Non-Hodgkinlymfoom (genoemd naar dokter Hodgkin, die de ziekte in de 19de eeuw voor het eerst besprak) is een vorm van kanker van de lymfeklieren. Men stelt deze ziekte voornamelijk bij oudere mannen vast. Zoals bij de meeste kankers, is er sprake van een abnormale celgroei. Hierdoor zijn de lymfeklieren groter dan normaal. De abnormale cellen verdringen de gezonde, waardoor de lymfocyten verstoord functioneren. Het gevolg is dat het lichaam afzwakt en zich niet meer op een normale manier kan afweren tegen virussen en bacteriën. De oorzaak van deze ziekte is niet bekend. Ze is ook niet besmettelijk.
Een eerste symptoom is meestal de zwelling van een lymfeklier in de hals, een oksel of de lies. Deze is meestal niet pijnlijk. Bijkomende symptomen zijn koorts, vermoeidheid, vermagering, verminderde weerstand, bloedarmoede,… .
De diagnose kan enkel worden gesteld na een biopsie. Dit is een kleine ingreep waarbij een stukje weefsel weggenomen wordt om op kankercellen onderzocht te worden in het laboratorium. Is dit het geval, wordt er vervolgens verder onderzocht of er elders in het lichaam nog tumoren aanwezig zijn en welk stadium de ziekte bereikt heeft.
De vaakst toegepaste behandelingen zijn chemotherapie (behandeling met celgroeiremmende medicijnen), radiotherapie (bestraling) of immuuntherapie, maar meestal opteert de arts voor een combinatie. Dit is afhankelijk van het stadium van de ziekte en de lichamelijke toestand van de patiënt, het type non-Hodgkin lymfoom en de leeftijd. Soms zal de arts voorstellen de ziekte helemaal niet te behandelen en af te wachten tot deze zich verder ontwikkelt. Het kan namelijk zijn dat dit over een heel lange periode niet gebeurt.
De kans of iemand geneest van een non-Hodgkinlymfoom is nooit bekend. Het is wel zo dat hoe sneller de ziekte ontdekt is, hoe groter die kans. Het is ook moeilijk te zeggen wanneer iemand helemaal genezen is. Het is wel zo dat eens dat het geval is, de ziekte niet snel zal terugkeren. Soms geneest de ziekte nooit, maar kan ze wel tot rust worden gebracht. Dit kan jaren aanhouden.
Non-Hodgkinlymfomen behoren tot de 10 meest voorkomende kankers.
kanker, lymfeklierkanker, non Hodgkinlymfoom Dysenterie (vaak ‘rode loop’ genoemd) is een ontsteking van het spijsverteringsstelsel die resulteert in buikpijn en diarree met bloed- en slijmverlies. Ze wordt veroorzaakt door bepaalde bacteriën (bacillaire dysenterie) of eencellige organismen (amoeben-dysenterie).
Bacillaire dysenterie wordt veroorzaakt door de bacterie shigella en wordt dan ook vaak shigellose genoemd. Deze ontsteking is te wijten aan een gebrek aan persoonlijke hygiëne. Door bijvoorbeeld de handen niet te wassen na een bezoek aan het toilet, gaat deze bacterie vlot van de ene persoon op de andere. Ze kan ook als epidemie optreden, wanneer ze binnen een bepaald gebied meer optreedt dan normaal. Vaak is dit het geval in tropische streken.
De eerste symptomen zijn koorts, buikpijn en dunne diarree. Na enkele dagen wordt dit diarree met bloedverlies. Dit alles kan leiden tot dehydratatie, doordat het lichaam veel vocht en zouten verliest. In tegenstelling tot amoeben-dysenterie, gaat deze meestal vanzelf over na een week. Antibiotica kunnen hulpvol zijn om de diarree te doen afnemen.
Amoeben-dysenterie wordt veroorzaakt door amoeben, eencellige organismen die in dit geval als parasiet optreden. Ze wordt meestal overgebracht door vervuild water en voedsel. Hygiënegebrek ligt hier dus eveneens aan de basis, waardoor deze besmetting vaker voorkomt in minder bedeelde landen. In tegenstelling tot de bacillaire dysenterie, kan deze soms jarenlang aanhouden. De symptomen ontwikkelen zich gedurende de eerste weken en komen dan pas tot uiting. Diarree met bloed- en slijmverlies is hier eveneens het voornaamste. Het bloed is afkomstig van de amoeben, die zich in de dikke darm bevinden. Deze kunnen in 10% van de gevallen ook verder in het lichaam geraken en andere organen bereiken. De behandeling bestaat uit het toedienen van verschillende medicijnen om overal doorheen het lichaam de amoeben te vernietigen.
Dysenterie is uiterst besmettelijk. Slachtoffers ervan zullen dan ook steeds gevraagd worden thuis te blijven en zich zeker niet op het werk of op school te begeven. Vaccinatie is spijtig genoeg niet mogelijk. Een optimale lichaamlijke hygiëne is dus de enige manier om dysenterie te voorkomen. Op reis is het ook aangeraden enkel water te drinken uit flesjes, gemeenschappelijk gebruik van handdoeken en washandjes te voorkomen en zo weinig mogelijk openbare objecten aan te raken.
diarree, dysenterie, shigellose, tropische ziekte Bepaalde eiwitten in het bloedplasma, de zogenaamde stollingsfactoren, zijn noodzakelijk voor natuurlijke bloedstolling. Wanneer een bloedvat beschadigd wordt, treden deze in werking en zorgen ze ervoor dat de bloeding niet verergert. Er ontstaat een stolsel dat de wonde afsluit. Soms is er een tekort van deze stollingsfactoren, waardoor het genezingsproces flink bemoeilijkt wordt.
Bij een teveel ervan kan een bloedstolsel ontstaan, wat zich klinisch kan uiten in een trombose. De arts zal in dit geval antistollingsmiddelen (of anticoagulantia) voorschrijven. Zij zorgen voor een normale doorstroming van het bloed doorheen het hele lichaam bij mensen van wie het bloed nogal snel samenklontert wegens een teveel aan stollingsfactoren. Antistollingsmiddelen kunnen zowel oraal als via een injectie worden toegediend.
Orale anticoagulantia (in de vorm van een aspirine) treden na een paar dagen in werking. Ze voorkomen bloedstolsels in de aders en het hart, maar zijn niet zo effectief in de slagaders. Hun werking vertaalt zich in het tegengaan van de vitamine K, die men in ‘groene’ (bijvoorbeeld sla of spinazie) en ‘koolachtige’ (bijvoorbeeld bloemkool) groenten vindt. Het is dus belangrijk gevarieerd te eten tijdens de behandeling, zodat deze vitamine geen invloed uitoefent op de antistollingsmiddelen.
Het belangrijkste verschil met de orale toediening, is dat de antistollingsmiddelen in dit geval meteen in werking treden.
Een behandeling met antistollingsmiddelen moet minstens drie tot zes maanden duren, afhankelijk van de omstandigheden van de veneuze trombose. Het bloed moet optimaal verdund zijn. Te veel antistollingsmiddelen kunnen aanleiding geven tot bloedingen, wat natuurlijk niet de bedoeling is. Daarom moet het bloed geregeld gecontroleerd worden via een speciale test. De gemeten waarde wordt uitgedrukt in INR (International Normalized Ratio), een maat voor de stolbaarheid van het bloed. De optimale INR ligt tussen de 2 en de 3. Aan de hand van de gemeten waarde zal de arts eventueel de behandeling bijsturen.
Wegens een hogere kans op bloedingen, zijn er bepaalde elementen waar uitdrukkelijk op gelet moet worden. Dit is vooral belangrijk in de context van lichaamshygiëne (bijvoorbeeld opletten bij het poetsen van de tanden), bij verwondingen, de inname van andere medicijnen,…
Doordat de stollingsfactoren worden aangemaakt door de lever, heeft alles wat invloed heeft op de lever ook invloed op de bloedstolling. Overmatig gebruik van alcohol kan hierdoor dus gevaarlijk zijn.
anticoagulantia, antistollingsmiddelen Iedereen knarst met zijn tanden. Als je af en toe met je tanden knarst is dat niet schadelijk. Wanneer je het vaker doet kunnen je tanden schade oplopen en kan je orale gezondheid achteruitgaan.
Mensen knarsen hun tanden bij stress en bezorgdheid vaak in de slaap. Fysische redenen kunnen ook zorgen voor het knarsen van tanden, bijvoorbeeld bij een missende tand waardoor je een abnormale beet krijgt.
Het is vaak niet gemakkelijk om te weten of je je tanden knarst, omdat het meestal ’s nachts gebeurt. Hoofdpijn achteraf is een aanwijzing dat je met je tanden hebt geknarst. Je partner waarmee je slaapt hoort wel dat je je tanden knarst. Vraag hem dus of je hebt geknarst.
Je moet je tandarts laten weten dat je met je tanden knarst ’s nachts. Zo kan hij de kaak en mond onderzoeken en de mogelijke abnormaliteiten in het gebit aanpakken.
Je tanden knarsen kan zorgen voor schade aan de tanden, het losser maken van de tanden en leiden tot het verlies van een tand of tandkroon. Dat kan ervoor zorgen dat het nodig wordt om een nieuw wortelkanaal te plaatsen of zelfs een implantaat, gedeeltelijk of geheel kunstgebit te plaatsen.
De kaken kunnen ook aangetast worden, het gehoor kan verminderen en zelfs het uiterlijk van het gezicht kan veranderen.
Je tandarts kan een mondbescherming aanraden die ervoor zorgt dat je geen ergere schade oploopt aan je tanden.
Als stress de oorzaak is van het knarsen dan moet je de oorzaak van de stress aanpakken.
Enkele dingen kunnen er ook voor zorgen dat je minder knarst:
– Cafeïne en alcohol vermijden. Die zorgen ervoor dat het knarsen verergert.
– Erop letten dat je niet op een pen bijt. Zorg ervoor dat je enkel op voedsel kauwt.
– Eet geen kauwgom. Als je kauwgom eet maak je je tanden en kaak gewoon aan de beweging van het knarsen.
– Als je merkt dat je overdag je tanden knarst moet je je tong tussen je tanden steken. Zo ontwijk je de beweging die je kaak maakt bij het knarsen en leer je het knarsen af.
– Leer je kaakspieren te ontspannen. Dit kan je zelf in de hand werken door bijvoorbeeld een warm washandje tegen je kaak te houden.
tanden, tandenknarsen Een nachtmerrie is een slechte, enge droom. Iedereen kan nachtmerries hebben, zowel volwassenen als kinderen. Een nachtmerrie maakt je bang maar doet je in feite niets ergs.
Als je slaapt blijven je hersenen actief. Tijdens je slaap doorloop je verschillende fasen. 1 daarvan is de REM (Rapid Eye Movement)-slaap, waarbij je ogen bewegen onder de gesloten oogleden. Tijdens de REM-slaap droom je. Om de 90 minuten kom je terecht in de REM-slaap. De lengte van de REM-slaap wordt hoe langer dat je aan het slapen bent langer. Als je wakker wordt na de REM-slaap is het mogelijk dat je je droom herinnert.
Als er stressvolle dingen overdag gebeuren kunnen die in je droom voorkomen. Dat is een manier van je lichaam om de dingen die overdag gebeurd zijn te verwerken.
Redenen van nachtmerries kunnen zijn:
– Problemen thuis, op school/werk of stress
– Iemand verliezen
– Enge films kijken voor je gaat slapen
– Als je ziek bent met hoge koorts
– Bepaalde medicatie
– Soms ook gewoon zonder reden
Nachtmerries kunnen vermeden worden aan de hand van enkele technieken:
– Een gezonde slaaproutine ontwikkelen en proberen niet overdag dutjes te doen.
– Vermijden van erge films te kijken voor je gaat slapen.
– Slaap met een vertrouwd iets bij je.
– Doe een nachtlampje aan ’s nachts, zodat je na de droom meteen weet waar je bent.
– Laat de deur openstaan.
Als nachtmerries niet weggaan na het toepassen van deze technieken kan het helpen om te praten over je nachtmerries met een vertrouwenspersoon. Je kan ook praten over de dingen die overdag gebeurd zijn, zodat je ze al verwerkt hebt voor je gaat slapen. Je droom ‘herschrijven’ kan ook helpen. In dat geval verzin je een happy end aan je droom.
Als nachtmerries blijven duren moet je naar een slaapkliniek gaan. Daar onderzoeken ze of er misschien niet een fysische reden schuilt achter je nachtmerries. Fysische redenen kunnen zijn:
– Bepaalde hersenactiviteit
– Een spieractiviteit
– Een ademhalingsprobleem
Belangrijk om te onthouden is dat nachtmerries je niets kunnen doen. Dat je bepaalde dingen ’s nachts droomt betekent niet dat hetzelfde in het echte leven zal gebeuren. Het betekent ook zeker niet dat je een slechte persoon bent die enge dingen wilt doen.
dromen, nachtmerries Een tand laten trekken betekent dat je 1 of meerdere tanden verwijdert. Dat kan je laten doen bij de tandarts na een afspraak. Als je meerdere tanden laat trekken kan de arts ervoor kiezen om dit te doen in verschillende sessies.
Er zijn verschillende redenen om een tand te laten trekken:
– Tandvleesproblemen. Een bacterie heeft zich in het geval van tandvleesproblemen ontwikkeld op het tandvlees. De tand en het bot kunnen zo ook aangetast worden zodat de tand losser komt te staan.
– Tandbederf. Tandbederf kan zorgen voor een rotte tand. De zenuw en de bloedvezels van de tand zijn afgestorven en zorgen voor een zeer pijnlijk abces.
– Een gebroken tand. Als je tand zodanig breekt dat hij niet hersteld kan worden, is het aangewezen de gebroken tand te laten trekken.
– Een geperste tand. Een geperste tand komt voor bij mensen met een kleine kaak, of bij kinderen die te snel hun melktanden verloren hebben. In dat geval is er te weinig plaats voor de tand om zich te ontwikkelen, waardoor hij opgeperst in het kaakbeen zit. Er kunnen tanden getrokken worden om geperste tanden te voorkomen.
– Wijsheidstanden. Net zoals bij geperste tanden kan de tandarts bij mensen met een kleine kaak ervoor kiezen de wijsheidstanden te laten weghalen.
Een alternatief voor de tand te laten trekken is het nemen van pijnstillers. Die nemen echter enkel de symptomen aan, en niet de oorzaak.
De tandarts plaatst eerst een injectie in de mond. Deze injectie zorgt ervoor dat een deel van de mond verdoofd geraakt. In sommige gevallen kiest de tandarts ervoor om je geheel te verdoven.
Aan de hand van een chirurgische heftang zorgt de tandarts ervoor dat de tand losser komt te zitten, en haalt hij hem zo weg. Tijdens deze ingreep voel je spanning in je kaak, maar voel je geen pijn. Als de wortel niet losgeraakt kan de tandarts een snee in het tandvlees maken.
Nadat de tand verwijderd is hecht men het gat dicht. Je moet bij de tandarts blijven totdat de bloeding gecontroleerd is. Dat duurt meestal een tiental minuten. Bij gehele verdoving mag je pas ’s avonds naar huis.
Je moet wachten met eten totdat de verdoving volledig uitgewerkt is. Je mag geen overhaaste bewegingen maken met je mond, zodat de bloeding niet opnieuw begint. Als je terug begint te bloeden, en dat meer dan een halfuur duurt, moet je terug naar de tandarts.
Na de operatie moet je zorgen dat je je mond proper houdt. Begin dus zo snel mogelijk terug met je tanden te poetsen.
tand, tand trekken, tanden Japanse encefalitis is een virale ziekte. Het wordt veroorzaakt door een type virus dat men ‘flavivirus’ noemt. Japanse encefalitis wordt verspreid in het lichaam door een beet van een geïnfecteerde mug die de ziekte draagt.
De ziekte komt voor in Zuid-Oost-Azië, in het Verre Oosten en in de eilanden van de Stille Oceaan. Het virus komt voor bij varkens en vogels. Muggen steken hen, waardoor ze besmet geraken. Op hun beurt kunnen ze mensen besmetten door naderhand ook hen te steken. Japanse encefalitis komt vaak voor in de omgeving van een varkensboerderij of rijstvelden. Dat komt doordat ideale broedplaatsen zijn voor de mug. De ziekte is seizoensgebonden: in het regenseizoen zijn er meer muggen en geraken dus meer mensen besmet door het virus.
Japanse encefalitis heeft jaarlijks 50.000 patiënten per jaar in Azië, waarvan 1 op 200 erge symptomen heeft. Die erge symptomen kunnen bij sommigen leiden tot permanente hersenschade of de dood.
De symptomen van Japanse encefalitis kunnen mild zijn. Dat houdt in dat de besmette patiënt hoofdpijn en koorts heeft.
Ergere symptomen komen voor bij 1 op 200 patiënten. In het geval van erge symptomen geef je over en heb je kans op stuiptrekkingen. Het kan ook leiden tot een hersenontsteking. 30% van besmette personen met erge symptomen hebben een fatale afloop. Daarom is het belangrijk meteen een dokter op te zoeken, zodra je denkt dat je besmet bent door het virus.
Er bestaat geen behandeling tegen het virus dat Japanse encefalitis veroorzaakt. Er bestaat echter wel een vaccinatie voor reizigers. Als je reist naar de regio waar het virus actief is, moet je je laten inenten.
Van zodra je geïnfecteerd geraakt met het virus bouwt je lichaam een resistentie op tegen het virus. Dat betekent dat je immuun geraakt voor het virus, en dus niet de volgende keer dat een besmette mug je bijt, je ook besmet geraakt.
Jonge kinderen die voor de eerste keer besmet geraken met de ziekte hebben doorgaans veel ergere symptomen dan ouderen. Ook ouderen hebben vaker erge symptomen.
Jaarlijks veroorzaakt het virus 10.000 doden, waarbij vooral ouderen en jonge kinderen een fatale afloop hebben.
hersenvliesontsteking, Japanse encefalitis Kalmeermiddelen worden vaak genomen door mensen die kampen met slaap- en angststoornissen. Velen van hen nemen deze middelen op lange termijn om van hun slaapproblemen en angsten af te geraken. Daardoor kunnen ze afhankelijk worden van de middelen die ze innemen. Er zijn echter ook mensen die kalmeermiddelen gebruiken tijdens een korte tijdspanne en geen moeite hebben om ermee te stoppen.
De meest gekende kalmeermiddelen zijn Benzodiazepines. Deze middelen kalmeren het centrale zenuwstelsel. De voornaamste types zijn de volgende:
– Diazepam, beter bekend onder de naam ‘valium’
– Temazepam, alleen geschikt voor kortdurend gebruik omwille van een snelle lichamelijke afhankelijkheid
– Nitrazepam, een middel dat vooral gebruikt wordt bij slaapstoornissen
– Lorazepam, een middel dat sterke angstwerende eigenschappen bevat
– Z-groep bestaande uit Zaleplon, Zopiclon en Zolpidem. Deze middelen werden geïntroduceerd in de jaren ’80. Ze zouden minder risico’s en bijwerkingen bevatten. Maar zoals bij alle kalmeermiddelen is het ook bij deze groep een kort gebruik aangeraden.
Het grootste risico is verslaving. Na enkele weken vermindert het effect van het middel, waardoor de dosis om hetzelfde effect te bereiken groter wordt. Dit fenomeen wordt tolerantie genoemd. Wanneer iemand beslist om te stoppen met de inname van kalmeermiddelen, kunnen ontwenningsverschijnselen op treden. Dit betekent dat je het middel nodig hebt om je goed in je vel te voelen. Er kunnen zowel fysieke (hoofdpijn, spierpijn, …) als psychologische (angst, depressie, …) ontwenningsverschijnselen op treden.
Er zijn heel wat mogelijkheden om angst en slapeloosheid tegen te gaan zonder kalmeermiddelen in te nemen. Door een aantal eenvoudige tips in acht te nemen, kunnen er al heel wat problemen worden opgelost:
– Hanteer een gezonde levensstijl. Mijd ’s avonds vettige maaltijden en alcohol.
– Zorg voor genoeg lichaamsbeweging.
– Mijd zware fysieke en intellectuele inspanningen voor het slapengaan.
– Raadpleeg een therapeut voor relaxatieoefeningen.
– Valeriaan (een kruidachtige plantensoort) helpt wanneer je gespannen of angstig bent.
Grijp dus niet onmiddellijk naar kalmeermiddelen, maar probeer je angsten en slaappatroon onder controle te houden op een natuurlijke manier!
kalmeermiddelen, verslaving Je wordt wakker met barstende hoofdpijn. Je gaat naar het kastje met medicijnen en neemt er een pijnstiller uit. Voor de meesten onder ons is dit een normaal gegeven. Maar het kan ook uit de hand lopen. Mensen kunnen verslaafd raken aan bepaalde medicijnen, zoals bijvoorbeeld pijnstillers. Ze voelen steeds weer de drang om de pijnstiller in te nemen, ook al hebben ze het op dat moment niet nodig. Sommigen denken zelfs niet zonder de pijnstillers te kunnen overleven.
Mensen slikken te veel pijnstillers. Veel mensen weten ook niet welke pijnstiller ze juist innemen. Ze weten niet welk type pijnstiller er inwerkt op een bepaald lichamelijk ongemak. Daardoor worden verschillende soorten door elkaar genomen. Velen nemen zelfs al een pijnstiller om de pijn die nog moet komen voor te zijn. Ongeveer negen op de tien Belgen en Nederlanders slikken regelmatig een pijnstiller. De voornaamste redenen hiervoor zijn misselijkheid en rugpijn.
De meeste pijnstillers die je kunt kopen zonder voorschrift, zijn niet verslavend. Maar sommige pijnstillers bevatten een kleine hoeveelheid toegevoegde stoffen die verslavend werken. Paracetamol is het meest voorkomende pijnstillende middel. In combinatie met codeïne of coffeïne is de werking van het middel beter. Het zijn deze stoffen die ervoor kunnen zorgen dat mensen verslaafd raken.
Iemand die lichamelijk verslaafd is aan pijnstillers, heeft het middel steeds opnieuw nodig. Wanneer het middel niet wordt ingenomen, werkt het lichaam niet meer zoals het hoort. Als de verslaafde de pijnstillers niet meer inneemt, treden er ontwenningsverschijnselen op. Pijn, spierkrampen, beven en zweten zijn enkele voorbeelden hiervan.
Geestelijke afhankelijkheid zorgt ervoor dat mensen denken het middel echt nodig te hebben. De inname van pijnstillers creëert een veilig en aangenaam gevoel. Veel voorkomende ontwenningsverschijnselen zijn angst en depressiviteit.
Vaak worden terug middelen ingenomen om de ontwenningsverschijnselen weg te nemen. Het is een vicieuze cirkel waar je moeilijk uit kunt ontsnappen.
Het belangrijkste advies luidt als volgt: ‘Weet wat je inneemt!’ Het is van het allergrootste belang dat je weet hoe het middel juist inwerkt op je lichaam. Neem geen pijnstiller zonder dat je weet waarvoor het dient en ga gecontroleerd om met het gebruik ervan. Het is niet nodig een pijnstiller te nemen bij elk klein kwaaltje dat optreedt!
pijnstillers, verslaving Een zoete chocoladekoek, een zure citroen, een bitter biertje. Smaak heeft een cruciale plaats in het leven van de mens. Maar zoals met veel van onze zintuigen, neemt de smaakgevoeligheid merkbaar af tijdens het verouderingsproces. Dit gebeurt al vanaf de leeftijd van ongeveer 50 jaar. Natuurlijk zijn er grote individuele verschillen, maar algemeen gezien kunnen oudere mensen minder goed smaken waarnemen dan jongeren.
De meest voorkomende oorzaak is het verlies van de reukzin. De smaak van voedingsmiddelen wordt voor ongeveer 70% door onze reukzin bepaald. Het is eigenlijk eerst de reukzin die niet meer optimaal functioneert en dit veroorzaakt dan de vermindering van smaak. Het is opmerkelijk dat mannen hier gevoeliger voor zijn dan vrouwen. Enkele specifiekere oorzaken van smaakverlies zijn de volgende:
– een geringere overdracht van signalen naar de hersenen
– een minder goed functionerende doorbloeding van het reukepitheel
– een waarneembare achteruitgang bij cognitieve processen
– een verminderde celvernieuwing in smaak en reuk
– rhinitis, een ontsteking van het neusslijmvlies
– regelmatig roken
Verder is het zo dat elk element die een droge mond veroorzaakt, kan zorgen voor een afname van de smaakgevoeligheid. Speeksel is essentieel voor de smaak en bij een droge mond is er een tekort aan speeksel. Chemische stoffen die aanwezig zijn in drank en voedsel kunnen oplossen in dit speeksel. Bij een droge mond is dit niet mogelijk.
Een ouder persoon met smaakproblemen raadpleegt best een arts. Zo kan de arts kijken of er medische oorzaken aan de basis liggen van de verminderde smaakgevoeligheid. Het is ook nuttig om een afspraak te maken met de tandarts. Op die manier kunnen ook de mond en het tandvlees gecontroleerd worden.
Er bestaan geen wonderproducten voor oudere mensen, maar er zijn een aantal zaken waar je aandacht kan aan besteden. Het is vooral belangrijk om naar de textuur van het voedsel te kijken. Een aantal elementen waar je oog moet voor hebben als je naar de winkel gaat vind je hieronder:
– de voedingsmiddelen zijn niet te complex in smaak
– de verpakkingen zijn gemakkelijk te openen en de bereiding is niet echt moeilijk
– het voedsel is gemakkelijk te kauwen en te slikken
– kies enkele producten met een smaak die de oudere persoon aan vroeger doet denken
Als je rekening houdt met deze tips, kan je het de oudere uit je omgeving enkel maar gemakkelijker maken!
oud, reuk, smaak, smaakverlies