Vrouwen die lijden aan vaginisme zijn niet in staat om seksuele betrekkingen te hebben. Bij vaginisme spreekt men van een vaginistische reactie, dit is het samentrekken van de spieren van de vagina bij een poging tot penetratie, zonder dat de vrouw hiervoor kiest. Daardoor is geslachtsgemeenschap een zeer pijnlijke ervaring..
Bij vaginisme spreekt men van een spasme, nl. de samentrekking. Dit spasme is normaal gezien een automatische reflex op een pijnlijke prikkel. Zolang deze geconditioneerde respons blijft bestaan, blijft ook het vaginisme bestaan. Deze pijn bij de penetratie wordt ook wel dyspareünie genoemd. Door een verhoogde spanning in de bekkenbodemspieren krijgt de vrouw een nauw en pijnlijk gevoel.
Vooraleerst zijn er twee types vaginisme te onderscheiden:
Primair vaginisme: Wanneer je nog nooit geslachtsgemeenschap hebt kunnen verdragen omdat het zo’n pijn doet. Deze groep patiënten wacht vaak te lang met het zoeken van hulp, daardoor kan na verloop van tijd ook een psychologisch probleem ontstaan.
Secondair vaginisme: Je hebt wel al seksuele betrekkingen zonder pijn gehad, maar nu niet meer wegens het vaginisme. Dit kunnen vrouwen zijn van allerlei leeftijdscategorieën, dit type van vaginisme wordt vaak over het hoofd gezien omdat men voorheen geen probleem had.
Er is een derde categorie patiënten, namelijk vrouwen die vaginisme krijgen na de bevalling van hun eerste kind. Zij krijgen door een moeilijke bevalling aandoeningen in de bekkenbodemspieren, namelijk incontinentie en pijn bij betrekking.
Niet alle oorzaken van vaginisme zijn gekend. Ze kunnen enerzijds van psychologische aard zijn en anderzijds van lichamelijk aard. Psychologische oorzaken kunnen bijvoorbeeld relatieproblemen of seksueel misbruik zijn. In het laatste geval associeert de vrouw seksuele betrekkingen met pijn, en is het automatische spasme een manier om die pijn te vermijden.
Medische problemen na een bevalling kunnen vaginale letsels zijn. Pijnlijk littekenweefsel van de episiotomie of oestrogeentekort kunnen seksuele betrekking ondraaglijk maken. De vermoeidheid en aanpassing aan een nieuwe situatie kunnen bovendien bijdragen aan het probleem.
Vooraleer je een therapeut raadpleegt, kan je best naar de huisarts gaan, zodat je lichamelijke oorzaken alvast kan uitsluiten.
Vaginisme wordt vaak onderschat omdat het niet erkend wordt als een reële aandoening. Daardoor komt vaginisme wellicht vaker voor dan men denkt.
Een kinesitherapeutische behandeling is zeer eenvoudig doch effectief bij vaginisme. De behandeling concentreert zich op de spierspasmen en wordt gecombineerd met hulpzame relaxatieoefeningen.
seks, vagina, vaginisme Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de risico’s van hartziektes. Jezelf een gezonde levensstijl aanmeten kan het risico op hartritmestoornissen en andere ziektes verminderen. Stoppen met roken, minder drinken, voor gezonde voeding kiezen en regelmatig bewegen zijn aanbevelingen die je hart gezond houden. Zelfs als er een hartziekte bij je werd vastgesteld, kan een gezonde levensstijl je leven aangenamer maken.
Voldoende dagelijkse beweging houdt je hart en bloedvaten in conditie. Je hart is immers een spier, en als je voldoende sport wordt je hart sterker en verlaagt je bloeddruk. Beweging zorgt er bovendien voor dat de weefsels in je lichaam meer zuurstof uit je bloed kunnen halen.
Een gezonde bloedspiegel aanhouden, bevordert en versnelt je metabolisme. Fitness is uitstekend voor een gezond en sterk hart.
Cardiovasculaire oefeningen zoals aerobics zorgen ervoor dat je ademhaling versnelt en je dieper inhaleert. Lopen, zwemmen, dansen of bepaalde fitnessmachines zoals de roeimachine sterken de conditie van je hart
Ze verhogen namelijk de capaciteit van je lichaam om zuurstof uit het bloed te halen en het te transporteren naar de rest van je lichaam. Aerobics zorgen er bovendien voor dat je lichaam zuurstof efficiënter gebruikt. Je lichaam verbrandt vetten en je zal je er gezonder door voelen, zowel op mentaal al fysiek vlak.
Mensen met overgewicht hebben 80 procent meer kans op hartziektes. Voldoende bewegen en een gezond dieet zijn essentieel voor een gezond gewicht, en bijgevolg voor een gezond hart.
Oefeningen die gebaseerd zijn op spiersterkte, zorgen voor een gezonde lichamelijke conditie. Het verhoogt de weerbaarheid van je botten zodat je minder kans hebt op het oplopen van letsels. Door te werken met gewichten ontwikkel je meer spiermassa. Regelmatig sit-ups doen of zelfs zware boodschaptassen dragen kan de weerstand van je lichaam al verhogen.
Trainingsoefeningen gericht op weerstand en sterkte doen echter niets met je hart. Wat het wel doet, is je gewicht onder controle houden omdat spieroefeningen meer calorieën verbran dan vetten. Deze oefeningen worden afgeraden bij mensen met een hoge bloeddruk of indien je reeds een hartziekte hebt.
Het is bovendien voornaam dat je telkens stretcht. Zowel op voorhand als achteraf. Stretchen helpt de spieren ontspannen en bevordert de bloedtoevoer naar je hart. Het kalmeert lichaam en geest, en verlaagt de stress. Efficiënte stretchoefeningen zijn te vinden in bijvoorbeeld yoga- en pilatesoefeningen.
aerobics, fitness, hart, sporten De baarmoeder behoort tot de inwendige geslachtskenmerken van de vrouw, en bevindt zich in het kleine bekken. Er zijn twee delen te onderscheiden: enerzijds de baarmoederhals en anderzijds het baarmoederlichaam – dit laatste vormt het breedste deel van de baarmoeder. In de binnenste laag van de baarmoeder vind je cellen die samen het endometrium noemen.
Baarmoederhalskanker komt voor in het gebied tussen de baarmoederhals en de baarmoedermond. Baarmoederkanker ontstaat in het endometrium. Deze twee soorten kanker hebben een geheel verschillende manier van ontwikkelen en dus ook verschillende behandelingswijze.
Je kan twee soorten baarmoederkanker onderscheiden, namelijk type 1 en type 2:
Type 1 endometriumkanker: De kanker groeit traag en heeft te maken met het vrouwelijke hormoon oestrogeen.
Type 2 endometriumkanker: Een agressieve kanker die sneller groeit en geen relatie heeft met oestrogeen.
Type 1 endometriumkanker komt het voor bij 80% van de vastgestelde baarmoederkankerpatiënten. Buiten baarmoederkanker en baarmoederhalskanker zijn er nog andere meer zeldzame vormen van kanker.
Baarmoederkanker komt in de meeste gevallen voor bij vrouwen die de menopauze voorbij zijn, of die in de overgang zitten. Dit komt doordat type 1 baarmoederkanker te maken heeft met het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen. Verandering in oestrogeengehalte, kunnen verhoogde gevoeligheid voor baarmoederkanker met zich meebrengen. Baarmoederkanker is de vierde meest voorkomende kanker bij vrouwen. Een bijkomende risicofactor, buiten oestrogeengehalte is overgewicht.
Wanneer er baarmoederkanker wordt vastgesteld, gaat men vervolgens over op de behandeling ervan. Mogelijkheden zijn:
– Het chirurgisch verwijderen van de baarmoeder
– Radiotherapie, namelijk uitwendige of inwendige bestraling
– Hormoontherapie
– Chemotherapie
Je kans op genezing is afhankelijk van het type kanker en de fase waarin de uitzaaiing zich bevindt. Type 1 baarmoederkanker wordt vaak in een vroege fase ontdekt en kan effectief en snel behandeld worden. Type 2 baarmoederkanker daarentegen is problematischer en wordt gevolgd door een ingrijpende behandeling. Een optimale nazorg is bij ieder type baarmoederkanker zeer belangrijk.
baarmoeder, baarmoederkanker, kanker Kwallen zijn ongewervelde holtedieren die in de zee leven, ze hebben geen orgaanstructuur en bestaan ongeveer uit 95% water. Kwallen worden onderverdeeld in 3 categorieën: de schijfkwallen, de kubuskwallen en de ribkwallen. De meeste van de kwallen veroorzaken door contact met de huid geen irritatie, enkele soorten veroorzaken wel milde tot hevige huidirritatie.
De kwal steekt met zijn tentakels. Deze stekende delen worden nematocysten genoemd. Deze gifkliertjes bevatten holle naaldjes die bij aanraking met de huid het gif in de huid injecteren.
Het gif van de meeste kwallensoorten veroorzaakt een toxische ontstekingsreactie die zorgt voor pijn, jeuk en roodheid. De ernst van de klachten hangt af van het type gif en van de hoeveelheid gif die is geïnjecteerd. Een groot aantal kwallenbeten kunnen andere symptomen veroorzaken, bijvoorbeeld hoofdpijn, ademhalingsproblemen en braken. Soms kan het slachtoffer zelfs in shock geraken.
Eerst en vooral is het belangrijk dat je je na een kwallenbeet zo snel mogelijk verwijdert van de kwal en dat je je op een rustige plaats laat behandelen. Vaak verdwijnt plaatselijke irritatie al na een 15-tal minuten.
Spoel vervolgens de huid af met zeewater, vermijd zoet water. Het is beter de huid niet af te spoelen dan ze af te spoelen met zoet water, omdat zoet water de nematocysten kan activeren en restanten van gif alsnog kan injecteren.
Eventuele restanten van tentakels dienen uit de huid verwijderd te worden. Om zeker te weten dat alle nematocysten verwijderd zijn, kun je de huid scheren met een scheermesje. Smeer de huid wel eerst in met scheerschuim om te voorkomen dat de nematocysten gaan spuiten tijdens het verwijderen van de restanten.
Azijn kan nematocysten deactiveren en jeukstillende zalf kan ook soelaas bieden. Zalf tegen insectenbeten is een perfect middel. Als er geen azijn voorhanden is, gebruik dan zeewater of alcohol om de huid in onder te dompelen.
Als het slachtoffer meerdere beten heeft opgelopen en overgeven, ademhalingsproblemen, hoofdpijn, verwardheid… ondervindt, is het aan te raden om snel een arts ter plaatse te laten komen.
De huid inwrijven met zand of met een handdoek over de geïrriteerde huid wrijven is uit den boze, het verergert de pijn.
Zorg ervoor dat je handen niet in contact komen met de kwallenbeet.
kwal, kwallenbeet Thalassemie is een aandoening die ontstaat door een erfelijke verandering van het ‘hemoglobine’: de rode bloedkleurstof in de rode bloedcellen. Hemoglobine neemt zuurstof op en laat het weer los. De erfelijke verandering leidt tot een verstoring van de functie van het hemoglobine. Hierdoor ontstaat een chronische bloedarmoede. Vaak hebben thalassemiepatiënten ook skeletafwijkingen. De behandeling met bloedtransfusies kan ijzerstapelingsziekte tot gevolg hebben. Er zijn twee hoofdvormen van thalassemie: a-thalassemie en b-thalassemie.
Als gevolg van bloedarmoede kan de patiënt zich moe en lusteloos voelen en de huid bleker worden. De patiënt raakt snel buiten adem en heeft soms last van hartkloppingen. Het beenmerg vergroot, dit kan leiden tot een verdikking van het gezicht en de schedel. Ook de lever en de milt kunnen vergroten, wat kan resulteren in een verdikt onderlichaam.
Thalassemie kan leiden tot een miskraam, vaak treden de symptomen pas op als kinderen 3 tot 18 maanden oud zijn. Ze zijn bleek, eten en slapen niet goed en geven soms over. Zonder behandeling ligt de levensverwachting tussen 1 en 8 jaar. Als gevolg van de ernstige bloedarmoede heeft het kind last van groeistoornissen, overmatige mergontwikkeling en misvormingen van het beendergestel. Kinderen met thalassemie zijn erg vatbaar voor infecties.
De ziekte komt hoofdzakelijk voor bij mensen uit het Middellandse-Zeegebied en het Nabije en het Verre Oosten. Jaarlijks worden wereldwijd ongeveer 100.000 baby’s met de aandoening geboren. Eén op de zeven Aziaten is drager van de ziekte.
Thalassemie is een ongeneeslijke ziekte. Sommige behandelingen kunnen de verschijnselen en complicaties wel bestrijden:
– Een bloedtransfusie kan de bloedarmoede bestrijden.
– Door de talrijke transfusies en de verhoogde bloedafbraak bestaat het gevaar dat ijzer zich in het lichaam ophoopt, waardoor het hart en de lever beschadigd kunnen raken. Om dit tegen te gaan wordt via een draagbare injectiepomp op batterijen deferoxamine langzaam aan het lichaam toegediend. Het ijzer wordt via de urine afgevoerd.
– Een beenmergtransplantatie biedt misschien de enige kans op genezing. Dit is een gecompliceerde ingreep die grote risico’s met zich meebrengt en slechts wordt aanbevolen als alle andere behandelingen niet aanslaan.
– Een ijzerarm dieet kan helpen omdat de verhoogde bloedafbraak ervoor kan zorgen dat ijzer zich in het lichaam ophoopt. Een teveel aan ijzer kan hart- en leverbeschadiging veroorzaken.
bloed, bloedarmoede, hemoglobine, thalassemie Q-koorts is een ziekte die veroorzaakt wordt door Coxiella burnetii, een bacterie die zeer besmettelijk is. In veel landen wordt de evolutie van Q-koorts sinds enkele jaren van zeer nabij gevolgd omwille van het mogelijke gebruik van Coxiella burnetii in biologische aanslagen.
Q-koorts is een zoönose, de Coxiella burnetii wordt overgedragen van dier op mens. Q-koorts veroorzaakt enkel ziekteverschijnselen bij de mens.
Q-koorts is zeldzaam. Het aantal besmettingen in België wordt geschat op een twintigtal per jaar. Maar waarschijnlijk is dat aantal groter omdat de ziekte vaak geen symptomen vertoont.
Meestal wordt iemand besmet nadat hij een besmette stof heeft ingeademd, die stof is afkomstig van stallen, weilanden, ruwe wol, huiden, kleding… Teken kunnen voor overdracht van dier op dier zorgen, en soms voor overdracht op de mens. Besmetting van mens op mens komt nooit voor. Daarnaast is besmetting mogelijk nadat je besmette rauwe melk(-producten) of onvoldoende verhit vlees genuttigd hebt. Soms besmetten moeders hun pasgeboren kind via de placenta of de moedermelk.
In meer dan 50% van de gevallen verloopt de ziekte zonder duidelijke symptomen of klachten. Als er symptomen zijn, beginnen de klachten vanaf 2 tot 3 weken na de besmetting. Deze klachten kunnen erg verschillend zijn. De patiënt kan hevige hoofdpijn, spierpijn en nekstijfheid ondervinden. Koorts is een vaak voorkomend symptoom. Moeheid kan leiden tot een algemene malaise, misselijkheid en/of braken. Een lage hartslag is nog een mogelijk symptoom van Q-koorts. Een verminderde eetlust kan zorgen voor snel gewichtsverlies. Als de ziekte langer dan 2 weken duurt kan de patiënt heel veel gewicht verliezen.
Soms gaat de ziekte gepaard met een longontsteking, die gaat samen met een droge hoest en pijn in de borst. Een andere mogelijke complicatie is een lichte vorm van leverontsteking (hepatitis).
Bij ongeveer 5% van de geïnfecteerde patiënten, voornamelijk mensen met vaatafwijkingen, immunodeficiënties of zwangere vrouwen, ontwikkelt Q-koorts zich tot een chronische ziekte die zich vaak presenteert als endocarditis (ontsteking van de hartwand). Symptomen hiervan kunnen tot 10 jaar duren.
Het overgrote deel van de patiënten herstelt volledig zonder enige vorm van behandeling na enkele weken tot maanden. Antibiotica kunnen de duur van de ziekte wel verkorten. Doxycycline is de voorkeursbehandeling bij een acute Q-koorts. De behandeling is het meest efficiënt wanneer er de eerste 3 dagen mee wordt begonnen. Chronische endocarditis is moeilijker te behandelen en vereist vaak het gebruik van een combinatie van verschillende geneesmiddelen.
q koorts Psychotherapie is een vorm van behandeling, ze wordt uitgevoerd door een psychotherapie en is bedoeld voor mensen met psychosociale problemen of psychiatrische stoornissen.
Psychotherapie kan zich op verschillende aspecten richten om de patiënt te helpen. Een psychotherapeut probeert een probleem te identificeren, vervolgens te hanteren en oplossen. Dit kan gebeuren door vragen en twijfels van de patiënt te beantwoorden. Met behulp van een psychotherapeut kan de patiënt tot inzichten uit het verleden of uit het heden komen. Psychotherapie kan een manier zijn om kennis of vaardigheden te verwerven, het kan ook ‘empowering’ (eigen redzaamheid) helpen te ontwikkelen.
Er zijn talloze soorten van psychotherapie die elk een bepaald doel dienen:
Psychodynamische therapieën, tot deze vorm behoren de psychoanalyse, de analytische therapie, de Jungiaanse psychoanalyse…
Cliëntgerichte therapieën, tot deze strekking behoren de Rogeriaanse therapie of de cliënt-centered therapie, de psychotherapie door beeld en begripsvorming of de Hermeneutische psychotherapie, de Gestalttherapie, de existentiële Psychotherapie…
Tot de gedragstherapieën behoren de gedragstherapie, de cognitieve therapie, de Rationeel-Emotieve Therapie (RET), de dialectische gedragstherapie, de Acceptance and Commitment Therapy (ACT)…
Bij de systeemtherapieën rekenen we de systeemtherapie, de contextuele therapie…
Naast alle voorgaande therapieën zijn er nog tal van andere alternatieve therapieën, hier sommen we de belangrijkste op:
– Hypnotherapie
– Eye Movement Desentisation en Reprocessing (EMDR), dat is een methode die vooral wordt aangewezen bij traumaverwerking. Past Reality Integration gaat ervan uit dat oude weggestopte pijn opnieuw moet worden gevoeld en verwerkt.
– Neuro-Linguïstisch Programmeren is een therapiemethode die ontstaan is uit het onderzoek naar enkele zeer succesvolle therapeuten
– Counseling is in grondslag gebaseerd op de cliënt-centered therapie, ze houdt zich bezig met ‘lichte’ psycho-sociale problemen waarbij er geen sprake is van een psychiatrische aandoening.
– Rebirthing is een ademhalingsmethode die gebruikt wordt om in contact te komen met onderbewust verdrongen materiaal.
– Lichaamsgerichte psychotherapie gebruikt het lichaam om oude frustraties die onder het bewustzijnsniveau liggen te verwerken.
– Holotropic Therapy is een vorm van therapie die geboorteherinneringen gebruikt om persoonlijke grenzen te overstijgen.
– Primaltherapie is een therapie die het mogelijk maakt onderdrukte kinderangsten en emoties alsnog te verwerken.
– Interactionele Vormgeving (I.V.) vertrekt vanuit een integratieve en eclectische visie, er worden verschillende therapeutische stromingen in interactie gebracht tot een nieuw model.
De efficiëntie van de therapie hangt vooral af van de therapeut, een goede therapeut is begripvol, heeft geduld, ondersteunt de patiënt en geeft hem vertrouwen. Een goede therapeut stemt de behandeling af op de doelen en opvattingen van de cliënt.
psychotherapie, therapie Een zoetstof is een chemische stof die voedsel of drank zoeter maakt. Het zorgt ervoor dat voedsel zo weinig mogelijk calorieën bevat. Daardoor geven veel mensen de voorkeur aan het gebruik van zoetstoffen in plaats van natuurlijke suikers.
Zoetstoffen smaken algemeen gesproken zoeter dan suiker. Daarom is minder zoetstof nodig om voedsel of drank even zoet te maken als het geval zou zijn bij het gebruik van natuurlijke suikers.
Soms bevatten zoetstoffen minder calorieën dan gewone suikers, maar soms zijn ze even calorierijk als suiker. Toch is minder zoetstof nodig dan suikers om een even zoet resultaat te garanderen, waardoor het gebruik van zoetstoffen nog steeds caloriearm blijft.
Zoetstoffen worden gebruikt door mensen die door bepaalde omstandigheden moeten letten op de inname van calorieën. Dit kan het geval zijn bij personen die lijden aan diabetes, of bij mensen die op dieet zijn. Zoetstoffen zijn aanwezig in de meeste ‘light-producten’.
Er is geen bewijs dat zoetstoffen kankerverwekkend zijn. Enkel voor mensen die aan ‘phenylketonuria’ of PKU lijden is het gekend dat de inname van een zoetstof genaamd ‘aspartaam’ schadelijk kan zijn. Mensen met PKU hebben een andere stofwisseling waardoor ze geen aspartaam mogen innemen. Voor andere, gezonde mensen is het gebruik van aspartaam niet schadelijk.
De inname van de zoetstof aspartaam tijdens de zwangerschap is niet schadelijk voor de gezondheid van de moeder of van de baby. Aspartaam beïnvloedt de ontwikkeling van de baby niet en bijgevolg is de inname ervan tijdens de zwangerschap volledig veilig.
Van andere soorten zoetstoffen wordt gezegd dat ze beter niet ingenomen worden tijdens de zwangerschap, of toch mogelijks in zo een klein mogelijke hoeveelheid. Er is tot vandaag de dag geen medisch bewijs dat zoetstoffen schadelijk zijn voor de ontwikkeling van de baby. Toch wordt, door gebrek aan bewijs, aangeraden sommige zoetstoffen niet in te nemen tijdens de zwangerschap.
Praat met je gynaecoloog over het gebruik van zoetstoffen. Hij kan een aangepast dieet voorschrijven, waardoor mensen die lijden aan diabetes toch nog een gezond dieet kunnen volgen.
zoetstoffen Een eileiderontsteking is een infectie aan het vrouwelijk voortplantingsorgaan. De baarmoederhals beschermt normaal gezien het voortplantingsorgaan tegen infecties. Toch kunnen bepaalde bacteriën zich verspreiden in het voortplantingsorgaan en de eileider doen ontsteken. Dit is het geval bij sommige seksueel overdraagbare aandoeningen of ‘SOA’s’ zoals gonorroe of chlamydia.
Doordat de baarmoederhals geen bescherming biedt voor deze bacteriën wordt het vrouwelijk voortplantingsorgaan besmet. Dit kan onder andere leiden tot een ontstoken eileider. Een gevolg daarvan is dat de vrouw moeilijk zwanger geraakt.
Een eileiderontsteking kan je krijgen door seksueel contact met iemand die gonorroe of chlamydia heeft. Je kan ook besmet geraken zonder in contact te komen met deze SOA’s, maar voor de oorzaak van dergelijke infectie is nog geen medische zekerheid. Uitzonderlijk kan de bacterie doorgegeven worden ook via een geboorte, miskraam, abortus, of bij het nemen van een uitstrijkje. Dit komt echter zeer weinig voor.
Mogelijke symptomen van een eileiderontsteking zijn:
– Zachte pijn in de lage buikstreek
– Vaginale afscheiding die geel of groen is van kleur en een onaangename geur heeft
– Onregelmatige maandstonden
– Hoge koorts, misselijkheid, diarree of overgeven
– Pijn bij seksueel contact
– Pijn in de lage rug
– Pijnlijk urineren
Als je deze symptomen ondervindt moet je zo snel mogelijk naar de dokter. Anders kan je nog meer schade aanrichten en zal je meer pijn hebben.
Een eileiderontsteking kan behandeld worden met antibiotica. Als je de antibiotica correct inneemt, en na enkele dagen op controle gaat bij de dokter, hoef je niet naar het ziekenhuis.
In ernstigere gevallen is het wel aangeraden naar het ziekenhuis te gaan. Dit is het geval bij zwangere vrouwen, vrouwen onder 18 jaar en vrouwen met het HIV-virus.
Ook je partner moet behandeld worden. Anders kan je immers terug geïnfecteerd geraken.
Om de risico’s voor een eileiderontsteking in te perken kan je de volgende tips volgen:
– Heb geen seks met verschillende sekspartners
– Heb geen onveilige seksuele gewoontes
– Vraag je partner naar eventuele infecties
– Gebruik bij seksueel contact steeds een condoom
eileider, eileiderontsteking, seks, SOA Chlamydia is een bacterie. De bacterie wordt overgedragen via seksueel contact met een persoon die geïnfecteerd is met de bacterie. Een pasgeborene kan chlamydia krijgen als de moeder tijdens het laatste deel van de zwangerschap geïnfecteerd geraakte met de bacterie.
Het risico op chlamydia verhoogt bij een aantal factoren. Die zijn de volgende:
– Bij seksueel contact met een nieuwe partner
– Als je veel sekspartners hebt
– Als je sekspartner veel sekspartners heeft
– Als je geen condoom gebruikt.
De symptomen van chlamydia zijn vaak niet uitgesproken in de eerste fase van de infectie. Daarom weten veel mensen niet dat ze de bacterie dragen.
Na 1 tot 3 weken komen er wel symptomen. Die kunnen zijn:
– Pijnlijk urineren
– Lage buikpijn
– Pijn bij de geslachtsgemeenschap
– Bij vrouwen: onregelmatige maandstonden en vaginale afscheiding
– Bij mannen: pijn in de teelballen
Voorkomen is beter dan genezen. Daarom is het belangrijk steeds te weten met wie je seksueel contact hebt, het seksueel contact met verschillende partners te limiteren, en steeds een condoom te gebruiken. Bij personen jonger dan 25 jaar met een actief seksueel leven is het aangewezen elk jaar een routineonderzoek naar chlamydia en andere seksueel overdraagbare aandoeningen te laten doen.
Om te weten of je de bacterie hebt, wordt een uitstrijkje van de vagina of penis naar het laboratorium gestuurd, of een urinetest afgenomen. Bij zwangerschappen wordt in ieder geval gecontroleerd op chlamydia, wegens het gevaar voor de pasgeborene.
De behandeling van chlamydia gebeurt aan de hand van antibiotica in pilvorm. Als je chlamydia niet behandelt kan de bacterie zich overdragen naar andere lichaamsdelen.
Dit is gevaarlijk:
– Ogen: kan leiden tot een ooginfectie of blindheid
– Baarmoeder of eileider: leidt tot onvruchtbaarheid of zwangerschappen buiten de baarmoeder
– Teelballen of prostaat: zorgt voor pijnlijk urineren, koorts en rugpijn
– Baby’s: kan zorgen voor een ooginfectie of blindheid bij de pasgeborene
Het belangrijkste is dat je, zodra je weet dat je chlamydia hebt, dit vertelt aan al je sekspartners. Je mag geen seksuele contacten hebben totdat al de antibiotica correct ingenomen zijn. Als je partner ook chlamydia heeft, moet je ook wachten met seksueel contact tot hij de antibioticakuur afgerond heeft.
bacterie, chlamydia, seks, SOA