Grote borsten kunnen rugpijn veroorzaken. Dat komt doordat je meer gewicht moet dragen en daardoor vaak ook gebukt loopt. De bandjes van de bh van vrouwen met grote borsten kunnen snijden in de schouders. Sporten zoals joggen of aerobic kunnen oncomfortabel zijn, en het is moeilijker kleding te vinden die passen voor je borsten. Vrouwen met grote borsten kiezen er in sommige gevallen voor om te stoppen met de pil te nemen. De pil zorgt immers bij sommige vrouwen ervoor dat hun borsten nog vergroten.
Vrouwen met grote borsten moeten veel aandacht besteden aan het kopen van een bh. Een foute bh kan immers de rugpijn erger maken, en een slechte ondersteuning bieden. Daarom moet je bij het kopen van een bh op de volgende dingen letten:
– Als de bandjes snijden in de schouders, dan is de omtrek van de bh te groot. Het grootste gewicht moet immers niet hangen op de schouders, maar rond het lichaam. Door een juiste grootte van omtrek te kopen voorkom je dat de bandjes in de schouders snijden.
– Als de achterkant van de bh te hoog zit, zijn de bandjes te hard aangespannen.
– Als je de bh aanhebt en je armen omhoog kunt doen zonder dat iets uit de cup komt, dan is de cupgrootte goed. Als er bij het bewegen van de armen een deel van de borst bloot komt, dan is de cup te klein.
– De beste ondersteuning bieden bh’s die 3 haakjes hebben.
Na het afwegen van de pro’s en contra’s kan je ervoor kiezen een borstverkleining te doen. Dat is een operatie die ingrijpender is dan haar tegenhanger, de borstvergroting. De operatie duurt zo een 2 à 3 uur. Het is niet voor de hand liggend voor de dokter om 2 identieke borsten te verkrijgen na de operatie. Een borstverkleining wordt minder uitgevoerd dan een borstvergroting.
Voor de operatie kan je zelf kiezen hoeveel borstweefsel er weggenomen wordt. Ook de tepel zal verplaatst worden. Het grootste litteken van een borstverkleining zie je rond de tepel en een lijn onder de tepel. Het litteken heeft meestal 1 jaar nodig om te verdwijnen.
De operatie kan enkele problemen met zich meebrengen:
– Het kan het gevoel van de tepel doen verminderen
– Borstvoeding na de operatie is niet meer mogelijk
– Het duurt lang voordat het litteken genezen is
– Er is infectiegevaar en gevaar voor interne bloedingen
borsten, grote borsten Huiduitslag onder de borsten wordt gekenmerkt door een roodheid van de huid onder de borsten. De huid is jeukerig en je hebt de neiging om te krabben aan de uitslag. De uitslag kan onder de borsten voorkomen, maar ook onder de oksels en op andere plaatsen van het lichaam. De rand van de huiduitslag is duidelijk zichtbaar en soms lijkt het of er zich iets witachtig bevindt op de uitslag.
De huiduitslag wordt veroorzaakt door een samenspel van huidwrijving en de ‘candida schimmel’ of het ‘corynebacterium’. Die schimmel of bacterie plaatst zich gemakkelijker op warme en vochtige plaatsen. De huid onder de borsten is dus de ideale plaats voor de uitslag om zich te ontwikkelen.
Mensen met overgewicht hebben meer kans om deze huiduitslag te ontwikkelen. Dat komt doordat deze vrouwen meestal grote borsten hebben en daarom er meer wrijving van de huid is. Als de huid op die manier wat aangetast wordt, zal de schimmel of bacterie zich gemakkelijk plaatsen en de uitslag enkel verergeren.
Huiduitslag onder de borsten kan verholpen worden aan de hand van enkele hygiënische ingrepen. Hieronder worden enkele van die behandelingen omschreven.
– Gebruik geen gewone bh met een beugel maar een sportieve bh. Gewone bh’s zorgen er immers voor dat er zweet ontstaat in de huidplooi onder de borsten. Sportbh’s worden niet van synthetisch materiaal maar van katoen gemaakt en zorgen ervoor dat er meer lucht doorgelaten wordt doorheen de stof. Was je bh niet met een wasverzachter of een wasmiddel dat een chemisch parfum bevat.
– Was je zorgvuldig. Droog je af door de handdoek te drukken op de huiduitslag of gebruik een haardroger. Zorg ervoor dat shampoo niet op het lichaam terecht komt, want dat kan de huiduitslag enkel erger maken.
– Smeer geen zalfjes op de huiduitslag. Misschien zit er in die zalfjes een ingrediënt waar je allergisch op reageert of maakt het de huiduitslag enkel erger. Ga dus zeker naar de dokter voor een aangepaste zalf.
– Om te weten over welke huiduitslag het gaat of hoe de huiduitslag verholpen kan worden kan je best naar de dokter gaan. Het kan immers zijn dat de uitslag eczeem of psoriasis is, en die aandoeningen moeten juist behandeld worden.
borsten, huid, huiduitslag, uitslag Plasangst is een psychologische aandoening waarbij je niet kunt urineren in het bijzijn van anderen of in publieke toiletten. De spieren die de urine ophouden trekken samen waardoor je niet kunt urineren. Deze aandoening komt voor bij 1 op 10 mannen, maar het echte cijfer zal wellicht hoger liggen doordat vele mannen zich schamen om de aandoening en daarom geen hulp opzoeken.
Plasangst kan zorgen voor veel stress en kan je weerhouden van enkele activiteiten. Het kan ervoor zorgen dat je liever thuis blijft dan iets buitenshuis gaat doen, omdat je dan je eigen toilet in de buurt hebt.
60% van de mensen die lijden aan plasangst schamen zich om de aandoening. 25% vertelt het zijn partner niet en bij meer dan 40% van de patiënten is de familie niet op de hoogte van de aandoening. Het niet vertellen van de aandoening aan de naaste omgeving kan nog meer stress veroorzaken.
De oorzaak van plasangst is niet fysisch maar psychologisch. De rechtstreekse oorzaak van plasangst is niet gekend en verschilt wellicht van persoon tot persoon.
Er bestaat een hypothese rond de oorzaak van plasangst. Die hypothese vertrekt vanuit de eigenschap van mannelijke zoogdieren om hun terrein af te bakenen aan de hand van urine. Urineren in het bijzijn van anderen nemen de mannen die lijden aan plasangst dan onbewust op als het binnentreden in een vreemd territorium. Ze kunnen niet urineren door de onbewuste angst en afgunst om een gevecht daarover aan te gaan.
Plasangst kan in sommige gevallen door de patiënt zelf verholpen worden. De patiënt kan aan de hand van enkele oefeningen zichzelf aanleren om in het bijzijn van anderen te urineren. Dat kan bijvoorbeeld door aan andere dingen te denken bij het urineren of enkele rekenoefeningen te maken, zodat de gedachten zich niet richten op het urineren maar op andere dingen.
Een gedragstherapeut die samen met de patiënt zoekt naar de oorzaak van de plasangst kan via therapie de angst wegnemen. Zodra de (psychologische) oorzaak gevonden is kan die aangepakt worden en de aandoening aannemelijk verminderen.
Tot slot kan de dokter als tussenoplossing de patiënt leren om een katheder te plaatsen. Die zorgt ervoor dat urine vanzelf afvloeit en voorlopig het probleem aangepakt wordt.
plasangst, plassen, urineren Dikke en weinig fris uitziende teennagels komen vaak voor, maar kunnen soms zeer lastig en beschamend zijn. Ongeveer 10% van de bevolking heeft wel eens teennagelproblemen ondervonden. Gelukkig zijn er voldoende oplossingen om dit probleem op te lossen.
Vaak is de oorzaak een fysieke aandoening, waardoor de teennagel rond de verwonding gaat ontsteken. Daarom komen teennagelproblemen veel voor bij bv. voetbalspelers of ballerina’s. Een andere veel voorkomende infectie is een gevolg van schimmels. Ze zijn uiterst besmettelijk en worden meestal verkregen op openbare plaatsen (bv. zwembad). Gesloten schoenen (waardoor de temperatuur rond de voet hoger is) moedigen ze aan om te overleven. Teennagelinfectie is een gevolg wanneer de schimmel onder de nagel groeit. De kans hierop is groter indien bv. het uiteinde van de nagel zelf beschadigd is, als je lijdt aan diabetes of als je gewoonweg ouder bent. In ergere gevallen vermenigvuldigt de schimmel zich en verspreidt hij zich over verschillende tenen.
Artsen en apothekers raden vaak benzalkonium chloride aan. Dit middel zorgt ervoor dat schimmels en bacteriën afsterven. Het is vooral belangrijk geduldig te zijn tijdens de behandeling, want deze duurt minstens 3 maanden. Het kan namelijk 18 maanden duren vooraleer een teennagel helemaal vervangen is door een nieuwe.
In sommige gevallen kan de arts helpen. Er zijn een aantal zeer nuttige behandelingen, maar het nadeel is dat deze vrij langdurig zijn, soms bijwerkingen hebben en bij bepaalde schimmels niets uithalen. Om deze laatste reden zal de dokter eerst een staaltje schimmel door het laboratorium laten onderzoeken om te weten of de behandeling succesvol kan zijn. Ook dit onderzoek neemt tijd in. De resultaten zijn meestal pas na 3 weken beschikbaar.
Behandelingen door een dokter kunnen twee dingen inhouden. Ten eerste kan hij een bepaalde verf voorschrijven, die je op geregelde momenten moet aanbrengen op de aangetaste nagel. Deze behandeling kan tot een jaar duren. De tweede mogelijkheid is het slikken van medicijnen. Deze behandeling is korter, maar geeft je meer kans op negatieve bijverschijnselen.
infectie, nagels, schimmel, teennagelinfectie, tenen Een schilferige huid is een veelvoorkomend ouderdomsverschijnsel. Naarmate men ouder wordt, wordt de huid droger. In combinatie met zeep, warm water of zelfs verwarming, kan dit zelfs erger worden. Vandaar dat het probleem zich vooral voordoet tijdens de wintermaanden. Gelukkig zijn er tal van middelen om de huid minder droog te maken.
Dagelijks een bad nemen is niet noodzakelijk en zorgt enkel voor verergering van de droge huid. Als je hieraan lijdt, beperk je dit dus liever tot maximaal 2 of 3 maal per week. De minst hygiënische plekken van het lichaam (zoals oksels en handen) was je best apart aan de wasbak. Let ook op de zeep die je gebruikt. Niet geparfumeerde en pH-neutrale zeep is beter voor een schilferige huid.
Vraag je apotheker naar goede crèmes of lotions om je huid minder droog te maken. Het aanbod is gigantisch, dus er is voor iedereen wel wat te vinden.
Talloze andere factoren maken je huid droger. Zo is dat bijvoorbeeld het geval bij roken (als gevolg van de nicotine) of bij zonnebaden in de zon of onder de zonnebank. Ben je toch van plan een kleurtje op te doen, gebruik dan voldoende sterke zonnecrème.
Eczeem is een verzamelnaam voor verschillende soorten huiduitslag en wordt veroorzaakt door zowel omgevings- als erfelijkheidsfactoren. Deze aandoening zorgt naast roodheid, zwelling en jeuk ook voor een bijzonder droge en schilferige huid. Ondanks dat er tot nu toe niet echt een behandeling bestaat om eczeem helemaal te genezen, is het wel belangrijk tijdig een dermatoloog te raadplegen zodat hij de schade aan de huid kan beperken.
droge huid, eczeem, huid, schilfers Wratten zijn absoluut niet zeldzaam. De meeste ouders treffen ze tijdens de schooltijd van hun koters wel eens aan. Ze komen voornamelijk voor bij kinderen tussen de 5 en de 15 jaar. Wratten worden veroorzaakt door besmetting met een virus en zien eruit als kleine vleeskleurige of bruinachtige gezwelletjes. De meeste verdwijnen vanzelf.
Doordat het soms drie tot zes maanden kan duren tussen het moment van besmetting met het virus en het effectief uitbreken van de wrat, is de exacte oorzaak vaak moeilijk te achterhalen. Ze zijn wel uiterst besmettelijk en worden meestal veroorzaakt door contact met andere wratten of besmette voorwerpen. Vandaar dat het belangrijk is het gezicht, de voeten en handen te spoelen na een schooluitstap naar het zwembad. Ondanks een jeukgevoel, krab je er beter ook niet aan, want dan bestaat de kans dat je het virus uitbreidt naar andere plaatsen op je lichaam.
Wratten gaan meestal vanzelf weg na maximum 2 jaar. Indien ze echter te storend zijn, zijn ze makkelijk zelf weg te halen. Grootmoeders hebben er tal van (weinig wetenschappelijke) middeltjes voor. Zo kan je bijvoorbeeld proberen door dagelijks met een halve rauwe aardappel of een stuk rauw vlees over de wrat te wrijven. Of deze middeltjes werken, laten we liever aan de oma’s over. Er zijn gelukkig ook voldoende wetenschappelijk aanvaarde manieren om wratten weg te krijgen. Zo kan je gewoonweg 6 dagen lang tape over de wrat plakken of de wrat laten wegvriezen door de arts. Daarnaast bestaan er eveneens talrijke gels en vloeistoffen.
wrat, wratten Hydrofecalie (in de volksmond waterhoofd) is een aandoening waarbij er te veel hersenvocht aanwezig is in de hersenen. Doordat het hersenvocht onvoldoende of niet opgenomen wordt, wordt de druk zo groot dat het hoofd groter wordt. Deze ziekte komt voornamelijk voor bij baby’s en kan zowel aangeboren zijn als later verworven worden.
De meest voorkomende oorzaak van hydrofecalie is een blokkade langs de route die het hersenvocht volgt. Deze blokkade wordt meestal veroorzaakt door een stoornis in de ontwikkeling van de hersenen. Afhankelijk van waar deze blokkade zich precies bevindt, heeft men te maken met verschillende soorten hydrofecalie. Een andere bekende oorzaak is een infectie van de baarmoeder voor of tijdens de geboorte. Dit kan eveneens zorgen voor een blokkade in de stroom van het hersenvocht.
De schedel van pasgeboren baby’s is zacht en zet makkelijk uit. Het meest opvallende symptoom is dan ook een groter hoofd dan normaal. Maar ook hoofdpijn, abnormaal veel overgeven en moeilijkheden bij het stappen zijn vaak het gevolg van hydrofecalie
De behandeling kan enkel chirurgisch zijn. Het doel van de operatie is de blokkade van het hersenvocht weg te nemen. Er wordt een slangetje (shunt) ingebracht die het hersenvocht voorbij de blokkade leidt, meestal naar de buikholte of rechtstreeks in het bloed. Wanneer de patiënt een baby is, moet die slangetje vaak later in het leven vervangen worden door een groter.
Deze operatie gaat natuurlijk niet zonder mogelijke complicaties gepaard. De meest voorkomende is een verstopping van het systeem. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer de shunt loskomt of opschuift. Dit kan enkel worden opgelost door een volgende operatie. Een andere veel voorkomende complicatie is infectie. Het slangetje is namelijk een vreemd object voor het lichaam en dus een potentiële plaats voor bacteriën. Controle van het shuntsysteem door de arts is dus absoluut noodzakelijk.
hydrocefalie, waterhoofd Beverige handen kunnen dagdagelijkse bewegingen en activiteiten zoals groenten snijden, schrijven of iets drinken in de weg staan. Wie last heeft van beverige handen, denkt vaak meteen aan de ziekte van Parkinson. Dit hoeft echter niet het geval te zijn: er zijn voldoende oorzaken die deze vervelende aandoening kunnen verklaren.
Om zeker te zijn, is het uiteraard van groot belang om een dokter te raadplegen. Eens je de oorzaak weet, kunnen er ook mogelijke oplossingen geboden worden. De dokter zal enkele tests, zoals een bloedtest uitvoeren om de ziekte van Parkinson uit te sluiten. Daarna kan hij op basis van zijn kennis en ervaring meestal vrij snel de oorzaak achterhalen.
– Angst: wanneer je bang, kwaad of moe bent of stress hebt, ga je soms trillen.
– Lage bloedsuikerspiegel: wanneer de zenuwen en spieren niet voldoende gevoed worden, komt je adrenalinesysteem een handje helpen. Als je bijvoorbeeld veel zoete snacks eet, stijgt je bloedsuikerspiegel, maar niet veel later zakt deze helemaal in elkaar. Trage suikers zijn daarom veel gezonder om te eten. Je suikerspiegel kan ook dalen door overmatig te sporten.
– Te veel koffie of thee: zeker in combinatie met een te lage bloedsuikerspiegel, zorgen koffie en thee voor beverige handen.
– ‘Essentiële tremor’: dit is een van de meest voorkomende types van beverige handen. De spiervezels trekken systematisch samen, in plaats van willekeurig zoals normaal het geval is. Daardoor kan je de trillingen beter zien. De term essentieel slaat in deze context op een conditie die volledig op zichzelf bestaat, en niet het gevolg is van een andere ziekte of aandoening. Enkele kenmerken van deze aandoening zijn:
– Het komt zelden voor bij jonge mensen, maar treft 1% van de mensen over de veertig jaar.
– Het is een erfelijke aandoening.
– Essentiële tremor treft niet enkel de handen, maar ook soms het hoofd, de stem of andere lichaamsdelen.
– Wanneer je bewust probeert om iets te doen met je handen, wordt het beven erger, zoals wanneer je iets kleins wilt oprapen of een kop koffie stil probeert te houden. Wanneer je je handen rustig op je schoot laat liggen, stoppen ze vaak met trillen.
– Je kan het beven niet controleren, dus wanneer je handen trillen wilt dat niet zeggen dat je zenuwachtig bent. Het kan echter wel zijn dat het beven erger wordt als je zenuwachtig bent.
– Alcoholische dranken maken het trillen vaak minder erg. Uiteraard is dit geen remedie! Koffie en thee maken het beven dan weer erger.
– Wanneer het trillen je moeilijkheden bezorgt, kan je dokter je specifieke medicatie voorschrijven.
In sommige gevallen moet de oorzaak gezocht worden bij het innemen van bepaalde medicatie of antidepressiva.
Een andere mogelijke oorzaak is het overmatig nuttigen van alcohol. Het trillen komt echter pas de ochtend na een avond stevig doordrinken opzetten. Een minder voorkomende, maar ernstigere oorzaak is de ziekte van Parkinson. In tegenstelling tot bij essentiële tremor wordt het beven erger wanneer je handen gewoon rusten.
Beverige handen kunnen ook een symptoom zijn van overactieve schildklieren. Dit komt het meest voor bij vrouwen en meerbepaald bij vrouwen tussen hun twintigste en dertigste levensjaar.
beven, beverige handen, handen, trillen Flaporen zijn een reden om als kind op school gepest te worden. Zelfs volwassenen met flaporen zien dit als een reden om zich te schamen. Omdat de oren als een van de eerste lichaamsdelen volgroeid zijn, zijn flaporen echter vooral bij kinderen erg opvallend. Gelukkig is het relatief gemakkelijk om er iets aan te doen. En hoe vroeger je erbij bent, hoe makkelijker de ingreep is.
In de meeste gevallen zijn flaporen al bij pasgeborenen zichtbaar. Het is aan te raden om er meteen iets aan te doen, omdat het kraakbeen van een pasgeborene nog heel zacht is. Het is dan ook gemakkelijk om flaporen bij baby’s onder de zes weken oud te corrigeren. Wanneer je langer wacht kan een operatie noodzakelijk zijn, als je de flaporen toch nog wilt corrigeren.
De methode die hier gebruikt wordt, is het spalken van de oren: er wordt een flexibel spalkje in de plooi van het oor gelegd en vervolgens wordt het oortje met tape tegen het hoofd geplakt. De baby heeft hier zeker en vast geen last van en na enkele weken blijft het oortje in de gecorrigeerde vorm staan zonder spalkjes.
Bij kinderen en volwassenen die de vorm van hun oren willen corrigeren, is een operatie noodzakelijk. Zo een operatie wordt oorcorrectie of otoplastie genoemd. De ingreep kan op elke leeftijd uitgevoerd worden en heeft geenenkel negatief effect op het gehoor.
Kinderen die en otoplastie ondergaan, zullen onder volledige narcose gebracht worden. Volwassenen hebben echter genoeg aan plaatselijke verdoving. Er zijn meerdere technieken die toegepast kunnen worden. Bij de meest gebruikte methode snijdt de chirurg wat huid en huidweefsel achter het oor weg, en hecht het oor dan weer in de juiste positie.
De moeilijkheid hier is dat beide oren symmetrisch gecorrigeerd moeten worden. Na de ingreep zal je ongeveer tien dagen lang een verband moeten dragen. Na het verwijderen van de draadjes zal je opnieuw een tijdje een verband rond de oren moeten dragen. Daarbij wordt je aangeraden om gedurende enkele weken ’s nachts een hoofdband te dragen, zodat je oren niet per ongeluk ombuigen. De dokter zal je aanraden om pijnstillers in huis te halen voor de eerste paar dagen.
Een otoplastie voor kinderen kan je het best in de schoolvakantie laten plaatsgrijpen, zodat ja kind enkele dagen kan thuisblijven en op die manier geen achterstand oploopt op school. Lichte activiteiten kan je de dag na de operatie alweer uitvoeren. Om te sporten wacht je best vier tot zes weken. Je werk, wanneer het geen zwaren lichamelijke inspanningen vereist zoals bureauwerk, kan je al na een dag of vijf opnieuw opvatten.
flaporen, oren Hepatitis C is een ziekte die veroorzaakt wordt door een virus dat de lever infecteert. Als de ziekte onbehandeld blijft, kan het op de langere termijn ernstige gevolgen hebben, zoals levercirrose, leverkanker en leverfalen. Veel mensen weten niet dat ze aan hepatitis C lijden totdat het te laat is en de lever al ernstige beschadigingen opgelopen heeft.
Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen acute en chronische hepatitis C. Acute hepatitis C is een kortdurende en plotseling optredende leverontsteking. Meestal houdt de ziekte echter maanden of zelfs jaren aan.
Het hepatitis C-virus verspreidt zich bij contact met besmet bloed. Je kan je best laten testen wanneer je:
– de naalden die je gebruikt om drugs te injecteren deelt.
– een tatoeage of piercing laat zetten met een besmette naald.
– je een injectie kreeg met een besmette naald. Dit is echter vooral een probleem in ontwikkelingslanden.
– je voor 1990 een bloedtransfusie hebt gekregen. Sinds 1 juli 1990 is in België het gevaar hiervoor zo goed als onbestaande, omdat nu alle bloedproducenten op hepatitis C getest worden. In Nederland is dit vanaf 1992 de regel.
In zeldzame gevallen kan een moeder de ziekte aan haar baby doorgeven bij de bevalling of wordt een gezondheidsmedewerker per ongeluk besmet.
Of je hepatitis C kan krijgen via seksueel contact is nog niet zeker. Als dit het geval is, is het risico in ieder geval zeer klein. Dit wilt echter niet zeggen dat het aan te raden is om onbeschermde seksuele betrekkingen aan te gaan zonder jezelf en je partner te laten testen.
Veel mensen die aan hepatitis C lijden zullen in het begin geen symptomen opmerken. Het kan zijn dat je jarenlang met de ziekte rondloopt en het niet merkt. Het is ook mogelijk dat bepaalde symptomen na een tijdje aan de oppervlakte komen. Mogelijke symptomen zijn vermoeidheid, spierpijn, buikpijn, jeuk, pijnlijke botten, donkere urine en gelige ogen en huid.
Er bestaat antivirale medicatie om hepatitis te behandelen, maar deze is niet voor iedereen even gezond om in te nemen. Je dokter zal daarover beslissen. Hoe goed die medicatie werkt, hangt ervan af hoe beschadigd je lever is en aan welk type hepatitis C je lijdt. Als de beschadiging aan de lever miniem is, is het nemen van medicatie niet nodig.
Het belangrijkste is dat je jezelf goed verzorgt. Zoals voor iedereen uiteraard geldt, is evenwichtige voeding en een gezond bewegingsschema een goed begin. Vermijd alcohol, drugs en bepaalde medicatie (je arts zal je hierin adviseren) om verdere schade aan de lever te voorkomen.