Een depressie aanpakken betekent meer dan enkel de juiste medicatie vinden. Een depressie kan veroorzaakt worden door fysieke, emotionele en sociale problemen. Een compleet behandelingsplan met betrekking tot al deze problemen is dus noodzakelijk. Elke persoon heeft een andere depressie waardoor iedereen een eigen behandeling nodig heeft. Een combinatie van professionele hulp, zelfhulp en veranderingen van levensstijl zou de ideale behandeling kunnen zijn.
De depressie zou veroorzaakt kunnen worden door een onevenwichtigheid van chemische stoffen in de hersenen, ook wel neurotransmitters genoemd. Onderzoek toont aan dat de hersenen van mensen met een depressie een ander beeld weergeven op de MRI.
De volgende behandelingen kunnen helpen de depressie te overwinnen:
– De depressie en andere ziekten behandelen. De depressie kan veroorzaakt of verslechterd worden door andere ziekten zoals hartziekte, diabetes of de ziekte van Parkinson. Ook medicatie die je inneemt kan een depressie als nevenwerking hebben.
– Antidepressiva. Deze medicatie hebben een kalmeringseffect.
– Elektroshocktherapie. Met behulp van een elektrische shock in de hersenen trachten ze de depressie te overwinnen.
Psychologische stress is een belangrijke factor bij veel depressies. Met psychologische stress bedoelt men bijvoorbeeld financiële problemen, relatieproblemen of het verlies van een geliefde. De belangrijkste behandeling is de psychotherapie of de ‘praattherapie’. De volgende behandelingen worden vaak toegepast:
– De diagnose en aanpak van andere psychologische problemen die een aanleiding zijn tot de depressie zoals drugs- en alcoholproblemen, maar ook seksueel misbruik.
– Gedragstherapie. Deze therapie leert mensen met een depressie op een andere manier te denken en om te gaan met sterke emoties.
– Relatie- en familietherapie. De therapeut zal de depressieve persoon samen met de familie ontvangen om over de problemen te praten.
– Alternatieve therapie. Enkele voorbeelden van alternatieve therapie zijn relaxatietraining en meditatie.
Het eerste wat je moet doen als je een depressie hebt is om hulp vragen. Andere wegen die helpen om je depressie te overwinnen zijn:
– Steun. Het is zeer belangrijk dat je jezelf niet opsluit. Ga uit met mensen die je steunen.
– Fysieke activiteit. Het is bewezen dat fysieke activiteit positief bijdraagt bij een depressie.
– Relaxatie. Zorg voor voldoende rust. Neem tijd voor jezelf, doe dingen die je graag doet.
– Ook gezond eten, voldoende slaap en het vermijden van alcohol zijn bevorderend.
antidepressiva, depressie Blauwe plekken en bulten zijn onvermijdbaar bij kinderen. Soms kan het echter leiden tot ernstige verwondingen zoals een gebroken been of een gebroken arm. Wat moet je doen als je kind iets breekt?
Wanneer een kind valt, strekt hij/zij automatisch de armen uit om zich te beschermen. Dit kan leiden tot hand-, pols-, arm- en elleboogbreuken. Vooral breuken in de onderarm of het deel tussen de pols en de elleboog komen vaak voor. Gebroken botten in de onderarm komen zelfs in 40 tot 50 procent van alle breuken in de kindertijd voor. Elleboogbreuken daarentegen slechts 10 procent.
Een gebroken been van een kind verschilt van dat een volwassene. De botten van kinderen zijn minder broos waardoor ze vaak niet helemaal gebroken zijn. Daardoor moeten ze ook minder lang gips dragen.
Kinderen kunnen een zogenaamde ‘knikbreuk’ krijgen, wat betekent dat het bot buigt en niet helemaal breekt.
Vaak is het op het eerste zicht duidelijk dat het bot gebroken is. Maar soms is het voor ouders onduidelijk of het om een breuk gaat. Als het kind kan opstaan en het gekwetste lid kan gebruiken, is het meestal niet gebroken. Kneuzingen en verstuikingen worden echter vaak verward met gebroken botten.
Het grote verschil tussen gewone kneuzingen en gebroken botten is de pijn. Zo zal de pijn bij een gebroken bot op een specifieke locatie plaatsvinden. Namelijk daar waar de breuk ligt.
Als je denkt dat jouw kind een gebroken bot heeft, roep dan onmiddellijk medische hulp in. Totdat deze arriveert, is het belangrijk dat je enkele handelingen uitvoert:
– Zorg ervoor dat je kind zijn/haar ledemaat niet beweegt
– Houd er 20 minuten ijs tegen om zwelling te voorkomen
– Wikkel er een elastisch verband rond
– Houd het lichaamsdeel boven het niveau van het hart.
In het ziekenhuis zal de dokter een röntgenfoto nemen om te kijken of het bot inderdaad gebroken is. Vervolgens zal hij gips gebruiken om de breuk te stabiliseren. Botten van kinderen genezen gelukkig snel. De genezing kan enkele weken tot maanden duren.
beenderen, botbreuk, botten, gebroken, kinderen Als een teennagel in de huid groeit in plaats van erover, spreken we over een ingegroeide teennagel. Indien de teen geïnfecteerd raakt kan deze rood worden en opzwellen, etteren en bovendien enorm veel pijn doen. Dit komt meestal voor bij de dikke teen, maar kan ook voorkomen bij de andere tenen. Mensen met dikke of scheve nagels hebben meer kan op een ingegroeide teennagel. Doorgaans zijn dit volwassenen en dan vooral senioren.
Er zijn verscheidene oorzaken die kunnen leiden tot een ingegroeide teennagel. Verkeerd geknipte teennagels, te eng zittende sokken of schoenen, herhalend ergens tegen stampend (vb. een voetbal) of simpelweg je teenstoten kan de nagel in de huid laten groeien.
Pijn is het belangrijkste symptoom. De geïnfecteerde nagel kan rood, gezwollen zijn en etteren. Dit zorgt dan ook voor een pijnlijke huid rond de nagel.
– Draag ruime, comfortabele sokken en schoenen
– Pas je schoenen aan aan de situatie vb. werkschoenen
– Knip je nagel niet te kort en niet te rond
– Wees extra alert bij diabetes
– Als je zelf je teennagels niet kan knippen, schakel professionele hulp in
In de eerste fase kan je zelf de ingegroeide teennagel behandelen.
Ga in geen geval met een scherp voorwerp, zoals een nagelschaartje, onder je nagel. Een naald gebruiken om de pus vrij te laten is een even slecht idee. Hierdoor zorg je enkel voor meer infectie.
Week de teen enkele keren per dag in warm water gedurende een kwartiertje. Steek vervolgens een klein watje onder de hoek van de ingegroeide teen. Draag bovendien comfortabele schoenen of sandalen.
Herhaal deze handeling enkel dagen totdat de nagel genoeg naar boven getild is en niet meer in de huid groeit. Vervolgens kan je de nagel knippen. Let er op dat je de nagel niet te rond knipt om een nieuwe ingegroeide nagel te voorkomen.
Indien dit echter geen oplossing biedt ga je best naar je huisarts. Deze zal je antibiotica geven of, als je nagel te diep ingegroeid is, een operatie voorstellen. Een podoloog zal hierbij onder plaatselijke verdoving het stukje ingegroeide nagel verwijderen. Om te voorkomen dat de nagel opnieuw gaat ingroeien kan de dokter ervoor kiezen heel de nagel te verwijderen of de nagelwortel te vernietigen. In het eerste geval zal de nagel binnen enkele maanden terug groeien.
ingegroeide teennagel, nagel Hoofdpijn, misselijkheid, braken, duizeligheid: een kater. Veel mensen hebben er al ooit last van gehad na een heftig feestje.
Alcohol laat het lichaam uitdrogen, verlaagt de bloedglucosespiegel, verwijdt de bloedvaten, laat de lever overuren werken en heeft een grote invloed op het zenuwstelsel.
Geen wonder dus dat een mens zich niet bijzonder lekker voelt na een avondje drinken. Het is dan ook aangewezen de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden niet te overschrijden. Een man drinkt best niet meer dan 3 tot 4 glazen per dag, een vrouw moet het met 2 tot 3 glazen per dag stellen.
Er zijn vele middeltjes om een kater te bestrijden. Sommigen zweren bij koffie, anderen drinken een Bloody Mary, wijken dan weer niet af van een rauw ei of beginnen gewoon waarmee ze geëindigd zijn, terwijl nog anderen kiezen voor een pijnstiller. Dit zijn volkse remedies waarvan de werking niet bewezen is of waarvan de werking een omgekeerd effect heeft.
Zo zijn cafeïnehoudende dranken afgeraden omdat cafeïne het vochtverlies bevordert. Een scheut alcohol op nuchtere maag zou dan wel weer helpen, tenminste als je de avond voordien sterke drank of rode wijn dronk. Dan nog zou dit effect slechts tijdelijk zijn.
Eieren daarentegen zouden wel kunnen helpen omdat ze de hulpvolle stof cysteïne bevatten. Pijnstillers tenslotte kunnen hulpvol zijn bij kloppende hoofdpijn. Je kiest wel best voor een aspirine. Paracetamol kan immers het schadelijk effect dat alcohol op de lever heeft nog versterken.
Wat wel echt helpt is geduld hebben en veel water drinken om de vochtbalans te herstellen.
Blijf lekker lang in bed liggen, neem je een stevig ontbijt met vers fruit en maak een lange wandeling in de frisse buitenlucht.
Hoe kan je een kater te snel af zijn?
Simpel: geen alcohol drinken.
Zorg voor een goede ‘bodem’. Drinken op een lege maag is om problemen vragen. Eet daarom eerst iets rijk aan koolhydraten of vet. Hierdoor zal de alcohol minder snel in de bloedbaan terecht komen.
Sommige mensen zijn gevoelig voor donkere kleurstoffen. Het vermijden van donker gekleurde drankjes kan voor deze mensen een oplossing bieden.
Drink water of niet-bruisende frisdrank tussen elk alcoholisch drankje in. Vermijd zeker de energiedrankjes. Deze geven je het gevoel dat de alcohol minder effect heeft. Je hebt nog steeds het gevoel dat je alles aan kan, waardoor je nog meer gaat drinken. De kater daarentegen zal je wel voelen.
Water drinken is de oplossing om een kater te bestrijden. Drink niet enkel water als je wakker wordt, maar ook als je gaat slapen.
alcohol, kater Sommige gebeurtenissen kunnen zo traumatisch zijn dat we ze niet meer kunnen vergeten. De dood van een geliefde, een bijna-doodervaring, een verkrachting, mishandeling tijdens de jeugdjaren, een gewelddadige overval,… Ze kunnen allemaal een zodanig effect op iemand hebben dat deze het nooit te boven komt. We spreken van een posttraumatische stressstoornis of PTSS. Deze angststoornis kan ons achterlaten met allerlei gevoelens zoals angst, onbegrip, woede en hevige pijn, maar kan ook een fysiek verschijnsel teweegbrengen.
De symptomen van een posttraumatische stressstoornis zijn op te delen in 3 kenmerken. Sommige herbeleven het doorgemaakte trauma, anderen doen er alles aan om de voorbije gebeurtenissen te vermijden, terwijl de derde groep enorm prikkelbaar is geworden na het voorval.
Dit komt vaak voor bij doodsbedreigende gebeurtenissen, eventueel samengaand met ernstig letsel of inbreuk op de lichamelijk integriteit van zichzelf of anderen. Het slachtoffer herbeleeft het trauma steeds weer opnieuw. Dit kan zijn door beelden, gedachten, waarnemingen, flashbacks, hallucinaties, illusies of dromen.
Bij kinderen kan deze angst zich uiten door een geagiteerd of wanordelijk gedrag, angstdromen zonder herkenbare inhoud en herhaaldelijke spelletjes waarin het trauma wordt nagespeeld.
De persoon gaat alles wat te maken heeft met het trauma verdringen. Gedachten, gevoelens, gesprekken, activiteiten, mensen of plaatsen die doen denken aan het trauma worden vermeden. Het slachtoffer kan zich verdoofd, lusteloos, schuldig, angstig en depressief voelen, geen emoties meer kennen, zich afzonderen, niet meer in staat zijn om relaties aan te gaan, zich hulpeloos voelen. Het slachtoffer probeert soms de pijn te verdringen met alcohol en drugs.
Men voelt zich constant bedreigd en is zeer alert. Deze extreme waakzaamheid gaat gepaard met ernstige schrikreacties, irritatie, woede-uitbarsting, slaapproblemen, nachtmerries, weinig concentratie en slechte prestaties in het dagelijks leven.
Deze symptomen komen op 3 tot 12 maanden na een traumatische gebeurtenis. Indien deze symptomen langer duren dan één maand, spreekt men van PTSS. Duren ze slechts minder dan één maand, dan kunnen we over ASS spreken, of acute stressstoornis.
PTSS kan soms vanzelf overgaan, maar vaak is een behandeling noodzakelijk. Men kan dan ook spreken van een psychische stoornis.
De eerste stap in de behandeling is praten. Praat erover met je huisarts. Deze zal je doorverwijzen naar een psycholoog of psychiater die een behandelingsplan opstelt. Deze behandeling kan bestaan uit trauma gerichte cognitieve gedragstherapie, simpelweg CGT. Hierbij wordt de patiënt blootgesteld aan de angsten en herinneringen. Medicatie moet de patiënt helpen hiermee om te gaan. Antidepressiva, slaapmiddelen en angstremmers zijn dan ook in de behandeling inbegrepen.
postraumatische stressstoornis, PTSS, trauma Het is heel normaal om je angstig te voelen. Bij een dreigend gevaar zorgt angst ervoor dat we juist gaan handelen. Deze angst kan zijn voor een wezenlijk, dus echt, gevaar of voor een vermeend, inwendig, gevaar. Zo kunnen we bang zijn tijdens een overval, maar ook bang zijn om te falen. Deze angst gaat ons aanzetten om tegen het gevaar te vechten, of net het gevaar te ontlopen. De adrenaline gaat de hoogte in waardoor je hart gaat sneller kloppen, je ademhaling versnelt en je bloed naar de spieren loopt om sneller te kunnen lopen. Hoewel angsten een functie zijn kunnen ze ook je leven belemmeren. Daarom leer je ze best bestrijden.
– Neem even de tijd om tot rust te komen en denk aan positieve dingen
Rationeel denken als de adrenaline door je lijf raast is vaak een moeilijke opdracht. Kom daarom even op adem en kalmeer. Droom even weg en waan je in een veilige, rustige omgeving. Ga hiervoor even een blokje wandelen, neem een ontspannend bad of drink een kopje kruidenthee.
– Relativeer
Stel jezelf de vraag “Is dit echt zo erg? Wat is het ergste dat me kan overkomen?” Houd dit in het achterhoofd. Je zult snel relativeren dat de angst die jij ondervindt niet zo erg is.
– Onderga de angst en gedraag je normaal
Angst moet je ondergaan, niet uit de weg gaan. Doe gewoon zoals je voor de angst deed. Als je van een paard ben gevallen kruip je best zo snel mogelijk terug erop. Voel de angst en onderga de deze. Je hand op je buik leggen en rustig, diep ademhalen kan je hierbij helpen. Je zal zien dat de angst zal vervagen. Ga in ieder geval geen hulpmiddel in alcohol of drugs zoeken. Deze maken je probleem enkel erger.
– Wees realistisch
Na een slechte ervaring, denken we vaak dat dit zich zal herhalen. Zo zal iemand die overvallen werd elke dag denken dat het weer gaat gebeuren, ook al is deze kans zeer klein.
– Wees niet te hard voor jezelf
Verwacht geen perfectie. Noch van anderen, noch van jezelf. Het is oké om niet de beste ouder, collega, partner of vriend te zijn. Zolang je probeert ben je geen faler. Perfectie is nu eenmaal niet altijd haalbaar.
– Praat over je angsten
Praten over angsten kan heel veel mensen helpen. Een luisterend oor kan je vinden bij je partner, familie, vrienden, psycholoog of huisarts. Indien je liever anoniem erover babbelt kan je troost zoeken bij een hulplijn.
– Beloon jezelf
Beloon jezelf bij elke stap die je neemt in het overwinnen van je angsten. Koop jezelf iets leuk als je het aan hebt gedurfd een spin op te pakken.
angst, angsten HIV is een virus, namelijk het humaan immunodeficiëntie virus. Dit virus is opspoorbaar door middel van een bloedtest. Iemand die besmet is met HIV heeft een kans dat het zich ontwikkelt tot AIDS. AIDS wordt voluit acquired immuno-deficiency syndrome genoemd of het verworven immunodeficiëntiesyndroom.
De diagnose bij een pasgeborene verloopt anders. HIV-antilichamen kunnen worden doorgegeven van de moeder op de baby voor of tijdens de geboorte. Deze antilichamen kunnen gevonden worden in het bloed van de baby bij de geboorte.
Naarmate het virus zich ontwikkelt, zorgt het ervoor dat het immuunsysteem van de mens verzwakt. Dit wil zeggen dat ze vatbaarder zijn voor ziekten dan gezonde personen omdat het immuunsysteem niet in staat is er tegen te vechten.
De hoogste concentraties van het virus bevinden zich in het bloed, sperma en in de vaginale secretie. Dus elk contact met één van deze lichaamsvochten van een besmette persoon zal de ziekte doorgeven aan een gezonde persoon.
Dit contact kan zijn door seksuele gemeenschap maar ook door het gemeenschappelijk gebruik van naalden.
HIV is ook aanwezig in zweet, speeksel en tranen maar in zeer lage concentraties. Via deze vochten werd het virus nog nooit verder verspreid.Ten slotte kan het virus ook bij de geboorte doorgegeven worden van moeder op kind.
Naarmate het virus zich ontwikkelt, zorgt het ervoor dat het immuunsysteem van de mens verzwakt. Dit wil zeggen dat ze vatbaarder zijn voor ziekten dan gezonde personen omdat het immuunsysteem niet in staat is er tegen te vechten.
De hoogste concentraties van het virus bevinden zich in het bloed, sperma en in de vaginale secretie. Dus elk contact met één van deze lichaamsvochten van een besmette persoon zal de ziekte doorgeven aan een gezonde persoon.
Dit contact kan zijn door seksuele gemeenschap maar ook door het gemeenschappelijk gebruik van naalden.
HIV is ook aanwezig in zweet, speeksel en tranen maar in zeer lage concentraties. Via deze vochten werd het virus nog nooit verder verspreid.
Het is mogelijk dat een persoon met HIV jaren leeft zonder enige symptomen te hebben. Toch zijn de meeste tekens gewichtsverlies, koorts of onverklaarbare vermoeidheid.
Naarmate HIV vordert, zijn er twee factoren die de ernst van de infectie aangeven.
De eerste factor is het aantal cellen die door het lichaam geproduceerd worden om tegen het virus te vechten. Deze cellen worden CD4 cellen genoemd. De CD4 cellen vormen een groep van witte bloedcellen die normaal gesproken het immuunsysteem coördineert in het geval van een infectie. HIV valt deze cellen aan en vernietigt ze. Dokters kunnen duidelijk in het bloed zien dat deze cellen verminderen, wat betekent dat de ziekte ernstig ontwikkeld is.
De tweede factor is de aanwezigheid van enkele aandoeningen zoals cryptococcose (een schimmelziekte), tuberculose, longontsteking en huidkanker.
Een persoon die besmet is met het HIV-virus doorloopt verschillende fasen. De laatste fase is de meest ernstige, namelijk AIDS.
HIV leidt echter niet altijd tot de ontwikkeling van AIDS. Er bestaan enkele doeltreffende therapieën die de ontwikkeling van het virus remmen.
aids, hiv Bij een ontwrichte elleboog schiet je elleboog ‘uit de kom’. Dit wil zeggen dat iets de botten in een gewricht uit hun normale positie drukt, waardoor het gewricht klemgezet wordt. Een ontwrichte elleboog komt vaker voor bij kinderen, vaak na een val, een ongeluk tijdens het sporten of een andere zware inspanning waarbij er veel druk op de arm of elleboog gezet wordt. Wanneer je elleboog uit de kom is, voel je meteen een scherpe pijn. De elleboog zal zwellen en je kan hem niet meer buigen.
Je arts zal je vragen uitgebreid en gedetailleerd te vertellen hoe je aan het letsel gekomen bent. Daarna volgt een medisch onderzoek. Het is mogelijk dat je naar het ziekenhuis moet om röntgenfoto’s te laten nemen. Dit doet men om zeker te zijn dat er bij de val of de klap geen andere letsels werden veroorzaakt, zoals botfracturen of beschadigde pezen en zenuwbanen.
Je arts kan eerst zelf proberen de ontwrichte elleboog terug op zijn plaats te krijgen. Indien je pas een paar uur na het ongeval bij de dokter geraakt, zullen er al zwellingen en spierspasmen optreden. In dat geval zal men je moeten verdoven voor men aan de elleboog kan werken. Eens je elleboog terug op zijn plaats zit, zal de arts je arm proberen te buigen, strekken en draaien, om zeker te zijn dat hij stabiel is en terug normaal kan functioneren. Wanneer je bij de val of klap andere letsels hebt opgelopen, zoals een botfractuur of schade aan je zenuwen, zal je meer en specifiekere behandelingen nodig hebben, zoals bijvoorbeeld een operatie.
Indien je elleboog na het deze controletesten stabiel bleek en er geen verdere complicaties te bespeuren zijn, zal je nog enkele weken een spalk moeten dragen om je elleboog te laten rusten. De elleboog doet dan wel nog pijn, door de zwellingen en de spierspasmen. Indien dit het geval is, kan je ontstekingsremmers innemen om de pijn te verzachten. Het kan dan enkele weken tot maanden duren vooraleer je elleboog weer volledig normaal kan gebruiken. Dit hangt af van de ernst van de ontwrichting.
elleboog, ontwrichte elleboog Taaislijmziekte of mucoviscidose is een levensbedreigende erfelijke ziekte waarbij de cellen die slijm, verteringssappen, speeksel en zweet afscheiden, getroffen worden. Deze afscheidingen zijn kleverig en dik, waardoor ze de kanalen waardoor ze afgescheiden worden, verstoppen, in het bijzonder in de longen en de pancreas. Het zijn vooral die problemen met de luchtwegen die de levensverwachting van deze patiënten naar beneden halen.
Langs de andere kant mag men niet vergeten dat de gemiddelde levensverwachting van mensen met taaislijmziekte de voorbije jaren erg gestegen is (en blijft stijgen), dankzij de vroege opsporing en de betere behandeling van de aandoening. Terwijl patiënten met mucoviscidose vroeger stierven voor ze volwassen werden, kunnen zij nu 30 tot 40 jaar oud worden, en soms nog ouder. Hieronder lees je meer over de oorzaken, de risicofactoren en de symptomen van taaislijmziekte.
Taaislijmziekte is een erfelijk bepaalde aandoening en wordt veroorzaakt door een defect gen. Wanneer je zo één defect gen in je lichaam hebt, ben je drager van de ziekte maar zal je er zelf niet door getroffen worden. Wanneer je als kind echter van beide ouders een defect gen meekrijgt, zal je taaislijmziekte ontwikkelen. De ziekte komt relatief weinig voor in Azië en treft vijfmaal meer blanken dan mensen met een zwarte huidskleur. Er is geen risicoverschil tussen meisjes en jongens.
De symptomen van taaislijmziekte komen op verschillende plaatsen in het lichaam voor. Zoals eerder gezegd, gaat het vooral over organen die een of andere vorm van slijmvlies produceren. Zo kan slijm de luchtwegen van de patiënt blokkeren, wat kan leiden tot ontstekingen en infecties. De patiënt piept dan en hoest regelmatig. Ook de sinussen kunnen geblokkeerd geraken door het slijm, wat kan leiden tot sinusitis.
Wanneer slijmsecretie de werking van de pancreas belemmert, kunnen er problemen met de vertering optreden. Dit uit zich vlak na de geboorte in een moeizame gewichtstoename van de baby en later in een vertraagde groei. Ook de lever kan gehinderd worden door secretie, wat kan leiden tot levercirrose. Verder zwellen de lymfeklieren en kan de blaas verstoppen.
Andere symptomen zijn fysieke zwakheid, vettige diarree, zoute huid, vertraagde puberteit en vruchtbaarheidsproblemen. De meeste mannen met taaislijmziekte zijn onvruchtbaar, terwijl vrouwen die aan de ziekte lijden wel kinderen kunnen baren, maar vaak fysiek niet zijn opgewassen tegen de zwangerschap, wegens hun zwakke gezondheid.
mucoviscidose, taaislijmziekte Een klompvoet is een medische afwijking waar je mee geboren wordt. Zo’n 0,1 percent van de bevolking heeft een of twee klompvoeten. Jongetjes hebben dubbel zoveel kans om met een klompvoet ter wereld te komen als meisjes. Bij jongens is de kans ook groter dat ze niet één, maar twee klompvoetjes hebben. Hieronder lees je meer over de oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling van een klompvoet.
Hoewel de exacte oorzaken nog onbekend zijn, veronderstelt men dat vooral erfelijke factoren een rol spelen. Mensen met een klompvoet, of mensen wier broer of zus een klompvoet heeft, hebben dubbel zoveel kans om zelf een kind met klompvoet ter wereld te brengen.
Het voetje van de baby is naar binnen gedraaid. In sommige (meer zeldzame) gevallen is de voet zelf ook misvormd en zit de voorkant waar de hiel zou moeten zitten en omgekeerd. Niet alleen is de getroffen voet kleiner en korter dan de andere voet, hetzelfde geldt voor de kuit en het been aan de kant van de klompvoet. De aandoening is niet pijnlijk, maar kan later tot ongemak en bewegingsbeperkingen leiden, indien men haar niet behandelt.
Via een echografie kan men reeds voor de geboorte een klompvoet vaststellen. Eens de baby geboren wordt, is het vrij duidelijk (zie symptomen, hierboven).
Inzake de behandeling van klompvoeten heeft de medische wereld de laatste tijd een aanzienlijke vooruitgang geboekt. Indien de behandeling vroeg genoeg start, kan men de voet zelfs zonder operatie corrigeren. De meest verkozen behandeling door artsen is de zogenaamde Ponseti-methode, waarbij men een combinatie van stretching en het plaatsen van gipsen en braces toepast. De arts plaatst dan regelmatig een nieuwe gips, waarmee hij de voet telkens een beetje meer in de juiste richting duwt.
Eens de voet volledig in de juiste richting staat, moet het kind nog twee jaar een brace of verstevigd harnas aan de voet dragen. Het is erg belangrijk dat de duur van de periode gerespecteerd wordt. Indien men vroeger stopt, zullen de voetspieren de voet weer in de oorspronkelijke positie duwen. Mits vroege en gepaste behandeling kan een klompvoet volledig gecorrigeerd worden vooraleer het kind begint te lopen.
baby, klompvoet, voet