de operatie een buikvliesontsteking heeft in de onderbuik, kan de chirurg ervoor kiezen te opereren via een snee in het midden van de onderbuik. Op die manier kan hij ook de andere oorzaken opsporen en een aangepaste behandeling geven.
De operatie is niet zo’n zware ingreep. De patiënt kan normaal gezien al na 24 uur tot vijf dagen het ziekenhuis verlaten.
appendicitis, blindedarm, blindedarmontsteking Er bestaan twee verschillende soorten diarree: chronische en acute. De behandeling zal voor beide soorten van elkaar verschillen.
In het geval van acute diarree moet je er in de eerste plaats vooral voor zorgen dat je het vocht dat je verloren hebt terug opneemt om zo dehydratie te voorkomen totdat de symptomen verbeteren. In bepaalde gevallen is het ook aangewezen medicijnen in te nemen.
Veel mensen denken dat het consumeren van vloeistoffen tijdens een diarreeaanval hun toestand alleen maar zal verslechteren, maar dit klopt helemaal niet. Door veel te drinken voorkom je dehydratie. Dat is het verlies van noodzakelijke vloeistoffen en elektrolyten als natrium en kalium. Voldoende hydrateren is vooral belangrijk bij kinderen met diarree.
Water is enorm belangrijk om dehydratie te voorkomen, maar bevat geen elektrolyten. Om het elektrolytengehalte op peil te houden, kan je bouillon of soep eten, fruitsap drinken en zacht fruit en groenten eten. Een glas vruchtensap met een halve theelepel zout en een halve theelepel honing erin is ook een aanrader. Verder zijn ook frisdranken waaruit de prik weg is goed om je lichaam te hydrateren.
Voor kinderen raden dokters vaak een speciale hydratatiemethode aan. Je mag ook frisdranken drinken waar je de prik uit hebt laten gaan.
In bepaalde gevallen kunnen medicijnen die de diarree stoppen een goede manier zijn om diarree te behandelen. Een medicijn dat je kan kopen zonder voorschrift van de dokter, is loperamide (Imodium®). Stop echter met het te nemen als je na twee dagen nog diarree hebt of als de symptomen erger worden. Dokters raden aan geen medicijnen te nemen als de diarree veroorzaakt wordt door een bacteriële infectie of een parasiet. Door de diarree bij zo’n infectie een halt toe te roepen, blijft het organisme in de darmen zitten, waardoor het probleem alleen maar verlengd wordt. Dokters zullen in dat geval antibiotica voorschrijven.
De sleutel tot de behandeling van chronische diarree is de oorzaak ervan behandelen. Als de chronische diarree veroorzaakt wordt door een infectie, kan deze behandeld worden met antibiotica of andere medicijnen. Diarree die niet het gevolg is van een infectie is veel moeilijker te diagnosticeren en behandelen.
Vaak zijn lange termijnmedicatie (zoals steroïden) of chirurgie noodzakelijk. Voor mensen met het prikkelbare darmsyndroom, lactose-intolerantie of coeliakie, kunnen enkele aanpassingen van hun dieet nodig zijn.
Net zoals bij acute diarree, is het bij chronische diarree belangrijk dat je goed gehydrateerd blijft. Een te groot vochtverlies kan gezondheidsproblemen veroorzaken.
Houd je ook aan de volgende maatregelen om chronische diarree te bestrijden:
– Drink geen drankjes met cafeïne zoals koffie, thee en frisdrank.
– Drink geen alcohol, dat leidt tot dehydratie.
– Volg een evenwichtig dieet.
Vermijd voedsel dat de diarree kan verergeren, zoals ijs of kaas, gefrituurd voedsel, erg zoet voedsel als cake en koekjes en vezelrijk voedsel als citrusvruchten.
Als de diarree begint te verbeteren, kan je de eerste tijd best makkelijk verteerbaar voedsel eten als bananen, volkorenrijst, gekookte aardappelen, toast, beschuiten, gekookte wortelen en gebakken kip.
acute diarree, chronische diarree, diarree Jicht is een pijnlijke soort artritis, die kan leiden tot plotse aanvallen van brandende pijn, stijfheid en opgezwollen gewrichten, meestal de dikke teen. Zonder behandeling van de aandoening blijven deze aanvallen terugkomen. Na een tijd kunnen ze leiden tot schade aan je gewrichten, pezen en andere weefsels. Jicht komt het meeste voor bij mannen.
Jicht wordt veroorzaakt door een teveel aan urinezuur in het bloed. In de meeste gevallen kan dat geen kwaad. Veel mensen met een hoog gehalte urinezuur in het bloed krijgen nooit last van jicht. Maar wanneer het urinezuurgehalte in het bloed te hoog is, kan het urinezuur kristallen vormen in je gewrichten.
Het risico dat je jicht krijgt wordt groter naarmate je aan overgewicht lijdt, je te veel alcohol drinkt, te veel vis of vlees eet met purines (chemicaliën) of bepaalde medicijnen neemt, bijvoorbeeld plaspillen.
Het meest voorkomende symptoom is een nachtelijke aanval waarbij je dikke teen opzwelt, gevoelig en rood wordt en erg veel pijn doet. Je kunt ook aanvallen krijgen in je voeten, enkels of knieën. Het kan een paar dagen tot een aantal weken duren voordat de pijn verdwijnt. Daarna kan het maanden tot zelfs jaren duren voor je een nieuwe aanval krijgt.
Ga naar de dokter, ook als je geen pijn meer hebt. Het teveel aan urinezuur dat tot de aanval leidde kan je gewrichten nog steeds schade toebrengen.
Om een aanval te stoppen, kan je dokter je een injectie corticosteroïden toedienen of een grote dosis van een of meer medicijnen voorschrijven. Die dosissen kunnen terug kleiner worden wanneer je symptomen verdwijnen.
Om de pijn tijdens een aanval te bestrijden, kan je het gewricht dat pijn doet best laten rusten. Ibuprofen of een andere ontstekingsremmende pijnstiller kan je ook beter doen voelen. Maar neem best geen aspirine in, dat kan het gehalte urinezuur in het bloed doen stijgen.
Om toekomstige aanvallen te voorkomen, kan je dokter je medicijnen voorschrijven om het urinezuurgehalte in het bloed te verminderen. Veel patiënten moeten deze medicijnen voor de rest van hun leven nemen.
Om jicht onder controle te houden, kan je ook letten op wat je eet. Eet gematigde hoeveelheden gezond voedsel om je gewicht onder controle te houden en de nodige voedingsstoffen naar binnen te spelen. Eet niet iedere dag vlees of vis en drink zeker niet dagelijks alcohol. Drink veel water en andere vloeistoffen.
artritis, dikke teen, jicht, urinezuur Amblyopie is een aandoening waarbij de patiënt aan één van zijn ogen een verminderd zicht heeft. In de volksmond wordt het ook wel eens een ‘lui’ oog genoemd. Deze afwijking is op het eerste zicht niet te merken maar brengt kleine ongemakken met zich mee.
Amblyopie komt het meest voor bij kinderen. Doordat beide ogen niet gelijktijdig ontwikkelen, ontstaat er eigenlijk een dubbelzicht. Maar doordat de hersenen de beelden samen brengen, zien we toch maar één ding.
Bij amblyopie beperken de hersenen het zicht van één oog en bepaalt het andere oog bijgevolg het totaalbeeld.
Indien de aandoening niet snel genoeg wordt aangepakt, kan er permanente oogschade optreden. Een probleem is dat de aandoening geen duidelijke symptomen heeft. Daarnaast kunnen de ogen van het kind ook scheel gaan staan.
Scheel kijken kan bij sommige mensen leiden tot amblyopie. Doordat de hersenen één oog al het werk laat doen, gaat het andere oog zich verkeerd bewegen. Hierdoor kunnen sommige mensen scheel gaan kijken. Meestal zijn kinderen hiervan het slachtoffer maar je kan deze aandoening op alle leeftijden krijgen.
Als een kind voor beide ogen een verschillende brilsterkte nodig heeft, waardoor het met één oog vrij goed kan zien zonder bril en met het andere niet, zal het kind met de bril af vooral zijn goede oog gebruiken en het andere bijna niet en dit zich minder goed ontwikkelt.
De behandeling bestaat meestal uit het corrigeren van het afgedwaalde oog. Let wel dat de behandeling best gebeurt voordat het kind 6 jaar is. Indien dit niet het geval is, is de schade meestal permanent.
De behandeling bestaat uit 3 belangrijke elementen: het zicht in beide ogen optimaliseren, de ogen zo recht mogelijk zetten en alles zo goed mogelijk maken voor een gemakkelijk gebruik van een bril of lenzen.
Er zijn voor deze behandeling 2 opties: een operatie of een correctieve bril. Met de bril kunnen kinderen onder de 6 jaar hun volledig zicht optimaliseren. Samen met een correctieve bril kan ook een ooglap gedragen worden. Hiermee kan een lui oog heel erg verbeteren op een relatief korte tijd.
De preventie bestaat uit het testen van je kind op jonge leeftijd. Tegenwoordig zijn er verschillende goede testen om amblyopie op te sporen en scheel zien tegen te gaan. Wanneer je arts de aandoening ontdekt, kan je hem best volgende vragen stellen:
– Worden we doorverwezen naar een specialist of kan het probleem zo verholpen worden?
– Is er nu al permanente schade opgelopen?
– Wat is de oorzaak van de aandoening?
– Welke behandeling raad u aan en wat zijn de slaagkansen?
– Moeten er nog bijkomende testen worden uitgevoerd?
– Is een operatie nodig en zo ja wat is de slaagkans van deze operatie?
amblyopie, lui oog, ogen Laryngitis of pseudokroep is een aandoening waarbij het bovenste deel van het strottenhoofd en de stembanden ontstoken is. Dit kan heesheid en tijdelijk verlies van stem veroorzaken.
Laryngitis is een ontsteking van de larynx of het strottenhoofd. Er zijn twee vormen van deze aandoening: de acute en de chronische. Bij acute laryngitis zijn de symptomen na enkele dagen weg. Bij de chronische vorm kan dit weken of zelfs maanden aanhouden.
Kinderen hebben als bijkomend risico dat er ademhalingsproblemen kunnen voorkomen. Dit komt omdat het strottenhoofd bij kinderen kleiner is en deze door de ontsteking gaat opzwellen.
Eén van de oorzaken van laryngitis is een overmatig gebruik van de stem. Het kan ook door een ontsteking van een nabijgelegen orgaan komen. Deze ontsteking kan dus overslaan op het strottenhoofd.
Acute laryngitis kan een slecht stemgebruik als oorzaak hebben. Wanneer je te lang hebt gepraat of geroepen, kan je al je stem verliezen. Daarbij is het mogelijk dat je ook al stemverlies hebt wanneer je rook inhaleert of als gevolg van een allergie.
Chronische laryngitis kan je krijgen door langdurig alcoholmisbruik, roken of blootstelling aan stof. Hierdoor is je stem langdurig hees of valt ze soms zelfs volledig weg.
De belangrijkste symptomen van laryngitis zijn:
– heesheid
– keelpijn
– zwakke of wegvallende stem
– droge hoest
– lichte koorts
De diagnose kan door een arts met behulp van een laryngoscopie gesteld worden. De behandeling bestaat uit voorgeschreven antibiotica omdat de aandoening door bacteriën wordt veroorzaakt. Voor een snel herstel kan je je best houden aan onderstaande raadgevingen.
– Probeer niet of weinig te spreken.
– Fluisteren is even erg voor de stembanden als roepen.
– Drink veel warme dranken.
– Vermijd airco’s.
– Vermijd sigaretten en sterke drank.
Wanneer je vermoedt dat je laryngitis hebt, kan je best volgende vragen stellen aan je arts om zo snel mogelijk van de aandoening verlost te geraken.
– Wat is de exacte oorzaak van de aandoening?
– Is er een onderliggend medisch probleem of komt de oorzaak van buitenaf?
– Is er een infectie, en hoe zwaar is deze?
– Zijn antibiotica echt nodig?
– Zijn er stoffen waarvoor ik allergisch ben die de aandoening veroorzaken?
– Hoe kan ik de symptomen bestrijden?
keel, laryngitis, larynx, strottenhoofd Een knievervanging is een ingreep waarbij bepaalde beschadigde delen van de knie worden vervangen door nagemaakte onderdelen, deze heten protheses.
De knie is een groot scharniergewricht dat het bovenbeen met het onderbeen verbindt. De kruisbanden, die boven- en onderbeen verbinden, zorgen voor de voor- en achterwaartse stabiliteit in het kniegewricht. De zijwaartse stabiliteit wordt gewaarborgd door de collaterale banden.
De knie bestaat uit verschillende botten. De onderkant van de knie wordt gevormd door het scheenbeen en de kuitbeen. Daarnaast is er het dijbeen, dat vormt de bovenkant van de knie. Aan de voorkant wordt de knie beschermd door de knieschijf.
Een knievervanging is een procedure die kan toegepast worden bij de volgende problemen:
Artrose: bij deze aandoening is er een trage gestage verslechtering van de knie. Bij artrose gaat het kraakbeen tussen het gewricht verloren. Deze aandoening komt het meeste voor bij mensen boven de 60 maar kan in uitzonderlijke gevallen ook bij jongere mensen voorkomen. Artrose veroorzaakt pijn, zwelling, kraken en stijfheid aan de knie.
Reumatoïde artritis: bij deze aandoening valt het immuunsysteem van het lichaam bepaalde delen van de knie aan. Hierdoor kunnen ontstekingen en andere ongemakken ontstaan. De ziekte begint vaak bij adolescenten en veroorzaakt pijn en stijfheid in de knie.
Post-traumatische artritis: bij deze aandoening is de knie beschadigd geraakt bij een ongeluk. Hierdoor kan je ook op lange termijn pijn ondervinden aan de knie.
Iemand kan in aanmerking komen voor totale knievervanging als hij of zij voldoet aan volgende symptomen:
– dagelijkse pijn
– de persoon niet langer werken of dagelijkse activiteiten verrichten door de hevige pijn
– grote stijfheid van de knie
– er kan niet voldoende gesteund worden op de knie
– de knie is door zwellingen misvormd en kan niet goed bewegen
– schade aan de knie door artritis
Een arts zal op basis van de symptomen bepalen wat er precies dient te gebeuren. Hierbij zal hij de mogelijke bewegingen meten, die de knie kan maken, en mogelijke zwellingen of stijfheid constateren. Daarbij dienen vaak ook röntgenfoto’s gemaakt te worden. Op basis van deze gegevens bepalen de artsen wat de beste oplossing voor het probleem is.
chirurgie, knie, knievervanging, operatie