Een colonoscopie is een kort inwendig onderzoek van 15 à 30 minuten waarbij de dikke darm of colon worden onderzocht door middel van een kleine camera of colonoscoop.
Alvorens het onderzoek gaat beginnen zal de arts je een verdovend middel en pijnstiller toedienen en je vragen om op je linkerzij te gaan liggen met je knieën opgetrokken. Daarna wordt de colonoscoop via de anus ingebracht en voorzichtig doorgeschoven naar de dunne darm. Vervolgens wordt er lucht in de darm gelaten om een beter zicht te bieden. Eventuele resterende afscheiding wordt weggezogen.
Vaak gebeurt het echte onderzoek echter pas wanneer de colonoscoop met korte stukjes uit de darm wordt getrokken, omdat dan het zicht verbeterd is. Verder kan het zijn dat de arts weefselmonsters neemt, poliepen verwijderd of foto’s neemt. Soms wordt er ook lasertherapie toegepast.
Je arts zal je strikte regels opleggen om je lichaam voor te bereiden op de colonoscopie. Het is immers van belang dat de darm grondig gereinigd is. Zo zal je een lavement moeten uitvoeren, laxeermiddelen moeten innemen en gedurende 2 à 3 dagen voor het onderzoek geen vast voedsel mogen eten.
Indien je bloedverdunners of ijzerpreparaten inneemt moet je je arts hierover inlichten. Deze medicijnen kunnen immers het onderzoek bemoeilijken en de inname zal in sommige gevallen gestaakt moeten worden. Mensen met een hartklep moeten net wel medicijnen beginnen nemen om infectie te voorkomen. Neem nooit zelf het initiatief om het nemen van medicijnen te starten of te staken, raadpleeg altijd eerst je arts.
Een colonoscopie is niet het meest aangename medische onderzoek. Je kan druk, krampen en de nood tot ontlasting voelen als de colonoscoop wordt ingebracht. Hoewel je door langzaam en diep adem te halen al veel ongemak kan verhelpen, worden er voldoende verdoving en pijnmedicatie toegediend. Deze maken de patiënt helemaal ontspannen en versuft waardoor het zelfs mogelijk is dat de patiënt zich niets meer herinnert van het onderzoek. Na het onderzoek rijdt je dan ook best niet zelf naar huis.
Anemie, bloed in de stoelgang, buikpijn of chronische diarree waarvan de oorzaak onbekend is; poliepen in de darmen; het vaststellen of opvolgen van darmziekten of darmkanker; het verkrijgen van weefsel voor een biopsie;… het zijn allemaal redenen om een colonoscopie uit te voeren.
Bij een colonoscopie is het mogelijk dat de patiënt zich misselijk gaat voelen, moet braken, een opgeblazen gevoel krijgt of last heeft van rectale irritatie. Iets uitzonderlijker zijn een geperforeerde darm, hevige aanhoudende bloedingen, slechte reactie op de verdovingsmiddelen of infecties.
colonoscopie, darmen, inwendig onderzoek Een abortus is een ingreep die wordt uitgevoerd met als doel de zwangerschap te verbreken. Vrouwen die voor een abortus kiezen zijn meestal ongewenst zwanger (electieve abortus), maar er kunnen medische overwegingen meespelen in de uitvoering tot abortus (therapeutische abortus).
De abortus vindt best plaats zes weken na de laatste menstruatie, als de onvolgroeide baby slechts een embryo is. In dit geval zijn er twee opties. Er kan een abortuspil worden toegediend. Dit zijn twee kleine pilletjes die een soort miskraam opwekken. De andere optie is een medische ingreep waarbij de arts het embryo en de placenta uit de baarmoeder verwijdert door middel van een zuigcurettage.
De abortus kan echter gebeuren tot de twaalfde week van de zwangerschap. Deze ingreep is iets ingewikkelder omdat het embryo inmiddels een foetus is geworden. De arts moet eerst het cervicale kanaal openen door middel van laminaria-sticks, die één à twee dagen voor de eigenlijke abortus in de baarmoederhals worden geplaatst. Als de baarmoederhals open is plaats men een holle buis in de baarmoeder en worden de foetus en placenta uit de baarmoeder verwijderd met een zuigcurettage.
Beide medische ingrepen worden begeleid door pijnstillers en verdovingsmiddelen. Na de ingreep kan je gewoon naar huis gaan zonder dat je verdere maatregelen moet nemen.
Vaak kiezen vrouwen voor een abortus omdat ze ongewenst zwanger werden. Dit kunnen tienermeisjes zijn die nog niet klaar zijn voor het moederschap, vrouwen die voorrang willen geven aan hun carrière en vrouwen die zwanger zijn ten gevolge van een verkrachting. Er kunnen echter ook medische redenen zijn: bv. een geboortedefect of genetisch probleem bij de baby of een zwangerschap die de gezondheid van de vrouw in het gedrang brengt.
Hoewel de abortuswet in België voorziet in enkele verplichte gesprekken met experts, zijn er nog vaak vele vrouwen die spijt krijgen na een abortus. Hoewel er vaak weinig tijd is, moet het plegen van abortus een weloverwogen beslissing blijven.
Zoals elke medische ingreep kan ook een abortus risico’s inhouden. Zo kan er schade ontstaan aan de baarmoeder of baarmoederhals en kunnen er hevige bloedingen of infecties optreden. Verder kan de vrouw aan emotionele of psychologische schade lijden. Hoe later in de zwangerschap de abortus plaats vindt, hoe groter de risico’s worden.
Verder houdt ook de anesthesie enkele risico’s in. Er kan een allergische reactie optreden of er kunnen ademhalingsmoeilijkheden zijn.
Na de operatie kunnen er eveneens complicaties optreden. Zo kan het zijn dat de vagina overmatig bloedt, de vrouw voortdurend pijn, zwangerschapssymptomen of tekenen van infectie (koorts, ongewone vaginale afscheiding, buikpijn en gevoeligheid) ervaart.
abortus Vele vrouwen kunnen na de bevalling van hun kind niet wachten om hun lichaam van voor de zwangerschap terug te krijgen. Dit gaat het snelst door te sporten. Niet enkel helpt sporten je terug in vorm te geraken, het verhoogt eveneens je energiepeil, bestrijdt postnatale vermoeidheid en pept je humeur op.
Een bevalling vraagt veel van je lichaam. Na een natuurlijke bevalling heeft je lichaam enkele weken tijd nodig om te herstellen. Na een keizersnede duurt dit zelfs nog langer. Wanneer dit precies is, hangt af van vrouw tot vrouw. Raadpleeg daarom altijd eerst je huisarts vooraleer je intensief gaat sporten.
Nadat je de goedkeuring hebt gekregen kan je beginnen sporten door langzaamaan de training op te bouwen. Je begint best met lichte oefeningen gedurende korte periodes. Zo kan je een korte wandeling maken met je baby. Hiermee help je niet enkel je lichaam terug in vorm te brengen, maar versterk je ook de band met je kind door samen eropuit te gaan.
Naarmate je lichaam sterker wordt en meer en meer herstelt van de zwangerschap en bevalling, kan je je aan zwaardere oefeningen wagen. Besef hierbij wel goed wat je zelf aan kan. Forceer jezelf in elk geval niet. Als je eens een dag weinig energie hebt, omdat je baby misschien veel had moet huilen ’s nachts, voel je dan niet schuldig als je eens een keertje geen oefeningen doet.
Het is belangrijk om te luisteren naar je lichaam. Als je last krijgt van misselijkheid, rugpijn, pijn in de schaamstreek, moeite met lopen of vaginale bloedingen moet je onmiddellijk stoppen met sporten en een arts raadplegen. Erger wordt het als je een wazig zicht krijgt; je duizelig en zwak voelt; flauw valt; last hebt van hartkloppingen; pijn, druk of een beklemmend gevoel op de borst en ademhalingsproblemen. Schakel in dat geval onmiddellijk de hulpdiensten in.
Verder zorg je er best voor dat je voldoende drinkt voor, tijdens en na het sporten. Drink vooral water en beperk de inname van cafeïne tot één kopje koffie per dag. Vooral vrouwen die borstvoeding geven houden hier best rekening mee.
Hoe graag je ook je oude lichaam terug wil, blijf realistisch. Verwacht niet dat je in één maand je hele zwangerschapsgewicht verliest. Experts raden aan om het maandelijks gewichtsverlies te beperken tot 2,5 kilogram. Je houdt je dan ook best aan de hoeveelheid dagelijks aanbevolen calorieën (1800 -2000 kcal). Vrouwen die borstvoeding geven hebben zelfs 500 kcal meer nodig per dag.
afslanken, afvallen, vermageren, zwanger, zwangerschap Door middel van medische allergietesten kan men vaststellen voor welke stof je allergisch bent. Er bestaan verschillende methodes die gebruikt worden afhankelijk van het type allergie (bloedtesten of huidtesten). Allergietesten gaan gepaard met bepaalde voorbereidingen en risico’s.
Er zijn een aantal soorten allergietesten:
– Huidtesten, zoals de plakproef en priktest
– Bloedtesten, zoals de radioallergosorbent-test (RAST)
– Provocatietest
– Eliminatiedieet
De meest toegepaste huidtest is de priktest (ook wel intracutane allergietest genoemd). Door middel van kleine prikjes wordt een stof waarvan men dat je ervoor allergisch bent in de huidoppervlakte gebracht. De dokter wacht een allergische reactie af. Dit kan een twintigtal minuten duren. Zo kan men voor verschillende allergieën tegelijkertijd testen. Huidtesten worden het meest gebruikt bij allergische reacties op insecten, dieren, pollen en penicilline.
Door midden van bloedtesten kan de dermatoloog de hoeveelheid IgE in het bloed bepalen. IgE is de stof die je allergische reactie heeft veroorzaakt. Bloedtesten worden toegepast wanneer huidtesten niets hebben kunnen uitwijzen of niet kunnen worden toegepast. Soorten bloedtesten zijn de Phadiatop-test en de Radioallergosorbent-test (RAST)
Het eliminatiedieet is een andere manier om voedselallergieën vast te stellen. Je vermijdt het voedsel waarvoor je denkt allergisch te zijn gedurende een aantal weken en controleert vervolgens of je lichaam nog steeds de allergische reacties vertoont. Zo niet, weet je dat je allergisch bent voor die stof.
De provocatietest is een variant op de eliminatietest Met een dubbelblinde provocatietest kan men eveneens een voedselallergie vaststellen. De dermatoloog controleert voor de stoffen waaraan je blootgesteld wordt en noteert de (allergische) reacties die je lichaam vertoont.
Afhankelijk van je gezondheidstoestand zal de dokter je vragen om bepaalde geneesmiddelen of eetgewoontes te laten vooraleer de test wordt uitgevoerd.
De resultaten van een allergietest kunnen non-exclusief zijn. Je kan bijvoorbeeld een allergische reactie vertonen bij een priktest maar in het dagelijkse leven toch niet allergisch zijn voor de stof in kwestie. Of andersom. De uitslag kan bovendien verschillen naargelang het tijdstip waarop de test werd uitgevoerd.
De risico’s van een allergietest zijn afhankelijk van de allergie en de impact van de allergie op je lichaam. Het spreekt voor zich dat je bij sommige testen een allergische reactie kunt krijgen. Dit is immers vaak de bedoeling. Bij ernstige allergieën, kunnen testen levensbedreigend zijn. In het ergste geval kun je in shock geraken.
allergie, allergietest Borstkanker is de meest vastgestelde vorm van kanker bij vrouwen. Jaarlijks sterven er ongeveer 400.000 vrouwen aan borstkanker. Ook jonge vrouwen kunnen borstkanker krijgen. 25% van de vrouwen bij wie borstkanker werd vastgesteld, waren nog niet in hun menopauze. De behandeling van borstkanker is afhankelijk van de grootte van de tumor. Borstkanker kan erfelijk zijn, maar kan soms ook vermeden worden door een gezonde levensstijl.
Vooral voor jonge vrouwen is het belangrijk dat ze zich bewust worden van de risico’s op borstkanker. Oudere vrouwen laten zich vaker controleren omdat ze meer schrik hebben voor borstkanker, maar dit is niet altijd terecht! Het is belangrijk dat je regelmatig uitkijkt naar veranderingen in vorm, grootte en uitzicht van je borsten, zoals:
– Een borst die groter is dan de andere
– Veranderingen aan de tepel(s)
– Uitslag of pigmentvlekken op de borst
– Een zwelling aan de borst of oksels
– Een knobbeltje aan de borsten
Jonge vrouwen moeten hun borsten goed leren kennen, zodat elke verandering onmiddellijk de aandacht trekt. Een knobbeltje betekent echter niet altijd dat je borstkanker hebt. Elke vrouw is anders. Je moet zelf inschatten wat normaal en abnormaal is voor jou en je borsten.
Jonge vrouwen en vrouwen op leeftijd, ondergaan dezelfde behandeling wanneer er borstkanker werd vastgesteld. De mogelijkheden zijn:
Chirurgische ingreep:
– Bij een borstsparende operatie (lumpectomie) wordt de tumor uit de borst verwijderd. De ingreep gaat steeds gepaard met radiotherapie.
– Bij een borstamputatie (mastectomie) wordt de hele borstklier verwijderd. Men kiest voor een mastectomie wanneer de knobbel te groot is voor een alternatieve oplossing.
– Bij sommige gevallen van borstkanker worden de lymfeklieren in de oksel weggehaald. Want borstkanker verspreidt zich via de lymfeklieren en op die manier vermijdt men uitzaaiing van de kanker naar de rest van het lichaam.
Chemotherapie
Celdodende of celremmende medicatie wordt gebruikt om de borstkankercellen te doden.
Radiotherapie (bestraling)
Ioniserende stralingen worden aangewend om de kanker plaatselijk te bestrijden.
Hormonale behandeling
De hormoonproductie van het lichaam wordt geblokkeerd. Dit stopt de groei van de borstkankercellen.
Een gezond dieet, een gezonde levensstijl en voldoende beweging kunnen de kans op het krijgen van borstkanker verkleinen.
borstkanker, kanker Of je nu graag tomaten eet in een slaatje met een beetje olijfolie, of tomatensaus bij een pasta… Regelmatig tomaten eten is goed voor je gezondheid,… en voor je gehemelte! Tomaten bevatten namelijk natuurlijke pigmenten die een positief effect hebben op het lichaam, zoals de verkleinde kans op kanker.
Tomatenplanten werden oorspronkelijk enkel in Zuid-Amerika gegroeid maar behoren sinds een honderdtal jaren ook tot de Europese groenteteelt. Tomaten worden recentelijk door onderzoekers gekoppeld aan allerlei gezondheidsvoordelen.
Een Amerikaanse studie onderzocht de effecten van tomaten op de gezondheid van mannen. Uit het onderzoek bleek dat regelmatig tomaten eten de kans op het krijgen van prostaatkanker verkleint.
Rode vruchten zitten boordevol met natuurlijke vitaminen, zoals vitamine A, C en E. Bovendien bevatten tomaten flavonoïden. Flavonoïden hebben een kankerremmende werking, In tomaten zitten ook veel mineralen (en kalium) die een gezonde werking hebben op het lichaam.
In tomaten vind je het natuurlijke pigment lycopeen. Dit is wat de tomaten hun rode kleur geeft. Lycopeen is een krachtige antioxidant dat schadelijke stikstofdioxiden in het lichaam neutraliseert.
Lycopeen heeft een remmende werking op:
– Prostaatkanker
– Borstkanker
– Maagkanker
– Het verouderingsproces
Omdat tomaten het verouderingsproces blijken te remmen, worden ze gebruikt in schoonheidsmiddeltjes. Een Duitse universiteit onderzocht de werking van tomaten en ontdekte een link tussen de lycopeen in supplementen en een minder rimpelige huid. Bovendien beschermen tomaten de huid tegen schadelijke UV-stralen. Sommige studies wezen uit dat tomaten bovendien de cholesterol in het lichaam verminderden.
Rijpe, volrode tomaten bevatten meer lycopeen dan waterige tomaten. Dus de rijpe, rode tomaten zijn het beste voor de gezondheid.
Niet enkel hele tomaten maar ook gerechten met tomaten hebben een gezonde werking. Bijvoorbeeld tomatensaus, tomatensap, tomatensoep,…enzovoorts. Het beste eet je natuurlijk gewoon rauwe tomaten, zonder enige bereiding.
tomaten Als je één appel per dag eet, zou je minder kans hebben op darmkanker. Dat zeggen Franse onderzoekers. Appels (en vooral hun schil) bevatten stoffen die ons lichaam beschermen tegen allerlei ziektes. Appels zijn bovendien zeer voedzaam want ze bevatten voedingsvezels en vitamines. Appels zijn zelfs gekend om hun remmende werking op het ouderdomsproces.
Belangrijke antioxidanten zijn flavonoïden. Bepaalde appels – zoals de Jonagold – bevatten bijzonder veel flavonoïden. Je vindt ze ook terug in tomaten, bessen, vruchten,… De schil van rode appels bevat de meeste vezels en flavonoïden.
Appels zijn een belangrijke bron van voedingsstoffen en vezels. Appelvezels zorgen voor een goede werking van je darmen. Het voorkomt dat je last krijgt van obstipatie. Vezels hebben bovendien een antioxidante werking zodat het lichaam wordt beschermd tegen schade die leidt tot hartziektes en kanker. Een middelgrote appel bevat ongeveer 5 gram vezels. Dit is een kwart van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid.
Er zijn oplosbare en onoplosbare voedingsvezels te vinden in appels:
Oplosbare vezels:
Deze worden in je dikke darm door bacteriën afgebroken. Hierbij komen er stoffen vrij die de darmfunctie bevorderen. Oplosbare vezels komen vooral voor in groenten, fruit en peulvruchten.
Onoplosbare vezels:
Dit zijn voedingsvezels die veel water opnemen, waardoor je een verzadigd gevoel krijgt. Ze activeren en stimuleren het darmstelsel. Onoplosbare vezels zorgen echter voor een prikkelbaar gevoel, omdat ze juist onverteerbaar zijn. Je vindt ze vooral in graanproducten zoals brood en muesli.
Veel appels eten kan het risico op hartziekten en beroertes verminderen. De antioxidanten in appels beschermen de cellen in de aders zodat het hart minder snel schade oploopt. Appels zijn een uitstekende bron van natuurlijke plantenchemicaliën die goed zijn voor je gezondheid.
Volgens een Amerikaans onderzoek zouden de antioxidanten in appels je hersencellen beschermen tegen geheugenverlies dat gepaard gaat met veroudering en de ziekte van Alzheimer. Hoe meer appels je eet, hoe sterker het positief effect is op je lichaam.
Antioxidanten bestrijden bovendien de schadelijke chemicaliën in je lichaam die het kunnen doen aftakelen zoals wat er gebeurt bij huidveroudering.
appels Constipatie zorgt ervoor dat de stoelgang van de baby hard en stevig wordt. Daardoor heeft de baby pijn bij het legen van de darmen, en zal hij minder vaak de darmen legen.
– Baby’s die borstvoeding krijgen
Baby’s die borstvoeding krijgen hebben niet vaak last van constipatie. Dat komt doordat borstvoeding gemakkelijk verteert. Baby’s hebben een aantal bacteriën in de ingewanden die ervoor zorgen dat bepaalde proteïnes gemakkelijker afbreken. Daardoor zal de stoelgang zachter zijn en de darmen gemakkelijker kunnen bewegen.
In borstvoeding zit bovendien het hormoon ‘motiline’ dat ook zorgt voor een gemakkelijkere darmbeweging.
Borstvoeding is zeer goed voor de baby want het past zich aan als de baby ouder wordt.
– Baby’s die poedermelk krijgen
Bij poedermelk is de kans op constipatie groter. Dat komt doordat de melk moeilijker verteerbaar is waardoor de stoelgang dikker en groener van kleur wordt. Als je baby niet bijkomt of ongewone symptomen toont kan je best naar de dokter gaan.
– Pasgeborenen (van 0 tot 6 maanden oud)
Pasgeborenen produceren zeer onregelmatig stoelgang: soms slechts een keer peer week en dan weer een paar keer per dag. Dat is heel normaal. Pas als de baby er zelf last van ondervindt moet je naar de dokter. Baby’s die borstvoeding krijgen hebben een gele stoelgang.
– Oudere baby’s (vanaf 4 maanden oud)
Als baby’s vast voedsel mogen eten hebben ze meer kans op constipatie. Dat komt doordat de darmen nog gewoon moeten worden aan het nieuwe voedsel. De stoelgang die ze produceren zal meer lijken op de normale stoelgang.
Constipatie is een vicieuze cirkel, want zodra de stoelgang harder wordt, zal de baby die proberen in te houden om pijn te voorkomen. Maar als de baby de stoelgang inhoudt wordt het nog harder, waardoor hij nog erger geconstipeerd geraakt.
Met een paar handelingen kan je je baby helpen:
– masseer de buik
– beweeg de benen al fietsend
– geef je baby een warm badje
– zorg ervoor dat je de poedermelk met de juiste hoeveelheid water maakt
Van zodra de baby vast voedsel mag eten kan je hem best fruitpapjes geven. Fruit bevat veel vezels die constipatie helpen voorkomen.
babys, constipatie Een virus kan je niet zien met het blote oog. Virussen moeten een gastcel aanvallen en het mechanisme ervan overnemen. Zo kunnen ze zichzelf verspreiden in het lichaam van de mens. De gastcellen hebben genetisch materiaal (DNA of RNA) en een beschermlaagje. Virussen moeten doorheen dat beschermingslaagje geraken. Daardoor zullen ze vaak slijmerige cellen aanvallen die gemakkelijker indringbaar zijn.
Een bacterie is een cel die zichzelf kan splitsen en voortplanten. Bacteriën kunnen van vorm veranderen en zichzelf onderverdelen. Bacteriën vind je overal, zowel in als buiten het lichaam. Vaak zijn bacteriën niet schadelijk en zelfs nuttig voor de mens. Soms vallen ze ons wel aan of zijn ze slecht voor ons als ze op de verkeerde plaats in het lichaam terecht komen.
Een infectie met een virus of een bacterie gebeurt op dezelfde manier. Dit zijn enkele mogelijke manieren waarop je besmet geraakt:
– door dicht bij iemand te staan die hoest of niest
– door iemand een hand te geven
– door voedsel met de handen aan te raken
– door contact met iemand anders zijn lichaamsvloeistoffen (bijvoorbeeld tranen of bloed)
Enkele gemakkelijke handelingen zorgen ervoor dat je een infectie kan voorkomen:
– je handen regelmatig wassen
– als je iemand een hand hebt gegeven ervoor zorgen dat je erna niet je ogen of neus aanraakt
– groenten en vlees apart bewaren na het koken
– vlees goed doorbakken
Zelfs al let je op deze richtlijnen, dan nog kan je gemakkelijk besmet geraken.
Bij een infectie met een bacterie kan de dokter antibiotica voorschrijven. Die doodt de bacterie die de oorzaak was van de ziekte. Om de juiste bacterie te vinden zal de dokter soms vragen een urinestaal te geven. Die wordt in het labo onderzocht zodat men de juiste bacterie vindt.
Bij een virus zal het eigen immuunsysteem de ziekte moeten uitschakelen. Een antibioticum helpt immers niet tegen een virus. Soms bestaan er wel vaccinaties tegen bepaalde virussen. Zorg ervoor dat je zeker niet overbodig antibiotica inneemt bij een virus, want anders zal die enkel minder effectief worden in situaties waar je echt antibiotica nodig hebt. Je kan je lichaam helpen met het uitschakelen van een virus door:
– veel water te drinken
– thuis te blijven zodat je anderen niet infecteert maar er ook voor zorgt dat je zelf niet met andere virussen of bacteriën geïnfecteerd geraakt
– een pijnstiller nemen
bacterie, besmetting, infectie, virus Plasangst is een psychologisch probleem waarbij je angst hebt om in het bijzijn van anderen te urineren. Plasangst kan op alle leeftijden voorkomen, maar komt wel meer voor bij mannen dan bij vrouwen. 7% van de bevolking zegt last te hebben van een vorm van plasangst, maar het eigenlijke cijfer zal wellicht veel hoger liggen.
De oorzaak van plasangst is niet gekend. Het gaat waarschijnlijk om een combinatie van biologische en sociale factoren.
De symptomen van plasangst kunnen zijn:
– schrik hebben en onmogelijk kunnen urineren in het bijzijn van anderen
– je zorgen maken dat iemand je zou kunnen horen of zien urineren of zou kloppen op de deur
– je schamen in bepaalde situaties, wat leidt tot een contractie van de interne spieren die de urine tegenhouden. Deze spieren moeten ontspannen zijn om te kunnen urineren.
– niet kunnen urineren op openbare toiletten
– geen urinestaal kunnen maken
– plasangst kan zich ook thuis voordoen, bijvoorbeeld als je weet dat anderen in huis zijn
– plasangst stopt pas als je zeker bent dat niemand je kan horen of zien en er niemand in de buurt is.
Afhankelijk van de ernst en diagnose zal plasangst behandeld worden. Het is immers een ziekte die de sociale activiteiten van de patiënt achteruit doen gaan. Plasangst kan zo determinerend zijn dat het ervoor zorgt dat je niet meer op vakantie gaat of een andere job kiest wegens de mogelijkheid tot het hebben van een private toilet.
Als de dokter vaststelt dat je een sociale fobie of een sociale angst hebt, zal hij je behandelen. Dat zal meestal gebeuren door een samenspel van behandelingen. Die kunnen zijn:
– een medicijn dat ervoor zorgt dat de angst wegtrekt. Vaak gaat plasangst gepaard met een depressie en worden daar ook medicijnen voor gegeven.
– een psychologische behandeling zoals gedragstherapie. De psycholoog leert je terug gemakkelijker urineren en zal al pratend de angst weghalen.
– zelf een katheder leren plaatsen.Op die manier kan je alsnog je blaas zelfstandig leegmaken.
plasangst