Voor rokers die willen afkicken van de sigaret bestaat er een nicotinepleister. Deze pleister geeft een bepaalde dosis nicotine vrij via de huid waardoor de roker sneller en gemakkelijker kan stoppen met roken en waardoor de effecten van ontwenning verminderen.
Er zijn twee soorten nicotinepleisters:
– 16-uurs pleisters zijn er voor rokers die weinig tot gemiddeld roken. Ze veroorzaken minder bijwerkingen, maar helpen niet tegen de onbedwingbare zin in een sigaret in de morgen. Ze worden namelijk niet ’s nachts gedragen, waardoor de nicotine in het bloed zeer laag is de volgende ochtend.
– 24-uurs pleisters bieden een constantere dosis van nicotine om de hele dag en nacht door zonder sigaret te kunnen. De kans op bijwerkingen is echter groter.
Een nicotinepleister lijkt veel op een gewone pleister en is te vinden in verschillende groottes. Grotere pleisters zorgen natuurlijk voor een hogere dosis nicotine. ’s Morgens moet je de pleister aanbrengen op een propere, droge en onbehaarde plaats van het lichaam en dit tussen de hals en de taille: de bovenarm of de borst bijvoorbeeld. Verander elke dag van plaats om te voorkomen dat je huid gaat irriteren.
Zodra je deze pleister hebt aangebracht, is het belangrijk dat je ze niet verwijdert tijdens de periode dat ze haar werking heeft. Het duurt namelijk drie uur voordat de nicotine door de huid gedrongen is en in de bloedstroom circuleert.
Het programma van een nicotinepleister bestaat meestal uit acht weken en dit in drie fasen:
– De eerste vier weken moet je een pleister dragen die een sterke dosis nicotine levert: 21 mg per dag.
– In week vijf en zes kan je de dosering verlagen tot 14 mg per dag.
– Hierna is een lage dosis voldoende: 7 mg per dag.
– Er kan irritatie van de huid ontstaan door de pleister. Zeker bij een 24-uurs pleister. Het is dus zeker belangrijk dat je de pleister elke dag op een andere plaats aanbrengt.
– Rokers die de 24-uurs pleisters gebruiken kunnen last krijgen van hevige dromen, slapeloosheid en andere slaapproblemen. Als jouw slaap na drie tot vier dagen nog steeds verstoord is, probeer dan de 16-uurs pleister.
– Sommige gebruikers hebben last van een snelle hartslag en duizeligheid. Maar ook hoofdpijn, spierpijn en braken kunnen voorkomen.
nicotine, nicotinepleister, roken, sigaretten, tabak Iedereen weet dat roken slecht is voor de gezondheid. Maar beseft iedereen wel hoe schadelijk roken echt is, zowel voor de rokers als de meerokers? Het beschadigt bijna elk orgaan van het lichaam. Roken is verantwoordelijk voor één op de vijf sterfgevallen.
Kanker was één van de eerste ziekten die in verband gebracht werd met roken. Het gebruik van tabak is verantwoordelijk voor ongeveer een derde van alle sterfgevallen door kanker.
Longkanker wordt het meest in verband gebracht met roken. Ongeveer 90 procent van de mannelijke sterfgevallen en 80 van de vrouwelijke door longkanker is te wijten aan tabak. De kans dat een mannelijke roker zal sterven is 23 keer zo groot dan iemand die nooit heeft gerookt. Bij de vrouwen is dit 13 keer zo groot.
Longkanker is niet de enige vorm van kanker die veroorzaakt wordt door roken. Onderzoekers hebben ook een verband gevonden met blaas-, strottenhoofd-, mond-, keel-, slokdarm-, alvleesklier-, maag-, nier- en baarmoederhalskanker. Bovendien is roken ook een bekende oorzaak van leukemie.
Sigarettenrook inademen is zeer schadelijk voor de longen. Deze schade begint al zodra de roker één sigaret gerookt heeft. Ongeveer 9 op de 10 sterfgevallen door een longziekte is te wijten aan tabak.
Een roker heeft 10 keer meer kans om een longziekte op te lopen zoals chronische bronchitis of longemfyseem.
Een chronische bronchitis ontstaat doordat de luchtwegen langdurig te veel slijm gaan produceren zodra de sigarettenrook in wordt geademd. De roker ontwikkelt een chronische hoest om de luchtwegen vrij te maken zodat hij/zij kan ademen. Uiteindelijk gaan de luchtwegen opzwellen en verstopt geraken door littekenweefsel en door slijm.
Longemfyseem ontstaat doordat de rook de kleine luchtzakjes in de longen vernietigt. Deze luchtzakjes zorgen er voor dat er zuurstof in het bloed terecht komt. Hierdoor zal de roker steeds minder goed kunnen ademen en uiteindelijk moeten happen naar lucht.
Roken tast ook het hart aan en is in verband gebracht met bepaalde hartziekten. Rokers hebben vier keer meer kans om een hartziekte op te lopen.
De huid veroudert sneller, de functie van de ogen gaat sneller achteruit en het gebit wordt snel beschadigd.
Meerokers hebben 25 tot 30 procent meer kans om een hart- of longziekte te krijgen. Kinderen van ouders die roken hebben ook een groot risico op astma, bronchitis, longontsteking en oorinfecties.
kanker, nicotine, roken, tabak De enkel verbindt het kuitbeen met het scheenbeen. In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, bevat de enkel niet één maar twee gewrichten. Het onderste gewricht zorgt ervoor dat je je voet kan kantelen. Het bovenste gewricht laat je voet op en neer bewegen. Samen met de ligamenten die de beenderen samenhouden, torsen deze gewrichten alle druk die je zet wanneer je springt, wandelt of loopt. Ze dragen dus je volledige lichaamsgewicht en zorgen ervoor dat je je evenwicht behoudt op een oneven grondoppervlak.
Bij een enkelbreuk gaat het meestal om een fractuur van het uiteinde van je kuitbeen. Dit is de knobbel aan de buitenzijde van je voet. Een breuk in de andere knobbel (aan de binnenkant) komt minder vaak voor. Je bot kan op twee manieren gebroken zijn. Ten eerste is er de breuk zonder verplaatsing, waarbij het bot breekt, maar het gewricht op zijn plaats blijft zitten. In het andere geval is er sprake van dislocatie (verplaatsing). Dit wil zeggen dat de gebroken botten uit het gewricht steken. Dit is moeilijker te genezen maar komt gelukkig niet zo vaak voor.
Een gebroken enkel doet veel meer pijn dan een verstuiking en je kan ook helemaal niet meer op de enkel steunen. Er treedt onmiddellijk zwelling op en je kan de enkel niet meer bewegen. Het grootste verschil tussen een verstuiking en een breuk is dat een verstuiking na een week of twee geneest en dat de pijn verdwijnt. Een enkelbreuk, daarentegen, geneest niet vanzelf en blijft pijn doen tot hij behandeld wordt.
Je arts zal je vragen te vertellen hoe je je bezeerd hebt en hoe de enkel voelt sinds het ongeval. Ook is het belangrijk dat je vermeldt of je je enkel ooit eerder bezeerd hebt. Je arts kan een enkelbreuk meestal vaststellen door lichte druk rond het gewricht te zetten en te kijken of er sprake is van tere plakken, zwellingen of bulten in de botten. Vervolgens zal hij je enkel proberen naar alle kanten proberen te bewegen, om te kijken welke in welke posities je het meeste pijn hebt. De aard van de breuk wordt vervolgens vastgesteld met röntgenfoto’s.
enkel, gebroken enkel De achillespees is de sterkste pees in je lichaam. Hij verbindt de spieren in je kuit met je voet en zorgt ervoor dat je op je tenen kan staan en je voeten kan buigen. Wanneer deze pees te ver uitgerekt wordt, kan hij gedeeltelijk of volledig scheuren. Hieronder gaan we even dieper in op de risicofactoren, oorzaken, symptomen en behandeling van een gescheurde achillespees.
Er zijn meerdere factoren die aan de basis kunnen liggen van een gescheurde achillespees. Zo zijn er in de eerste plaats ongevallen en sportblessures. Wanneer je aan het wandelen of lopen bent, en je verandert plots van snelheid, dan zet je een hogere druk op je achillespees, wat het risico op een scheur vergroot.
Mensen die aan basketbal, tennis en honkbal doen, lopen daarom ook een groter een groter risico. In die sporten loopt men onregelmatig, met veel starten en stoppen, vaak op de toppen van de tenen. Je achillespees kan ook scheuren door «slijtage», wanneer je er gedurende vele jaren veel druk op zet. Dit gebeurt vooral in combinatie met het dragen van ongepast schoeisel, dat je voet en pees onvoldoende ondersteunt.
Je vermindert de kans op een gescheurde achillespees door in vorm te blijven en goed te stretchen voor een sportactiviteit. Het dragen van de juiste, ondersteunende sportschoenen kan ook helpen.
Bij het scheuren van een achillespees hoor je een zeer specifiek knakkend geluid. Dit geluid gaat gepaard met het gevoel alsof je net een harde trap tegen je kuit gekregen hebt. Plots kan je niet meer normaal stappen. Soms voel je ook een ernstige pijn aan je onderbeen en aan de achterkant van je enkel. Na het scheuren volgt dan de zwelling. Indien je achillespees volledig gescheurd is, kan je niet meer op de tippen van je tenen gaan staan.
Een gescheurde achillespees moet meteen behandeld worden. Een eerste vorm van behandeling is het plaatsen van een gips. Tijdens het dragen van het gips kunnen de uiteinden van je pezen terug aan elkaar groeien. Een gescheurde achillespees wordt tegenwoordig echter vaak meteen geopereerd. Tijdens zo’n operatie maakt men een incisie in je onderbeen en naait men de pees terug aan elkaar. Na de operatie zal je dan nog zo’n drie maanden met je voet in gips moeten rondlopen.
achillespees, gescheurde achillespees Ringworm is een schimmelinfectie die leidt tot uitslag op je huid. Deze infectie komt relatief vaak voor en is eerder vervelend dan gevaarlijk. In tegenstelling tot wat men vroeger dacht, wordt de ziekte niet veroorzaakt door wormen. Een schimmelinfectie als ringworm gedijt het beste op vochtige plaatsen, zoals de huid tussen je tenen en op je hoofd, maar het kan over je hele lichaam voorkomen. Hieronder lees je meer over ringworm.
Wanneer de schimmel zich tussen je tenen nestelt, spreken we van zwemmerseczeem. Dit leidt tot uitslag en kleine kloven in je huid en kan hevig jeuken. Op je hoofd veroorzaakt ringworm haarverlies en het loskomen van huidvlokken, wat op netelroos lijkt. Wanneer de infectie elders op je huid voorkomt, is zij zeer gemakkelijk te herkennen. Je huid jeukt en vertoont een of meer cirkelvormige plekken. Het centrum van de cirkel is meestal niet aangetast. Dit verklaart de term ringworm. Ringvormige plekken die elkaar raken, zullen samen een grotere plek vormen. Naast deze huidplekken kan je ook last krijgen van kleine rode bultjes en blaren. Wanneer de kringen op je huid groter worden, betekent dit dat de infectie zich uitbreidt.
Ringworm staat bekend als een besmettelijke vorm van uitslag. Je kan ringworm oplopen wanneer je huid in direct contact komt met een besmette huidplek van een ander. Je kan de infectie ook oplopen door de handen aan te raken van een besmette persoon die tevoren aan zijn of haar uitslag gekrabd heeft. Een rechtstreekse aanraking van een besmet object kan je ook met ringworm opzadelen. Ten slotte kan de ziekte doorgegeven worden van dieren op mensen. Huisdieren en boerderijdieren kunnen dus drager zijn van de schimmel.
Er bestaan meerdere behandelingen om ringworm te genezen. Anti-schimmelcrèmes of lotions kan je zo bij de apotheker verkrijgen. Je arts kan je ook specifieke crèmes en zalven voorschrijven. Dergelijke zalven en crèmes moet je enkele weken aanbrengen, tot de schimmel volledig verdwenen is. Wanneer de ringworm zich op je hoofdhuid nestelt, helpen deze middeltjes niet. In dat geval zal je orale medicatie moeten innemen.
huid, infectie, ringworm, schimmel Onder «chronische wonden» verstaan we alle wonden waar je lang mee blijft zitten. Het gaat dus om wonden die erg traag genezen of soms helemaal niet lijken te genezen. Het kan ook gebeuren dat een wonde geneest, maar daarna terug opduikt. Hieronder vertellen we je meer over het genezingsproces van wonden en over mogelijke oorzaken die een goede genezing kunnen verhinderen.
Het genezingsproces van wonden bestaat uit verschillende fases en volgt altijd een zelfde patroon. De eerste fase waarin een wonde zich bevindt, is de fase van ontsteking. De plaatselijke bloedvaten gaan samentrekken om bloedverlies te verkomen en de bloedplaatjes hopen zich op, om een klonter te vormen. Eens de klonter klaar is, zetten de bloedvaten weer uit om veel bloed naar de wond te doen stromen. Dit verklaart waarom een wonde er in het eerste stadium rood uitziet en warm aanvoelt. Intussen overspoelen witte bloedcellen de wonde om microben en bacteriën te vernietigen.
In een volgende fase begint er collageen in de wond te groeien. Dit is een proteïnevezel die ervoor zorgt dat de randen van de wonde samenkrimpen en sluiten. Haarvaten (kleine bloedvaten) voorzien de nieuwe huid van bloed.
De laatste fase is de rijpingsfase. Het lichaam voegt meer collageen toe en laat de wonde geleidelijk aan verdwijnen. Deze laatste fase kan maanden en soms jaren duren. Dit verklaart waarom littekens in de loop der tijd te «vervagen». Het betekent echter ook dat je wonde moet blijven verzorgen, tot enige tijd na de genezing.
Wanneer een wonde niet geneest, wil dit zeggen dat een van de genezingsfasen verstoord of onderbroken is. Er zijn enkele factoren die het genezen van wonden kunnen verhinderen. Hierbij denken we bijvoorbeeld aan een onderliggende medische aandoening, zoals diabetes of een aandoening aan de bloedvaten. Slecht genezende wonden komen ook vaak voor bij bedlegerige patiënten. Het gaat hier dan meestal om doorligwonden en drukzweren.
De voornaamste hinderpaal bij genezing is echter een infectie. Wanneer een bacterie via een open wonde je lichaam binnendringt, zal je afweersysteem eerder die indringer bestrijden, dan je wonde genezen.
Andere factoren die het genezingsproces verstoren zijn de aanwezigheid van dode huidcellen en bloedingen. Verder genezen wonden moeilijker bij oudere mensen en kunnen ook bepaalde medicijnen en tabaksconsumptie de genezing van je wonden verstoren.
chronische wonden, wonden De pindanotenallergie is de meest voorkomende notenallergie. Zoals bij andere voedselallergieën, houdt het in dat je lichaam onterecht pindanoten als vijandige elementen beschouwt. Bij het eten van pindanoten zal je immuunsysteem dan overreageren en een allergische reactie ontketenen. Daarbij komen chemicaliën, zoals histamine, in je bloed. Deze stoffen tasten verschillende vormen van weefsel in je lichaam aan. Dit leidt dan weer tot de symptomen van allergie. In sommige gevallen kan een allergische reactie op pindanoten levensbedreigend zijn. Hieronder vertellen we je meer over pindanotenallergie.
De symptomen hangen af van de ernst van de allergie. Indien je licht allergisch bent, kan je na het eten van pinda’s last krijgen van uitslag en bijhorende jeuk, een tintelend gevoel in je lippen of tong, buikpijn, netelroos of een loopneus. Mensen met een zwaardere allergie kunnen bijkomende symptomen vertonen, zoals een hese stem, hoest, vernauwde keel en piepende ademhaling. Ook kunnen zij te kampen krijgen met diarree en braakneigingen.
Mensen die heel erg allergisch zijn aan pinda’s, kunnen een anafylactische schok krijgen. De symptomen van een anafylactische schok zijn duizeligheid en slik- en ademhalingsmoeilijkheden. De bloeddruk van de patiënt duikt gevaarlijk de diepte in en zijn of haar lippen, keel en tong zwellen op. Een anafylactische schok die niet behandeld wordt, kan levensbedreigend zijn.
Je arts of allergiespecialist zal je vragen eventuele vroegere reacties op pindanoten of pindaproducten te beschrijven. Het is belangrijk dat men weet hoeveel tijd er zit tussen het eten van pinda’s en de allergische reactie. Men zal je ook vragen of er veel allergieën in je familie voorkomen. Een volgende stap is een huidtest. Tijdens zo’n test zal men in je huid prikken en er een zeer kleine hoeveelheid pindavloeistof op plaatsen. Indien je daar rode plekken of uitslag krijgt, lijd je waarschijnlijk aan een pindanotenallergie. Een andere mogelijke test is een bloedonderzoek. Daaruit kan men opmaken of je lichaam antistoffen aanmaakt die een allergische reactie zouden kunnen ontketenen.
De oorzaak van pindanotenallergie is voorlopig onbekend. Sommige artsen menen echter dat mensen die op jonge leeftijd babyvoeding met pinda’s eten kregen, de allergie ontwikkelen. Jonge kinderen kunnen immers nog niet alle componenten van pindanoten verteren. Dit zou dan tot gevolg hebben dat hun lichaam een allergie ontwikkelt voor deze peulvrucht.
allergie, pindanotenallergie De technologische vooruitgang heeft ons leven de laatste jaren een pak comfortabeler gemaakt. Zo waren computers vroeger enorme machines die enkel eenvoudige berekeningen konden uitvoeren. Nu beschikken we over draagbare laptops, die talloze functies hebben.
De uitvinders van deze vernieuwingen staan echter niet altijd stil bij de lichamelijke gevolgen van de gebruiker. De laptop is toegankelijk en eenvoudig te gebruiken, maar weinig mensen beseffen dat je lichaam zich in een erg onnatuurlijke houding bevindt wanneer je voor je laptop zit. Dit kan onder andere leiden tot rugproblemen. Hier lees je meer over problemen en oplossingen in verband met je houding aan een laptop.
Een slechte houding en een laptop zijn een onvermijdelijke combinatie, omdat laptops nu eenmaal op een bepaalde manier ontworpen zijn: het toetsenbord hangt vast aan het scherm. Het scherm moet zich op ongeveer een halve meter van je ogen bevinden, maar je hebt het toetsenbord vlakbij nodig, binnen handbereik.
Wat is het resultaat? Je duwt de laptop naar achter, strekt je armen en buigt je hoofd naar voren. Nu weegt zo’n mensenhoofd best veel. Je lichaam kan je hoofd eenvoudig gemakkelijk ondersteunen, indien je het in een rechte lijn boven je schouders houdt. Maar wanneer je constant naar voren gebogen zit, legt dit een zware druk op je nek en je ruggengraat. Dit kan tot ernstige nek -en rugklachten leiden.
1. Beter voorkomen dan genezen: leer de juiste houding aan voor je last begint te krijgen van je nek en rug…
2. Gebruik je laptop enkel op een stabiele basis, zodat je je armen kan laten rusten. Zet je laptop niet op je schoot.
3. Gebruik een apart toetsenbord en muis, zodat je de laptop op een juiste afstand en op ooghoogte kan zetten (eventueel met een staander).
4. Neem een goede zithouding aan, met voldoende ondersteuning voor je onderrug.
5. Vergeet niet regelmatig te pauzeren. Wanneer je beweegt, zet je veel minder druk op je spieren en gewrichten dan wanneer je urenlang in dezelfde houding blijft zitten.
computer, houding, laptop, lichaamshouding De meeste mensen die ouder worden hebben schrik om rimpels te krijgen. Er zijn enkele stappen die je kan nemen om rimpels te voorkomen en om ze zelfs te verminderen.
12 stappen om rimpels te voorkomen en te verminderen:
1. Vermijd blootstelling aan de zon. Draag witte en lichte kleuren en een hoed als je naar buiten gaat. Ga ook niet onder de zonnebank. De zonnebank kan meer schade aanrichten dan de zon.
2. Gebruik zonnebrandcrème waar ‘anti-veroudering’ of ‘anti-aging’ op vermeld staat. Gebruik bovendien een zonnecrème met minimum factor 15. Smeer deze zonnecrème zeker een half uur voordat je in de zon gaat lopen in.
3. Vermijd milieuverontreinigende stoffen. Ozon, rook en benzine zijn voorbeelden van stoffen die ervoor zorgen dat de huid sneller veroudert.
4. Begin een anti-verouderingsprogramma. Er zijn veel producten op de markt die ervoor zorgen dat je huid dikker wordt en je minder kans hebt op rimpels.
5. Rook niet. Ook meeroken is gevaarlijk. Het ontrekt zuurstof en voedingsmiddelen van het lichaam en verhoogt het aantal radicalen in de cellen van het lichaam. Deze radicalen zijn verantwoordelijk voor de huidveroudering.
6. Draag een zonnebril. Het is de beste manier om de dunne gevoelige huid rondom je ogen te kunnen beschermen tegen UV-stralen.
7. Slaap op je rug. Als je op je buik slaapt, met je gezicht geperst tegen het kussen, kan je slaaplijnen krijgen in je gezicht die kunnen overgaan tot rimpels. Satijnen kussens helpen ook goed tegen rimpels.
8. Maak gebruik van een goede vochtinbrengende crème. Dit houdt je huid vochtig en voorkomt rimpels.
9. Zorg voor voldoende beweging. Het zorgt ervoor dat je cardiovasculair systeem goed blijft werken en dit is goed voor de zuurstof van de huid.
10. Eet een voedzaam, anti-verouderingsdieet. Drink veel water en thee en zorg ervoor dat je dagelijks voldoende fruit en groenten eet. Eet drie keer per week zalm of andere vis die rijk is aan omega 3-vetzuren, zoals haring, makreel, forel of tonijn. Voedsel is zeer belangrijk om de veroudering te remmen omdat dit veel zuurstof, vitaminen en mineralen bevat.
11. Vermijd verwerkt voedsel en suiker. Ze bevatten chemicaliën die ervoor zorgen dat je huid snel ouder wordt.
12. Vermijd stress. Als je stress hebt, produceert je lichaam cortisol, een hormoon dat ervoor zorgt dat je sneller ouder wordt. Lijd je aan chronische stress? Ga dan aan yoga doen, zing, ga wandelen, mediteer… doe er alles aan om de stress te verminderen.
rimpels Een mens heeft voldoende slaap nodig zodat het lichaam tot rust kan komen. De meeste volwassenen hebben nood aan zeven tot acht uur slaap per nacht. Tijdens de nacht ondergaan we verschillende slaapfasen.
De eerste drie fasen noemt men de NREM-slaap of de non-rapid eye movements. Deze drie fasen nemen ongeveer driekwart van de slaap in beslag. Zo bestaat de eerste fase uit het inslapen, bij de volgende fase wordt de slaap dieper en na ongeveer een half uurtje zitten we bij de laatste fase. In de laatste fase wordt de ademhaling regelmatiger, het hartritme daalt en de spieren zijn ontspannen. Bovendien zijn we in deze fase het moeilijkst te wekken.
De vierde fase staat bekend als de REM-slaap. Deze fase wordt gekenmerkt door de snelle oogbewegingen en het trillen van het gezicht en de vingers. Ook dromen ontstaan in de REM-slaap.
Een slaper doorloopt deze cyclus meerdere keren gedurende de nacht.
De slaapfasen variëren naar gelang de leeftijd. Volwassenen gaan door langere slaapcycli dan kinderen.
Onderzoekers zoeken nog steeds het biologisch doel van de REM-slaap. Veel personen denken dat de REM-slaap de diepe slaap is. Dit is een misvatting, want de diepe slaap bevindt zich in de derde fase.
Waarom is er die reden tot verwarring? De REM-slaap is zeer belangrijk voor een fris gevoel ’s morgens en een goede cognitieve functie door de dag. Toch wordt er vermeld dat enkel de diepe slaap belangrijk is.
De REM-slaap heeft betrekking op ongeveer 24 procent van onze slaaptijd gedurende heel ons leven. De diepe slaap daarentegen neemt al af zodra we de 20 passeren. En dit blijft afnemen naarmate we ouder worden.
Met de diepe slaap bedoelt men, zoals eerder vermeld, dat het de fase is waaruit men het moeilijkst ontwaakt. Het betekent niet dat het kwalitatief beter is voor het lichaam.
Volgens slaapartsen is de REM-slaap wel kwalitatief beter voor het menselijk lichaam. Alles in het lichaam is anders, je hormonen, je ademhaling, je immuunsysteem en je spieren. Op de vraag waarom hebben ze echter geen antwoord. Bewezen is dat je niet zonder slaap kan en dat we de REM slaap eigenlijk niet nodig hebben. Toch denken ze dat het beter is voor ons welzijn.
REM slaap, slaap, slapen