Dokter, mijn heup is gebroken!

Een gebroken pols, been of vinger. Daar hoor je mensen geregeld over spreken. Maar minder vaak praat iemand over een gebroken heup terwijl dat toch wel regelmatig voorkomt. Zeker bij oudere mensen.

Een heupfractuur…?

Heupfracturen komen meestal voor in de dijbeenhals. Als die hals gebroken is en er dus een ruimte is tussen de kop van het dijbeen (dat in de heup zit) en het dijbeen zelf, spreekt men van een gebroken heup. De zogenaamde kop zit dan nog wel in de heupkom, maar in het verlengde van dat been is er een breuk.

Brozere botten

Als je op oudere leeftijd valt, is de kans groter dat het bot breekt. Over het algemeen is berekend dat één op de vier vrouwen boven de 90 met een heupfractuur te maken krijgt. Dat heeft vooral te maken met het brozer worden van de beenderen door de jaren heen. Daar is artrose een van de grote boosdoeners van. Bij artrose is het kraakbeen tussen de beenderen bijna of helemaal weggesleten. Hierdoor wrijven de botten over elkaar en krijg je voortdurend een pijnlijk gevoel. Je kunt als vrouw de kans op een gebroken heup aanzienlijk verminderen door oestrogeen en/of calcium te slikken. Ze geven extra vitaminen aan de botten waardoor ze minder snel broos worden en dus ook minder snel kunnen breken. Ook in beweging blijven kan verkomen dat je botten broos worden.

Niet bewegen!

Als je vermoedt dat je heup gebroken is (bij een val bijvoorbeeld) is het uitermate van belang dat je niet beweegt. Ga je toch lopen of je been proberen te strekken dan is de kans groot dat je de organen in je bekken aantast. Blijf dus liggen en vermijd alle bewegingen met je bovenlichaam en bekken. Het beste wat je kunt doen is kalm blijven en zo snel mogelijk een ziekenwagen bellen.

In het ziekenhuis

Eens in het ziekenhuis zal je geopereerd worden. Nadat je onder narcose gebracht bent, zal de chirurg een incisie in je dijbeen maken. Zo kan hij een staaf in je been inbrengen die ervoor moet zorgen dat de breuk hersteld wordt. Die staaf of pin steekt hij door de dijbeenhals in de kop van de heup. Het versterkt je been dat zo terug kan herstellen.

Daarna volgt de revalidatieperiode. Onderzoeken hebben aangetoond dat de meeste revalidatie in de eerste 6 maanden gebeurt. Bij oudere mensen kan dat proces meer tijd en inspanning vergen. Veel ouderen geraken hierdoor gedemotiveerd en als dat niet tijdig opgemerkt wordt, kan het zelfs zover komen dat ze depressief worden. Het is vooral van belang dat je tijdens de revalidatie steun krijgt van familie en vrienden. Want het is bewezen dat als je hulp krijgt, je meer moed hebt om te herstellen waardoor het revalidatieproces sneller gaat.

Dit bericht is gepost op 14 November 2008 om 10:55 am uur en is geplaatst in Algemeen.

Andere interessante artikels: WordPress › Error

There has been a critical error on this website.

Learn more about troubleshooting WordPress.