Het woord «depressie» wordt te pas en te onpas gebruikt (en misbruikt) in de media en de dagelijkse omgang. Mensen gebruiken het om een trieste stemming te benoemen, of om duidelijk te maken dat het even wat minder gaat.
In deze gevallen gaat het om een lichtzinnig gebruik van een woord dat iets totaal anders betekent. Een depressie is een mentale stemmingsstoornis waar de meeste mensen hopelijk nooit mee te maken krijgen, maar die toch zo’n vijf percent van de bevolking treft. Het lijkt nodig om dit ziektebeeld wat te verduidelijken. Hieronder lees je meer over de risicofactoren, de symptomen en de diagnose van depressie.
Tegenwoordig spreekt men van «klinische depressie» om de depressie te onderscheiden van alle gevallen die hierboven vermeld zijn. Onderzoek heeft uitgewezen dat er enkele factoren zijn die een depressie in de hand werken. Een eerste factor is van erfelijke aard: depressie lijkt vaker voor te komen in dezelfde families.
Ook is er een verband gevonden met een abnormaal functioneren van de hersenen. Bij mensen met een depressie zijn er een heleboel stoffen in de hersenen, zoals serotonine en dopamine, uit balans. Bij gezonde mensen zijn deze stoffen, die je stemming beïnvloeden, in evenwicht.
Een derde factor is stress. Een depressie wordt geregeld uitgelokt door een ingrijpende gebeurtenis in het leven van de patiënt, zoals het verlies van een dierbare, een ernstige ziekte of een omwenteling in zijn of haar leven.
Een vierde factor die depressie in de hand werkt, is geslacht. De stoornis blijkt minstens twee keer meer voor te komen bij vrouwen dan bij mannen.
Vanuit de geneeskunde heeft men een lijst opgesteld met negen symptomen die kenmerkend zijn voor een depressie. Deze lijst is vermoedelijk niet sluitend, maar maakt het wel eenvoudiger om een diagnose te stellen. Men onderscheidt vier psychologische en vijf fysieke symptomen.
Bij de psychologische symptomen vind je een gebrek aan levenslust, een onvermogen plezier te ervaren, suïcidale gedachten en een gevoel van waardeloosheid, schuld en hopeloosheid.
Wat de fysieke symptomen betreft, gaat het om lusteloosheid of onverklaarbare vermoeidheid, slaapstoornissen, problemen met gewicht en eetlust, concentratieproblemen en een te hevige of net vertraagde motoriek.
depressie, stemmingsstoornis Nekpijn is een vaak voorkomend en zeer storend ongemak. Pas wanneer je last hebt van nekpijn, besef je hoe belangrijk dit lichaamsdeel wel is: plots kan je je hoofd niet meer draaien of naar boven en onder kijken. Nekpijn uit zich voornamelijk in pijnscheuten in de nekstreek. Om het ongemak gepast te behandelen, is het belangrijk te weten wat nu precies aan de basis ligt van die nekpijn. Hieronder bespreken we de voornaamste oorzaken van nekpijn en de specifieke symptomen die ermee gepaard gaan.
Veel mensen lopen nekpijn op tijdens het sporten. Het gaat dan meestal om een verrekte nekspier. Verwondingen aan het ruggenmerg kunnen ook nekpijn veroorzaken. Een gekend en vaak voorkomend nekletsel is whiplash. Dit betekent dat je nek in een bruuske beweging naar achter en naar voor geschud wordt, zoals bij een auto-ongeval. Dit leidt tot een ontsteking die zich uit in aanhoudende pijn, zwakheid en beperkt functioneren van nekspieren –en wervels.
Ook mensen die niet aan sport doen of zich niet verwonden, krijgen last van nekpijn. Bij hen is dit vaak te wijten aan een verkeerde houding. Wanneer je je nek gedurende een lange tijd in een abnormale houding houdt, zullen je nekspieren ook verrekken. Dit gebeurt geregeld bij het slapen (op een hard kussen), lezen in bed en het zitten voor een computer. Ook het dragen van een schoudertas kan hetzelfde effect hebben. Deze vorm van nekpijn uit zich in pijn in arm- en nekspieren.
Soms wordt nekpijn veroorzaakt door een geknelde zenuw als gevolg van een uitpuilende of verschoven tussenwervelschijf. Dit leidt tot pijn of gevoelloosheid in de nek, die uitstraalt naar je arm. Een vernauwing van de zenuwopeningen rond het ruggenmerg (spinal stenosis) heeft een soortgelijk effect.
Soms is nekpijn een symptoom van een onderliggende aandoening. Dit komt gelukkig minder vaak voor. Bij osteoartritis en reumatische artritis ontsteken je gewrichten en dit kan leiden tot stijfheid in je nek. Er kan ook iets mis zijn met je kaakcomplex (temporomandibulaire disfunctie), waardoor je kaakspieren- en ligamenten verrekken. Dit kan ook voorkomen als gevolg van tandenknarsen of zelfs het overmatig kauwen van kauwgom. Aangezien de kaak verbonden is met de nek, leiden deze problemen ook tot nekpijn. Ten slotte kan ook een infectie die de hersenen aantast, zoals meningitis, stijfheid in de nek veroorzaken.
nek, nekpijn, spierpijn Mentale ziektes worden tegenwoordig nog altijd een beetje onderschat en met elkaar verward. Dit heeft te maken met de manier waarop men vroeger omging met deze stoornissen. Mensen met zeer ernstige mentale ziektes werden «gek» verklaard en andere mentale problemen werden verwaarloosd, omdat de patiënten «er toch gezond uitzagen» en geen klassieke tekenen van ziekte vertoonden. Tegenwoordig nemen artsen mentale problemen zeer ernstig, maar veel mensen zijn nog altijd slecht geïnformeerd en kunnen moeilijk een onderscheid maken tussen problemen als een depressie (al dan niet manisch), een psychose of schizofrenie. Hieronder vertellen we meer over schizofrenie.
Schizofrenie is een chronische hersenstoornis die het leven van de patiënt volledig kan ontregelen. Ongeveer één percent van de bevolking wordt er door getroffen. De eerste symptomen van de stoornis ontwikkelen zich doorgaans in de late adolescentie en de vroege volwassenheid. Deze symptomen kunnen erg traag evolueren en lijken aanvankelijk vaak onschadelijk. Het gaat dan bijvoorbeeld om slaapstoornissen of concentratieproblemen.
Gaandeweg treden er echter steeds ernstigere symptomen op, die het de patiënt erg moeilijk maken om te blijven functioneren op professioneel en sociaal niveau. Zij kunnen kinderachtig gedrag vertonen en lijden aan hallucinaties en grootheidswaanzin. Ook kunnen zij zeer gewelddadig worden, en kan er apathie optreden. Dit betekent dat patiënten nauwelijks nog reageren op externe stimuli (zoals bijvoorbeeld communicatie). Patiënten voelen soms ook geen pijn meer. Deze symptomen drijven mensen met schizofrenie vaak in een sociaal isolement.
Algemeen kan je stellen dat mensen met schizofrenie moeilijk helder kunnen nadenken, irrationeel gedrag vertonen en emotioneel atypisch reageren. Ze hebben moeite met het onderscheiden van fictie en realiteit.
Het ligt vast dat de oorzaak van schizofrenie in de hersenen ligt, maar men heeft tot nu toe nog altijd niet kunnen vaststellen waar het precies mis gaat. Om een of andere onduidelijke reden zijn de hersenen van patiënten met schizofrenie niet in staat om op normale wijze informatie te verwerken.
Het is evenmin duidelijk waarom iemand schizofrenie krijgt en iemand anders niet. Wel zijn er enkele mogelijke risicofactoren gevonden. Zo blijkt er een erfelijke factor in het spel te zijn. Er zijn ook artsen die geloven dat een complicatie bij de zwangerschap, zoals bijvoorbeeld een infectie, de kansen op schizofrenie bij het ongeboren kind verhoogt.
De behandeling van schizofrenie bestaat uit een combinatie van medicatie, psychosociale therapie, hulpgroepen en hospitalisatie. Medicatie helpt om bepaalde symptomen te bestrijden, zoals bijvoorbeeld hallucinaties. Een groot probleem bij de behandeling van schizofrenie is dat ongeveer de helft van de patiënten niet wil aannemen dat ze ziek zijn en zich dus niet willen laten behandelen.
schizofrenie Verkoudheid, griep en longontsteking worden soms met elkaar verward omdat ze voor een stuk dezelfde symptomen veroorzaken. Het gaat echter om drie verschillende aandoeningen die elk een eigen impact hebben op je lichaam. Een verkoudheid is bijvoorbeeld vervelend, maar veel minder ernstig dan de griep, terwijl een longontsteking een nog gevaarlijker ziekte is met een mogelijke dodelijke afloop. Hieronder beschrijven we in detail de symptomen van de drie aandoeningen.
Een verkoudheid wordt veroorzaakt door een virus. Verkoudheden zijn vervelend maar niets om je zorgen over te maken. De gekende symptomen van een verkoudheid zijn keelpijn, tranende ogen, hoesten en niezen, een verstopte of lopende neus en hoofdpijn. Soms hebben patiënten ook last van spierkrampen. Een verkoudheid verschilt vooral van griep en longontsteking doordat er weinig tot geen koorts optreedt en de symptomen zich erg geleidelijk ontwikkelen.
Bij griep ontwikkelen de symptomen zich zeer snel. Je krijgt koorts en er treden symptomen op die overeenkomen met die van een verkoudheid, zoals hoofdpijn, hoest en een verstopte neus. Maar griep is een ernstige besmetting, met meer en meer ernstige symptomen. Het gaat dan om zweten en rillingen, gebrek aan eetlust, vermoeidheid en misselijkheid. Wanneer je aan deze symptomen lijdt, kan je best meteen je arts raadplegen.
Longontsteking (of pneumonia) is een gevaarlijke ziekte die meestal veroorzaakt wordt door een bacteriële infectie en dodelijk kan zijn bij personen met een zwak afweersysteem, zoals ouderen en jonge kinderen. Ook patiënten die lijden aan een chronische longaandoening zijn extra kwetsbaar. Longontsteking deelt enkele symptomen met griep, namelijk hoge koorts, rillingen, hoofdpijn, klamme huid en zweten en gebrek aan eetlust. Maar de ziekte gaat veel verder. De vermoeidheid wordt extreem en de patiënt kan verward worden. Verder is er sprake van het ophoesten van slijm en soms bloed. De patiënt lijdt aan ademhalingsstoornissen en ervaart een pijn in de borstholte, die verergert bij hoesten of inademen.
Er zijn ook grote verschillen tussen deze drie aandoeningen, wat de behandeling en preventie betreft. Tegen een verkoudheid kan je niet veel beginnen, maar die gaat na een tijdje ook gewoon weer voorbij. Griep en longontsteking, dat is een ander paar mouwen. Er zijn vaccins voorhanden die beschermen tegen bepaalde vormen van griep en longontsteking. Longontsteking wordt bestreden met antibiotica, terwijl voor griep andere medicatie ontwikkeld werd. Antibiotica helpen niet tegen griep, omdat zij enkel bacteriën bevechten en griep veroorzaakt wordt door een virus.
griep, longontsteking, verkoudheid Premenstrueel syndroom (PMS) is een verzamelnaam voor een aantal symptomen waar vrouwen last van kunnen krijgen in de periode voor hun maandstonden. PMS werd vroeger niet ernstig genomen door de geneeskunde, die toen hoofdzakelijk door mannen werd uitgeoefend. Maar tegenwoordig erkennen artsen dat het een vaak voorkomend probleem betreft waar de meerderheid van de vrouwen tussen 25 en 45 mee te maken krijgt. De meeste vrouwen ervaren slechts lichte ongemakken, maar sommige gevallen van PMS kunnen zeer ernstig zijn.
Gewoonlijk onderscheidt men twee reeksen symptomen, naargelang ze vaak of minder vaak voorkomen. De gebruikelijke symptomen zijn spanning, huilbuien, hoofdpijn, humeurigheid, depressie, geïrriteerdheid en verwarring. Verder krijgen vrouwen last van pijnlijke borsten, constipatie of diarree. Ook kunnen ze rugpijn ondervinden en een opgeblazen gevoel ervaren.
Bij de minder frequente symptomen van premenstrueel syndroom vinden we huidproblemen (puisten), vreetbuien, vijandigheid, besluiteloosheid, slaapstoornissen, gewrichtspijn, onregelmatige hartslag en palpitaties, een verergering van astma (voor wie daaraan lijdt) en lichte tot ernstige persoonlijkheidsstoornissen.
Het is niet duidelijk wat het premenstrueel syndroom precies veroorzaakt. Aangezien de hierboven vermelde symptomen ongeveer halfweg na de eisprong de kop opsteken, neemt men aan dat schommelingen in de hormonenhuishouding er iets mee te maken hebben. Deze hormonale schommelingen zijn bij elke vrouw anders en worden beïnvloed door o.a. erfelijke factoren, levensstijl, voedingsgewoonten en de emotionele toestand van de patiënt.
De behandeling van premenstrueel syndroom focust op de symptomen van de patiënt en probeert de ongemakken die deze met zich mee brengen zoveel mogelijk weg te nemen of te verlichten. Probeer dus ook je symptomen zo gedetailleerd mogelijk bij te houden. Wanneer je dan een arts raadpleegt, kan die op zoek gaan naar een gepaste remedie.
Je kan zelf ook helpen door je lichaam gezond te houden. Dit houdt in dat je genoeg rust, aan lichaamsbeweging doet en let op een evenwichtige voeding. Ook alternatieve genezingswijzen, zoals acupunctuur, massage of yoga kunnen helpen om de pijn te verlichten of om tot rust te komen. Een laatste oplossing is medicatie. Medicatie wordt enkel aangeraden bij specifieke problemen die je niet kan controleren en die je manier van dagelijks te functioneren ernstig ontregelen.
menstruatie, menstruatieklachten, PMS, premenstrueel syndroom Bij meer dan een vijfde van de gevallen waarbij kanker vastgesteld wordt, gaat het om een tumor in de nieren of urinewegen. Kanker die specifiek in de nieren optreedt, komt minder vaak voor en is de tiende meest voorkomende vorm van kanker bij mannen en vrouwen. Hieronder lees je meer over de risicofactoren, symptomen en diagnose van nierkanker.
Hoewel men nog altijd niet weet waarom iemand precies nierkanker krijgt, zijn er enkele factoren die de kans op deze ziekte in de hand werken. Het gaat hier ten eerste om roken: rookgedrag verdubbelt de kans op nierkanker. Verder is een erfelijke factor van groot belang. Wanneer in je familie mensen aan nierkanker lijden, verhoogt dit jouw kansen om de aandoening te krijgen.
Mannen krijgen vaker nierkanker dan vrouwen. Ook leeftijd speelt een rol: de meeste getroffen patiënten zijn tussen de 50 en 70 jaar oud. Een vijfde negatieve factor groepeert langdurige nieraandoeningen. Mensen die van een dialyseapparaat afhankelijk zijn, lopen meer risico om via cysten tumoren te ontwikkelen. Ten slotte is er nog overgewicht: een teveel aan vetten zou tot nierkanker kunnen lijden, al is dit nog niet helemaal duidelijk.
Pijn in de onderrug is een belangrijk symptoom. Het gaat dan om een niet-aflatende pijn die niets te maken heeft met een mogelijke verwonding. Verder kan een knobbel of bult in de buikstreek een aanwijzing zijn. De aanwezigheid van bloed in de urine wijst eveneens op een disfunctie in de nieren.
Naast deze symptomen, die specifiek betrekking hebben op de nieren, zijn er nog andere, meer algemene symptomen. Hierbij denken we vooral aan een onverklaarbaar gewichtsverlies, koorts, vermoeidheid en een hoge bloeddruk. De patiënt kan ook last krijgen van zwellingen in de benen, enkels en polsen.
Tumoren in de nieren zijn moeilijk op te sporen omdat de nieren zich diep in het lichaam bevinden. Een eerste, meest voor de hand liggende test bij nierklachten is een urinetest, waarbij men abnormale stoffen als bloed, proteïnen of zelfs kankercellen kan ontdekken. Ook bloedtesten kunnen duiden op nierkanker.
Men zal deze testen meestal combineren met beeldmateriaal van de nieren, dat men verkrijgt via scans. Het gaat hierbij om specifieke scans zoals CT-scans, MRI-scans en ultrasone scans. De twee eerste scans leveren een dwarsdoorsnede op van de nieren, terwijl de derde via geluidsgolven livebeelden op een monitor produceert. Zo kan men de tumor detecteren.
kanker, nierkanker Chemotherapie is de meest bekende behandeling tegen kanker. Het gaat om een zeer intensieve behandeling die door veel mensen geassocieerd wordt met haar bijwerkingen, zoals haarverlies en zware misselijkheid. Deze drastische remedie is noodzakelijk bij een verwoestende ziekte als kanker. Hieronder lees je meer over chemotherapie.
Chemotherapie bestaat uit een behandeling waarbij chemische geneesmiddelencocktails worden toegediend. Dit is zware medicatie die in het lichaam kankercellen uitroeit. Kankercellen kunnen herkend worden aan het feit dat zij zich zeer snel delen. De geneesmiddelen sporen cellen die zo’n gedrag vertonen op en elimineren hen. Het nadeel is dat ook gezonde cellen die snel delen, beschadigd worden. Het gaat dan bijvoorbeeld om haarcellen en cellen in de maag. De aanval van de medicatie op deze gezonde cellen leidt dan tot bijwerkingen zoals haarverlies en zware misselijkheid.
De geneesmiddelen worden meestal via de aders (dus intraveneus) toegediend, via injectie of via een infuus. Soms krijg je de medicatie ook in de vorm van tabletten of capsules, die je moet inslikken.
Bepaalde zones van het lichaam, zoals de hersenen, het hersenvocht en het ruggenmerg, zijn moeilijk te bereiken. Medicatie die bedoeld is voor deze zones wordt meestal toegediend via een ruggenprik (of lumbaalpunctie). Dit betekent dat men een lange naald onderaan je rug inbrengt en zo de geneesmiddelen injecteert.
Chemokuren kunnen enkele weken tot meerdere maanden in beslag nemen. Een behandeling bestaat uit meerdere doses. Na het toedienen van een dosis moet de patiënt eerst enkele dagen rusten alvorens men een nieuwe dosis kan toedienen.
Tussen het afsluiten van een kuur en het opstarten van een nieuwe kuur zitten meestal twee tot vier weken. Die heeft de patiënt nodig om terug op krachten te komen.
Chemotherapie kan bepaalde vormen van kanker genezen. Soms volstaat hiervoor enkel de chemokuur, maar vaak wordt deze therapie gecombineerd met een operatie en bestraling of radiotherapie. In andere gevallen kan men de kanker niet verwijderen, maar wel onder controle houden en ervoor zorgen dat hij niet verder uitzaait of zelfs kleiner wordt. Op die manier verlengt men de levensduur van de patiënt en kan men de ziektesymptomen verzwakken. Of de kanker te genezen is, hangt uiteindelijk af van de soort kanker en van het stadium van ontwikkeling waarin de ziekte zich bevindt.
chemotherapie, kanker Borstkanker is de meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen. De ziekte treft ongeveer 1 op de 9 vrouwen. Vroeger was de ziekte vaak dodelijk, maar dankzij de ontwikkelingen van de moderne geneeskunde is dit nu veel minder het geval. Ook de behandelingen van borstkanker zijn sterk geëvolueerd. Hier lees je meer over de oorzaken, risicofactoren en diagnose van de ziekte.
Borstkanker wordt veroorzaakt doordat kankercellen zich in het borstweefsel vermenigvuldigen en er een kwaadaardige tumor vormen. Er bestaan verschillende soorten kankers, naargelang de precieze plaats waar zij zich nestelen en naargelang hun ontwikkeling. Sommige tumoren zijn zeer agressief en ontwikkelen zich razendsnel, bij anderen gaat het om een enorm traag proces. Wanneer de kanker in een gevorderd stadium is, kan hij zich verder verspreiden en uitzaaien naar andere lichaamsdelen, zoals de beenderen en de lever.
Men is er nog altijd niet achter gekomen waarom een bepaalde vrouw borstkanker krijgt en een andere niet. Wel weet men dat er enkele factoren zijn die de kans op het krijgen van de ziekte verhogen. Vooral leeftijd is zo’n factor: borstkanker treft meestal oudere vrouwen, hoe ouder je wordt, hoe meer risico je loopt. Een tweede factor is erfelijk bepaald. Borstkanker bij een eerstegraads verwant verdubbelt je kansen om zelf getroffen te worden.
Een derde factor zijn hormonale invloeden. Overgewicht, op late leeftijd zwanger worden, de pil nemen: dit zijn allemaal gedragingen die de hormoonhuishouding beïnvloeden en de kans op borstkanker in de hand kunnen werken. Meisjes die vroeg menstrueren, moeders die geen borstvoeding geven of slechts heel even en vrouwen die laat in de menopauze terechtkomen lopen ook meer risico.
Borsten blijven natuurlijk nooit helemaal hetzelfde in een vrouwenleven. Maar wanneer je als vrouw een abnormale verandering in je borsten vaststelt, kan je best eens bij de dokter langsgaan. Het gaat dan bijvoorbeeld over een verdikking van het borstweefsel, een knobbeltje, pijnlijke borsten, een veranderde vorm van de borsten, een tepel die naar binnen gekeerd is (wanneer dit vroeger niet het geval was) en uitslag die enkel op de borsten voorkomt.
Je dokter zal eerst de door jou ervaren symptomen proberen vast te stellen. Daarna zal er een mammogram gemaakt worden. Dit is een röntgenscan van de borsten. Wanneer deze scan niet genoeg informatie of details oplevert, kan men preciezere scans uitvoeren, zoals bijvoorbeeld een ultrasone scan. Soms gebruikt men een zeer fijne naald om enkele cellen uit een knobbeltje te halen, om die dan te bestuderen. Algemeen geldt dat hoe vroeger de borstkanker ontdekt wordt, hoe meer kans op genezing er is.
borstkanker, kanker Aangezien je benen voortdurend worden gebruikt is het normaal dat je soms eens spierpijn hebt in je benen. Spierpijn zal je voelen als je de spieren van je benen overmatig hebt gebruikt en dus hebt overbelast. Soms zijn er ook afwijkingen die er voor zorgen dat je spierpijn hebt in je benen.
De meest voorkomende oorzaak van spierpijn is lichaamsbeweging. Als je net stevig bent gaan sporten is het normaal dat je spierpijn voelt in je benen. De pijn wordt veroorzaakt door kleine scheurtjes van de spiervezels. Je benen zullen dan vrij stijf aanvoelen, maar het is een normale reactie van je lichaam op een ongewone inspanning. De pijn zal je meestal 2 dagen later nog voelen, maar bij een volgende inspanning van hetzelfde kaliber zal je geen spierpijn meer voelen. Een uitstekend voorbeeld hiervan is de spierpijn bij lopers. Zij zullen vaak spierpijn voelen in de benen na het lopen, vooral als ze blijven doorzetten na het voelen van wat pijn of plots sneller gaan lopen. Ook hier wordt de pijn veroorzaakt door scheurtjes en soms zelfs een breuk van de spiervezels.
Zwangere vrouwen hebben vaak ook last van spierpijn, al is de oorzaak hiervan onduidelijk. Een verandering van de bloedcirculatie of het gewicht van de baby zijn mogelijke oorzaken. Maar de pijn zal wel ophouden na de bevalling. Ook zwaarlijvige personen hebben hier last van. Door het overgewicht zijn de benen sneller overbelast en dit zal spierpijn veroorzaken. De enige oplossing hiervoor is afvallen.
Er zijn nog andere oorzaken voor spierpijn in je benen: bepaalde medicijnen, alcohol, roken, overbelaste spieren, blessures, bloedklonters, ziektes zoals griep, malaria en polio en ten slotte slechte voeding met een tekort aan vitaminen en water.
De spierpijn die je in je benen voelt na een inspanning kan je in zekere zin voorkomen door goed op te warmen en te stretchen voor je gaat sporten. Als je bij het lopen pijn begint te voelen kan je best stoppen met lopen. Achteraf een ijsbad of een koud bad is ook goed voor de recuperatie van de spieren, net zoals een massage van de benen. Het is ook beter dat je niet dagelijks gaat sporten als je hier last van hebt, maar een paar dagen wacht met de volgende inspanning. Als je na een week toch nog pijn voelt in je benen kan je best je huisarts raadplegen. Bij zwangere vrouwen moet je de spieren goed masseren en stretchen. Veel drinken is ook belangrijk. Warm water is bevorderend om je spieren te laten ontspannen.
benen, spierpijn Iedereen die met kniepijn sukkelt kan beamen dat hierdoor heel wat activiteiten moeilijk worden. Bovendien zal je naast kniepijn ook last hebben van een onstabiele knie. Er zijn verschillende redenen voor kniepijn: artritis, bursitis, tendinitis, blessure aan de meniscus enz.. Er bestaan echter een aantal oefeningen die de pijn draaglijker moeten maken en die er voor zorgen dat je knie terug stabieler wordt.
Het doel van deze oefeningen is niet alleen om de pijn te verzachten of de knie te versterken, maar ook om verder leed te voorkomen. Zo zullen de verschillende oefeningen een specifiek deel van de knie versterken. Als je dagelijks deze oefeningen een paar weken doet zal je al een stuk minder last hebben van je knieën.
Een eerste oefening versterkt de quadriceps. Ga plat liggen en houd je benen gestrekt. Til je benen omhoog zonder ze te buigen. Doe dit 10 keer en hou je been telkens een paar seconden op het hoogste punt.
Een tweede oefening versterkt de hamstring. Ga in een stoel zitten met de hielen op de vloer. Til alleen je tenen omhoog en trek je hielen naar achter. Hou deze positie een tiental seconden vast. Op deze manier stretch je de hamstring.
Voor de derde oefening moet je alleen je tenen op een platform plaatsen. Dan moet je de hielen naar beneden duwen zonder helemaal van het platform af te stappen. Het is belangrijk dat je hierbij je knieën gestrekt houdt. Je kan de oefening ook omkeren en de hielen naar boven duwen.
Bij de vierde oefening heb je een opgerolde handdoek nodig. Leg deze rond je voet en trek de handdoek dan samen met de voet naar je toe. Je moet hierbij je been zoveel mogelijk optillen en deze positie een vijftiental seconden aanhouden. Het is vereist dat je de knie gestrekt houdt tijdens de oefening.
Voor de vijfde oefening moet je op je buik gaan liggen. Plaats je linkervoet op je rechterhiel en trek dan je rechterhiel naar je achterwerk. Je moet je deze beweging dan tegenwerken met je linkervoet, zodat je knie versterkt wordt. Doe deze oefening 10 keer met links en daarna met rechts.
De zesde oefening is een goede oefening voor het voorste deel van je knie. Ga op je buik liggen en trek je voet naar je achterwerk toe. Je zal dit stevig voelen aan de voorkant van je dij. Hou dit 20 seconden vast en doe dit aan elke kant 5 keer.
Bij de laatste oefening moet je met je gezicht naar een muur staan en een been verder naar achter plaats als een ander. Leun dan naar voren tot je de muur raakt en je de stretch stevig voelt in je kuiten. Doe dit 5 keer aan beide kanten en hou de positie telkens 20 seconden aan.
knieën, kniepijn