Wanneer je ‘s nachts overmatig veel zweet, is dat niet meteen een redden tot paniek. Hier zijn vele oorzaken voor. Om de oorzaak te kunnen achterhalen, zal je dokter een onderscheid willen maken tussen het zweten dat te wijten is aan een medische aandoening en het zweten dat voorkomt uit het slapen in een te warme kamer of in te warme kledij. Overmatig zweet dat door een medische conditie veroorzaakt wordt, voelt dan ook anders aan: het zijn eerder warmteaanvallen. Het is aan te raden om de oorzaak van het transpireren te achterhalen. Niet alleen omdat het je slaappatroon in de war stuurt door ’s nachts telkens wakker te worden in een koud en nat bed, maar ook omdat het een symptoom kan zijn van een dieperliggende medische aandoening.
Om de oorzaak te achterhalen, zal je dokter meer moeten weten over je medische geschiedenis en een aantal tests uitvoeren. Enkele mogelijke oorzaken zijn:
– De menopauze
– Idiopathische hyperhidrosis (een toestand waarin je overmatig veel transpireert, zonder dat er een duidelijke medische oorzaak aan de basis ligt)
– Infecties (enkele infecties waar hevig transpireren mee gepaard gaat, zijn tuberculose, sommige bacteriële infecties, abcessen en aids)
– Kanker
– Bepaalde medicatie (voorbeelden van medicatie die nachtzweten veroorzaakt, zijn antidepressiva en andere psychiatrische medicijnen, viagra, cortisone of koortswerende medicatie).
– Hypoglykemie (een lage bloedsuikerspiegel. Mensen die aan diabetes lijden en insuline toegediend krijgen, kunnen evenzeer last hebben van nachtelijk transpireren).
– Hormonale stoornissen (oestrogen en testosteron beschermen ons namelijk tegen nachtzweten).
– Neurologische aandoeningen.
‘s Nachts overmatig zweten kan je slaap verstoren. En slecht slapen maakt je dan weer vatbaar voor stress, oververmoeidheid, irritatie en zadelt je op met een gedaalde weerstand waardoor je weer vatbaar bent voor ziektes als griep en verkoudheid. Het is dus belangrijk om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Vraag je huisarts dus zo vlug mogelijk om advies.
transpireren, zweten Wat kan een vrouw doen die wanhopig een kind wil, maar er zelf geen dragen kan? Voor deze vrouwen, ook wensmoeders genoemd, is draagmoederschap een mogelijkheid. Daarvoor moeten ze zich wenden tot een draagmoeder of leenmoeder. Dit is een vrouw die ervoor kiest om een baby te dragen voor iemand anders. Nadat de draagmoeder het kind ter wereld heeft gebracht, moet ze van alle ouderschapsrechten afstand doen. Vanzelfsprekend treden hier wel eens problemen op.
Er zijn verschillende redenen waarom wensouders voor een draagmoederschap kunnen kiezen:
– als de wensmoeder niet vruchtbaar is
– als de wensmoeder geen baarmoeder meer heeft
– als er erfelijke ziektes zijn in de wensfamilie
– als er voor de wensmoeder een te groot medisch risico is om de zwangerschap veilig te kunnen doorlopen
– als een homoseksueel paar graag een kind wil krijgen
Eerst en vooral is er het traditionele draagmoederschap. Het zaad van de wensvader of een andere man wordt kunstmatig geïnsemineerd bij de draagmoeder. Dit wordt ook het “laagtechnologisch draagmoederschap” genoemd.
Bij het “hoogtechnologisch draagmoederschap” wordt gebruik gemaakt van in-vitrofertilisatie of IFV. Er wordt een bevruchte eicel van de wensmoeder of een andere vrouw ingebracht bij de draagmoeder.
Omdat er bij draagmoederschap een derde persoon betrokken wordt, kan dit meer dan eens leiden tot een complexe situatie. Bij het traditionele draagmoederschap is de leenmoeder de biologische moeder en dit kan wel eens leiden tot juridische problemen. Voordat je deze optie in acht neemt, moet je goed weten hoe de procedure verloopt. Er zijn veel afspraken nodig vooraleer het kind uiteindelijk het wettige kind is van de wensouders. Bij de IVF-optie zijn er minder juridische kwesties, omdat de wensmoeder zelf de biologische mama is.
Daarnaast bestaat ook het risico dat de draagmoeder emotioneel gehecht raakt aan het kind, ook al is het kind genetisch gezien niet het hare. Om dit trachten te voorkomen, moet de draagmoeder voor de zwangerschap een uitgebreid gamma van psychologische tests ondergaan. De draagmoeder moet geheel vrijwillig en zonder morele druk als draagmoeder willen fungeren.
Het is wenselijk dat de draagmoeder al eerder zwanger is geweest. Zo is de kans kleiner dat er medische complicaties zullen optreden tijdens de zwangerschap.
Emotioneel moet de drie partijen dus goed voorbereid zijn op wat zal komen. De pro’s en contra’s moeten zorgvuldig tegenover elkaar worden afgewogen! Er moeten goede afspraken gemaakt worden, zodat niemand later voor verrassingen komt te staan.
draagmoeder, draagmoederschap De meeste mensen beleven heel veel plezier aan seks. Seksuele activiteiten bezorgen hen een bevredigend gevoel. Maar seks heeft ook een heel aantal minder leuke kanten. Seksuele overdraagbare aandoeningen of SOA’s zijn een wereldwijd probleem voor de volksgezondheid. En niemand is immuun voor deze aandoeningen. Soa’s kunnen bij elke mens voorkomen, ongeacht hun leeftijd, etnische afkomst of economische status.
Besmet raken met een soa is niet enkel een kwestie van overlast en schaamte. Het zorgt ook voor blijvende schadelijke effecten op je gezondheid. Zo zijn soa’s een grote oorzaak van kanker en zelfs de dood. Denk maar aan het HIV-virus. Voor dit virus is er nog altijd geen remedie. Als het virus leidt tot aids, is er een grote kans dat de HIV-patiënt hieraan sterft.
Soa’s kunnen schadelijke invloeden hebben op de organen en zijn ook een oorzaak van zwangerschapsproblemen. Als de seksueel overdraagbare aandoeningen niet behandeld worden, kan dit leiden tot onvruchtbaarheid. Een sociaal probleem is dat soa’s een nefaste invloed kunnen hebben op je relatie(s).
Het voorkomen van seksueel overdraagbare aandoeningen is erg cruciaal. Medische zorg kan effectief zijn, maar dat is niet zo voor alle aandoeningen. De enige manier om jezelf te beschermen tegen soa’s is veilig vrijen. Veilig vrijen is jouw ticket voor een goede gezondheid!
Als je seksueel actief bent, kan je het risico op een soa voor jezelf en je partner beperken. Wat je kunt doen:
– Gebruik een condoom, zowel bij vaginale, anale en orale seks. De pil zal je niet beschermen tegen seksueel overdraagbare aandoeningen.
– Beperk het aantal seksuele partners. Meer seksuele partners betekent een hoger risisco.
– Wees eerlijk over je seksueel verleden tegenover je partner en verwacht ook van je partner dat hij of zij hierover eerlijk is.
– Ga regelmatig langs bij de arts om een controle op soa’s te laten uitvoeren. Een controle kan nooit kwaad!
– Ga er niet van uit dat soa’s aandoeningen zijn die nooit bij jou of je partner kunnen voorkomen. Iedereen is een mogelijk ‘slachtoffer’.
– Vermijd seksuele activiteiten als je zweren hebt of andere tekenen van infectie rond de mond, genitale of anale zone.
– Bij een soa zijn niet altijd symptomen op te merken. Het is dus niet omdat je geen symptomen opmerkt, dat er niets aan de hand is. Vandaar het belang van regelmatige controles.
– Geloof niet dat soa’s nooit kunnen voorkomen in een vaste relatie.
– Probeer drugs en alcohol te vermijden bij seks. Deze middelen zorgen voor een grotere kans op onveilig vrijen.
seks, SOA, veilige seks Als je het nieuws te horen krijgt dat je zwanger bent, wordt je verondersteld euforisch te reageren. Maar sommige vrouwen voelen zich tijdens hun zwangerschap eerder verdrietig en hopeloos. Eén op vijf vrouwen kampt met een prenatale depressie, maar dit aantal wordt zwaar onderschat. Veel (toekomstige) moeders schamen zich hiervoor en durven niet om hulp vragen.
Gedurende twee weken of langer kan je een aantal symptomen opmerken bij een depressieve zwangere vrouw:
– te veel slapen of juist te weinig
– een “leeg” gevoel
– verandering in de eetlust
– zich hopeloos en waardeloos voelen
– prikkelbaarheid
– verlies van interesse in activiteiten waar vroeger van genoten werd
Het is belangrijk om je arts te raadplegen als je één of meerdere van deze symptomen opmerkt. Zo kan de arts andere mogelijke oorzaken uitsluiten.
Vrouwen die vroeger al een depressie hebben gehad, lopen een hoger risico. Daarnaast kunnen ook relatieproblemen, een gebrek aan sociale steun en stress zorgen voor een grotere kans op een depressie. Een voorgeschiedenis van misbruik of druggebruik is echter ook een risicofactor.
Wanneer je tijdens je zwangerschap veel stress en/of depressieve gevoelens ervaart, moet je proberen om daar zo snel mogelijk iets aan te doen. Deze factoren zijn namelijk erg nefast voor de ontwikkeling van de baby. Stress en depressiviteit kunnen bij de pasgeboren baby zorgen voor verschillende schadelijke invloeden:
– een lager gewicht bij de geboorte
– een minder snelle ontwikkeling van het denkvermogen
– een lager IQ
Daarnaast zouden zwangere vrouwen die kampen met een depressie, vier keer meer kans hebben dat hun kind later een agressieve puber wordt. Deze tiener zou ook meer asociaal gedrag vertonen. Moeders die tijdens hun jeugdjaren zelf nogal agressief uit de hoek kwamen, zouden sneller vatbaar zijn voor een depressie tijdens de zwangerschap.
Jouw arts is de geschikte persoon om een plan te ontwikkelen om de depressie te behandelen. Het is belangrijk dat de depressie wordt behandeld! Als de depressie ernstig is, kan de zwangere vrouw worden doorverwezen naar een psychiater voor gespecialiseerde hulp. Psychotherapie is hier een mogelijke optie.
Antidepressiva zijn de meeste gekende middelen om een depressie te genezen. Maar zijn deze niet gevaarlijk voor zwangere vrouwen? Deskundigen hebben hier geen eenduidigheid over. Het lijkt erop dat sommige antidepressiva voor problemen kunnen zorgen voor de baby. De arts zal moeten uitmaken of deze middelen geschikt zijn voor jou.
Waak daarnaast zelf over het welzijn van je baby en jezelf: rook en drink niet, beweeg voldoende, eet gezond en raadpleeg je dokter voor prenatale zorg.
antidepressiva, depressie, zwanger, zwangerschap Het West-Nijlvirus of kortweg het WNV is een relatief onbekende virusziekte in België en Nederland. Eind 2002, begin 2003 werden in de Verenigde Staten de eerste slachtoffers van de ziekte getroffen. In één jaar tijd werden zo’n 150.000 mensen besmet en overleden er een zeventigtal mensen door het virus
Het WNV zorgt ervoor dat de West-Nijlziekte zich ontwikkelt. Dit is een virusziekte die wordt overgebracht door muggen. Door middel van een muggenbeet worden slachtoffers gemaakt. De slachtoffers zijn vooral vogels, maar ook zoogdieren zoals paarden en mensen. Door geïnfecteerde muggen, zoals bijvoorbeeld de tijgermug, wordt de ziekte verspreid. Minder dan één procent van het totale aantal muggen, zijn daadwerkelijk drager van het virus.
Er wordt geschat dat 20% van de besmette mensen ook effectief de ziekte zullen krijgen. De symptomen zijn beperkt. Vier op vijf besmette mensen zal geen symptomen ondervinden. Ongeveer één op vijf krijgt te kampen met milde symptomen, vergelijkbaar met de griep: hoofdpijn, koorts, misselijkheid en overgevoeligheid. Na enkele dagen zullen deze symptomen verdwijnen. Heel uitzonderlijk kan de besmetting leiden tot een hersen- of hersenvliesontsteking.
Er is geen remedie voor het WNV. De dokter kan je voldoende rust, medicijnen om de pijn te verminderen en vloeistoffen aanbevelen. Bij meer ernstige symptomen, wordt de patiënt naar het ziekenhuis gebracht. Daar zal hij vloeistoffen en medische zorg krijgen.
Het WNV is voorlopig nog niet bij ons gesignaleerd. Maar als je naar gebieden als Zuid-Afrika, de VS, India, het Midden-Oosten of Israël reist, moet je wel voorzorgsmaatregelen nemen. Aangezien muggen de belangrijkste overbrengers zijn, moet je proberen te voorkomen dat muggen kunnen overleven en dat je een muggenbeet krijgt:
– Vermijd plaatsen waar veel muggen voorkomen.
– Slaap onder een muskietennet in landen waar het WNV veel voorkomt.
– Draag kleren met lange mouwen en lange broekspijpen.
– Gebruik een muggenwerend middel dat het bestanddeel DEET bevat. Vooral bij valavond en ’s avonds zijn er veel muggen actief. Breng het middel ook aan op je kleren!
muggen, West Nijlvirus We spreken over een uitstrijkje wanneer men microscopisch onderzoek uitvoert op cellen die men van de baarmoederhals heeft geschraapt.
Het uitstrijkje is een onderdeel van een gynaecologisch onderzoek. Men vraagt je plaats te nemen op een tafel en je benen in de beugels te plaatsen. In deze positie kantelt het bekken, wat het onderzoek vergemakkelijkt.
De gynaecoloog brengt vervolgens een speculum in, wat hem een beter beeld in de vagina geeft.
De gynaecoloog neemt een uitstrijkje door voorzichtig langs de binnenwand van de cervix te schrapen met een houten of plastieken spatel. Daarna gaat hij met een rond borsteltje door het vaginakanaal.
De cellen die men afgeschraapt heeft, worden op een glazen plaatje gelegd of in een flesje dat bewaarmiddel bevat. Hierna worden ze naar het lab gestuurd voor onderzoek.
Het is aangeraden de gynaecoloog op de hoogte te brengen als
– je de pil neemt
– een eerder uitstrijkje een abnormaal resultaat opleverde
– je misschien zwanger bent
Plan je uitstrijkje niet wanneer je je regels hebt. Het bloed en de cellen van je baarmoeder kunnen de nauwkeurigheid van het uitstrijkje immers beïnvloeden.
Vermijd in de 24 uur voor de test ook: douchen, het nemen van een bad, seks en tampons
Dankzij het uitstrijkje kan baarmoederhalskanker opgespoord worden of zelfs tijdens de ontwikkeling worden gedetecteerd. Het is daarom van belang op regelmatige basis een uitstrijkje te laten nemen.
baarmoederhalskanker, gynaecologisch onderzoek, uitstrijkje Een elektrocardiogram (of kortweg ECG) is een test die de elektrische activiteit van de hartspier meet.
Eerst en vooral word je gevraagd neer te gaan liggen. De arts of verpleger in kwestie gaat verschillende plaatsen op je armen, borst en benen ontsmetten om nadien op deze plaatsen kleine elektroden aan te brengen.
Soms is het noodzakelijk van op deze plaatsen het haar weg te scheren opdat de elektroden goed op de huid zouden kleven. Het aantal van deze elektroden varieert meestal.
Je zal worden gevraagd stil te blijven liggen of zelfs je adem in te houden gedurende een korte periode van de hele procedure. Het is enorm belangrijk dat je tijdens deze test ontspannen blijft en zeker geen kou lijdt. Elke beweging of zelfs rilling kan het resultaat van deze test in de war sturen.
De aangebrachte elektroden zijn door middel van draden met een toestel verbonden die de elektrische activiteit omzet in golflijnen op een scherm. Deze grafieken worden nadien afgeprint en onder de loep genomen door de arts.
Het gebeurt ook dat deze test wordt afgenomen terwijl je fysieke inspanningen levert om veranderingen in het hart na te gaan. Deze variant van de ECG noemt men de stresstest.
Breng de arts op de hoogte als je medicatie inneemt aangezien deze het resultaat van de test mogelijk in de war kunnen sturen. Daarnaast kan de test ook een verkeerd resultaat opleveren wanneer de patiënt net voor de test fysieke inspanningen heeft geleverd of koud water heeft gedronken.
De bedoeling van een ECG kan zijn:
– het opsporen van hartkwalen
– het controleren van de hartslag
– het nagaan van de werking van bijvoorbeeld een pacemaker.
EGC, elektrocardiogram Een zwangerschapstest meet het hormoon Humaan ChorionGonadotrofine (kortweg HCG). Dit hormoon wordt geproduceerd tijdens de zwangerschap.
Het komt al na 10 dagen na de bevruchting voor in het bloed en de urine van een zwangere vrouw.
Een zwangerschapstest kan zowel op urine als op bloed worden uitgevoerd. Wat de bloedtest betreft zijn er twee varianten:
– Een kwalitatieve test: meet of het hormoon HCG al dan niet aanwezig is;
– Een kwantitatieve test: meet de hoeveelheid van het hormoon HCG.
Hierbij wordt een simpel bloedstaal afgenomen en naar het lab gestuurd voor onderzoek. Het resultaat van deze test kan van enkele uren tot zelfs een hele dag duren.
Bij een urinetest plaats men doorgaans een druppel urine op een chemische strip. Na 1 tot maximaal 2 minuten heb je al resultaat van deze test.
Belangrijk is te vermelden dat in het begin van de zwangerschap de hoeveelheid HCG-hormoon in de urine nog laag is, wat kan leiden tot een negatieve test –ook al is de persoon in kwestie effectief zwanger. Wanneer zwangerschap wordt verondersteld wordt het dan ook aangeraden deze test enkele keren te herhalen of naar de huisarts te stappen.
Deze test wordt gebruikt om:
– na te gaan of je zwanger bent
– abnormale hoeveelheden HCG op te sporen
– de zwangerschap in de eerste 3 maanden op te volgen (kwantitatieve test)
zwanger, zwangerschapstest Veel ouders weten dat je je kind beter geen aspirine geeft want dat dit kan leiden tot het syndroom van Reye. Veel ouders weten daarentegen niet wat het syndroom juist inhoudt of wat nu juist de link is met de alom gekende aspirine.
Belangrijk om te weten is dat het syndroom van Reye zeer zelden voorkomt en het daarenboven niet besmettelijk is.
Reye komt meestal voor wanneer een kind aan het genezen is van een virale infectie. Om die reden ontwikkelen kinderen het meestal in de maanden januari, februari of maart omdat ze dan gemakkelijker kampen met grieperige klachten of verkoudheden.
Reye komt het vaakst voor bij kinderen tussen 4 en 16 jaar. Volwassenen hebben er slechts zeer uitzonderlijk mee te kampen. Ook baby’s kunnen het ontwikkelen.
Onderzoek heeft een verband aangetoond tussen het gebruik van aspirine en het syndroom van Reye. Hoewel Reye ook opgelopen kan worden zonder aspirine te hebben ingenomen, kunnen de meeste gevallen vermeden worden door kinderen geen aspirines te geven.
Het eerste zichtbare symptoom van Reye is braken. In een periode van 12 uur wordt het overgeven alleen maar erger.
Het kind in kwestie zal hiernaast een enorm gebrek hebben aan energie en altijd slaperig zijn.
In een volgend stadium kan het kind agressief reageren, verward zijn en zelfs niet meer weten waar hij/zij is. In erge gevallen kunnen en hartaanval krijgen of zelfs in een coma verzeilen. Het is daarom van groot belang meteen de hulpdiensten te bellen wanneer bovenstaande symptomen zich voordoen.
Bij baby’s kunnen de symptomen variëren. Zo is er meestal sprake van diarree in plaats van braken.
In het geval van het syndroom van Reye neemt het vetgehalte in de lever -en andere organen- toe en stijgt de druk in de hersenen gestaag.
Aangezien veel aandoeningen symptomen delen met Reye ontstaat er vaak verwarring waardoor er kostbare tijd verloren gaat.
Wanneer Reye vroegtijdig wordt opgespoord, zijn de kansen op genezing aanzienlijk. In een gevorderd stadium daarentegen kan de ziekte leiden tot een coma of zelfs overlijden.
aspirine, kinderen, syndroom van Reye Dat borstvoeding het beste is voor een pasgeboren baby, staat al vele jaren vast. Toch is het niet altijd mogelijk om borstvoeding te geven. In dat geval is flesvoeding een goed alternatief. Het voldoet immers aan alle nutritionele behoeften van je baby.
Voeding op melkbasis
Deze voeding wordt het meeste verkocht. Hoewel deze voeding gebaseerd is op koeienmelk, is deze makkelijk verteerbaar. Vaak wordt deze melk verrijkt met ijzer.
Voeding op sojabasis
Sommige baby’s zijn allergisch aan koemelk of hebben verteerproblemen. In dit geval is voeding op sojabasis een geschikt alternatief.
Aangepaste flesvoeding
Indien een baby te vroeg geboren werd, aan bepaalde gezondheidsproblemen lijdt of ongepast op normale flesvoeding reageert, is het vaak nodig dat de baby een aangepaste voeding krijgt.
Deze flesvoeding is verkrijgbaar in verschillende vormen:
Kant-en-klare flesjes
De flesvoeding is reeds verpakt in een gesteriliseerd flesje dat na gebruik wordt weggeworpen. Zeer makkelijk, maar ook zeer duur.
Klare voeding voor in het flesje
Deze voeding is verkrijgbaar in blikjes en moet enkel nog in het papflesje gegoten worden.
Concentratie
De concentratie is eveneens vloeibaar, maar moet voor gebruik verdund worden met water. De juiste verhoudingen hiervoor zijn op de verpakking te vinden.
Poeder
Deze vorm van flesvoeding is het goedkoopste. Het volstaat om het poeder op te lossen in water. De juiste verhoudingen zijn eveneens aangeduid op de verpakking. Wijk nooit van de aangewezen verhoudingen af!
Indien er restjes zijn van de reeds geprepareerde voeding, kunnen deze 1 à 2 dagen bewaard worden in de koelkast.
Zowel glazen als plastieken flesjes zijn geschikt, al moet je bij plastieken flesjes oppassen dat deze vrij zijn van BPA (bisphenol-A) is. Deze schadelijke stof is soms in plastic te vinden en kan tot gezondheidsproblemen leiden.
Wat de spenen betreft is er een keuze tussen rubber en silicone. Pasgeboren baby’s hebben nood aan een speen met een kleine opening, oudere kinderen geef je best een speen met grotere opening.
Het is belangrijk dat je de flesjes en spenen kiemvrij houdt door sterilisatie. Stop daarom de fles na gebruik in het afwasmachine, een pot met water die je gedurende 5 à 10 minuten aan de kook brengt of in een magnetron sterilisator. Vervang bovendien de spenen na enkele maanden.
Vele ouders verwarmen de babyvoeding op in een microgolfoven. Hierbij loop je echter het gevaar dat de voeding te warm wordt. De voeding moet echter niet warmer te zijn dan kamertemperatuur. Het flesje onder warm water houden is dan ook voldoende om het flesje op te warmen. Hoe je het flesje ook opwarmt, test altijd eerst op je hand of de melk niet te warm is.
babys, borstvoeding, flesvoeding